ភ្នំពេញ៖ បឹងទំពុន គឺជាប្រភពផ្គត់ផ្គង់ ត្រកួន និងកញ្ឆែត ធំជាងគេនៅលើទីផ្សារក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ និងចែកចាយទៅតាមបណ្តាខេត្តមួយចំនួនផងដែរ។ ប៉ុន្តែក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ គម្រោងអភិវឌ្ឍន៍នានានៅតំបន់នោះ បានលេចចេញជាបណ្តើៗ ដែលបានធ្វើឲ្យប្រជាកសិករដាំត្រកួន-កញ្ឆែតនៅតំបន់នោះបារម្ភយ៉ាងខ្លាំងពីអនាគតរបស់ខ្លួន ខណៈតំបន់បឹងទំពុន ទំនង«លែងឃើញផ្ទៃបឹងត្រកួន-កញ្ឆែតខៀវស្រងាត់តទៅទៀត»។
បឹងទំពុន ដែលឥឡូវមួយផ្នែកគឺជាវាលខ្សាច់ និងសំណង់អគារ អាចឲ្យគេគិតស្រមៃបានថា ទីកន្លែងផ្គត់ផ្គង់បន្លែត្រកួន-កញ្ឆែតដ៏ធំមួយនេះ នឹងត្រូវប្តូររូបភាពថ្មីមួយផ្សេងទៀត។ រូបភាពថ្មី ដែលប្រែក្លាយពីបឹងត្រកួន-កញ្ឆែត ទៅជាសំណង់អគារទំនើបៗក្នុងពេលអនាគត។ ការអភិវឌ្ឍ តាមរយៈការបូមខ្សាច់ចាក់លុបបឹង និងសង់អគារជាបណ្តើរៗនៅតំបន់បឹងទំពុននេះ គឺជាក្តីបារម្ភ សម្រាប់ប្រជាកសិករ ពីអនាគតមុខរបរដាំត្រកួន-កញ្ឆែតរបស់ខ្លួន។
អង្គុយលើអង្រឹងខាងក្រោមផ្ទះតូច ប្រកដំបូលស័ង្កសី របស់ខ្លួន អ្នកស្រី ឆេង យ៉ា បានចាប់យករបរដាំត្រកួន នៅបឹងទំពុននេះ ជាង៦ឆ្នាំហើយ។ បញ្ចេញស្នាមញញឹមភ្លាមមួយរំពេច បន្ទាប់ពីកសិករវ័យ៣៧ឆ្នាំរូបនេះ បានឮសំណួរថា«តើអ្នកស្រីពេញចិត្តនឹងរបរដាំត្រកួននេះដែរឬទេ?»។ អ្នកស្រី យ៉ា ឲ្យដឹងយ៉ាងដូច្នេះថា៖«មុខរបរនេះ មិនបានឲ្យជីវភាពគ្រួសារខ្ញុំមានបានទេ តែវាឲ្យយើងចាយវាយបានគ្រប់គ្រាន់ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ»។
អ្នកស្រី យ៉ា រកចំណូលបានប្រមាណ៦ម៉ឺនរៀលក្នុងថ្ងៃ ពីត្រកួនដែលគាត់ដាំ លើផៃ្ទដីប្រមាណ០,២ ហិកតា។ ប៉ុន្តែអ្នកស្រីក៏ត្រូវបង់ថ្លៃឈ្នួលដីទៅឲ្យឯកជនចំនួន ៣រយដុល្លាក្នុងមួយឆ្នាំដែ។ ស្នាមញញឹម បានរលាយបាត់ពីផ្ទៃមុខមួយរំពេច នៅពេលអ្នកស្រី យ៉ា ចោលភ្នែកទៅមើលផ្ទៃបឹងខាងក្រោយផ្ទះ ដែលផ្នែកខ្លះបានក្លាយទៅវាលខ្សាច់ទៅហើយនោះ។ ស្ថិតក្នុងទឹកមុខស្រពោន អ្នកស្រី ឆេង យ៉ា បញ្ជាក់ជាមួយសំឡេងតិចៗថា៖«ខ្ញុំជឿជាក់១០០ភាគរយថា លែងបានដាំត្រកួននៅទីនេះទៀតហើយ។ បន្តិចទៀតគេយកដីទៅអភិវឌ្ឍន៍ហើយ»។ មើលឃើញពីភាពមិនឋិតថេរនៃរបរ ជាង៦ឆ្នាំរបស់ខ្លួន បានជំរុញឲ្យកសិកររូបនេះ គិតគូរពីមុខរបរថ្មី ដែលអាចជាកម្មករកាត់ដេរ ឬអ្នកអនាម័យក្នុងភោជនីយដ្ឋាន ដើម្បីទ្រទ្រង់ជីវភាពគ្រួសារ។
កសិករម្នាក់ទៀត ដែលពឹងផ្អែកលើរបរដាំកញ្ឆែតនៅបឹងទំពុននេះ ជាង១០ឆ្នាំមកហើយ ក៏ បារម្ភ ពីការអភិវឌ្ឍដ៏នៅផ្ទៃបឹងកញ្ឆែតរបស់ខ្លួនដែរ។ កំពុងអង្គុយរាប់បាច់កញ្ឆែតនៅខាងមុខផ្ទះជាមួយក្រុមគ្រួសារ អ្នកស្រី ភិន រី បានត្អូញត្អែរថា៖«មិនដឹងគេឈប់ជួលដីឲ្យដាំនៅថ្ងៃណាទេ? ដីខាងលើៗគេអភិវឌ្ឍន៍អស់ហើយ។ ពួកខ្ញុំដាំនៅខាងក្រោមនេះ មិនដឹងគេដេញនៅពេលណា»? ស្រី្តវ័យវ័យ៤១ឆ្នាំ បន្ថែមទាំងអស់សង្ឃឹមថា៖«ពីរបីឆ្នាំទៀត ក៏មិនដឹង»។
ផ្អាករាប់បាច់កញ្ឆែត អ្នកស្រី ភិន រី បានរៀបរាប់ឲ្យដឹងថា ក្នុងមួយខែអ្នកស្រីអាចរកចំណូលបានប្រមាណ៣០០ដុល្លារ តែក៏ត្រូវចំណាយគ្រប់សព្វវិញដែរ។ «លុយសម្រាប់កូនទៅសាលា ទិញម្ហូបរាល់ថ្ងៃ បុណ្យទាន ចងដៃការគេ បង់ថ្លៃទឹក ភ្លើង បានមកពីណា? ក្រៅពីលក់កញ្ឆែត»។ នេះជាការរៀបរាប់របស់កសិករដដែល ដែលបន្ថែមថា៖«បើគេឈប់ឲ្យដាំទៀត ខ្ញុំគិតចង់លក់បន្លែនៅផ្សារម្តង។ បើមិនអ៊ីចឹង លក់ទឹកអំពៅ។ ធ្វើម៉េចដើមទុនយើងតិច មានតែធ្វើអ៊ីចឹង។ តែវាមិនដូចរបរយើងចាស់ទេ»។
មិនខុសអ្វីពីកសិករទាំងពីររូបដែលបានផ្តល់បទសម្ភាសន៍ពីលើទេ កសិករដាំត្រកួន-កញ្ឆែតមួយចំនួនផ្សេងទៀត ក៏កំពុងខ្វល់អំពីស្ថានភាពរបស់គ្រួសារនៅពេលអនាគតដ៏ខ្លីខាងមុខដែរ ខណៈពួកគេ រស់អាស្រ័យលើរបរដាំត្រកួត ដាំកញ្ឆែត ដែលក្រុមហ៊ុនបាន និងកំពុងបូមខ្សាច់ជាបន្តបន្ទាប់នោះ។ ពួកគាត់ជឿជាក់ថា ការដាំដុះក្នុងបឹងទំពុននេះ នឹងមិនបន្តយូរឆ្នាំទៀតទេ ព្រោះដីដាំដុះទាំងនេះ គឺជាកម្មសិទ្ធិរបស់ថៅកែដែលជួលឲ្យពួកគាត់ដាំបន្លែ ទន្ទឹមនឹងគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍នានា ដែលចេះតែបន្តសកម្មភាពមិនដាច់ ដូចជាការបូមខ្សាច់លុបផ្នែកខ្លះរបស់បឹង និងសាងសង់សំណង់អគារជាដើម។
ដ្បិតព័ត៌មានពីគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍តំបន់បឹងទំពុនមិនទាន់ត្រូវលាតត្រដាង ប៉ុន្តែសកម្មភាពបូមខ្សាច់លុបផ្នែកខ្លះនៃតំបន់បឹងទំពុនដូចបច្ចុប្បន្ននេះ បញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា ផ្ទៃបឹងត្រកួន -កញ្ឆែតដ៏ល្វឹងល្វើយនៅតំបន់បឹងទំពុន នឹងបាត់រូបរាងបន្តិចម្តងៗ ដោយជំនួសវិញនូវសំណង់អគារខ្ពស់ៗ។ ប្រសិនបើផ្ទៃបឹងទំពុនត្រូវលុប តើគេបាន ត្រកួន-កញ្ឆែត ពីណា មកផ្គត់ផ្គង់ទីផ្សារ ខណៈបច្ចុប្បន្នលទ្ធភាពផ្គត់ផ្គង់បន្លែត្រកួន-កញ្ឆែត ដែលមានប្រភពពីបឹងទំពុន កំពុងថមថយបរិមាណ ជាបណ្តើរៗហើយនោះ៕