ក្រោយព្រឹត្តិការណ៍ថ្ងៃ ៩ខែកញ្ញាឆ្នាំ ២០០១ ពិភពលោកចាប់ផ្តើមស្ថិតក្រោមការគំរាមកំហែងកាន់តែខ្លាំងពីក្រុមភេរវជន។ ករណីវាយប្រហារកណ្តាលរដ្ឋធានីប៉ារីស ប្រទេសបារាំងម្សិលមិញនេះបានក្លាយជាសញ្ញាប្រកាសអាសន្នថ្មី។ តែបញ្ហាសន្តិសុខនេះជាមេរៀននិងបទពិសោធន៍សំខាន់បំផុតសម្រាប់សហភាពអឺរ៉ុបទាំងមូល និងអាស៊ានដែលមានសន្តិសុខផុយស្រួយស្រាប់នោះ។
ទោះប្រទេសទាំង២៨ស្ថិតក្នុងសហភាពនយោបាយមួយមែន តែការសហការផ្នែកសន្តិសុខ ការចែករម្លែករបាយការណ៍ចារកម្ម ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពមួយទន់ខ្សោយនៅឡើយ។ រដ្ឋអឺរ៉ុបនីមួយៗដឹងច្បាស់ខ្លួនឯងហើយថា ខ្លួនស្ថិតក្រោមការគំរាមកំហែងរបស់ក្រុមភេរវជនខ្លាំងដែរ។
ដូចដែលឃើញស្រាប់ បារាំងរងការវាយជាបន្តបន្ទាប់ជាប់ៗគ្នារាប់ចាប់ពីការសម្លាប់រង្គាលទស្សនាវដ្តីត្លុក Charlie Hebdo , ការវាយប្រហារលើហាងមួយ និងការសម្លាប់ប៉ូលិស ជនជាតិ ជ្វីវ និងអ្នកកាសែតជាដើម។ ដែលករណីនេះអាចជាសញ្ញាមួយសម្រាប់រដ្ឋអឺរ៉ុបផ្សេងទៀតឲ្យមានការប្រុងប្រយ័ត្ន បង្កើនការរឹតបន្តឹងសន្តិសុខ និងការសហការគ្នាដើម្បីប្រឆាំងបញ្ហាភេរវកម្ម។
ជុំវិញការកើនឡើងចលនាជ្រុលនិយមនិងភេរវកម្ម អ្នកជំនាញបានផ្តល់ប្រឹក្សាឲ្យរដ្ឋសមាជិកសហភាពអឺរ៉ុបចាប់ផ្តើមគ្រប់គ្រងព្រំដែនដើម្បីកំណត់មុខសញ្ញាប្រជាជនចេញចូលទៅតំបន់មជ្ឈិមបូព៌ា ជាពិសេសឆ្លងកាត់ព្រំដែនតួកគី។ ប្រជាជនអឺរ៉ុបមិនតិចជាង១ពាន់នាក់ឡើយដែលចាកចេញពីប្រទេសខ្លួនដើម្បីធ្វើចូលរួមធ្វើសង្គ្រាមសាសនាដោយលួចឆ្លងតាមប្រទេសតួកគី ហើយពួកនេះនឹងបង្កបញ្ហានៅពេលដែលពួកគេត្រលប់មកស្រុកវិញ។ តាមពិតទៅច្រកព្រំដែនតួកគី មិនត្រឹមតែជាចំណុចស្នូលនៃការឆ្លងកាត់ចេញចូលទៅមជ្ឈិមបូព៌ានិងឆ្លងចូលមកអឺរ៉ុបប៉ុណ្ណោះទេ តែក្រុមភេរវជនក៏ប្រើប្រាស់ច្រកព្រំដែនតួកគីដែលជាប់ស៊ីរីដើម្បីលក់ប្រេងឲ្យលោកខាងលិចមួយចំនួនដែរ។
ដូច្នេះ ក្រោយការវាយប្រហារដោយភេរវជនដ៏ធំនេះកើតឡើង សមាជិកសហភាពអឺរ៉ុបគួរប្រញាប់ប្រញាល់ជជែកនិងពិភាក្សាគ្នារកដំណោះស្រាយមួយសមស្របទប់ស្កាត់បញ្ហាដដែលនេះផង។ ការត្រួតពិនិត្យកែប្រែលិខិតបទដ្ឋានផ្សេងៗរបស់សហភាពអឺរ៉ុប ដើម្បីជំរុញការកាត់ផ្តាច់ចរន្តលុយរបស់ក្រុមភេរវជន ការឆ្លងដែនរបស់ប្រជាជនអឺរ៉ុបទៅធ្វើសង្គ្រាមជីហាតនៅមជ្ឈិមបូព៌ា និងចលនាឧក្រិដ្ឋកម្មឆ្លងដែនផ្សេងទៀតផងជារឿងអាទិភាពដែលរដ្ឋអឺរ៉ុបត្រូវផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់ពេលនេះ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ បញ្ហាដែលកើតមានឡើងនៅបារាំងអាចជាមេរៀននិងបទពិសោធន៍សំខាន់សម្រាប់សហភាពអឺរ៉ុបទាំងមូលនិងអង្គការតំបន់ដូចជាសហគមន៍អាស៊ាន។
ប្រទេសអាស៊ានទាំង១០ដែលកំពុងត្រៀមខ្លួនស្វាគមន៍សមាហរណកម្មសេដ្ឋកិច្ច បើករបាំងពន្ធគយ ទទួលលំហូរកម្លាំងពលកម្មពីប្រទេសមួយទៅប្រទេសមួយក្នុងតំបន់នោះចាំបាច់ត្រូវសិក្សាដោយយកចិត្តទុកដាក់ពីបញ្ហាសន្តិសុខរបស់អឺរ៉ុបនិងសំណុំរឿងភេរវកម្មនេះ។ ជាការពិតដែលថារដ្ឋទាំង១០មានវិធានការ និងការសហការដើម្បីប្រឆាំងភេរវកម្មនិងទប់ស្កាត់បទឧក្រិដ្ឋឆ្លងដែនជាដើម ប៉ុន្តែនិយាយជារួមវាមិនសូវមានប្រសិទ្ធភាពនោះឡើយ។
ប្រទេសមួយចំនួនក្នុងតំបន់នៅប្រឈមបញ្ហាជម្លោះប្រដាប់អាវុធ និងចលនាក្រុមឥស្លាមជ្រុលនិយមស្រាប់ដូចភាគខាងត្បូងប្រទេសថៃ បញ្ហាជម្លោះភាគខាងត្បូងហ្វីលីពីន កោះអាឆេឥណ្ឌូនេស៊ី បញ្ហាចលនាជម្លោះជនជាតិនៅតាមរដ្ឋនៅមីយ៉ាន់ម៉ាជាដើម។ ហើយម្យ៉ាងប្រជាជនឥស្លាមនៃបណ្តាប្រទេសអាស៊ានមិនតិចទេដែលចេញទៅច្បាំងក្នុងសង្គ្រាមជីហាតនៅស៊ីរីនិងអ៊ីរ៉ាក់ក្នុងរយៈពេលចុងក្រោយនេះ។
សូមទាញការចាប់អារម្មណ៍បន្តិចដែរ ក្រោយការវាយប្រហារថ្ងៃ ១១ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០០១ គេឃើញការវាយប្រហាររបស់ក្រុមភេរវជនទ្រង់ទ្រាយធំចំនួន២លើកក្នុងឆ្នាំ២០០២ និងឆ្នាំ ២០០៥ នៅកោះបាលីឥណ្ឌូនេស៊ី ដែលកាលនោះការវាយប្រហារដោយគ្រាប់បែកនេះបានសម្លាប់អ្នកទេសចររាប់រយនាក់ផងដែរ។ ហើយអ្វីដែលពញ្ញាក់អារម្មណ៍ និងបញ្ជាក់ថាការគ្រប់គ្រងសន្តិសុខនិងប្រឆាំងភេរវកម្មនៅអាស៊ានទន់ខ្សោយគឺការវាយប្រហារនៅទីសក្ការៈហិណ្ឌូ Erawan សម្លាប់មនុស្សច្រើនជាង២០នាក់កណ្តាក្រុងបាងកក។
ជនបង្កបានឆ្លើយអះអាងថាខ្លួនឆ្លងដែនពីវៀតណាម ចូលឡាវ បន្តមកកម្ពុជា និងឆ្លងទៅទឹកដីថៃយ៉ាងងាយស្រួលដោយសូកលុយមន្ត្រីព្រំដែនព្រោះខ្លួនប្រើលិខិតឆ្លងដែនក្លែងក្លាយ។ រឿងបែបនេះអាចថាមិនមែនជារឿងថ្មីសម្រាប់ប្រទេសខាងលើនេះឡើយ ហើយបើគ្មានចំណាត់ការរឹងមាំដោះស្រាយនិងទប់ស្កាត់ករណីបែបនេះទេ បញ្ហាសន្តិសុខនៅអាស៊ានអាចប្រឈមគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំង៕