សៀមរាប៖ នារយៈពេលចុងក្រោយនេះ សកម្មភាពដាំកូនឈើក្នុងរមណីយដ្ឋានអង្គរ ហាក់មានសកម្មភាពផុសផុល ក្រោយមានការប្រកាសឱ្យមានការចូលរួមពីសាធារណជននានា ឱ្យចូលរួមក្នុងសកម្មភាពមួយនេះ។ គម្របព្រៃ គឺមានសារសំខាន់ណាស់ក្នុងការរក្សាលំនឹងប្រាសាទ ព្រោះវាអាចផ្តល់ទឹកក្រោមដីជួយពង្រឹងគ្រឹះប្រាសាទក្នុងរមណីយដ្ឋានអង្គរបាន។ គោលការណ៍ថ្មីរបស់អាជ្ញាធរ សាធារណជនទាំងអស់ មានកាតព្វកិច្ចក្នុងការងារថែរក្សាសម្បត្តិបេតិកភណ្ឌ ដូចជាតាមរយៈការដាំកូនឈើឡើងវិញ ព្រោះថាការងារមួយនេះ មិនមែនជាការភារកិច្ចផ្តាច់មុខរបស់ស្ថាប័ន ឬបុគ្គលណាមួយឡើយ។
ព័ត៌មានលម្អិត សូមស្ដាប់បទយកការណ៍ដែលរៀបរៀងដោយអ្នកស្រី អ៊ីសា រ៉ហានី ពីខេត្តសៀមរាប ដូចតទៅ
សកម្មភាពចូលរួមដាំកូនឈើនៅក្នុងព្រៃនៃរមណីយដ្ឋានអង្គរ មានសកម្មភាពផុសផុលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍នាប៉ុន្មានខែចុងក្រោយនេះ។ វិស័យឯកជនក្នុងខេត្តសៀមរាប កាន់តែច្រើនឡើងបានងាកមកចាប់អារម្មណ៍នឹងគម្រោងស្ថារព្រៃក្នុងឧទ្យានអង្គរឡើងវិញ បន្ទាប់ពីបញ្ហាព្រៃឈើត្រូវបានលើកជាបញ្ហាដែលត្រូវអទិភាព។
តាមអ្នកជំនាញ ទឹកមានសារសំខាន់ណាស់សម្រាប់ជួយទ្រទ្រង់គ្រឹះប្រាសាទ ព្រោះភូមិសាស្ដ្រក្នុងរមណីយដ្ឋានអង្គរ ជាប្រភេទដីល្បាយខ្សាច់ ដែលត្រូវការសំណើមទឹកដើម្បីបង្ហាប់។ ដូចយើងដឹងគ្រប់គ្នាហើយថា ដើម្បីមានទឹកភ្លៀងបាន គេត្រូវការជាចាំបាច់នូវធនធានព្រៃឈើ។ ព្រៃច្រើននៅតំបន់ណា នោះទឹកភ្លៀងក៏សម្បូរច្រើនដែរ។
តាមការសិក្សារបស់អ្នកជំនាញ គម្របព្រៃឈើក្នុងឧទ្យានអង្គរនៅសល់ប្រមាណ២០ភាគរយតែប៉ុណ្ណោះ។ ការណ៍នេះបានក្លាយជាកង្វល់មួយសម្រាប់អ្នកបុរាណវិទ្យា ដែលបារម្ភពីហានិភ័យនានានៃសំណង់ប្រាសាទ ដែលកំពុងរងការខូចខាតជាបណ្ដើរៗហើយនោះ។ ដូច្នេះដើម្បីទប់ស្កាត់នូវហានិភ័យនេះ ការស្ដារគម្របព្រៃឈើឡើងវិញ បានចាប់ផ្តើមមានសកម្មភាពខ្លាំងក្លានារយៈពេលចុងក្រោយនេះ។ ក្នុងនោះ ក៏មានប្រកាសឱ្យសាធារណជន ឬវិស័យឯកជនចូលរួមផងដែរ។
នៅព្រឹកថ្ងៃទី១ កញ្ញា សកម្មភាពដាំកូនឈើជាទ្រង់ទ្រាយធំត្រូវបានរៀបចំឡើងនៅទីតាំងខាងត្បូងឈៀងខាងលិច នៃប្រាសាទបន្ទាយក្ដី ដែលជាទីតាំងមួយសំខាន់ក្នុងគម្រោងស្ដារព្រៃឈើឡើងវិញ។ ពិធីនេះ រៀបចំឡើងដោយគម្រោងអប់រំបេតិកភណ្ឌរបស់អាជ្ញាធរជាតិអប្សរា និងសមាគមធនធានមនុស្សខេត្តសៀមរាប ដែលបានដាំកូនឈើជាង២ពាន់ដើម។
បុគ្គលិកបច្ចេកទេសផ្នែកព្រៃឈើនៃអាជ្ញាធរជាតិអប្សរា និងដែលបានសម្រួលរៀបចំពិធីនៅថ្ងៃនោះ បានឱ្យដឹងថា ដើមឈើដែលដាំនៅពេលនោះ មាន៣ប្រភេទ គឺឈើយាង គគីរ និងកកោះ។ លោក យិត សូវ៉ាត ពន្យល់ថា ការដាំកូនឈើក្នុងឧទ្យានអង្គរ មិនមែនចេះតែដាំឡើយ។ ឈើដែលគេត្រូវដាំនៅតំបន់ដែលបាត់បង់ ជាប្រភេទឈើធំៗ ដែលមានឬសចាក់ជ្រៅទៅក្រោមដី និងរក្សាទឹកបានយូរសម្រួលដល់ការទ្រទ្រង់ដល់គ្រឹះប្រាសាទក្នុងតំបន់នោះ។
ក្នុងបំណងដើម្បីស្ដារគម្របព្រៃឈើឡើងវិញនេះដែរ អាជ្ញាធរជាតិអប្សរា បានដោះស្រាយគោលនយោបាយជាមួយប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនក្នុងតំបន់របស់ខ្លួន ដោយយកដីស្រែដែលពួកគេធ្លាប់អាស្រ័យផល មកដាំកូនឈើ។ ផ្ទៃដីដែលស្ថិតនៅជិតប្រាសាទបន្ទាយក្ដីនេះ គឺមានប្រមាណ ២៨ហិកតា ដែលបច្ចុប្បន្នដាំកូនឈើបានប្រមាណជាង មួយម៉ឺនដើមរួចហើយ។ ផ្ទៃដីដែលនៅសេសសល់នៅប្រមាណ ១៥ហិកតាទៀត ដែលត្រូវដាំកូនឈើបន្ថែម។
តំណាងសមាគមធនធានមនុស្សខេត្តសៀមរាប ដែលតែងចូលរួមជាប្រចាំក្នុងការដាំកូនឈើ និងជាដៃគូសហការជាមួយគម្រោងអប់រំបេតិកភណ្ឌ ដែលបណ្ដុះបណ្តាលកុមារក្នុងអង្គរឱ្យស្គាល់ពីតម្លៃបេតិកភណ្ឌ លោកស្រី សួង សុភាព បានឱ្យដឹងថា ការបង្កើតឱ្យមានការចូលរួមដាំកូនឈើនេះ ពិតជាមានសារសំខាន់ណាស់។ លោកស្រីពន្យល់ថា សម្បត្តិធម្មជាតិនៅកម្ពុជាកាន់តែបាត់បង់ជាបន្ដបន្ទាប់ ដូច្នេះក្នុងនាមជាប្រជាពលរដ្ឋ និងជាអ្នកជំនាន់ក្រោយ ត្រូវចូលរួមថែរក្សា និងបង្ហាញសកម្មភាពនានាក្នុងការចូលរួមការដាំកូនឈើនេះ ដើម្បីបង្ហាញដល់ក្មេងៗជំនាន់ក្រោយបានឃើញ និងបានយល់។ ហើយនេះជាអ្វីដែលអ្នកធ្វើការក្នុងវិស័យទេសចរណ៍ក្នុងខេត្តសៀមរាបត្រូវតែចូលរួមផងដែរ ព្រោះថាពួកគេទទួលបានប្រយោជន៍ផ្សេងៗ ក៏ដោយសារអង្គរនេះដែរ។
សមាគមធនធានមនុស្សខេត្តសៀមរាប សព្វថ្ងៃមានសមាជិកប្រមាណ៨០ក្រុមហ៊ុន ដែលក្នុងនោះរួមមានដូចជាផ្នែកសណ្ឋាគារ ភោជនីយដ្ឋាន មន្ទីរពេទ្យ ក្រុមហ៊ុន និងស្ថាប័នធ្វើការចម្រុះ។ នេះជាលើកទី២ហើយ ដែលសមាគមនេះបានចូលរួមជាមួយអាជ្ញាធរជាតិអប្សរា ក្នុងការដាំកូនឈើក្នុងព្រៃនៃឧទ្យានអង្គរ ដែលលើកទី១ត្រូវបានរៀបចំធ្វើនៅខាងជើងប្រាសាទតាព្រហ្មកាលពីដើមខែ កក្កដាកន្លងទៅ។
ជាមួយនឹងការចូលរួមនេះ អ្នកចូលរួមក៏បានរៃអង្គាសជាថវិកា ដើម្បីយកទៅទ្រទ្រង់លើការងារអប់រំបេតិកភណ្ឌមួយចំនួន ដូចជាទិញសម្ភារសម្រាប់ក្មេងៗក្នុងគម្រោងអប់រំបេតិកភណ្ឌ ជួសជុលយានជំនិះដែលប្រើប្រាស់សម្រាប់ការបណ្ដុះកូនឈើ។ល។ ជាមួយនឹងគម្រោងអប់រំបេតិកភណ្ឌដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយអាជ្ញាធរជាតិអប្សរា ក្នុងឆ្នាំ២០១៨នេះ វាពិតមានសារសំខាន់ណាស់ ព្រោះជាកម្មវិធីអប់រំមួយដែលវិស័យឯកជនក៏បានសម្លឹងឃើញពីមុនមកដែរ តែទើបនឹងមានឱកាស។
ការចាប់ដៃគ្នារវាងវិស័យឯកជន និងរដ្ឋក្នុងការងារបេតិកភណ្ឌនេះ ហាក់រៀងយឺតពេលបន្តិចមែន តែក៏មិនទាន់ហួសពេលពេកដែរ។ នេះជាការលើកឡើងរបស់លោក អ៊ឹម សុខរិទ្ធី អនុប្រធានគម្រោងអប់រំបេតិកភណ្ឌ។ លោកពន្យល់ថា ទាំងវិស័យឯកជន និងអាជ្ញាធរជាតិអប្សរា ដែលជាស្ថាប័នរដ្ឋនេះសុទ្ធតែមានចេតនារៀងៗក្នុងកិច្ចការទាំងនេះ ប៉ុន្តែទើបតែនឹងមានឱកាសក្នុងឆ្នាំ២០១៨នេះនៅពេលដែលគម្រោងអប់រំបេតិកភណ្ឌបានចាប់ផ្តើម។
គម្រោងអប់រំបេតិកភណ្ឌត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅដើមឆ្នាំ២០១៨ ដោយដាក់បញ្ចូលកម្មវិធីអប់រំបេតិកភណ្ឌនៅក្នុងកម្មវិធីសាលារៀនរដ្ឋដល់សិស្សនៅក្នុងសាលាក្នុងតំបន់អង្គរ។ ដោយសារជាឆ្នាំសាកល្បង គម្រោងបានជ្រើសរើសសាលាបឋមសិក្សាស្រះស្រង់ និងវិទ្យាល័យនគរធំ សម្រាប់អនុវត្តន៍ ក្នុងនោះថ្នាក់បឋមបង្រៀនសិស្សថ្នាក់ទី៥ និងទី៦ ឯថ្នាក់វិទ្យាល័យ បង្រៀនសិស្សថ្នាក់១០ និងទី១១។ តទៅមុខ គម្រោងនេះមានបំណងពង្រីកទៅដល់បណ្ដាសាលាផ្សេងៗនៅជុំវិញតំបន់អង្គរ ដោយបង្រៀនឱ្យពួកគេយល់ពីបេតិកភណ្ឌ និងតម្លៃដ៏អស្ចារ្យរបស់វាដែលបុព្វបុរសសម័យមុន បន្សល់ទុកឱ្យ។
ត្រឹមមួយរយៈពេលខ្លី គម្រោងនេះទទួលបានគាំទ្រច្រើនពីសាធារណជនទូទៅ ដែលយល់តម្លៃនៃកម្មវិធីអប់រំនេះ។ ពួកគេបានចូលរួមតាមរយៈការឧបត្ថម្ភនូវសម្ភារ និងថវិកាមួយចំនួនដល់កុមារផងដែរ។ លោក អ៊ឹម សុខរិទ្ធី ថា វាហួសពីអ្វីដែលលោករំពឹងទុក ហើយសប្បាយជាខ្លាំងពេលមានពលរដ្ឋកាន់តែច្រើនយល់ពីសារប្រយោជន៍នៃកិច្ចការដែលលោកបាននិងកំពុងធ្វើនេះ៕