ពីនេះ ពីនោះ
«ក្សិណក្ស័យ» ជាពាក្យត្រូវ រីឯ ក្សិនក្ស័យ ឬ ក្សិនក្សៃ ជាពាក្យខុស
× ពាក្យ ក្សិន ដែលប្រកបជាមួយអក្សរ «ន» មិនមាននៅក្នុងវចនានុក្រមខ្មែរសម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ឡើយ។ ពាក្យត្រូវ គឺ «ក្សិណ» ដែលប្រកបជាមួយអក្សរ «ណ»។ «ក្សិណក្ស័យ» ជាពាក្យត្រូវ និងមានការពន្យល់ច្បាស់លាស់ ផ្ទុយទៅវិញ ពាក្យ ក្សិនក្ស័យ ក្សិនក្សៃ ឬខ្សិនខ្ស័យ ជាដើម មិនត្រឹមត្រូវនោះឡើយ។
ក្សិណ ឬ ក្សណៈ មានន័យថា ពេល, ស្របក់, រំពេច។ ក្សិណនោះ ស្មើ ខណៈនោះ, ភ្លាមនោះ, គ្រានោះ, ដងនោះ, កាលនោះ។ រីឯ ក្ស័យ មានន័យថា ការអស់ទៅ; សេចក្ដីបាត់បង់, វិនាស ។ ក្ស័យជីវិត, ក្ស័យកិលេស គឺអស់ជីវិត, អស់កិលេស ។
ចំពោះពាក្យ «ក្សិណក្ស័យ» វចនានុក្រមពន្យល់ថា ការបាត់បង់សូន្យទៅក្នុងមួយស្របក់ គឺការស្លាប់ភ្លាម ។ សព្វថ្ងៃប្រើជា កិរិយាសព្ទ៖ ជីតាខ្ញុំក្សិណក្ស័យទៅហើយ គឺជីតាខ្ញុំស្លាប់ភ្លាមទៅហើយ៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com