ពីនេះ ពីនោះ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
នៅក្នុងភាសាខ្មែរ មានពាក្យជាច្រើនដែលអនុញ្ញាតឲ្យប្រើជាព្យាង្គតម្រួតផង និងព្យាង្គរាយផង ជាពិសេសពាក្យ «រហិតរហៃ»ជាព្យាង្គរាយ អាចប្រើជា «ល្ហិតល្ហៃ» ជាព្យាង្គតម្រួតក៏បាន គឺសុទ្ធតែត្រឹមត្រូវដូចគ្នា។ បើតាមវចនានុក្រមខ្មែរ «រហិតរហៃ ឬល្ហិតល្ហៃ» មានន័យថា អស់កម្លាំងរសេះរសោះ ឬធេងធាង។
មិនមែនមានតែពាក្យ «រហិតរហៃ» អាចសរសេរជាព្យាង្គរាយ និងព្យាង្គតម្រួតនោះទេ នៅមានពាក្យជាច្រើនទៀតអាចសរសេរបានពីរយ៉ាងដូចគ្នា ពាក្យទាំងនោះមានដូចជា សំដី ឬសម្តី, សំវាស ឬសង្វាស, សំវេគ ឬសង្វេគ, សំងាត់ ឬសម្ងាត់, កំរិត ឬកម្រិត, តំរូវ ឬតម្រូវ, សំរាប់ ឬសម្រាប់, បំរាម ឬបម្រាម,សំអាត ឬសម្អាត, សំគាល់ ឬសម្គាល់, សំងាច ឬសម្ងាច, សំដែង ឬសម្តែង, កំដៅ ឬកម្តៅ, សំដៅ ឬសម្តៅ, លំអៀង ឬលម្អៀង, សំលាប់ ឬសម្លាប់, សំគាំង ឬសម្គាំង, សំបូរ ឬសម្បូរ, សំភី ឬសម្ភី។ល។
លើកលែងតែពាក្យមួយចំនួន ដូចជា សំរាម, ជំងឺ ឬជំរុញ មិនត្រូវសរសេរជាព្យាង្គតម្រួត សម្រាម,ជម្ញឺ ឬជម្រុញ នោះទេ។ ដោយឡែកពាក្យ មួយភ្លែត , គូឆាយ , ត្រប៉ែ , ផ្លែចម្ប៉ាដាក់,ផ្លែបំពេញរាជ្យ ក៏មិនត្រូវសរសេរថា ម៉ាភ្លែត, កាឆាយ,តាប៉ែ,ផ្លែចម្ប៉ាដក់ ឬផ្លែកំពីងរាជ្យនោះដែរ។ នេះបើយោងតាមវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត៕
Tag:
ពន្យល់ពាក្យ
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
