ពីនេះ ពីនោះ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ភ្នំពេញ៖ ជីវិតកូនអាចមានវិញាណនៅក្នុងពិភពដ៏ស្រស់បំព្រងនៃធម្មជាតិគឺអាស្រ័យសេចក្ដីសណ្ដោស នៃសណ្ដានចិត្តរបស់លោកអ្នកមានគុណទាំងទ្វេរ។ រីឯ និស្ស័យរវាងសិស្សនិងគ្រូ គឺអាស្រ័យលើការកំណត់នៃវាសនាដែលចារដោយព្រហ្មលិខិត និងការតស៊ូជម្នេះក្នុងជីវិតស្វែងរកចំណេះដឹង។ ការជួបគ្នារវាងគ្រួនិងសិស្ស មិនមែនគ្រាន់តែជាការណាត់ជួបរវាងមនុស្សពីនាក់ ឬគ្រាន់តែជាមិត្តភាពដែលអ្នកធ្លាប់មានជាមួយមិត្តភក្តិរបស់អ្នកឡើយ។ ប៉ុន្តែជាការជួបគ្នាក្នុងនាមជាអ្នកសិក្សា និងផ្ទេរចំណេះដឹង។
ចុះតើមូលអ្វីអ្នកចាំបាច់ត្រូវស្ដាប់សម្ដីរបស់លោក? គឺព្រោះតែ ៖
លោកគ្រូអ្នកគ្រូ គឺជាអ្នកណែរនាំឲ្យសិស្សគ្រប់រូប ដើរតម្រង់ទិសទៅរកផ្លូវដែលល្អចៀសវាងអំពើឧបាយមុខផ្សេងៗ ដែលសង្គមជាតិស្អប់ខ្ពើម ដូចជាជាក្មេងទំនើង ដើរប្រព្រឹត្ដនូវអំពើឆក់ ប្លន់ លួច និងការប្រើប្រាស់គ្រឿងញៀនជាដើម។ លោកគ្រូអ្នកគ្រូ គឺជាអ្នកផ្ដល់នូវ ទេពកោសល្យ បទពិសោធន៍ ភាពវៃឆ្លាត គំនិតប្រាជ្ញា ចំណេះដឹងផ្ទេរទៅឱ្យសិស្សគ្រប់ៗគ្នាទាំងអស់ដោយឥតលាក់លៀម។
លោកគ្រូអ្នកគ្រូ គឺជាអ្នក តែងតែផ្ទេរចំណេះដឹងឲ្យសិស្ស ដោយមិនប្រកាន់វណ្ណៈ។ លោកគ្រូអ្នកគ្រូ គឺជាមនុស្ស ដែលតែងលើកនូវគុណសម្បត្ដិរបស់សិស្ស អួតប្រាប់គេឯងនៅក្នុងចំណោមមិត្ដអាមាត្រដទៃទៀតរបស់លោក។ លោកគ្រូអ្នកគ្រូ គឺជាអ្នក តែងតែចេញមកធ្វើការការពារ និងធ្វើការពន្យល់ណែនាំរៀបរាប់ឱ្យអ្នកដទៃបានយល់ និងស្គាល់នូវឥរិយាបទមាយាទរបស់សិស្សលោក គឺព្រោះមានតែគ្រូទេទើបបានដឹងឥរិយាបថរបស់សិស្សលោកច្បាស់។
លោកគ្រូអ្នកគ្រូ គឺជាមាតាបិតាទី២របស់សិក្សានុសិស្ស។ លោក គឺជាអ្នកកសាងស្ពានចំណេះដល់សិស្ស។ លោកគ្រូអ្នកគ្រូ គឺជាអណាព្យាបាលដែលតែងតែចាំឃ្លាំងមើលនិងការពារសិស្សគ្រប់ៗរូប។ លោកគ្រូអ្នកគ្រូ គឺជាទីប្រឹក្សាដែលតែងតែណែនាំ ផ្ដល់យោបល់ឲ្យសិស្សគ្រប់ៗគ្នា។
ផ្ទុយមកវិញ សិស្សានុសិស្សទាំងឡាយ! បងប្អូនអ្នកសិក្សាទាំងឡាយ! តើអ្នកមានដែលបានគិតអំពីទង្វើរបស់អ្នកដែលធ្វើជាប្រចាំមកលើរូបលោកដែរឬទេ? តើអ្នកមានដែលបានគិត ថាតើលោកមានអារម្មណ៍បែបណានៅពេលដែលលោកឃើញសិស្សបំពេញតួនាទីមិនបានល្អ ឬ មិនស្ដាប់នូវការទូន្មាន ការប្រៀនប្រដៅរបស់លោក? ប្រសិនបើជាអ្នក តើអ្នកមានអារម្មណ៍បែបណា នៅពេលឃើញសិស្សមិនស្ដាប់ការណែនាំរបស់លោក? ប្រសិនបើអ្នកជាគ្រូ តើអ្នកមានអារម្មណ៍ មានទឹកចិត្ដក្នុងការបង្រៀនដែរឬទេ?
ប៉ុន្តែសម្រាប់លោកគ្រូអ្នកគ្រូ គឺលោកមិនដែលបន្ទោសអ្នកសូម្បីតែមួយម៉ាត់។ ទោះបីពេលខ្លះលោកខឹង តែលោកមិនដែលបង្ហាញឲ្យអ្នកទាំងអស់គ្នា បានឃើញពីភាពឈឺចាប់របស់លោក ចំពោះអ្នកទាំងអស់គ្នាឡើយ។ផ្ទុយទៅវិញលោកបែរជាបន្ទោសខ្លួនឯង ថាអប់រំសិស្សមិនបានល្អ ហើយលោកបែរជាមានវិប្បដិសារីយ៍ចំពោះខ្លួនឯងទៅវិញ ទាំងពេលខ្លះគឺមិនមែនជាកំហុសរបស់លោកឡើយ។
ហេតុនេះ គុណរបស់លោកគ្រូអ្នកគ្រូ ទឹកចិត្ត កាលះបង់ ពិតជាមិនអាចរៀបរាបបាន មិនអាចថ្លាថ្លែងឲ្យអស់ពីអ្វីដែលលោកបានគិត បារម្ភ និងបានផ្ដល់ដល់សិស្សានុសិស្សរបស់លោកឡើយ។ ទឹកចិត្ដគ្រូបង្រៀនគឺជាសន្ដានចិត្ដដ៏ជ្រាលជ្រៅ ដោយសេចក្ដីជ្រះថ្លា នោះគឺព្រោះតែលោកជា មាតាបិតាទីពីររបស់សិស្សានុសិស្សទាំងឡាយ។ ទឹកចិត្តមាតាបិតា និងលោកគ្រូអ្នកគ្រូ គឺ មិនខុសគ្នានោះទេ។
ពាក្យចាស់លោកពោលថា «មាតាបិតាជាអាចារ្យទីមួយ ឬជាគ្រូទីមួយជាអ្នកបង្រៀនកូន ឱ្យចេះនិយាយ ឱ្យចេះដើរ ចេះឈរ ចេះស្លៀកពាក់ នោះគឺជាកាតព្វកិច្ចរបស់មាតាបិតាដែលជាគ្រូដើម» ។ ចំណែកគ្រូបង្រៀន គឺជាអ្នកផ្ដល់ចំណេះដឹង ចំណេះវិជ្ជា ទៅដល់សិស្ស ដែលគេចាត់ទុកថាជាគ្រូទី២របស់សិស្ស។ ដូចនេះទឹកចិត្ដគ្រូ មិនខុសពីមាតាបិតា ដែលមានសន្ដានចិត្ដទៅលើកូនឡើយ។ បើផ្ដើមពីពាក្យថាកូន នោះគឺមានន័យថាគ្រូចាត់ទុកសិស្សានុសិស្ស ប្រៀបដូចជាកូនរបស់លោកដែរ នោះគឺទឹកចិត្ដ ដែលប្រកបដោយមេត្ដា ករុណា មានព្រហ្មវិហារធម៌ចំពោះសិស្សានុសិស្សរបស់លោកគ្រប់ៗគ្នា។
ទោះជាយ៉ាងណា តើវាពិតជាពិបាកខ្លាំងណាស់មែនទេ សម្រាប់សិស្សានុសិស្សគ្រប់រូប ក្នុងការតាំងចិត្តថាអ្នកត្រូវតែធ្វើជាសិស្សល្អ ជាសិស្សគំរូ ចេះគោរពច្បាប់ គោរពវិន័យសាលា ពេលនៅក្នុងថ្នាក់គោរពលោកគ្រូអ្នកគ្រូនោះ? តើវាពិបាកខ្លាំងណាស់មែនទេ ដើម្បីយកចិត្ដទុកដាក់ក្នុងការរៀនសូត្រ ពេលគ្រូបង្រៀនត្រូវស្ដាប់គ្រូ មិន ជជែកគ្នា មិនឡូឡាក្នុងថ្នាក់ មិនរំខានដល់គ្រូកំពុងពន្យល់មេរៀន? តើអ្នកពិតជាពិបាកខ្លាំងណាស់មែនទេ គ្រាន់តែគោរពអង្គអ្នករៀនទាំងបួនគឺ សុ ចិ ពុ លិ នោះ?
សិស្សានុសិស្សទាំងឡាយត្រូវតែដឹងថា លោកគ្រូអ្នកគ្រូគឺជាបុគ្គលដែលមានតម្លៃ មានគុណោបក្ការៈដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ក្រៃលែង។ ចំណែកកិច្ចរបស់លោកក្នុងអប់រំបង្រៀនអ្នក លោកមិនដែលចង់បានការតប់ស្នងអ្វីពីអ្នកវិញនោះទេក្រៅពីសិស្សានុសិស្សរបស់លោកចេះ កសាងខ្លួនឲ្យបានល្អ តាំងចិត្តធ្វើជាធាតុមួយនៃសង្គមដែលមានតម្លៃ ចេះគោរពច្បាប់រដ្ឋ ច្បាប់សាលា ច្បាប់សង្គម ច្បាប់គ្រួសារ និងយកចិត្ដទុកដាក់ក្នុងការសិក្សារៀនសូត្រ ឲ្យដូចសុភាសិតខ្មែរបានពោលថា ចេះពីរៀន មានពីរក។ ក្នុងអារម្មណ៍របស់លោក នឹងមានភាពសប្បាយរីករាយបំផុតនៅពេលឃើញសិស្សានុសិស្សរបស់លោកខិតខំស្វែងរកវិជ្ជា កសាងចរិយាថ្លៃថ្នូរ រៀបចំមារយាទឲ្យល្អប្រពៃ បណ្ដុះស្មារតីគុណធម៌ ប្រព្រឹត្តតែអំពើជាសីលធម៌ ឲ្យដូចជាពន្លឺដ៏សែនត្រជាក់របស់ព្រះច័ន្ទដែលតែងតែជាទីចូលចិត្តនៃមនុស្សសត្វទាំងពួង៕
ចុះតើមូលអ្វីអ្នកចាំបាច់ត្រូវស្ដាប់សម្ដីរបស់លោក? គឺព្រោះតែ ៖
លោកគ្រូអ្នកគ្រូ គឺជាអ្នកណែរនាំឲ្យសិស្សគ្រប់រូប ដើរតម្រង់ទិសទៅរកផ្លូវដែលល្អចៀសវាងអំពើឧបាយមុខផ្សេងៗ ដែលសង្គមជាតិស្អប់ខ្ពើម ដូចជាជាក្មេងទំនើង ដើរប្រព្រឹត្ដនូវអំពើឆក់ ប្លន់ លួច និងការប្រើប្រាស់គ្រឿងញៀនជាដើម។ លោកគ្រូអ្នកគ្រូ គឺជាអ្នកផ្ដល់នូវ ទេពកោសល្យ បទពិសោធន៍ ភាពវៃឆ្លាត គំនិតប្រាជ្ញា ចំណេះដឹងផ្ទេរទៅឱ្យសិស្សគ្រប់ៗគ្នាទាំងអស់ដោយឥតលាក់លៀម។
លោកគ្រូអ្នកគ្រូ គឺជាអ្នក តែងតែផ្ទេរចំណេះដឹងឲ្យសិស្ស ដោយមិនប្រកាន់វណ្ណៈ។ លោកគ្រូអ្នកគ្រូ គឺជាមនុស្ស ដែលតែងលើកនូវគុណសម្បត្ដិរបស់សិស្ស អួតប្រាប់គេឯងនៅក្នុងចំណោមមិត្ដអាមាត្រដទៃទៀតរបស់លោក។ លោកគ្រូអ្នកគ្រូ គឺជាអ្នក តែងតែចេញមកធ្វើការការពារ និងធ្វើការពន្យល់ណែនាំរៀបរាប់ឱ្យអ្នកដទៃបានយល់ និងស្គាល់នូវឥរិយាបទមាយាទរបស់សិស្សលោក គឺព្រោះមានតែគ្រូទេទើបបានដឹងឥរិយាបថរបស់សិស្សលោកច្បាស់។
លោកគ្រូអ្នកគ្រូ គឺជាមាតាបិតាទី២របស់សិក្សានុសិស្ស។ លោក គឺជាអ្នកកសាងស្ពានចំណេះដល់សិស្ស។ លោកគ្រូអ្នកគ្រូ គឺជាអណាព្យាបាលដែលតែងតែចាំឃ្លាំងមើលនិងការពារសិស្សគ្រប់ៗរូប។ លោកគ្រូអ្នកគ្រូ គឺជាទីប្រឹក្សាដែលតែងតែណែនាំ ផ្ដល់យោបល់ឲ្យសិស្សគ្រប់ៗគ្នា។
ផ្ទុយមកវិញ សិស្សានុសិស្សទាំងឡាយ! បងប្អូនអ្នកសិក្សាទាំងឡាយ! តើអ្នកមានដែលបានគិតអំពីទង្វើរបស់អ្នកដែលធ្វើជាប្រចាំមកលើរូបលោកដែរឬទេ? តើអ្នកមានដែលបានគិត ថាតើលោកមានអារម្មណ៍បែបណានៅពេលដែលលោកឃើញសិស្សបំពេញតួនាទីមិនបានល្អ ឬ មិនស្ដាប់នូវការទូន្មាន ការប្រៀនប្រដៅរបស់លោក? ប្រសិនបើជាអ្នក តើអ្នកមានអារម្មណ៍បែបណា នៅពេលឃើញសិស្សមិនស្ដាប់ការណែនាំរបស់លោក? ប្រសិនបើអ្នកជាគ្រូ តើអ្នកមានអារម្មណ៍ មានទឹកចិត្ដក្នុងការបង្រៀនដែរឬទេ?
ប៉ុន្តែសម្រាប់លោកគ្រូអ្នកគ្រូ គឺលោកមិនដែលបន្ទោសអ្នកសូម្បីតែមួយម៉ាត់។ ទោះបីពេលខ្លះលោកខឹង តែលោកមិនដែលបង្ហាញឲ្យអ្នកទាំងអស់គ្នា បានឃើញពីភាពឈឺចាប់របស់លោក ចំពោះអ្នកទាំងអស់គ្នាឡើយ។ផ្ទុយទៅវិញលោកបែរជាបន្ទោសខ្លួនឯង ថាអប់រំសិស្សមិនបានល្អ ហើយលោកបែរជាមានវិប្បដិសារីយ៍ចំពោះខ្លួនឯងទៅវិញ ទាំងពេលខ្លះគឺមិនមែនជាកំហុសរបស់លោកឡើយ។
ហេតុនេះ គុណរបស់លោកគ្រូអ្នកគ្រូ ទឹកចិត្ត កាលះបង់ ពិតជាមិនអាចរៀបរាបបាន មិនអាចថ្លាថ្លែងឲ្យអស់ពីអ្វីដែលលោកបានគិត បារម្ភ និងបានផ្ដល់ដល់សិស្សានុសិស្សរបស់លោកឡើយ។ ទឹកចិត្ដគ្រូបង្រៀនគឺជាសន្ដានចិត្ដដ៏ជ្រាលជ្រៅ ដោយសេចក្ដីជ្រះថ្លា នោះគឺព្រោះតែលោកជា មាតាបិតាទីពីររបស់សិស្សានុសិស្សទាំងឡាយ។ ទឹកចិត្តមាតាបិតា និងលោកគ្រូអ្នកគ្រូ គឺ មិនខុសគ្នានោះទេ។
ពាក្យចាស់លោកពោលថា «មាតាបិតាជាអាចារ្យទីមួយ ឬជាគ្រូទីមួយជាអ្នកបង្រៀនកូន ឱ្យចេះនិយាយ ឱ្យចេះដើរ ចេះឈរ ចេះស្លៀកពាក់ នោះគឺជាកាតព្វកិច្ចរបស់មាតាបិតាដែលជាគ្រូដើម» ។ ចំណែកគ្រូបង្រៀន គឺជាអ្នកផ្ដល់ចំណេះដឹង ចំណេះវិជ្ជា ទៅដល់សិស្ស ដែលគេចាត់ទុកថាជាគ្រូទី២របស់សិស្ស។ ដូចនេះទឹកចិត្ដគ្រូ មិនខុសពីមាតាបិតា ដែលមានសន្ដានចិត្ដទៅលើកូនឡើយ។ បើផ្ដើមពីពាក្យថាកូន នោះគឺមានន័យថាគ្រូចាត់ទុកសិស្សានុសិស្ស ប្រៀបដូចជាកូនរបស់លោកដែរ នោះគឺទឹកចិត្ដ ដែលប្រកបដោយមេត្ដា ករុណា មានព្រហ្មវិហារធម៌ចំពោះសិស្សានុសិស្សរបស់លោកគ្រប់ៗគ្នា។
ទោះជាយ៉ាងណា តើវាពិតជាពិបាកខ្លាំងណាស់មែនទេ សម្រាប់សិស្សានុសិស្សគ្រប់រូប ក្នុងការតាំងចិត្តថាអ្នកត្រូវតែធ្វើជាសិស្សល្អ ជាសិស្សគំរូ ចេះគោរពច្បាប់ គោរពវិន័យសាលា ពេលនៅក្នុងថ្នាក់គោរពលោកគ្រូអ្នកគ្រូនោះ? តើវាពិបាកខ្លាំងណាស់មែនទេ ដើម្បីយកចិត្ដទុកដាក់ក្នុងការរៀនសូត្រ ពេលគ្រូបង្រៀនត្រូវស្ដាប់គ្រូ មិន ជជែកគ្នា មិនឡូឡាក្នុងថ្នាក់ មិនរំខានដល់គ្រូកំពុងពន្យល់មេរៀន? តើអ្នកពិតជាពិបាកខ្លាំងណាស់មែនទេ គ្រាន់តែគោរពអង្គអ្នករៀនទាំងបួនគឺ សុ ចិ ពុ លិ នោះ?
សិស្សានុសិស្សទាំងឡាយត្រូវតែដឹងថា លោកគ្រូអ្នកគ្រូគឺជាបុគ្គលដែលមានតម្លៃ មានគុណោបក្ការៈដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ក្រៃលែង។ ចំណែកកិច្ចរបស់លោកក្នុងអប់រំបង្រៀនអ្នក លោកមិនដែលចង់បានការតប់ស្នងអ្វីពីអ្នកវិញនោះទេក្រៅពីសិស្សានុសិស្សរបស់លោកចេះ កសាងខ្លួនឲ្យបានល្អ តាំងចិត្តធ្វើជាធាតុមួយនៃសង្គមដែលមានតម្លៃ ចេះគោរពច្បាប់រដ្ឋ ច្បាប់សាលា ច្បាប់សង្គម ច្បាប់គ្រួសារ និងយកចិត្ដទុកដាក់ក្នុងការសិក្សារៀនសូត្រ ឲ្យដូចសុភាសិតខ្មែរបានពោលថា ចេះពីរៀន មានពីរក។ ក្នុងអារម្មណ៍របស់លោក នឹងមានភាពសប្បាយរីករាយបំផុតនៅពេលឃើញសិស្សានុសិស្សរបស់លោកខិតខំស្វែងរកវិជ្ជា កសាងចរិយាថ្លៃថ្នូរ រៀបចំមារយាទឲ្យល្អប្រពៃ បណ្ដុះស្មារតីគុណធម៌ ប្រព្រឹត្តតែអំពើជាសីលធម៌ ឲ្យដូចជាពន្លឺដ៏សែនត្រជាក់របស់ព្រះច័ន្ទដែលតែងតែជាទីចូលចិត្តនៃមនុស្សសត្វទាំងពួង៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
