ពីនេះ ពីនោះ
យុវជន៖ ខ្ញុំរៀនចប់កម្រិតបរិញ្ញាបត្រ ការងារប្រាក់ខែតិចខ្ញុំមិនធ្វើ!
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ភ្នំពេញ៖ ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំមាននិស្សិតច្រើនណាស់ដែលបានបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់មហាវិទ្យាល័យ ពីគ្រឹះស្ថានអប់រំកម្រិតឧត្ដមសិក្សា។ ក្នុងនោះមាននិស្សិតខ្លះប្រឡងចូលបម្រើការងារតាមស្ថាប័នរដ្ឋ ខ្លះឯកជន ខ្លះបុគ្គលិកអង្គការសង្គមស៊ីវិល ចំណែកខ្លះទៀតដើរទាត់ខ្យល់ ឬទៅធ្វើស្រែវិញ ហើយអ្នកខ្លះនៅបន្តស្ពាយសញ្ញាបត្រដើររកការងារនៅឡើយ។
រូបភាពបែបនេះ បានលេចឡើងជារៀងរាល់ថ្ងៃនៅក្នុងសង្គម។ ចំពោះយុវជន ដែលរៀនចប់បរិញ្ញាបត្រ ហើយមានចំណេះលើជំនាញពិតប្រាកដ ស្គាល់ការងារ ដឹងរបៀបធ្វើការងារ ហើយទទួលបានការងារសមរម្យ មានប្រាក់ខែគ្រប់គ្រាន់គឺជារឿងដែលគួរឲ្យមានមោទកភាពចំពោះជាតិ ព្រោះមានក្រុមយុវជនដែលដែលបន្តវេនជម្រុញសេដ្ឋកិច្ចជាតិតាមរយៈការងាររបស់ពួកគេ។
ប៉ុន្តែមានយុវជនមួយចំនួន ពេលរៀននៅសាលាមិនសូវប្រឹងប្រែង ដើរលេង ផឹកស៊ីសប្បាយ ចូលខារ៉ាអូខេ ចូលក្លឹបកម្សាន្ត វង្វេងក្នុងផ្លូវអបាយមុខ បន្ទាប់ពីរៀនបានបួនឆ្នាំ នាំគ្នាស្ពាយសញ្ញាបត្របរិញ្ញាបត្រ ស្ពាយប្រវត្តិរូបសង្ខេបដើរដាក់ពាក្យសុំធ្វើការងារ អ្នកខ្លះរកមិនបានការងារបន្ទោសរដ្ឋាភិបាល បន្ទោសស្ថាប័នក្រុមហ៊ុនទាំងឡាយថា ទាមទាររកតែបទពិសោធន៍ការងារ។ ចំណែកយុវជនមួយចំនួនផ្សេងទៀត យកតម្លៃសញ្ញាបត្រមួយសន្លឹក ទៅសំញ៉ែងទារប្រាក់ខែរាប់រយដុល្លាទាំងខ្លួនមិនដែលធ្វើការងារនោះផង។ អ្នកខ្លះបានការងារហើយប្រាក់ខែក្រោម២០០ដុល្លាមិនធ្វើទេ ព្រោះខ្លួនមានសញ្ញាបត្របរិញ្ញាបត្រ។ រូបភាពទាំងនេះ គឺសុទ្ធតែជាទង្វើខ្វះការប្រុងប្រយ័ត្ន និងគ្មានភាពច្បាប់លាស់ក្នុងការរៀបចំផែនការជីវិតសម្រាប់ខ្លួនឯងរបស់យុវជនខ្មែរមួយចំនួន ហើយក៏ជារូបភាពអំណួតអួតក្អែងក្អាងរបស់យុវជនផងដែរ។
មែនទែនទៅ ការផ្ដល់ប្រាក់ខែជូនបុគ្គលិកវាប្រហែលជាមិនពិបាកទេសម្រាប់ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន នីមួយៗ ដែលតម្រូវឲ្យបុគ្គលិកថាត្រូវទទួលបានប៉ុន្មាន។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើបុគ្គលិកចង់ទទួលបានប្រាក់ខែខ្ពស់ ល្គឹកណាយុវជនខ្លួនឯង និស្សិតខ្លួនឯងបានបង្ហាញពីប្រសិទ្ធភាពការងាររបស់ខ្លួនជាមុនសិន។ ប្រាក់ខែតិចពេលខ្លះមិនមែនជាបញ្ហាទេ អ្វីដែលសំខាន់គឺត្រូវសួរខ្លួនឯងថា តើខ្លួនមានសមត្ថភាពអាចធ្វើការយកប្រាក់ខែប៉ុណ្ណឹងបានហើយឬនៅ?
រូបភាពបែបនេះ បានលេចឡើងជារៀងរាល់ថ្ងៃនៅក្នុងសង្គម។ ចំពោះយុវជន ដែលរៀនចប់បរិញ្ញាបត្រ ហើយមានចំណេះលើជំនាញពិតប្រាកដ ស្គាល់ការងារ ដឹងរបៀបធ្វើការងារ ហើយទទួលបានការងារសមរម្យ មានប្រាក់ខែគ្រប់គ្រាន់គឺជារឿងដែលគួរឲ្យមានមោទកភាពចំពោះជាតិ ព្រោះមានក្រុមយុវជនដែលដែលបន្តវេនជម្រុញសេដ្ឋកិច្ចជាតិតាមរយៈការងាររបស់ពួកគេ។
ប៉ុន្តែមានយុវជនមួយចំនួន ពេលរៀននៅសាលាមិនសូវប្រឹងប្រែង ដើរលេង ផឹកស៊ីសប្បាយ ចូលខារ៉ាអូខេ ចូលក្លឹបកម្សាន្ត វង្វេងក្នុងផ្លូវអបាយមុខ បន្ទាប់ពីរៀនបានបួនឆ្នាំ នាំគ្នាស្ពាយសញ្ញាបត្របរិញ្ញាបត្រ ស្ពាយប្រវត្តិរូបសង្ខេបដើរដាក់ពាក្យសុំធ្វើការងារ អ្នកខ្លះរកមិនបានការងារបន្ទោសរដ្ឋាភិបាល បន្ទោសស្ថាប័នក្រុមហ៊ុនទាំងឡាយថា ទាមទាររកតែបទពិសោធន៍ការងារ។ ចំណែកយុវជនមួយចំនួនផ្សេងទៀត យកតម្លៃសញ្ញាបត្រមួយសន្លឹក ទៅសំញ៉ែងទារប្រាក់ខែរាប់រយដុល្លាទាំងខ្លួនមិនដែលធ្វើការងារនោះផង។ អ្នកខ្លះបានការងារហើយប្រាក់ខែក្រោម២០០ដុល្លាមិនធ្វើទេ ព្រោះខ្លួនមានសញ្ញាបត្របរិញ្ញាបត្រ។ រូបភាពទាំងនេះ គឺសុទ្ធតែជាទង្វើខ្វះការប្រុងប្រយ័ត្ន និងគ្មានភាពច្បាប់លាស់ក្នុងការរៀបចំផែនការជីវិតសម្រាប់ខ្លួនឯងរបស់យុវជនខ្មែរមួយចំនួន ហើយក៏ជារូបភាពអំណួតអួតក្អែងក្អាងរបស់យុវជនផងដែរ។
មែនទែនទៅ ការផ្ដល់ប្រាក់ខែជូនបុគ្គលិកវាប្រហែលជាមិនពិបាកទេសម្រាប់ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន នីមួយៗ ដែលតម្រូវឲ្យបុគ្គលិកថាត្រូវទទួលបានប៉ុន្មាន។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើបុគ្គលិកចង់ទទួលបានប្រាក់ខែខ្ពស់ ល្គឹកណាយុវជនខ្លួនឯង និស្សិតខ្លួនឯងបានបង្ហាញពីប្រសិទ្ធភាពការងាររបស់ខ្លួនជាមុនសិន។ ប្រាក់ខែតិចពេលខ្លះមិនមែនជាបញ្ហាទេ អ្វីដែលសំខាន់គឺត្រូវសួរខ្លួនឯងថា តើខ្លួនមានសមត្ថភាពអាចធ្វើការយកប្រាក់ខែប៉ុណ្ណឹងបានហើយឬនៅ?
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
