ជាតិ
បទវិភាគ
សង្គមជាតិ
ពាក្យពេចន៍ជំរុញឲ្យផឹកគ្រឿងស្រវឹង ខ្លាំងជាងពាក្យពេចន៍ណែនាំកុំឲ្យផឹក!
×![]()
ភ្នំពេញ៖ ថ្មីៗនេះ គេសង្កេតឃើញក្រសួងព័ត៌មានបានចេញសេចក្ដីជូនដំណឹងមួយហាមមិនឱ្យផ្សព្វផ្សាយគ្រឿងស្រវឹងតាមប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ជាពិសេស តាមរយៈទូរទស្សន៍នៅម៉ោងសំខាន់ គឺចាប់ម៉ោង៧ទៅម៉ោង៩យប់។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ការអនុវត្តសេចក្ដីជូនដណឹងនេះនៅមិនទាន់បានរលូននៅឡើយ ដោយសារតែអ្នកផ្សព្វផ្សាយយល់ថា មិនទាន់មានច្បាប់ស្ដីពីការផ្សព្វផ្សាយគ្រឿងស្រវឹង។ លើសពីនេះទៀត ការផ្សព្វផ្សាយគ្រឿងស្រវឹងតាមរូបភាពផ្សេងៗ ដូចជា តាមផ្ទាំងផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម និង ជាពិសេស តាមរយៈការប្រគំតន្ត្រីផ្សព្វផ្សាយស្រាបៀរក៏កំពុងមានភាពផុសផុល គគ្រឹកគគ្រេង ពាសពេញប្រទេស ដោយមានការផ្សាយផ្ទាល់តាមប៉ុស្តិ៍ទូរទស្សន៍នានាផងដែរ។ 
ការផ្សព្វផ្សាយគ្រឿងស្រវឹង ជាពិសេស តាមរយៈទូរទស្សន៍ ត្រូវបានគេគិតថា កាន់តែលើកទឹកចិត្តឱ្យកុមារ យុវជន និង អ្នកដែលចូលចិត្តគ្រឿងស្រវឹង កាន់តែចង់សាកនិងបង្កើនការផឹកគ្រឿងស្រវឹង ដែលជះឥទ្ឋិពលមិនល្អដល់សុខភាព បញ្ញា ស្មារតី បង្កើនការចំណាយ បង្កជម្លោះក្នុងគ្រួសារនិងសហគមន៍ ព្រមទាំងបង្កអំពើអសីលធម៌ផ្សេងៗ ដូចជា ការបង្ករបួសស្នាម ការចាប់រំលោភផ្លូវភេទ ការបង្ករគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ និង ឃាតកម្ម ជាដើម។
ជាទូទៅ គេសង្កេតឃើញបំណងនៅពីក្រោយការផ្សព្វផ្សាយដើម្បីទាក់ទាញអតិថិជនឱ្យផឹកគ្រឿងស្រវឹង មានទំហំធំធេងជាងគំនិតដែលចង់ទប់ស្កាត់មិនឱ្យសេពគ្រឿងស្រវឹង ដែលគេធ្វើឡើងដោយបង្ខំចិត្ត។ ឧទាហរណ៍ខ្លះៗក្នុងការប្រើវោហាសាស្ត្រដើម្បីទាក់ទាញអតិថិជន មានដូចជា ទិញស្រាបៀរកាន់តែច្រើន ទួលបានរង្វាន់កាន់តែច្រើន, ការផឹកកាន់តែច្រើនមានឱកាសឈ្នះរង្វាន់កាន់តែច្រើននិងមានសំណាងកាន់តែធំក្នុងទទួលរង្វាន់មហាសាល ដូចជា ទូរសព្ទទំនើប ម៉ូតូ ឡាន ប្រាក់រាប់លាន មាសរាប់តម្លឹង និង វត្ថុមានតម្លៃជាច្រើនទៀត។ ក្នុងករណីជាច្រើន គេយកស្រីស្អាតមកទាក់ទាញក្នុងឈុតផ្សព្វផ្សាយ ឬ ក្នុងការប្រគំតន្ត្រីផ្សព្វផ្សាយស្រាបៀរ។ ក្នុងករណីខ្លះទៀត អ្នកផ្សព្វផ្សាយ មានចេតនា និយាយបំផ្លើសការណ៍ពិត ដូចជាថា ការផឹកស្រាបៀរមានសុខភាពរឹងមាំ មានកម្លាំងខ្លាំងក្លា បញ្ញាវាងវៃ ឬ មានសុភមង្គលក្នុងគ្រួសារ ជាដើម។
ផ្ទុយទៅវិញ ពាក្យអប់រំដើម្បីទប់ស្កាត់ការផឹកគ្រៀងស្រវឹងវិញ គឺមានតិចតួចប៉ុណ្ណោះ ដូចជា «បើស្រវឹងសូមកុំបើកបរ» គំនិតនេះ មិនមែនចង់ទប់ស្កាត់ការសេពគ្រឿងស្រវឹង ឬ ពន្យល់អំពីផលប៉ះពាល់ស៊ីជម្រៅនៃការសេពគ្រឿងស្រវឹង ដើម្បីឱ្យប្រជាពលរដ្ឋយល់ដឹង ខ្លាចរអា មិនហ៊ានផឹកគ្រឿងស្រវឹងទេ គ្រាន់តែនិយាយមួយជ្រុងតូចនៃហានិភិយក្នុងការសេពគ្រឿងស្រវឹងក្នុងន័យថា ផឹកចុះតែបើស្រវឹង សូមកុំបើកបរ។
បើនិយាយអំពីរូបភាពនៃការផ្សព្វផ្សាយវិញ ក៏បានបង្ហាញឱ្យឃើញមានអតុល្យភាពរវាងគំនិតចង់ទាក់ទាញឱ្យផឹកគ្រឿងស្រវឹង និង គំនិតចង់រារាំងមិនឱ្យផឹកគ្រឿងស្រវឹងដែរ។ រូបភាពទាំងនោះ មានដូចជា ការប្រើបច្ចេកទេសដំឡើងសម្លេងឱ្យឮខ្លាំង ប្រើរយៈពេលវែងជាង មានរូបភាពច្បាស់ជាង និង ខ្លឹមសារទាក់ទាញជាង ក្នុងការបញ្ចុះបញ្ចូលឱ្យផឹក ឯសារដែលអប់រំអំពីផលប៉ះពាល់នៃការសេពគ្រឿងស្រវឹងវិញ គេប្រើសម្លេងឮមិនសូវខ្លាំង ប្រើរយៈពេលផ្សាយក៏ខ្លីជាង ចំណែកឯរូបភាពនិងខ្លឹមសារវិញក៏មិនសូវកន្ត្រាក់អារម្មន៍ដែរ។
មានមតិជាច្រើនបានលើកឡើងថា ការទប់ស្កាត់ការផ្សព្វផ្សាយគ្រឿងស្រវឹងមិនទាន់មានប្រសិទ្ធភាពនេះ អាចបណ្ដាលមកពីកត្តាជាច្រើន ដូចជា មិនទាន់មានច្បាប់ស្ដីពីគ្រឿងស្រវឹង, អ្នកលក់គ្រឿងស្រវឹងទ្រង់ទ្រាយធំភាគច្រើន គឺជាសាច់ញាតិរបស់អ្នកធំនិងមន្ត្រីអនុវត្តច្បាប់, មន្ត្រីមានសមត្ថកិច្ច ឬ មន្ត្រីជំនាញ មិនទាន់មានឆន្ទៈពិតប្រាកដក្នុងការទប់ស្កាត់ការសេពគ្រឿងស្រវឹង ឬ មិនទាន់យកចិត្តទុកដាក់ខ្លាំងដល់ផលប៉ះពាល់នៃការសេពគ្រឿងស្រវឹងចំពោះសង្គម។ ក្រៅពីនេះ នៅមានកត្តារួមផ្សំជាច្រើនទៀត ដូចជា ការឱ្យតម្លៃសម្ភារៈ មាសប្រាក់ ច្រើនជាង ស្មារតី និង សេចក្ដីសុខ ឬ សុភមង្គលពិតប្រាកដ ជាដើម។
ជាកាណ៍ពិត បើទោះបីជាកាត់បន្ថយការផ្សព្វផ្សាយ ឬ បញ្ឈប់ការផ្សព្វផ្សាយគ្រឿងស្រវឹង ក៏នៅតែមានអ្នកសេពគ្រឿងស្រវឹងដែរ ប៉ុន្តែ ភាគរយនៃអ្នកចាប់អារម្មណ៍ និង អ្នកផឹក អាចថយចុះ។ ម្យ៉ាងទៀត បើយើងមានច្បាប់ស្ដីពីគ្រឿងស្រវឹង ដែលមានការរឹតបន្តឹងទាំងការផ្សព្វផ្សាយ ការកំណត់អាយុអ្នកផឹក ការផាកពិន័យអ្នកស្រវឹងហើយបើកបរ... រួមទាំងមានការអប់រំជាប្រព័ន្ធអំពីផលប៉ះពាល់នៃការសេពគ្រឿងស្រវឹងដែរនោះ ហានិភ័យផ្សេងៗដែលកើតឡើងពីការសេពគ្រឿងស្រវឹង ពិតជាអាចកាត់បន្ថយបាន។ ម្យ៉ាងទៀត វាក៏បានបង្ហាញពីការយកចិត្តទុកដាក់របស់ថ្នាក់ដឹកនាំ និង មន្ត្រីមានសត្ថកិច្ចចំពោះសុខុមាលភាព និង ភាពសុខដុមរមនារបស់ប្រជាពលរដ្ឋផងដែរ៕
Tag:
គ្រឿងស្រវឹង
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
