ពីអ្នកស៊ីឈ្នួលគេ អ្នកមីង ស្រី ងាកមកប្រករបរធ្វើ«នំបំពង់»លក់ ចិញ្ចឹមកូនឲ្យរៀនចប់បាក់ឌុប

ជាតិ

២៥ខេត្ត/រាជធានី

ពីអ្នកស៊ីឈ្នួលគេ អ្នកមីង ស្រី ងាកមកប្រករបរធ្វើ«នំបំពង់»លក់ ចិញ្ចឹមកូនឲ្យរៀនចប់បាក់ឌុប

27, Jan 2019 , 9:59 am

រូបភាព

ដោយ:

កំពត៖ នំបំពង់ជាមុខរបរប្រពៃណីរបស់អ្នកភូមិកំពង់គ្រែង ស្រុកទឹកឈូ ខេត្តកំពត។ បច្ចុប្បន្ន នំបំពង់ កំពុងតែទទួលបានការគាំទ្រ និងមានទីផ្សាររយៈពេល៥ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ បន្ទាប់ពីស្ងាត់ទីផ្សារអស់ជាច្រើនឆ្នាំមក។ សព្វថ្ងៃនេះ អ្នកប្រកបរបរធ្វើនំបំពង់នេះ ក៏នៅតែមិនទាន់បំពេញតម្រូវការឈ្មួញ ដែលបញ្ជាទិញបាននៅទ្បើយទេ។ ក្នុងនោះគ្រួសារអ្នកមីង ស្រី ក៏ទទួលបានផលប្រយោជន៍ជាចំណូលពីការធ្វើនំបំពង់លក់ផងដែរ។

សិប្បកម្មនំបំពង់ ដែលអ្នកខេត្តកំពតហៅថា«នំបាញ់កែប» ធ្វើពីម្សៅ ល្ង និងខ្ទិះដូង និងមានរសជាតិដូចជា ស្លឹកតយ, សូកូទ្បា, ទឹកដោះគោ, កាហ្វេ រួមទាំងរសជាតិផ្សេងទៀត។ វាគឺជាមុខរបរតជំនាន់របស់អ្នកខេត្តកំពត។ ជាពិសេស អ្នកភូមិកំពង់គ្រែង ស្រុកទឹកឈូ តែម្តង។ សព្វថ្ងៃ ប្រជាពលរដ្ឋជាច្រើនគ្រួសារ នៅតែប្រកបមុខរបរប្រពៃណីមួយនេះ ដោយសារវាកំពុងតែមានទីផ្សារ។

កំពុងអង្គុយលាយម្សៅ ជាមួយស្លឹកតយ និងគ្រឿងផ្សំផ្សេងទៀត អ្នកមីង ស្រី និងកូនស្រី បានប្រកបរបរធ្វើនំបំពង់ ឬ នំបាញ់កែប នេះអស់រយៈពេល៥ឆ្នាំមកហើយ។ ក្នុងមួយថ្ងៃអ្នកមីង ស្រី ធ្វើនំបំពង់នេះ ចំនួន៥គីឡូម្សៅ ឬច្រើនជាងនេះ ទៅតាមតម្រូវការបញ្ជាទិញពីឈ្មួញ ដែលយកទៅលក់បន្តនៅតាមហាងផ្សេងៗ។ ក្រោយពីធ្វើនំបំពង់ ដោយវេចខ្ជប់ត្រឹមត្រូវរួចរាល់ហើយ ស្ត្រីវ័យ៤០ឆ្នាំរូបនេះ អាចទទួលបានចំណូលពី៥ម៉ឺនរៀលឡើងទៅ តាមលទ្ធភាពនៃការធ្វើនំនេះ។

ដៃម្ខាងកាន់ដង្កៀប ហើយដៃម្ខាងទៀតកាន់ពុម្ពធ្វើនំ ដែលនៅលើចង្ក្រាន មានភ្លើងចេញពីធ្យូង នៅក្នុងផ្ទះថ្មខ្លួន ស្ត្រីមេម៉ាយរូបនេះ បានប្រាប់ ThmeyThmey25 ដូច្នេះថា៖«ខ្ញុំធ្វើនំបំពង់នេះទៅតាមលទ្ធភាពដែលអាចធ្វើបានតែប៉ុណ្ណោះ ទើបធ្វើមិនទាន់អ្នកដែលគាត់ទិញយកទៅលក់បន្តទេ។ និយាយទៅមានប៉ុន្មាន គាត់(ឈ្មួញ)យកប៉ុណ្ណឹង ចំណែកឯតម្លៃវិញ គឺទៅតាមការកម្មង់របស់ភ្ញៀវ បើចង់បានរសជាតិពិសេស គឺដាក់គ្រឿងផ្សំឲ្យច្រើនតាមតម្រូវការទៅ»។

តាមរយៈរបរធ្វើនំបំពង់លក់នេះ វាជាផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចសំខាន់មួយ ដែលជួយជំរុញលទ្ធភាពរបស់អ្នកមីង ស្រី អាចចិញ្ចឹមកូនស្រីម្នាក់ ដែលកំពុងអង្គុយជួយធ្វើនំអ្នកស្រី បានបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់ទី១២ ។ តាមពិតទៅមុនប្រកបរបរធ្វើនំបំពង់នេះ ស្ត្រីមេម៉ាយរូបនេះ គឺគ្រាន់តែជាអ្នកស៊ីឈ្នួលធ្វើនំឲ្យគេ ដោយទទួលបានកម្រៃ១០០រៀល ក្នុងមួយកញ្ចប់ប៉ុណ្ណោះ កាលពីជាង១០ឆ្នាំមុន។ ប៉ុន្តែ ដោយសារនំបំពង់កាលណោះ គ្មានទីផ្សារល្អ ទើបអាជីកម្មធ្វើនំត្រូវផ្អាកដំណើរការ ហើយអ្នកមីង ស្រី ក៏ងាកទៅធ្វើការងាររោងចក្រមួយរយៈ។

«ខ្ញុំបានឈប់ធ្វើនំបំពង់នេះម្តងហើយ ព្រោះតែគ្មានអ្នកបញ្ជាទិញនិងគ្មានទីផ្សារលក់ ដោយឃើញថា នំបំពង់ចាប់ផ្តើមមានទីផ្សារ និងមានហាងគេទិញយកទៅលក់បន្តវិញទៀតនោះ ទើបខ្ញុំចាប់ផ្តើមប្រកបរបរនេះរយៈពេល៥ឆ្នាំ ហើយមកដល់សព្វថ្ងៃឃើញថា មានទីផ្សារហើយ អ្នកភូមិក៏ចាប់ផ្តើមធ្វើនំច្រើនដែរ»។ នេះជាការបញ្ជាក់របស់ស្ត្រីរាងស្ដើងវ័យ៤០ឆ្នាំ ដែលកំពុងចូលជាសមាជិកសមាគមស្ត្រីធ្វើនំបំពង់នៅខេត្តកំពត ដើម្បីផលិតនំ ចែកចាយ និងផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការទីផ្សារទូទាំងប្រទេស។