«បាទចរណ៍» មានន័យថា ការដើរដោយជើងឥតមានយានជំនិះ (ការដើរជើង)។ យើង​ក៏អាច​សរសេរ «បាទចារ» បាន​ផងដែរ។ នេះបើតាម​ការបញ្ជាក់ក្នុងវចនានុក្រម។

 

ចំណែក​ពាក្យ «បាទចារី»  សំដៅ​លើ​អ្នកត្រាច់ទៅដោយជើង, អ្នកដើរជើង;  ទាហានថ្មើរជើង។ បើជាស្ត្រីយើង​ហៅថា «បាទចារិនី»។

 

រីឯពាក្យ​ «ថ្មើរជើង» ឯណោះវិញ វចនានុក្រម ឲ្យន័យ​ទៅលើ​សកម្ម​ភាពរបស់ទាហានជាង។ ទាហានអ្នកដើរដោយជើង, ទាហានថ្មើរជើង, ពលថ្មើរជើង៕