បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍
×![]()
ក្រចេះ៖ យុវជន នៅ រ៉ូយ៉ាល់ បានសម្រេចចិត្តឈប់រៀនរយៈពេល២ឆ្នាំហើយ ដោយសារតែគេត្រូវទទួលបន្ទុករកប្រាក់ជួយផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារ។ រ៉ូយ៉ាល់ ដែលមានអាយុ១៨ឆ្នាំ បានធ្វើចំណាកស្រុកកំណើត មកស៊ីឈ្នួលលក់ផ្លែពោតចំហុយឲ្យគេនៅក្នុងក្រុងក្រចេះ។ នឹករលឹកឪពុកម្តាយជារឿងមួយ ដែលយុវជនសម្បុរស្រអែមរូបនេះត្អូញត្អែរ ប៉ុន្តែនៅចាញ់ការអាក់អន់ចិត្តដែលខ្លួនមិនបានរៀនសូត្រខ្ពង់ខ្ពស់ដូចយុវជនដទៃទៀត។
យុវជន នៅ រ៉ូយ៉ាល់ គឺជាអ្នកលក់ផ្លែពោតចំហុយម្នាក់ នៅបណ្តោយមាត់ទន្លេ ក្នុងក្រុងក្រចេះ។ មានស្រុកកំណើតនៅក្នុងភូមិអូរចម្លងទឹក ឃុំអូរម្រេះ ស្រុកសៀមបូក ខេត្តស្ទឹងត្រែងរ៉ូយ៉ាល់ មិនមែនជាបើកជំនួញមួយនេះទេ គេត្រឹមតែជាអ្នកស៊ីឈ្នួលលក់ឲ្យគេតែប៉ុណ្ណោះ។ កូនប្រុសពៅ ក្នុងចំណោមបងប្អូន១១នាក់រូបនេះ បានបង្ខំចិត្តឈប់រៀន រយៈពេល២ឆ្នាំហើយ ដើម្បីជួយរកប្រាក់ចិញ្ចឹមឪពុកម្តាយដែលជាអ្នកធ្វើស្រែ និងនេសាទត្រី បន្ទាប់ពីបងៗរៀបការបែកផ្ទះអស់ គ្មានអ្នកណាជាជំហរសម្រាប់គ្រួសារ។
បន្ទាប់ពីបោះបង់ការសិក្សា យុវជនរូបនេះ បានទៅស៊ីឈ្នួលដឹកទឹកកកលក់តាមម៉ូតូ នៅក្នុងខេត្តស្ទឹងត្រែងមួយរយៈ មុននឹងមកស៊ីឈ្នួលលក់ពោតចំហុយ នៅខេត្តក្រចេះនេះ។ រ៉ូយ៉ាល់ បានទទួលប្រាក់ឈ្នួលចំនួន ៧០ម៉ឺនរៀលក្នុងមួយខែ ពីការងារនេះ បូកនឹងកន្លែងស្នាក់នៅ និងការហូបចុកប្រចាំថ្ងៃ។ អង្គុយលើម៉ូតូដែលសណ្តោងឆ្នាំងចំហុយពោត អមនឹងទូរកញ្ចក់ដាក់ផ្លែពោតចំហុយផងនោះ រ៉ូយ៉ាល់បានរៀបរាប់ទៀតថា រូបគេតែងតែផ្ញើលុយទៅឲ្យឪពុកម្ដាយរាល់ខែ។ យុវជនរូបនេះ បញ្ជាក់បន្ថែម៖« រាល់ខែ ខ្ញុំផ្ញើទៅផ្ទះ ៥០ម៉ឺន ដើម្បីឲ្យពួកគាត់ចាត់ចែង និងទិញថ្នាំ ព្យាបាលជំងឺ នៅពេលគាត់ឈឺម្ដងៗ ហើយខ្ញុំទុក២០ម៉ឺន គ្រាន់ចាយប្រចាំថ្ងៃ»។
មានអាយុ១៨ឆ្នាំ រ៉ូយ៉ាល់បានអះអាងថា ការងារស៊ីឈ្នួលលក់ពោតចំហុយនេះ មិនមែនជាការងារលំបាកសម្រាប់លំបាក សម្រាប់គេឡើយ ប៉ុន្តែការឃ្លាតចាកឆ្ងាយពីស្រុកកំណើត និងឪពុកម្តាយទៅវិញទេ ដែលធ្វើឲ្យគេស្រណោះខ្លួន។ រ៉ូយ៉ាល់ រៀបរាប់ពីការនឹករលឹកដល់ឪពុកម្តាយរបស់គេយ៉ាងដូច្នេះ៖« ខ្ញុំនឹក ពេលខែដំបូងៗ ខ្ញុំទៅផ្ទះពីរដង ក្នុងមួយខែ តែខែចុងក្រោយនេះ ខ្ញុំទៅបានតែម្ដង។ ជាធម្មតា ខ្ញុំផ្ញើលុយទៅផ្ទះ តែពេលនឹកផ្ទះពេក ខ្ញុំទៅផ្ទះតែម្ដង ហើយប្រាប់ថៅកែថា យកលុយឲ្យម៉ែ»។
ជារៀងរាល់ថ្ងៃ យុវជន រ៉ូយ៉ាល់ ចាប់ផ្តើមមកលក់ពោតចំហុយនៅតាមបណ្តោយមាត់ទន្លេខេត្តក្រចេះនេះ ចាប់ពីម៉ោង១រសៀល រហូតដល់ម៉ោង៨ ឬម៉ោង៩យប់។ ក្នុងមួយថ្ងៃ ថៅកែកំណត់ឲ្យលក់ផ្លែពោតចំហុយចំនួន ១២០ ផ្លែ ដែលក្នុងមួយផ្លែ មានតម្លៃ១៣០០រៀល។
លក់នៅរហូតដល់យប់ នៅតាមបណ្តោយមាត់ទន្លេក្រុងក្រចេះនេះ រ៉ូយ៉ាល់ ក៏បារម្ភចំពោះសុវត្ថិភាពដែរ។ មានភាពភ័យខ្លាចផងដែរ ចំពោះសុវត្ថិភាពរបស់ខ្លួន។ បានថ្លែងបារម្ភពីសុវត្ថិភាពយ៉ាងនេះថា៖«ពេលយប់ចឹង ភ្លើងមិនសូវភ្លឺ ជូនកាលពេលខ្ញុំលក់ដល់ម៉ោងប្រាំបី ជិតប្រាំបួន រាងខ្លាចៗដែរ ទោះលក់រាល់ថ្ងៃក៏ដោយ។ ពីមុនខ្ញុំមិនសូវហ៊ាន តែឥឡូវគេស្គាល់ច្រើន ចឹងមិនសូវខ្លាច។ ខ្ញុំមិនខ្លាចអី តែខ្លាចក្មេងស្ទាវមួយចំនួន»។ រ៉ូយ៉ាល់ បន្ថែមថា ប្រសិនបើតាមមាត់ទន្លេមានភ្លើងភ្លឺគ្រប់គ្រាន់ ប្រហែលជាល្អសម្រាប់រូបគេ ហើយភាពភ័យខ្លាចនឹងត្រូវបានកាត់បន្ថយ។
ដ្បិតមានបន្ទុករ៉ាប់រងជីវភាពគ្រួសារ ប៉ុន្តែយុវជនរូបនេះ នៅតែចង់បន្តការសិក្សាឲ្យបានខ្ពង់ខ្ពស់ ដូចយុវជនដទៃទៀត ជាជាងមកធ្វើជាជំហរគ្រួសារទាំងខ្លួននៅវ័យក្មេងបែបនេះ៕
យុវជន នៅ រ៉ូយ៉ាល់ គឺជាអ្នកលក់ផ្លែពោតចំហុយម្នាក់ នៅបណ្តោយមាត់ទន្លេ ក្នុងក្រុងក្រចេះ។ មានស្រុកកំណើតនៅក្នុងភូមិអូរចម្លងទឹក ឃុំអូរម្រេះ ស្រុកសៀមបូក ខេត្តស្ទឹងត្រែងរ៉ូយ៉ាល់ មិនមែនជាបើកជំនួញមួយនេះទេ គេត្រឹមតែជាអ្នកស៊ីឈ្នួលលក់ឲ្យគេតែប៉ុណ្ណោះ។ កូនប្រុសពៅ ក្នុងចំណោមបងប្អូន១១នាក់រូបនេះ បានបង្ខំចិត្តឈប់រៀន រយៈពេល២ឆ្នាំហើយ ដើម្បីជួយរកប្រាក់ចិញ្ចឹមឪពុកម្តាយដែលជាអ្នកធ្វើស្រែ និងនេសាទត្រី បន្ទាប់ពីបងៗរៀបការបែកផ្ទះអស់ គ្មានអ្នកណាជាជំហរសម្រាប់គ្រួសារ។
បន្ទាប់ពីបោះបង់ការសិក្សា យុវជនរូបនេះ បានទៅស៊ីឈ្នួលដឹកទឹកកកលក់តាមម៉ូតូ នៅក្នុងខេត្តស្ទឹងត្រែងមួយរយៈ មុននឹងមកស៊ីឈ្នួលលក់ពោតចំហុយ នៅខេត្តក្រចេះនេះ។ រ៉ូយ៉ាល់ បានទទួលប្រាក់ឈ្នួលចំនួន ៧០ម៉ឺនរៀលក្នុងមួយខែ ពីការងារនេះ បូកនឹងកន្លែងស្នាក់នៅ និងការហូបចុកប្រចាំថ្ងៃ។ អង្គុយលើម៉ូតូដែលសណ្តោងឆ្នាំងចំហុយពោត អមនឹងទូរកញ្ចក់ដាក់ផ្លែពោតចំហុយផងនោះ រ៉ូយ៉ាល់បានរៀបរាប់ទៀតថា រូបគេតែងតែផ្ញើលុយទៅឲ្យឪពុកម្ដាយរាល់ខែ។ យុវជនរូបនេះ បញ្ជាក់បន្ថែម៖« រាល់ខែ ខ្ញុំផ្ញើទៅផ្ទះ ៥០ម៉ឺន ដើម្បីឲ្យពួកគាត់ចាត់ចែង និងទិញថ្នាំ ព្យាបាលជំងឺ នៅពេលគាត់ឈឺម្ដងៗ ហើយខ្ញុំទុក២០ម៉ឺន គ្រាន់ចាយប្រចាំថ្ងៃ»។
មានអាយុ១៨ឆ្នាំ រ៉ូយ៉ាល់បានអះអាងថា ការងារស៊ីឈ្នួលលក់ពោតចំហុយនេះ មិនមែនជាការងារលំបាកសម្រាប់លំបាក សម្រាប់គេឡើយ ប៉ុន្តែការឃ្លាតចាកឆ្ងាយពីស្រុកកំណើត និងឪពុកម្តាយទៅវិញទេ ដែលធ្វើឲ្យគេស្រណោះខ្លួន។ រ៉ូយ៉ាល់ រៀបរាប់ពីការនឹករលឹកដល់ឪពុកម្តាយរបស់គេយ៉ាងដូច្នេះ៖« ខ្ញុំនឹក ពេលខែដំបូងៗ ខ្ញុំទៅផ្ទះពីរដង ក្នុងមួយខែ តែខែចុងក្រោយនេះ ខ្ញុំទៅបានតែម្ដង។ ជាធម្មតា ខ្ញុំផ្ញើលុយទៅផ្ទះ តែពេលនឹកផ្ទះពេក ខ្ញុំទៅផ្ទះតែម្ដង ហើយប្រាប់ថៅកែថា យកលុយឲ្យម៉ែ»។
ជារៀងរាល់ថ្ងៃ យុវជន រ៉ូយ៉ាល់ ចាប់ផ្តើមមកលក់ពោតចំហុយនៅតាមបណ្តោយមាត់ទន្លេខេត្តក្រចេះនេះ ចាប់ពីម៉ោង១រសៀល រហូតដល់ម៉ោង៨ ឬម៉ោង៩យប់។ ក្នុងមួយថ្ងៃ ថៅកែកំណត់ឲ្យលក់ផ្លែពោតចំហុយចំនួន ១២០ ផ្លែ ដែលក្នុងមួយផ្លែ មានតម្លៃ១៣០០រៀល។
លក់នៅរហូតដល់យប់ នៅតាមបណ្តោយមាត់ទន្លេក្រុងក្រចេះនេះ រ៉ូយ៉ាល់ ក៏បារម្ភចំពោះសុវត្ថិភាពដែរ។ មានភាពភ័យខ្លាចផងដែរ ចំពោះសុវត្ថិភាពរបស់ខ្លួន។ បានថ្លែងបារម្ភពីសុវត្ថិភាពយ៉ាងនេះថា៖«ពេលយប់ចឹង ភ្លើងមិនសូវភ្លឺ ជូនកាលពេលខ្ញុំលក់ដល់ម៉ោងប្រាំបី ជិតប្រាំបួន រាងខ្លាចៗដែរ ទោះលក់រាល់ថ្ងៃក៏ដោយ។ ពីមុនខ្ញុំមិនសូវហ៊ាន តែឥឡូវគេស្គាល់ច្រើន ចឹងមិនសូវខ្លាច។ ខ្ញុំមិនខ្លាចអី តែខ្លាចក្មេងស្ទាវមួយចំនួន»។ រ៉ូយ៉ាល់ បន្ថែមថា ប្រសិនបើតាមមាត់ទន្លេមានភ្លើងភ្លឺគ្រប់គ្រាន់ ប្រហែលជាល្អសម្រាប់រូបគេ ហើយភាពភ័យខ្លាចនឹងត្រូវបានកាត់បន្ថយ។
ដ្បិតមានបន្ទុករ៉ាប់រងជីវភាពគ្រួសារ ប៉ុន្តែយុវជនរូបនេះ នៅតែចង់បន្តការសិក្សាឲ្យបានខ្ពង់ខ្ពស់ ដូចយុវជនដទៃទៀត ជាជាងមកធ្វើជាជំហរគ្រួសារទាំងខ្លួននៅវ័យក្មេងបែបនេះ៕
Tag:
នៅ រ៉ូយ៉ាល
ពោតចំហុយ
មាត់ទន្លេ
ក្រចេះ
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«ប្រេសិត»មានន័យដូចម្តេច?
5 ថ្ងៃ
