ជាតិ
បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍
សង្គមជាតិ
×![]()
មានយុវជនខ្លះនៃក្រុមគ្រួសារក្រីក្រ ឬគ្រួសារមិនសូវមានទ្រព្យសម្បត្តិ ចូលចិត្តសេពគប់មិត្តភក្តិដែលជាកូនអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិ។ ពួកគេគ្រាន់តែមិនហ៊ានទទួលស្គាល់អំពីភាពក្រីក្ររបស់ខ្លួន ប៉ុន្តែការប្រព្រឹត្តតាមកូនអ្នកមាន ឬការដើរចូលក្នុងក្រុមកូនអ្នកមាន មិនបានធ្វើឲ្យពួកគេចំណេញអ្វីសោះឡើយ។ ខាតពេលវេលា ចំណាយលុយកាក់ច្រើនតែលើសម្ភារមិនបានរៀនសូត្រ ហើយចុងក្រោយ ពួកគេមិនមានមុខរបរត្រឹមត្រូវឡើយ។ ចំណែកឯកូនអ្នកមាន ពួកគេនៅតែមានអាជីព និងមុខរបរដែលផ្គត់ផ្គង់ដោយឪពុកម្តាយពួកគេ។
លោក ចាន់ សុធា ទើបតែអាយុ៣២ឆ្នាំ បានក្លាយខ្លួនទៅជាអ្នករត់ម៉ូតូឌុប ដើម្បីរកលុយចិញ្ចឹមប្រពន្ធ និងកូន២នាក់ក្នុងបន្ទុក។ សុធា បានទទួលស្គាល់ថា ស្ថានភាពជីវិតដូចសព្វថ្ងៃនេះ គឺជាលទ្ធផលនៃការសេពគប់មិត្តភក្តិជាកូនអ្នកមាន កាលពីពេលដែលរូបគេនៅរៀនថ្នាក់វិទ្យាល័យ នៅចុងទស្សវត្ស១៩៩០ ។ កាលណោះ កុមារាសុធា មិនបានខ្វាយខ្វល់នឹងការសិក្សាឡើយ។ ដើរលេង ធ្វើខ្លួនដូចកូនអ្នកមាន ទិញសម្លៀកបំពាក់តែងខ្លួនដូចកូនអ្នកមាន គឺជាអ្វីដែលរូបគេបានព្យាយាមធ្វើ ទោះបីជាខ្លួនមកពីត្រកូលគ្រួសារអ្នកក្រីក្រក៏ដោយ។ ទីបំផុត សុធា ដែលមិនសូវបានចូលរៀន បានបោះបង់ការសិក្សានៅថ្នាក់ទី១០ ។ អង្គុយនៅលើម៉ូតូចាំភ្ញៀវនៅជិតផ្សារសិនជូរី ក្បែរព្រលានយន្តហោះ សុធា បានរម្លឹកប្រវត្តិរបស់ខ្លួនយ៉ាងដូច្នេះថា៖កាលខ្ញុំនៅរៀន ខ្ញុំមិនបានគិតអ្វីច្រើននោះទេ។ ខ្ញុំដឹងតែពីដើរលេងសប្បាយជាមួយកូនអ្នកមាន។ ខ្ញុំតែពីរឿងតែងខ្លួនហ៊ឺហា តាមពួកគេ។ ខ្ញុំខ្លាចគេដឹងថាខ្ញុំក្រ។ ខ្ញុំខ្មាសពួកគេ»។
ដោយសារតែខ្លាចខ្មាសមិត្តភក្តិជាកូនអ្នកមាន សុធាបានដើរលេងដូចកូនអ្នកមានរហូតដល់បោះបង់សាលារៀន។ ប៉ុន្តែ១០ឆ្នាំក្រោយមក សុធា រឹតតែខ្មាសមិត្តភក្តិលើសដើម។ មិត្តភក្តិជាកូនអ្នកមាន នៅតែជាអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិដដែល។ នោះគឺដោយសារតែពួកគេមានការទំនុកបម្រុងពីឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេ។ «នៅពេលនេះបានខ្ញុំដឹងថា វាពិបាកមែនទែន។ ខ្ញុំគ្មានចំណេះដឹង។ ចង់ប្រកបរបរអ្វីក៏មិនកើត»។ នេះជាការអះអាងទាំងសោកស្តាយរបស់សុធា។
មិនខុសពីសុធាឡើយ ម៉ៅ សុខា ក៏បានឆ្លងកាត់ពិសោធន៍ដូចគ្នាដែរ។ កាលពីនៅរៀនវិទ្យាល័យ សុខា មានម្តាយជាអ្នកលក់ចេកចៀន ដើម្បីបានប្រាក់ផ្តត់ផ្គង់ការសិក្សារបស់កូនៗ ។ ប៉ុន្តែសុខា បានសេពគប់មិត្តភក្តិកូនអ្នកមាន ដែលដើរលេងច្រើន។ នៅពេលនេះ សុខា ដែលកំពុងអង្គុយប្រកបរបរប៉ះកង់ម៉ូតូ ទើបស្តាយក្រោយ ដោយសារមិនបានសិក្សា។ សម្រាប់ សុខា ការសិក្សាពិតមានសារៈប្រយោជន៍សម្រាប់ការចិញ្ចឹមជិវិតនៃមនុស្សគ្រប់រូប។ សុខា បាននិយាយយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ថា៖«តាមពិត យើងដើរលេងជាមួយកូនអ្នកមានក៏ដោយ ជាមួយកូនអ្នកក្រដូចគ្នាក៏ដោយ គឺមិនចំណេញឡើយ។ យើងត្រូវសិក្សា»។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលសុខាយល់ពីសារៈប្រយោជន៍នៃការសិក្សា វាបានហួសពេលទៅហើយ។ សុខា បានក្លាយជាអ្នកប៉ះកង់ម៉ូតូបាត់ទៅហើយ ហើយសុខាបានត្រឹមតែ ប្តេជ្ញាអប់រំកូនមិនអោយដើរតាមគន្លងរបស់ខ្លួនទៀតឡើយ។
ទិដ្ឋភាពកូនអ្នកក្រសេពគប់ និងប្រព្រឹត្តតាមកូនអ្នកមាននោះ មិនមែនមានតែម្តងនោះទេ។ សម័យណាក៏មាន។ រហូតដល់បច្ចុប្បន្ននេះ ក៏មានដែរ។ យុវសិស្ស មាឌល្អិត ជិន រត្នធី ដែលសិក្សានៅថ្នាក់ទី១១នៃវិទ្យាល័យជា ស៊ីម សន្ធរម៉ុក បាននិយាយថា រូបគេមានមិត្តភក្តិច្រើនដែលជាកូនអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិ។ មានឪពុកជាអ្នករត់ម៉ូតូឌុប និងមានម្តាយដែលមិនប្រកបរបរអ្វីសោះនោះ រត្នធី និយាយយ៉ាងក្លាហានថា រូបគេតែងតែរៀបចំខ្លួនឲ្យបានស្អាតសមរម្យដូចជាកូនអ្នកមាន ដើម្បីកុំឲ្យខ្លួនឯងអន់ជាងគេ។ យុវជនទាបល្អិតរូបនេះពន្យល់ដូច្នេះថា៖«ពេលខ្ញុំដើរលេងជាមួយកូនអ្នកមាន ខ្ញុំត្រូវធ្វើខ្លួនឲ្យឡូយឆាយ ដូចគេដែរ។ ខ្ញុំខ្លាចគេថាអន់»។
ចំពោះ ធិន សុភាព វិញ ការដែលនិស្សិតនៃសាកលវិទ្យាល័យអាស៊ីអឺរ៉ុបរូបនេះ សុខចិត្តសេពគប់ និងដើរជាក្រុមជាមួយមិត្តភក្តិជាកូនអ្នកមាន នោះគឺដោយសារតែ គេចង់ឆ្លៀតយកឱកាសនេះ ដើម្បីបានស្គាល់កន្លែងកម្សាន្តទំនើបៗ និងសប្បាយៗ ។ សុភាព និយាយសារភាពយ៉ាងដូច្នេះថា៖«ធម្មតាយើងអត់សូវមានលុយច្រើន ពេលដែលស្គាល់ពួកគេ(កូនអ្នកមាន) ហើយទៅណាជាមួយគេ គឺគេមិនសូវឲ្យខ្ញុំចំណាយច្រើនទេ។ ណាមួយគេក៏បាននាំខ្ញុំទៅដើរលេងកន្លែងឡូយទំនើបៗ ដែលខ្ញុំមិនដែលបានទៅលេងទៀត អ៊ីចឹងទាន់មានពេលដើរលេង គឺដើរលេងឲ្យហើយទាន់ខ្លួននៅក្មេង»។
យុវជន ឌី វណ្ណាដេត បានធ្វើដូចសុភាពដែរ ហើយក៏បានទទួលស្គាល់ថា ការរៀនសូត្ររបស់គេបានធ្លាក់ចុះខ្សោយយ៉ាងខ្លាំង ដោយសារតែនិស្សិតម្នាក់នេះ មិនសូវចូលរៀន។ វណ្ណាដេត ទំនងជានៅមិនទាន់ដឹងបច្ច័យចុងក្រោយថា រូបគេអាចនឹងមានលទ្ធផលដូច សុធា ជាអ្នករត់ម៉ូតូឌុប និងសុខា ជាអ្នកប៉ះកង់ម៉ូតូ ដែលបានពោលពាក្យសោកស្តាយនៅឡើយទេ។ ដំរីជុះ កុំជុះតាមដំរី៕
លោក ចាន់ សុធា ទើបតែអាយុ៣២ឆ្នាំ បានក្លាយខ្លួនទៅជាអ្នករត់ម៉ូតូឌុប ដើម្បីរកលុយចិញ្ចឹមប្រពន្ធ និងកូន២នាក់ក្នុងបន្ទុក។ សុធា បានទទួលស្គាល់ថា ស្ថានភាពជីវិតដូចសព្វថ្ងៃនេះ គឺជាលទ្ធផលនៃការសេពគប់មិត្តភក្តិជាកូនអ្នកមាន កាលពីពេលដែលរូបគេនៅរៀនថ្នាក់វិទ្យាល័យ នៅចុងទស្សវត្ស១៩៩០ ។ កាលណោះ កុមារាសុធា មិនបានខ្វាយខ្វល់នឹងការសិក្សាឡើយ។ ដើរលេង ធ្វើខ្លួនដូចកូនអ្នកមាន ទិញសម្លៀកបំពាក់តែងខ្លួនដូចកូនអ្នកមាន គឺជាអ្វីដែលរូបគេបានព្យាយាមធ្វើ ទោះបីជាខ្លួនមកពីត្រកូលគ្រួសារអ្នកក្រីក្រក៏ដោយ។ ទីបំផុត សុធា ដែលមិនសូវបានចូលរៀន បានបោះបង់ការសិក្សានៅថ្នាក់ទី១០ ។ អង្គុយនៅលើម៉ូតូចាំភ្ញៀវនៅជិតផ្សារសិនជូរី ក្បែរព្រលានយន្តហោះ សុធា បានរម្លឹកប្រវត្តិរបស់ខ្លួនយ៉ាងដូច្នេះថា៖កាលខ្ញុំនៅរៀន ខ្ញុំមិនបានគិតអ្វីច្រើននោះទេ។ ខ្ញុំដឹងតែពីដើរលេងសប្បាយជាមួយកូនអ្នកមាន។ ខ្ញុំតែពីរឿងតែងខ្លួនហ៊ឺហា តាមពួកគេ។ ខ្ញុំខ្លាចគេដឹងថាខ្ញុំក្រ។ ខ្ញុំខ្មាសពួកគេ»។
ដោយសារតែខ្លាចខ្មាសមិត្តភក្តិជាកូនអ្នកមាន សុធាបានដើរលេងដូចកូនអ្នកមានរហូតដល់បោះបង់សាលារៀន។ ប៉ុន្តែ១០ឆ្នាំក្រោយមក សុធា រឹតតែខ្មាសមិត្តភក្តិលើសដើម។ មិត្តភក្តិជាកូនអ្នកមាន នៅតែជាអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិដដែល។ នោះគឺដោយសារតែពួកគេមានការទំនុកបម្រុងពីឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេ។ «នៅពេលនេះបានខ្ញុំដឹងថា វាពិបាកមែនទែន។ ខ្ញុំគ្មានចំណេះដឹង។ ចង់ប្រកបរបរអ្វីក៏មិនកើត»។ នេះជាការអះអាងទាំងសោកស្តាយរបស់សុធា។
មិនខុសពីសុធាឡើយ ម៉ៅ សុខា ក៏បានឆ្លងកាត់ពិសោធន៍ដូចគ្នាដែរ។ កាលពីនៅរៀនវិទ្យាល័យ សុខា មានម្តាយជាអ្នកលក់ចេកចៀន ដើម្បីបានប្រាក់ផ្តត់ផ្គង់ការសិក្សារបស់កូនៗ ។ ប៉ុន្តែសុខា បានសេពគប់មិត្តភក្តិកូនអ្នកមាន ដែលដើរលេងច្រើន។ នៅពេលនេះ សុខា ដែលកំពុងអង្គុយប្រកបរបរប៉ះកង់ម៉ូតូ ទើបស្តាយក្រោយ ដោយសារមិនបានសិក្សា។ សម្រាប់ សុខា ការសិក្សាពិតមានសារៈប្រយោជន៍សម្រាប់ការចិញ្ចឹមជិវិតនៃមនុស្សគ្រប់រូប។ សុខា បាននិយាយយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ថា៖«តាមពិត យើងដើរលេងជាមួយកូនអ្នកមានក៏ដោយ ជាមួយកូនអ្នកក្រដូចគ្នាក៏ដោយ គឺមិនចំណេញឡើយ។ យើងត្រូវសិក្សា»។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលសុខាយល់ពីសារៈប្រយោជន៍នៃការសិក្សា វាបានហួសពេលទៅហើយ។ សុខា បានក្លាយជាអ្នកប៉ះកង់ម៉ូតូបាត់ទៅហើយ ហើយសុខាបានត្រឹមតែ ប្តេជ្ញាអប់រំកូនមិនអោយដើរតាមគន្លងរបស់ខ្លួនទៀតឡើយ។
ទិដ្ឋភាពកូនអ្នកក្រសេពគប់ និងប្រព្រឹត្តតាមកូនអ្នកមាននោះ មិនមែនមានតែម្តងនោះទេ។ សម័យណាក៏មាន។ រហូតដល់បច្ចុប្បន្ននេះ ក៏មានដែរ។ យុវសិស្ស មាឌល្អិត ជិន រត្នធី ដែលសិក្សានៅថ្នាក់ទី១១នៃវិទ្យាល័យជា ស៊ីម សន្ធរម៉ុក បាននិយាយថា រូបគេមានមិត្តភក្តិច្រើនដែលជាកូនអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិ។ មានឪពុកជាអ្នករត់ម៉ូតូឌុប និងមានម្តាយដែលមិនប្រកបរបរអ្វីសោះនោះ រត្នធី និយាយយ៉ាងក្លាហានថា រូបគេតែងតែរៀបចំខ្លួនឲ្យបានស្អាតសមរម្យដូចជាកូនអ្នកមាន ដើម្បីកុំឲ្យខ្លួនឯងអន់ជាងគេ។ យុវជនទាបល្អិតរូបនេះពន្យល់ដូច្នេះថា៖«ពេលខ្ញុំដើរលេងជាមួយកូនអ្នកមាន ខ្ញុំត្រូវធ្វើខ្លួនឲ្យឡូយឆាយ ដូចគេដែរ។ ខ្ញុំខ្លាចគេថាអន់»។
ចំពោះ ធិន សុភាព វិញ ការដែលនិស្សិតនៃសាកលវិទ្យាល័យអាស៊ីអឺរ៉ុបរូបនេះ សុខចិត្តសេពគប់ និងដើរជាក្រុមជាមួយមិត្តភក្តិជាកូនអ្នកមាន នោះគឺដោយសារតែ គេចង់ឆ្លៀតយកឱកាសនេះ ដើម្បីបានស្គាល់កន្លែងកម្សាន្តទំនើបៗ និងសប្បាយៗ ។ សុភាព និយាយសារភាពយ៉ាងដូច្នេះថា៖«ធម្មតាយើងអត់សូវមានលុយច្រើន ពេលដែលស្គាល់ពួកគេ(កូនអ្នកមាន) ហើយទៅណាជាមួយគេ គឺគេមិនសូវឲ្យខ្ញុំចំណាយច្រើនទេ។ ណាមួយគេក៏បាននាំខ្ញុំទៅដើរលេងកន្លែងឡូយទំនើបៗ ដែលខ្ញុំមិនដែលបានទៅលេងទៀត អ៊ីចឹងទាន់មានពេលដើរលេង គឺដើរលេងឲ្យហើយទាន់ខ្លួននៅក្មេង»។
យុវជន ឌី វណ្ណាដេត បានធ្វើដូចសុភាពដែរ ហើយក៏បានទទួលស្គាល់ថា ការរៀនសូត្ររបស់គេបានធ្លាក់ចុះខ្សោយយ៉ាងខ្លាំង ដោយសារតែនិស្សិតម្នាក់នេះ មិនសូវចូលរៀន។ វណ្ណាដេត ទំនងជានៅមិនទាន់ដឹងបច្ច័យចុងក្រោយថា រូបគេអាចនឹងមានលទ្ធផលដូច សុធា ជាអ្នករត់ម៉ូតូឌុប និងសុខា ជាអ្នកប៉ះកង់ម៉ូតូ ដែលបានពោលពាក្យសោកស្តាយនៅឡើយទេ។ ដំរីជុះ កុំជុះតាមដំរី៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
