អន្តរជាតិ
តុល្យភាពអំណាចត្រឡប់មកវិញ ក្រោយបក្សប្រជាធិបតេយ្យដណ្តើមបានរដ្ឋសភាក្នុងការបោះឆ្នោតពាក់កណ្តាលអាណត្តិ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
លទ្ធផលបោះឆ្នោតពាក់កណ្តាលអាណត្តិបង្ហាញឲ្យឃើញថា គណបក្សប្រជាធិបតេយ្យដណ្តើមសភាតំណាងរាស្ត្រ (House of Representatives) ឬរដ្ឋសភាមកគ្រប់គ្រងវិញជាលើកដំបូងក្នុងពេលប្រាំបីឆ្នាំមកនេះ ខណៈដែលព្រឹទ្ធសភាត្រូវបន្តស្ថិតក្រោមការកាន់កាប់របស់អ្នកសាធារណរដ្ឋដែល។ ប៉ុន្តែវាជាការផ្លាស់ប្តូរមួយនេះធ្វើឲ្យមានតុល្យភាពអំណាចឡើងវិញក្នុងបរិបទនយោបាយអាមេរិកដែរ។ 
ការបោះឆ្នោតពាក់កណ្តាលអាណត្តិត្រូវបានរៀបចំឡើងនៅថ្ងៃអង្គារទី ៦ខែវិច្ឆិកា ដោយអាសនៈទាំងអស់ចំនួន ៤៣៥ នៅក្នុងរដ្ឋសភា (House of Representatives) រួមជាមួយអាសនៈមួយភាគបីឬ ៣៥ នៃអាសនៈទាំង ១០០នៅក្នុងព្រឹទ្ធសភា (Senate) ត្រូវដាក់ឲ្យប្រកួតប្រជែងរវាងបក្សនយោបាយជាពិសេសបក្សធំៗទាំងពីរបក្សសាធារណរដ្ឋ និងបក្សប្រជាធិបតេយ្យ។ តំណែងអភិបាលរដ្ឋចំនួន ៣៦ ផងនោះក៏នៅក្រោមការប្រជែងគ្នារវាងបក្សនយោបាយដែរ។
ប្រធានាធិបតី ដូណាល់ ត្រាំ ដែលបានប្រឹងប្រែងធ្វើយុទ្ធនាការស្វែងរកសំឡេងគាំទ្រឲ្យគណបក្សសាធារណរដ្ឋបន្តឈ្នះឆ្នោតក្តោបក្តាប់សភាទាំងពីរជាន់នោះ បានរង់ចាំមើលលទ្ធផលយ៉ាងអន្ទះសា ប៉ុន្តែលោកនៅជួបជុំជាមួយក្រុមគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិនៅថ្ងៃបោះឆ្នោតនេះ។
ខណៈដែលការរាប់សន្លឹកឆ្នោតបន្តទៅមុខ លទ្ធផលបឋមបង្ហាញថា គណបក្សប្រជាធិបតេយ្យដណ្តើមបានអាសនៈភាគច្រើនក្នុងរដ្ឋសភាពោលគឺលើ ២១៨ ដែលជាសំឡេងភាគច្រើនរួចទៅហើយ។ នេះជាលើកដំបូងក្នុងពេល៨ ឆ្នាំ ដែលអាសនៈរដ្ឋសភាភាគច្រើនត្រូវបក្សប្រជាធិបតេយ្យកាន់កាប់នោះ។
ប៉ុន្តែនៅក្នុងព្រឹទ្ធសភាឯណោះវិញ បក្សប្រជាធិបតេយ្យនៅតែមិនអាចផ្តួលបក្សសាធារណរដ្ឋដើម្បីប្រជែងយកអាសនៈភាគច្រើននៅក្នុងស្ថាប័ននេះ ដែលមានន័យថាសមាជិបក្សសាធារណរដ្ឋនៅតែក្តោបក្តាប់បានអាសនៈលើសពី ៥១ដដែល។ ចាប់ពីឆ្នាំ ២០១៤ មកព្រឹទ្ធសភានេះគឺស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ក្រុមសាធារណរដ្ឋ។
ថ្វីបើគេអាចទាយដឹងមុនពីការបរាជ័យរបស់បក្សសាធារណរដ្ឋក្នុងការរក្សាសំឡេងភាគច្រើនក្នុងសភាទាំងពីរក្តី លទ្ធផលលើកនេះនឹងធ្វើឲ្យមានការប្រែប្រួលមួយដែលបង្កើតតុល្យភាពអំណាចនៅក្នុងស្ថាប័នដឹកនាំរបស់អាមេរិកក្រាស់ក្រែលដែរ។
មានតុល្យភាពអំណាចនេះ គឺសំដៅលើការត្រឡប់មកវិញនៃការបែងចែកអំណាចគ្នារវាងគណបក្សធំៗទាំងពីរដែលក្តោបក្តាប់ស្ថាប័ននីតិបញ្ញត្តិ។ បក្សប្រជាធិបតេយ្យនឹងមានអំណាចសម្រេចក្នុងរដ្ឋសភា ខណៈដែលបក្សសាធារណរដ្ឋមានឥទ្ធិពលលើការសម្រេចក្នុងព្រឹទ្ធសភា។ វាមានសញ្ញាវិជ្ជមាន ដ្បិតថាគ្មានបក្សណាដែលមានអំណាចលើសលុប និងអាចធ្វើតាមអំពើចិត្តរបស់ខ្លួនឡើយ។ ការដាក់ចេញគោលនយោបាយ ច្បាប់ ឬការសម្រេចចិត្តផ្នែកនយោបាយណាមួយអាចសម្រេចទៅរួចដរាបណាមានការចរចា និងស្រុះស្រួលគ្នាជាមមុនសិន។
បើទោះជាមានការខ្វែងគំនិតគ្នាលើបញ្ហាគោលនយោបាយរវាងបក្សធំៗទាំងពីរក៏ដោយ វានៅតែមានសំណុំរឿងច្រើនដែលបក្សទាំងពីរអាចចាប់ដៃគ្នាដោះស្រាយនៅពេលខាងមុខបានក្នុងស្ថានភាពប្រែប្រួលចរន្តនយោបាយដូចបច្ចុប្បន្ន។ បើតាមសារព័ត៌មាន Vox ច្បាប់ថវិកាជាតិ, ច្បាប់អភិវឌ្ឍហេដ្ឋរចនាសម្ព័ន្ធរូបវ័ន្ត និងវិស័យមួយចំនួនទៀតជាអ្វីដែលក្រុមអ្នកប្រជាធិបតេយ្យសំឡឹងឃើញ និងយល់ថា ខ្លួនអាចចាប់ដៃអ្នកសាធារណរដ្ឋដើម្បីសម្រេចរួមគ្នាបាន។
ប៉ុន្តែរឿងផ្សេងទៀតដែលអាចប្រទាំងប្រទើសគ្នាខ្លាំងនោះគឺ សមាជិកបក្សប្រជាធិបតេយ្យនឹងប្រើប្រាស់អំណាចរបស់ខ្លួនដើម្បីបិទផ្លូវប្រធានាធិបតី ដូណាល់ ត្រាំ ក្នុងការតែងតាំងមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ និងឈានទៅបញ្ចប់បំណងបក្សសាធារណរដ្ឋក្នុងការលុបចោលបទបញ្ញត្តិសុខាភិបាល Obamacare, រួមទាំងបន្តតស៊ូមតិដើម្បីទប់ស្កាត់ការឈានទៅកាត់បន្ថយការចំណាយ លើវិស័យសុខាភិបាល សន្តិសុខសង្គម និងទប់ស្កាត់មិនឲ្យលោក ត្រាំ កាត់បន្ថយពន្ធទ្រង់ទ្រាយធំដែលដាក់លើក្រុមហ៊ុន និងអ្នកមានស្តុកស្តម្ភផងដែរ។
ការគ្រប់គ្រងសំឡេងភាគច្រើនក្នុងរដ្ឋសភានេះក៏មានន័យដែរថា ក្រុមអ្នកប្រជាធិបតេយ្យនឹងគ្រប់គ្រងគណៈកម្មាធិការសភាដែលមានអំណាចកោះប្រជុំ និងអាចចាត់នានាពាក់ព័ន្ធនឹងបញ្ហាចម្រូងចម្រាសក្នុងនយោបាយអាមេរិក។ វានឹងមានផលអវិជ្ជមានច្រើនលើលោក ត្រាំផ្ទាល់ ព្រោះគេអាចរំពឹងបានថា តំណាងរាស្ត្របក្សប្រជាធិបតេយ្យនឹងចាប់ផ្តើមសងសឹករដ្ឋបាលលោក ត្រាំ ដោយចាប់ផ្តើមស៊ើបអង្កេតដើម្បីស្វែងរកចំណងពាក់ព័ន្ធរវាងប្រធានាធិបតី ត្រាំ និងរុស្ស៊ី ជាពិសេសការលូកលាន់ក្នុងការបោះឆ្នោតជួយឲ្យលោកជាប់ឆ្នោតឆ្នាំ ២០១៦។
ក្រៅពីរឿងផ្ទាល់ខ្លួន ការត្រឡប់មកកាន់កាប់រដ្ឋសភារបស់បក្សប្រជាធិបតេយ្យនេះ ក៏ជាឱកាសរបស់គណបក្សនេះក្នុងការបញ្ចេញទស្សវិស័យនៃគោលនយោបាយរបស់ខ្លួនដែរ មុនការបោះឆ្នោតប្រជាធិបតី និងការបោះឆ្នោតសភាមកដល់នាឆ្នាំ ២០២០។ តាំងពីឆ្នាំ ២០១០ពេលដែលរដ្ឋសភាត្រូវកាន់កាប់ដោយអ្នកសាធារណរដ្ឋនោះ គណបក្សនេះពិបាកដាក់ចេញគោលនយោបាយដែលមានលក្ខណៈជឿនលឿនសមប្រកបនឹងបរិបទសង្គមបច្ចុប្បន្នដែរ ជាពិសេសបញ្ហាអប់រំ និងសុខាភិបាលដែលមានឥទ្ធិពលខ្លាំងលើជីវភាពរស់នៅរបស់ពលរដ្ឋអាមេរិកនោះ។
ដូច្នេះហើយ បើបក្សប្រជាធិបតេយ្យនេះធ្វើបានល្អក្នុងការដាក់ចេញ និងអនុវត្តគោលនយោបាយខ្លួនក្នុងពេលពីរឆ្នាំទៅមុខនោះ ប្រធានាធិបតី ត្រាំ ប្រហែលជាពិបាកក្នុងការរក្សាកៅអីរបស់ខ្លួនផងក៏មុនដឹង។
មួយវិញទៀត ការដណ្តើមអាសនៈភាគច្រើនត្រឡប់មកវិញនេះ ក៏នឹងធានាឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរក្នុងជួរដឹកនាំរបស់រដ្ឋសភាដែរ។ មេដឹកនាំបក្សប្រជាធិបតេយ្យលោកស្រី Nancy Pelosi ដែលធ្លាប់កាន់តំណែងជាប្រធានសភាចាប់ពីឆ្នាំ ២០០៧ដល់ឆ្នាំ ២០១១ អាចនឹងមានលទ្ធភាពច្រើនដើម្បីឡើងធ្វើជាប្រធានសភាជំនួសតំណែងលោក Paul Ryan សមាជិកបក្សសាធារណរដ្ឋដែលបានប្រកាសថាលោកមិនចូលរួមប្រជែងយកអាសនៈសភាជាថ្មីតាំងពីដើមឆ្នាំនេះ។ បើទោះជាអ្នកប្រជាធិបតេយ្យខ្លះមិនពេញចិត្តលោកស្រីក្តី លទ្ធភាពដែលលោកស្រីអាចទទួលបានការទុកចិត្តឲ្យឡើងកាន់តំណែងប្រធានសភានោះមានខ្ពស់ជាងបេក្ខជនផ្សេងទៀត។
ទុករឿងប្រែប្រួលចរន្តនយោបាយ និងផលប៉ះពាល់មួយឡែកចុះ។ ការបរាជ័យរបស់បក្សសាធារណរដ្ឋលើកនេះមានចំណែករបស់ប្រធានាធិបតី ត្រាំ ដែរ។ មុនពេលបោះឆ្នោតប៉ុន្មានថ្ងៃ កាសែតអាមេរិក New York Times បានចុះផ្សាយដោយស្រង់សម្តីលោក ត្រាំ ថា លោកចាត់ទុកការបោះឆ្នោតពាក់កណ្តាលអាណត្តិនេះជាការបញ្ចេញមតិរបស់ប្រជាពលរដ្ឋអាមេរិកលើការដឹកនាំរបស់លោកពីរឆ្នាំមកនេះ ថ្វីបើឈ្មោះលោកមិនស្ថិតនៅលើសន្លឹកឆ្នោតក៏ដោយចុះ។
លោកថែមទាំងសន្យាថាទៀតថា លោកនឹងព្យាយាមបន្ថយវោហាសព្ទនយោបាយរបស់ខ្លួនដែរដើម្បីធ្វើឲ្យស្ថានការណ៍ប្រសើរឡើងវិញ ព្រោះលោកនឹងត្រូវឈរឈ្មោះជាថ្មីនៅក្នុងការបោះឆ្នោតឆ្នាំ ២០២០ផងនោះ។ លោកហាក់បីដូចជាទទួលស្គាល់ថា គោលនយោបាយ និងគោលជំហររបស់លោកលើបញ្ហាក្នុងស្រុកក៏ដូចជាបញ្ហាក្រៅស្រុកមួយចំនួននោះមានចំណែកធ្វើឲ្យបក្សលោកបាត់បង់សំឡេងគាំទ្រ។ តួយ៉ាងការទិតៀនប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ គោលនយោបាយប្រឆាំងជនអន្តោប្រវេសន៍ និងនិយាយបរិហារប្រើប្រាស់ភាសាអាសគ្រាមប៉ះពាល់ដល់តម្លៃ និងកិត្តិយសស្ត្រីនោះសុទ្ធសឹងជាកត្តាចម្បងដែលធ្វើឲ្យលោកធ្លាក់ប្រជាប្រិយភាព៕
Tag:
អាមេរិក
រដ្ឋសភា
ព្រឹទ្ធសភា
ដូណាល់ ត្រាំ
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
