ពីនេះ ពីនោះ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
វចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត បានឲ្យនិយមន័យពាក្យថា អចិន្ត្រៃយ៍ដូចខាងក្រោម៖
ពាក្យ«អចិន្ត្រៃយ៍» មានថ្នាក់ពាក្យ(គុ) មានន័យថា ដែលពុំគួរគិត, ដែលពុំអាចគិតឃើញ, ដែលហួសវិស័យគំនិត (បើទុកជាខំប្រឹងគិតយ៉ាងណាក៏ពុំអាចឃើញដោយសព្វគ្រប់បាន)។ ន. ហេតុឬដំណើរដែលពុំគួរគិត។ ខ្មែរប្រើពាក្យនេះសំដៅសេចក្ដីថា “មិនចេះអស់មិនចេះហើយឬរកទីចប់គ្មាន” ក៏មាន, ថា “ជានិច្ច”ក៏មានៈ ដំណើរនេះជាអចិន្ត្រៃយ៍, ទៅមកជាអចិន្ត្រៃយ៍។ ក្នុងគម្ពីរពុទ្ធសាសនាថា អចិន្ត្រៃយ៍មាន៤យ៉ាងគឺ វិស័យរបស់ព្រះសព្វញ្ញុពុទ្ធ, វិស័យនៃឈាន, ផលនៃកម្ម, ការគិតអំពើលោក ឬគំនិតនៃសត្វលោក(ទាំង៤យ៉ាងនេះជាដំណើរហួសវិស័យគំនិត)។
[ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមខ្មែរ សម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត (Version 2.0)]
ពាក្យ«អចិន្ត្រៃយ៍» មានថ្នាក់ពាក្យ(គុ) មានន័យថា ដែលពុំគួរគិត, ដែលពុំអាចគិតឃើញ, ដែលហួសវិស័យគំនិត (បើទុកជាខំប្រឹងគិតយ៉ាងណាក៏ពុំអាចឃើញដោយសព្វគ្រប់បាន)។ ន. ហេតុឬដំណើរដែលពុំគួរគិត។ ខ្មែរប្រើពាក្យនេះសំដៅសេចក្ដីថា “មិនចេះអស់មិនចេះហើយឬរកទីចប់គ្មាន” ក៏មាន, ថា “ជានិច្ច”ក៏មានៈ ដំណើរនេះជាអចិន្ត្រៃយ៍, ទៅមកជាអចិន្ត្រៃយ៍។ ក្នុងគម្ពីរពុទ្ធសាសនាថា អចិន្ត្រៃយ៍មាន៤យ៉ាងគឺ វិស័យរបស់ព្រះសព្វញ្ញុពុទ្ធ, វិស័យនៃឈាន, ផលនៃកម្ម, ការគិតអំពើលោក ឬគំនិតនៃសត្វលោក(ទាំង៤យ៉ាងនេះជាដំណើរហួសវិស័យគំនិត)។
[ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមខ្មែរ សម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត (Version 2.0)]
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
