ពីនេះ ពីនោះ
ពាក្យ«និមន្ត និង និមន្តន៍»មានលក្ខខណ្ឌប្រើខុសគ្នា ដូចម្ដេចនៅក្នុងភាសាខ្មែរ?
× ភ្នំពេញ៖ ពាក្យថា «និមន្ត និង និមន្តន៍» គឺជាពាក្យដែលសាធារណជន លោកនៅមានភាពមិនច្បាស់លាស់នៅក្នុងការសរសេរនៅឡើយ។ មូលហេតុ គឺមិនសូវបានយល់ដឹងក្នុងការសរសេរពាក្យពេចន៍ ឲ្យបានត្រឹមតាមក្បួនខ្នាតវេយ្យាករណ៍ នៃកិរិយាសព្ទ គុណសព្ទ នាមសព្ទ បាលី និងសំស្ក្រឹតនៅក្នុងភាសាខ្មែរ។ ពាក្យថា«និមន្ត និង និមន្តន៍»មានលក្ខខណ្ឌសរសេរដូចខាងក្រោម៖
នៅក្នុងសំណេរអត្ថបទ សាធារណជនត្រូវចំណាំក្នុងក្បួនវេយ្យាករណ៍ខ្មែរថា បើខ្លួនចង់ប្រើពាក្យនេះ ជាកិរិយាសព្ទ និង គុណសព្ទគឺត្រូវសរសេរថា «និមន្ត» ដែលមានន័យថា អញ្ជើញ សូមឲ្យទៅ សូមឲ្យមក ជាដើម។ ប៉ុន្តែ ប្រើជានាមសព្ទ គឺចាំបាច់ត្រូវសរសេរ«និមន្តន៍» ដែលមានន័យថា ការគ្រប់គ្រាន់ ការពេញលេញ សម្បូរណ៍ ជាដើម។
ករណីពិសេស៖ ប្រសិនបើសាធារណជន ចង់សរសេរពាក្យនេះ ដោយផ្សំជាមួយពាក្យថា «ការ, ក្ដី, សេចក្ដី និងដំណើរ» គឺមិនត្រូវសរសរថា «ការនិមន្តន៍, ក្ដីនិមន្តន៍, សេចក្ដីនិមន្តន៍ និងដំណើរនិមន្តន៍»ឡើយ ព្រោះការសរសេរបែបនេះ មិនត្រឹមត្រូវតាមក្បួនវេយ្យាករណ៍ខ្មែរ នោះទេ។ មូលហេតុគឺដោយសារពាក្យថា «ការ, ក្ដី, សេចក្ដី និងដំណើរ»ជានាមសព្ទ មិនអាចយកមកផ្សំជាមួយពាក្យថា «និមន្តន៍»បានទេ ព្រោះជានាមសព្ទដូចគ្នា។
ដោយឡែក ចំពោះពាក្យថា«ការ, ក្ដី, សេចក្ដី និងដំណើរ»នេះ ត្រូវផ្សំជាមួយពាក្យថា «និមន្ត»ទើបត្រឹមត្រូវ។
ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com