«មោក្ខ» មានន័យថា ការរួច, រដោះ, ផុត ចាកទុក្ខភ័យ; ព្រះនិព្វាន ។ មោក្ខធម៌ គឺ​ធម៌ដែលនាំសត្វឲ្យរួចចាកទុក្ខ (មគ្គ ផល និព្វាន )។ មោក្ខុបាយ គឺ​ឧបាយដែលនឹងឲ្យរួច, ឲ្យរដោះ, ឲ្យផុត ចាកទុក្ខ ។

 

រីឯ «មោឃ» វិញ មានន័យថា ដែលសោះសូន្យ, ឥតប្រយោជន៍, អសារឥតការ, ឥតអំពើ; ទទេ, ឃែត, ចោលម្សៀតអ្នកគ្រាន់បើ, ខ្ញុំមោឃ ។ មោឃ ! ឬ អាមោឃ! ចោលម្សៀត ! ឬអាចោលម្សៀត ! ។

 

មោឃកម្ម មានន័យថា ការឥតប្រយោជន៍, ការឥតអំពើ ។ មោឃជិណ្ណ ឬ មោឃព្រឹទ្ធ ចាស់ឥតអំពើ ( ចាស់ត្នោតចាស់ដូង ) គឺអ្នកដែលមានវ័យចាស់ហើយ តែជាមនុស្សពាលមិនស្គាល់ខុសត្រូវ; បើស្ត្រីជា មោឃជិណ្ណា ឬ មោឃព្រឹទ្ធា ។ 

 

មោឃបុរស បុរសឥតអំពើ, បុរសសោះសូន្យ (ចាកប្រយោជន៍ឬចាកមគ្គផលដែលគួរបានក្នុងវេលានោះឬក្នុងជាតិនោះ ), ប្រុសចោលម្សៀត ។ មោឃវាទ ឬ មោឃវាចា ពាក្យឥតអំពើ, សម្ដីឥតប្រយោជន៍, សម្ដីចោលម្សៀត ។ មោឃវាទី អ្នកដែលពោលពាក្យឥតប្រយោជន៍; បើស្ត្រីជា មោឃវាទិនី ។ មោឃសញ្ញា សញ្ញាឬសន្យាឥតអំពើ  គឺសន្យាដែលឥតប្រយោជន៍ទទេគ្មានផ្លូវសេក្ដីនឹងសើរើឬប្ដឹងតវ៉ាបាន ។ ល ។