ពីនេះ ពីនោះ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
និយាយអំពីលក្ខណៈរបស់អ្នកមាន និងអ្នកក្រ គឺគ្មានអ្វីខុសប្លែកទេ។ អ្នកមាន និងអ្នកក្រមានរូបរាង ដៃ ជើង មុខមាត់ ថ្លើម ប្រម៉ាត់ ខួរក្បាល និងបេះដូង...ដូចតែគ្នា ហើយក៏មានពេលវេលា២៤ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃដូចគ្នាដែរ។ប៉ុន្តែ អ្វីដែលធ្វើឲ្យពួកគេទទួលបានលទ្ធផលខុសគ្នា គឺដោយសារតែការគិតឬគំនិតខុសគ្នា។
អ្នកក្រគិតថា៖ «ខ្ញុំមិនចង់មានបានអ្វីទេ សុំត្រឹមតែហូបទៅបានហើយ»។
អ្នកមានគិតថា៖ «ខ្ញុំមិនចង់បានត្រឹមតែហូបទេ តែខ្ញុំចង់មានបានរហូតដល់សល់ទៀតផង»។
ការចង់មានចង់បានត្រឹមតែរស់ គឺគ្រាន់តែជាលេសដោះសារនៃមនុស្សខ្ជិលតែប៉ុណ្ណោះ គ្មានបុគ្គលណាអាចកម្រិតនូវចំណង់របស់ខ្លួនបានទេ លុះត្រាតែបុគ្គលនោះអត់មានតណ្ហាតែម្តង។ ការនិយាយបែបនេះ គឺនិយាយឲ្យតែពីរោះស្តាប់តែប៉ុណ្ណោះ។ នៅលើលោកនេះគ្មានជនណាចង់បានតិចទេ។ ការចង់បានដើម្បីតែមួយរស់ គឺជាគំនិតអាត្មានិយមដែលកើតមកប្រាថ្នា និងធ្វើកិច្ចការងារដើម្បីតែខ្លួនឯង មិនគិតចង់ជួយអ្នកដទៃ។ យើងមិនអាចជួយអ្នកដទៃបានដោយមិនទាន់ជួយខ្លួនឯងបាននោះទេ។ នៅពេលអ្នកប្រាថ្នាចង់បានត្រឹមតែមួយរស់មានន័យថា អ្នកមានចំណង់តូចណាស់ ហើយការចង់បានតូចពេកវានឹងនាំឲ្យគំនិតរបស់អ្នកគ្មានមហិច្ឆតា។ គិតតូច ធ្វើតូច ប្រាកដជាបានតូច។ គិតធំ ចង់បានធំ ធ្វើឲ្យធំ ប្រាកដជាបានធំ។
មនុស្សយើងមានសមត្ថភាពខ្ពស់ ធំ គឺអាស្រ័យទៅលើការខិតខំប្រឹងប្រែង ហើយវាចាប់ផ្តើមចេញមកពីការគិតធំ ចង់បានច្រើនជាមុនសិន។ ការចង់បានច្រើនហើយសល់ ទើបអាចជួយអ្នកដទៃបាន។ កើតជាមនុស្សកុំប្រាថ្នាសុំត្រឹមតែបីពេល ត្រូវប្រាថ្នាឲ្យបានច្រើន ដើម្បីជួយមនុស្សច្រើនទៀត ព្រោះមានមនុស្សច្រើនណាស់កំពុងអត់ឃ្លាន មានមនុស្សច្រើនណាស់ដែលកំពុងរង់ចាំជំនួយ ខណៈពេលយើងហូបឆ្អែត៕
ប្រភព៖ ដកស្រង់ពីសៀវភៅរលាស់ខ្លួនពីក្រទៅមាន
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«ប្រេសិត»មានន័យដូចម្តេច?
5 ថ្ងៃ
