អ្នកដាំអំពៅ ថា មិនខ្វល់រឿងអត់ទីផ្សារ ឲ្យតែមានអំពៅផ្គត់ផ្គង់ឲ្យគេ

ជាតិ

បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍

អ្នកដាំអំពៅ ថា មិនខ្វល់រឿងអត់ទីផ្សារ ឲ្យតែមានអំពៅផ្គត់ផ្គង់ឲ្យគេ

08, Jan 2019 , 6:11 pm

រូបភាព

រូបភាពពីទំព័រហ្វេសប៊ុកផ្សារអំពៅផ្អែម

ដោយ: អ៊ូ សុខមាន (OU Sokmean)

កណ្ដាល៖ អំពៅជាដំណាំក្នុងស្រុកមួយប្រភេទ ដែលប្រជាកសិករនៅតាមខេត្តមួយចំនួន នាំគ្នាដាំខួបប្រាំង ខួបវស្សា និងក្លាយជាដំណាំប្រចាំគ្រួសារតាមតំបន់មួយចំនួនផងដែរ។ អំពៅមានច្រើនប្រភេទ ប៉ុន្តែគេនិយមដាំតែអំពៅស្ករ (អំពៅកៀបយកទឹកពិសា) និងអំពៅកែវទឹកឃ្មុំប៉ុណ្ណោះ។ ដោយឡែកទិន្នផលដែលទទួលបានវិញ មិនជាជួបបញ្ហាតម្លៃនៅលើទីផ្សារដូចដំណាំផ្សេងៗមួយចំនួនឡើយ។ ប្រជាកសិករដាំអំពៅ បានអះអាងថា ពួកគេមិនខ្លាចថា គ្មានឈ្មួញកណ្តាលមកទិញអំពៅឡើយ មានតែខ្លាចថាគ្មានអំពៅលក់ឲ្យគេវិញ។

អ្នកស្រី អ៊ីង សុផាន ជាម្ចាស់ចម្ការអំពៅបីកន្លែង ដែលសរុបជិត ២០ម៉ឺនគុម្ព ក្នុងស្រុកស្អាង ខេត្តកណ្ដាល។ បើតាមស្ត្រីវ័យជិត៦០ឆ្នាំរូបនេះ ជាទូទៅអំពៅអាចដាំបាន២ដងក្នុងមួយឆ្នាំ គឺអំពៅវស្សា និងអំពៅប្រាំង ដោយអំពៅវស្សាមានតម្លៃទាបជាងអំពៅប្រាំង។ អ្នកស្រី សុផាន អះអាងថា ការលក់អំពៅប្រាំងក្នុងឆ្នាំ២០១៨ និងដើមឆ្នាំ២០១៩ នេះ បានថ្លៃជាងឆ្នាំមុនៗ។

អ្នកស្រីមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖«អំពៅប្រាំងថ្មីៗនេះ ខ្ញុំលក់បានថ្លៃខ្ពស់ជាងរាល់ឆ្នាំ។ ដោយអំពៅមួយគុម្ព មានតម្លៃជាមធ្យមចន្លោះ ពី៣០០០ ទៅ៤០០០រៀល ដែលអាស្រ័យទៅលើអំពៅល្អ ឬមិនល្អ និងផ្អែមដែរអត់»។

ស្ត្រីដែលមានបទពិសោធន៍ ដាំអំពៅជាង៣០ឆ្នាំរូបនេះ បានបន្តថា អំពៅជាដំណាំដាំដុះប្រចាំគ្រួសាររបស់គាត់ ក៏ដូចជាគ្រួសារមួយចំនួនធំក្នុងភូមិផងដែរ។ គ្រួសារអ្នកស្រី សុផាន ជ្រើសរើសដាំអំពៅ ព្រោះវាមានទីផ្សារល្អ ដែលម្ចាស់ចម្ការជាអ្នកកំណត់ និងមិនបារម្ភថាគ្មានអ្នកទិញដូចដំណាមួយចំនួនផ្សេងទៀតនោះទេ។ ទោះបីថាអំពៅមិនសូវល្អ មានដង្កូវស៊ីច្រើន ថ្នាំងធំៗ និងស្ពោត ក៏លក់បានតម្លៃគួរសមដែរ។

អ្នកស្រី អ៊ីន សុផាន បានអះអាងថាទៀតថា៖«ថែរក្សាអំពៅយើងឲ្យតែល្អទៅ មិនខ្វះអ្នកទិញទេ បើថៅកែអំពៅក្នុងស្រុកមិនហ៊ានទិញ ក៏មានអ្នកស្រុកផ្សេងមកទិញដែរ»។

រីឯលោក សុខ ចាន់ ដែលជាម្ចាស់ចម្ការអំពៅក្នុងស្រុកស្អាង ខេត្តកណ្ដាលដែរនោះ ក៏បង្ហាញពីភាពវិជ្ជមានចំពោះទីផ្សារអំពៅនេះដែរ។ ទោះយ៉ាងណាលោកដាំតែអំពៅប្រាំងទេ ដោយទុកដីឲ្យទំនេរខ្លះដើម្បីកុំឲ្យខ្សោះដីពេក។ លោកប្រាប់ថា ជាទូទៅអំពៅប្រាំង គេនិយមដាំក្នុងរយៈពេលខែឧសភា-មិថុនា និងខែប្រមូលផល ឬអំពៅពេញកាប់ក្នុងខែធ្នូ។

ម្ចាស់ចម្ការអំពៅប្រមាណ ៦០០០គុម្ពរូបនេះ បានអះអាងដូច្នេះថា៖«ក្នុងមួយឆ្នាំៗ អំពៅមួយចម្ការនេះ លក់ឲ្យឈ្មួញបានពី១២លានរៀល ទៅ១៥លានរៀល។ ដោយឡែកឆ្នាំនេះឈ្មួញហ៊ានឲ្យថ្លៃជិត២០លានរៀល។ ការហ៊ានឲ្យថ្លៃខ្ពស់បែបនេះ ប្រហែលមកពីខេត្តផ្សេងៗ មិនសូវសម្បូរ និងមិនសូវមានរសជាតិឆ្ងាញ់ដូចអំពៅក្នុងស្រុករបស់ខ្ញុំ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត អំពៅរបស់ខ្ញុំឆ្នាំ២០១៨នេះ ក៏ល្អជាងរាល់ឆ្នាំផងដែរ ទើបគេហ៊ានថ្លៃដូច្នេះ»។

លោក សុខ ចាន់ មានផែនការពង្រីកការដាំអំពៅនៅកន្លែងផ្សេងទៀត ដោយយល់ឃើញថា អំពៅមានទីផ្សារល្អជាងដំណាំផ្សេង ដែលលោកបានទទួលអត្ថប្រយោជន៍កន្លងមក។

លោក សុខ ចាន់ បានអះអាងថា៖«ខ្ញុំដាំអំពៅ គឺស្រួលជាងដាំដំណាផ្សេងៗ ដោយមិនបាច់ខ្វល់ថា ពេលអំពៅបានផលត្រូវលក់ឲ្យនរណា តម្លៃដែលទទួលបានឆ្លើយតបនឹងថ្លៃដើមឬអត់នោះទេ? អ្វីដែលខ្ញុំត្រូវខ្វល់នោះ ត្រូវថែរក្សាអំពៅឲ្យបានល្អសម្រាប់លក់ទៅបានហើយ។ និយាយតម្លៃវិញគឺកំណត់ទៅលើខ្ញុំដែលជាម្ចាស់ចម្ការ ហើយថៅកែនឹងហ៊ានឲ្យថ្លៃសមរម្យទៅនឹងអំពៅយើង ឬលើសពីនេះ ករណីដែលអំពៅមិនសូវសម្បូរ»។

ដោយឡែកឈ្មួញប្រមូលទិញអំពៅពីកសិករ អ្នកស្រី អ៊ូ សុភណ្ឌ ក៏លើកឡើងមិនខុសពីម្ចាស់ចម្ការអំពៅទាំងពីរខាងលើនោះទេ។ អ្នកស្រីថា អំពៅឆ្នាំនេះថ្លៃជាងរាល់ឆ្នាំ។ អ្នកស្រីជាអ្នកប្រមូលទិញអំពៅពីខេត្តកំពង់ស្ពឺ កំពង់ចាម និងខេត្តកណ្ដាល។

អ្នកស្រី សុភណ្ឌ និយាយដូច្នេះថា៖«មូលហេតុដែលអំពៅថ្លៃជាងរាល់ឆ្នាំ អាចបណ្តាលមកពីតម្រូវការច្រើន។ ពិសេសអ្នកទីក្រុងបច្ចុប្បន្នគេនិយមពិសារទឹកអំពៅដែលជារបស់ធម្មជាតិ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត អាចមកពីអ្នកដាំមានចំនួនតិចទៅៗ ដោយសារមានម្ចាស់ចម្ការអំពៅមួយចំនួន ងាកទៅដាំស្វាយ ទើបធ្វើឲ្យតម្លៃអំពៅកើនជាប្រចាំ ពិសេសអំពៅប្រាំងតែម្តង»។

ឈ្មួញអំពៅជិតដែលធ្វើអាជីវកម្មជិត១០ឆ្នាំរូបនេះ បានបន្តថា អ្នកស្រីហ៊ានទិញអំពៅក្នុងតម្លៃថ្លៃ ដោយអាស្រ័យលើតម្រូវការទីផ្សារ។ ស្ត្រីរូបនេះ បានអះអាងថា ក្នុងរយៈពេល ដែលអ្នកស្ត្រីរកស៊ីទិញអំពៅ មិនដែលថាអំពៅនៅជាប់គាំក្នុងចម្ការ ឬទុកចោលឡើយ ពោលគឺមានតែផ្គត់ផ្គង់ឲ្យគេមិនទាន់ទៅវិញ។ ក្រៅពីដើរប្រមូលទិញពីកសិករ ស្ត្រីរូបនេះក៏មានចម្ការអំពៅផ្ទាល់ខ្លួនបួនប្រាំកន្លែង ក្នុងស្រុកកោះធំ និងស្រុកស្អាង ខេត្តកណ្តាលផងដែរ៕