អន្តរជាតិ
×![]()
អស់រយៈពេលមួយសប្ដាហ៍ហើយ ដែលប្រជាមតិចក្រភពអង់គ្លេស សម្រេចឲ្យប្រទេសនេះ ចាកចេញពីសហភាពអឺរ៉ុប។ ប្រជាមតិ ថ្ងៃទី២៣ ខែមិថុនា ធ្វើឲ្យប្រទេសជាច្រើន ដែលរួមទាំងរដ្ឋអឺរ៉ុបផងនោះ ភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំង។ ប៉ុន្តែ នេះក៏មិនមានន័យថា ចក្រភពអង់គ្លេស លែងជាសមាជិកសហភាពអឺរ៉ុបហើយនោះដែរ។ ទាំងសហភាពអឺរ៉ុប និងទាំងរដ្ឋាភិបាលលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ដេវីដ ខេមេរ៉ូន ត្រូវចាប់ផ្តើមចរចាលើបញ្ហាផ្សេងៗ ដែលស៊ាំញាំជាច្រើនដែលតម្រូវដោយច្បាប់។ ហើយវាក៏មិនប្រាកដថា ការចរចាបានផលនោះដែរ។
សូមស្ដាប់ព័ត៌មានលម្អិត៖
អ្នកបោះឆ្នោតនៅចក្រភពអង់គ្លេសចំនួនជិត១៧លាន៥សែននាក់ ដែលស្មើនឹង៥២ភាគរយ បានសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសការចាកចេញពីសហភាពអឺរ៉ុប តាមរយៈការធ្វើប្រជាមតិ នៅថ្ងៃទី២៣ ខែមិថុនាកន្លងទៅ។ មនុស្សជាច្រើន ដែលរាប់ទាំងលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ដេវីដ ខេមេរ៉ូន (David Cameron) ផងនោះ ពិតជាមិននឹកស្មានដែរថា រឿងនេះកើតឡើងទៅបាន។ យ៉ាងណាក្ដី ចាប់ពីពេលនេះ រហូតដល់ពេលការចរចារវាងអឺរ៉ុប និងចក្រភពអង់គ្លេសត្រូវបានបញ្ចប់ អង់គ្លេសនឹងនៅតែជាសមាជិកមួយនៃសហភាពអឺរ៉ុបដដែល។
ការអនុវត្តតាមមាត្រា៥០ នៃសន្ធិសញ្ញា Lisbon (http://thmeythmey.com/?page=detail&ctype=article&id=41558&lg=kh) ជាជំហានដំបូងនៃការចាកចេញ បន្ទាប់ពីការធ្វើប្រជាមតិរួចរាល់។ យោងតាមមាត្រា៥០នេះ រដ្ឋាភិបាលរបស់លោក ខេមេរ៉ូន ត្រូវជូនដំណឹងទៅស្ថាប័នអឺរ៉ុបពីលទ្ធផលប្រជាមតិនៃការចាកចេញនេះ។ មកទល់ពេលនេះ លោក ខេមេរ៉ូន នៅមិនទាន់ធ្វើតាមបញ្ញត្តិនេះនៅឡើយទេ។ បានន័យថា លោក ខេមេរ៉ូន ទំនងជាត្រូវការពេលច្រើនទៀតដើម្បីចរចាជាមួយសហភាពអឺរ៉ុប ហើយការណ៍នេះ ក៏នឹងធ្វើឲ្យទំនាក់ទំនងមិនច្បាស់លាស់រវាងអង់គ្លេស និងសហភាពអឺរ៉ុបកាន់តែអូសបន្លាយពេលទៅមុខច្រើនដែរ។
១.ប្រជាមតិថ្ងៃទី២៣ ខែមិថុនា គ្មានអនុភាពគតិយុត្តិ
ថ្វីបើលទ្ធផលប្រជាមតិ ថ្ងៃទី២៣ ខែមិថុនា បានបង្ហាញថា អ្នកបោះឆ្នោតនៅចក្រភពអង់គ្លេសជាង៥២ ភាគរយ ជ្រើសរើសការចាកចេញក៏ដោយ ក៏វាមិនមែនមានន័យថា ចក្រភពអង់គ្លេស លែងជាសមាជិកសហភាពអឺរ៉ុបនោះទេ។ ប្រជាមតិ ថ្ងៃទី២៣ ខែមិថុនា មិនមានចំណងកាត្វកិច្ចផ្លូវច្បាប់ ដែលតម្រូវឲ្យរដ្ឋាភិបាលលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ដេវីដ ខេមេរ៉ូន ត្រូវតែគោរពតាមនោះដែរ។
តាមពិតទៅ ប្រជាមតិនេះ គ្រាន់តែជាបញ្ចេញមតិជាសាធារណៈរបស់ប្រជាជនចក្រភពអង់គ្លេសប៉ុណ្ណោះ។ នេះមានន័យថា លទ្ធផលនៃការធ្វើប្រជាមតិ ថ្ងៃទី២៣ ខែមិថុនា អាចមិនយកជាការក៏បានដែរ។ ការសម្រេចចាកចេញ ឬយ៉ាងណា គឺស្ថិតក្នុងដៃសភាតំណាងនៃចក្រភពអង់គ្លេសឯណោះទេ។ តាមន័យនេះ លោក ខេមេរ៉ូន អាចសម្រេចចិត្តទាត់ចោល ឆន្ទៈអ្នកបោះឆ្នោត និងទុកឲ្យសមាជិកសភាទាំងអស់ បោះឆ្នោតសម្រេចតាមសំឡេងភាគច្រើនថា គួរចាកចេញ ឬបន្ត?
យោងតាមច្បាប់ សភាអង់គ្លេស ត្រូវអនុម័តច្បាប់ ដែលអនុញ្ញាតឲ្យអង់គ្លេស ចាកចេញពីអឺរ៉ុប។ ចាប់ផ្ដើមដំបូង សភាត្រូវអនុម័តច្បាប់ ដែលសំដៅលុបចោល «ច្បាប់ស្ដីពីសហគមន៍អឺរ៉ុប ឆ្នាំ១៩៧២»។ ក្រៅពីនោះ កិច្ចព្រមព្រៀងដកខ្លួនពីសហភាពអឺរ៉ុប ក៏ត្រូវផ្ដល់សច្ចាប័នដោយស្ថាប័ននីតិបញ្ញត្តិដែរ ប៉ុន្តែគេត្រូវចាំថា សភាមានអំណាច មិនផ្ដល់សច្ចាប័ន លើកិច្ចព្រមព្រៀងណាមួយបានដែរ។
២.ការអនុវត្តតាមមាត្រា៥០ នៃសន្ធិសញ្ញា Lisbon ទើបជាការចាកចេញពិតប្រាកដ
អ្វីដែលមេដឹកនាំអឺរ៉ុប អន្ទះសាចង់បាននោះ គឺការប្រកាសរបស់ចក្រភពអង់គ្លេស ក្នុងការអនុវត្តតាមមាត្រា៥០ នៃសន្ធិសញ្ញា Lisbon ដែលមាត្រានេះចែងពីការចាកចេញរបស់រដ្ឋសមាជិកណាមួយរបស់សហភាពអឺរ៉ុប។ ការអនុវត្តតាមមាត្រា៥០នេះ ទើបជាដំណើការចាកចេញ ជាផ្លូវការរបស់ចក្រភពអង់គ្លេស ដែលបញ្ហានេះ អាចអូសបន្លាយពេលយូរទៅទៀត។
បន្ទាប់ពីលទ្ធផលប្រជាមតិបញ្ជាក់ពីការចាកចេញនោះ នាយករដ្ឋមន្ត្រី ខេមេរ៉ូន មិនទាន់ប្រកាសពីការអនុវត្តមាត្រា៥០ នៅឡើយទេ។ ថ្នាក់ដឹកនាំអង់គ្លេស នៅតែរារែកចិត្ត និងបន្តអូសបន្លាយពេលវេលារហូត។ នៅថ្ងៃទី២៤ ខែមិថុនា មួយថ្ងៃក្រោយថ្ងៃធ្វើប្រជាមតិនោះ លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ខេមេរ៉ូន បានប្រកាសលាលែងពីតំណែង ហើយអ្នកស្នងតំណែងបន្តពីលោក អាចនឹងត្រូវជ្រើសរើសក្នុងខែតុលាឯណោះ។
អ្វីដែលធ្វើឲ្យស្ថានភាពកាន់តែមិនច្បាស់លាស់នោះ គឺលោក ខេមេរ៉ូន ប្រកាសថា លោកនឹងមិនអនុវត្តតាមមាត្រា៥០ ភ្លាមៗនោះឡើយ ហើយលោកទុកឲ្យអ្នកស្នងតំណែងពីលោក ជាអ្នកសម្រេចទៅវិញ។ បើដូច្នេះមែននោះ គេត្រូវរង់ចាំ រហូតដល់ចុងឆ្នាំ២០១៦ ទើបគេដឹងថា ចក្រភពអង់គ្លេស លែងលះជាមួយអឺរ៉ុប ឬបន្តនៅជាមួយអឺរ៉ុប ឬក៏ស្ថានភាព នៅតែមិនដាច់ស្រេចដូចពេលនេះនៅបន្តទៅមុខទៀត។
៣.ចេញ ឬមិនចេញ អាស្រ័យលើអ្នកស្នងតំណែងលោក ខេមេរ៉ូន
ក្រោយពីលទ្ធផលប្រជាមតិបង្ហាញថា ប្រជាជនចក្រភពអង់គ្លេស ជ្រើសរើសការចាកចេញ លោក ដេវីដ ខេមេរ៉ូន បានប្រកាសលាលែងពីតំណែង។ ប៉ុន្តែប្រកាសចាកចេញពីតំណែងនៅពេលនេះ ធ្វើឲ្យដំណើការចរចាចេញពីអឺរ៉ុប ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពមិនច្បាស់លាស់ខ្លាំង។
នាយករដ្ឋមន្ត្រីអង់គ្លេស បានបញ្ជាក់ថា នៅក្រោយការចាកចេញពីតំណែង នៅអំឡុងតុលា គណបក្សអភិរក្សរបស់លោក នឹងជ្រើសរើសមេដឹកនាំថ្មី សម្រាប់ធ្វើជានាយករដ្ឋមន្ត្រី។ គេសង្កេតឃើញមានបេក្ខជនមួយចំនួន ដែលរំពឹងថា នឹងជំនួសតំណែងលោក ខេមេរ៉ូន ដែលមានទាំងអ្នកគាំទ្រការបន្តជាសមាជិកអឺរ៉ុប និងអ្នកដែលចង់ចាកចេញផងដែរ។ អ្វីដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលនោះ អភិបាលក្រុងឡុងដ៍ លោក Boris Johnson ដែលគាំទ្រការចាកចេញ និងជាបេក្ខជនសម្រាប់នាយករដ្ឋមន្ត្រីដែរនោះ បានសម្រេចដកខ្លួនចេញពីការប្រជែងតំណែងនេះ។
ប៉ុន្តែ មេដឹកនាំអឺរ៉ុប ក៏សង្កត់ធ្ងន់ច្រើនលើកដែរថា រដ្ឋាភិបាលចក្រភពអង់គ្លេស ត្រូវតែចាកចេញឲ្យបានលឿន និងត្រូវអនុវត្តតាមមាត្រា៥០ នៃសន្ធិសញ្ញា Lisbonឲ្យបានឆាប់។ នេះមានន័យថា បើទោះជានាយករដ្ឋមន្ត្រីថ្មី មកពីក្រុមខាងណាក៏ដោយ ក៏ត្រូវតែចាប់ផ្តើមការចរចាចាកចេញ ភ្លាមៗដែរ។ សម្រាប់អឺរ៉ុប នរណាជានាយករដ្ឋមន្ត្រី មិនសំខាន់ សំខាន់អង់គ្លេស ត្រូវចាកចេញ។ នេះក៏ព្រោះថា វាជាវិធានការក្តៅមួយសម្រាប់ព្រមានប្រទេសផ្សេងទៀតដែលមានចេតនាចង់ធ្វើដូចអង់គ្លេស។
សរុបមកវិញ បើសិនជាអង់គ្លេស នឹងត្រូវចាកចេញពីអឺរ៉ុបជាផ្លូវការមែននោះ នោះក៏មិនមែនដោយសារតែអង់គ្លេសចង់ចេញដោយខ្លួនឯង១០០ភាគរយនោះឡើយ ប៉ុន្តែគឺអឺរ៉ុបទេដែលសម្រេចរុញឲ្យអង់គ្លេសចេញ៕
សូមស្ដាប់ព័ត៌មានលម្អិត៖
អ្នកបោះឆ្នោតនៅចក្រភពអង់គ្លេសចំនួនជិត១៧លាន៥សែននាក់ ដែលស្មើនឹង៥២ភាគរយ បានសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសការចាកចេញពីសហភាពអឺរ៉ុប តាមរយៈការធ្វើប្រជាមតិ នៅថ្ងៃទី២៣ ខែមិថុនាកន្លងទៅ។ មនុស្សជាច្រើន ដែលរាប់ទាំងលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ដេវីដ ខេមេរ៉ូន (David Cameron) ផងនោះ ពិតជាមិននឹកស្មានដែរថា រឿងនេះកើតឡើងទៅបាន។ យ៉ាងណាក្ដី ចាប់ពីពេលនេះ រហូតដល់ពេលការចរចារវាងអឺរ៉ុប និងចក្រភពអង់គ្លេសត្រូវបានបញ្ចប់ អង់គ្លេសនឹងនៅតែជាសមាជិកមួយនៃសហភាពអឺរ៉ុបដដែល។
ការអនុវត្តតាមមាត្រា៥០ នៃសន្ធិសញ្ញា Lisbon (http://thmeythmey.com/?page=detail&ctype=article&id=41558&lg=kh) ជាជំហានដំបូងនៃការចាកចេញ បន្ទាប់ពីការធ្វើប្រជាមតិរួចរាល់។ យោងតាមមាត្រា៥០នេះ រដ្ឋាភិបាលរបស់លោក ខេមេរ៉ូន ត្រូវជូនដំណឹងទៅស្ថាប័នអឺរ៉ុបពីលទ្ធផលប្រជាមតិនៃការចាកចេញនេះ។ មកទល់ពេលនេះ លោក ខេមេរ៉ូន នៅមិនទាន់ធ្វើតាមបញ្ញត្តិនេះនៅឡើយទេ។ បានន័យថា លោក ខេមេរ៉ូន ទំនងជាត្រូវការពេលច្រើនទៀតដើម្បីចរចាជាមួយសហភាពអឺរ៉ុប ហើយការណ៍នេះ ក៏នឹងធ្វើឲ្យទំនាក់ទំនងមិនច្បាស់លាស់រវាងអង់គ្លេស និងសហភាពអឺរ៉ុបកាន់តែអូសបន្លាយពេលទៅមុខច្រើនដែរ។
១.ប្រជាមតិថ្ងៃទី២៣ ខែមិថុនា គ្មានអនុភាពគតិយុត្តិ
ថ្វីបើលទ្ធផលប្រជាមតិ ថ្ងៃទី២៣ ខែមិថុនា បានបង្ហាញថា អ្នកបោះឆ្នោតនៅចក្រភពអង់គ្លេសជាង៥២ ភាគរយ ជ្រើសរើសការចាកចេញក៏ដោយ ក៏វាមិនមែនមានន័យថា ចក្រភពអង់គ្លេស លែងជាសមាជិកសហភាពអឺរ៉ុបនោះទេ។ ប្រជាមតិ ថ្ងៃទី២៣ ខែមិថុនា មិនមានចំណងកាត្វកិច្ចផ្លូវច្បាប់ ដែលតម្រូវឲ្យរដ្ឋាភិបាលលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ដេវីដ ខេមេរ៉ូន ត្រូវតែគោរពតាមនោះដែរ។
តាមពិតទៅ ប្រជាមតិនេះ គ្រាន់តែជាបញ្ចេញមតិជាសាធារណៈរបស់ប្រជាជនចក្រភពអង់គ្លេសប៉ុណ្ណោះ។ នេះមានន័យថា លទ្ធផលនៃការធ្វើប្រជាមតិ ថ្ងៃទី២៣ ខែមិថុនា អាចមិនយកជាការក៏បានដែរ។ ការសម្រេចចាកចេញ ឬយ៉ាងណា គឺស្ថិតក្នុងដៃសភាតំណាងនៃចក្រភពអង់គ្លេសឯណោះទេ។ តាមន័យនេះ លោក ខេមេរ៉ូន អាចសម្រេចចិត្តទាត់ចោល ឆន្ទៈអ្នកបោះឆ្នោត និងទុកឲ្យសមាជិកសភាទាំងអស់ បោះឆ្នោតសម្រេចតាមសំឡេងភាគច្រើនថា គួរចាកចេញ ឬបន្ត?
យោងតាមច្បាប់ សភាអង់គ្លេស ត្រូវអនុម័តច្បាប់ ដែលអនុញ្ញាតឲ្យអង់គ្លេស ចាកចេញពីអឺរ៉ុប។ ចាប់ផ្ដើមដំបូង សភាត្រូវអនុម័តច្បាប់ ដែលសំដៅលុបចោល «ច្បាប់ស្ដីពីសហគមន៍អឺរ៉ុប ឆ្នាំ១៩៧២»។ ក្រៅពីនោះ កិច្ចព្រមព្រៀងដកខ្លួនពីសហភាពអឺរ៉ុប ក៏ត្រូវផ្ដល់សច្ចាប័នដោយស្ថាប័ននីតិបញ្ញត្តិដែរ ប៉ុន្តែគេត្រូវចាំថា សភាមានអំណាច មិនផ្ដល់សច្ចាប័ន លើកិច្ចព្រមព្រៀងណាមួយបានដែរ។
២.ការអនុវត្តតាមមាត្រា៥០ នៃសន្ធិសញ្ញា Lisbon ទើបជាការចាកចេញពិតប្រាកដ
អ្វីដែលមេដឹកនាំអឺរ៉ុប អន្ទះសាចង់បាននោះ គឺការប្រកាសរបស់ចក្រភពអង់គ្លេស ក្នុងការអនុវត្តតាមមាត្រា៥០ នៃសន្ធិសញ្ញា Lisbon ដែលមាត្រានេះចែងពីការចាកចេញរបស់រដ្ឋសមាជិកណាមួយរបស់សហភាពអឺរ៉ុប។ ការអនុវត្តតាមមាត្រា៥០នេះ ទើបជាដំណើការចាកចេញ ជាផ្លូវការរបស់ចក្រភពអង់គ្លេស ដែលបញ្ហានេះ អាចអូសបន្លាយពេលយូរទៅទៀត។
បន្ទាប់ពីលទ្ធផលប្រជាមតិបញ្ជាក់ពីការចាកចេញនោះ នាយករដ្ឋមន្ត្រី ខេមេរ៉ូន មិនទាន់ប្រកាសពីការអនុវត្តមាត្រា៥០ នៅឡើយទេ។ ថ្នាក់ដឹកនាំអង់គ្លេស នៅតែរារែកចិត្ត និងបន្តអូសបន្លាយពេលវេលារហូត។ នៅថ្ងៃទី២៤ ខែមិថុនា មួយថ្ងៃក្រោយថ្ងៃធ្វើប្រជាមតិនោះ លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ខេមេរ៉ូន បានប្រកាសលាលែងពីតំណែង ហើយអ្នកស្នងតំណែងបន្តពីលោក អាចនឹងត្រូវជ្រើសរើសក្នុងខែតុលាឯណោះ។
អ្វីដែលធ្វើឲ្យស្ថានភាពកាន់តែមិនច្បាស់លាស់នោះ គឺលោក ខេមេរ៉ូន ប្រកាសថា លោកនឹងមិនអនុវត្តតាមមាត្រា៥០ ភ្លាមៗនោះឡើយ ហើយលោកទុកឲ្យអ្នកស្នងតំណែងពីលោក ជាអ្នកសម្រេចទៅវិញ។ បើដូច្នេះមែននោះ គេត្រូវរង់ចាំ រហូតដល់ចុងឆ្នាំ២០១៦ ទើបគេដឹងថា ចក្រភពអង់គ្លេស លែងលះជាមួយអឺរ៉ុប ឬបន្តនៅជាមួយអឺរ៉ុប ឬក៏ស្ថានភាព នៅតែមិនដាច់ស្រេចដូចពេលនេះនៅបន្តទៅមុខទៀត។
៣.ចេញ ឬមិនចេញ អាស្រ័យលើអ្នកស្នងតំណែងលោក ខេមេរ៉ូន
ក្រោយពីលទ្ធផលប្រជាមតិបង្ហាញថា ប្រជាជនចក្រភពអង់គ្លេស ជ្រើសរើសការចាកចេញ លោក ដេវីដ ខេមេរ៉ូន បានប្រកាសលាលែងពីតំណែង។ ប៉ុន្តែប្រកាសចាកចេញពីតំណែងនៅពេលនេះ ធ្វើឲ្យដំណើការចរចាចេញពីអឺរ៉ុប ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពមិនច្បាស់លាស់ខ្លាំង។
នាយករដ្ឋមន្ត្រីអង់គ្លេស បានបញ្ជាក់ថា នៅក្រោយការចាកចេញពីតំណែង នៅអំឡុងតុលា គណបក្សអភិរក្សរបស់លោក នឹងជ្រើសរើសមេដឹកនាំថ្មី សម្រាប់ធ្វើជានាយករដ្ឋមន្ត្រី។ គេសង្កេតឃើញមានបេក្ខជនមួយចំនួន ដែលរំពឹងថា នឹងជំនួសតំណែងលោក ខេមេរ៉ូន ដែលមានទាំងអ្នកគាំទ្រការបន្តជាសមាជិកអឺរ៉ុប និងអ្នកដែលចង់ចាកចេញផងដែរ។ អ្វីដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលនោះ អភិបាលក្រុងឡុងដ៍ លោក Boris Johnson ដែលគាំទ្រការចាកចេញ និងជាបេក្ខជនសម្រាប់នាយករដ្ឋមន្ត្រីដែរនោះ បានសម្រេចដកខ្លួនចេញពីការប្រជែងតំណែងនេះ។
ប៉ុន្តែ មេដឹកនាំអឺរ៉ុប ក៏សង្កត់ធ្ងន់ច្រើនលើកដែរថា រដ្ឋាភិបាលចក្រភពអង់គ្លេស ត្រូវតែចាកចេញឲ្យបានលឿន និងត្រូវអនុវត្តតាមមាត្រា៥០ នៃសន្ធិសញ្ញា Lisbonឲ្យបានឆាប់។ នេះមានន័យថា បើទោះជានាយករដ្ឋមន្ត្រីថ្មី មកពីក្រុមខាងណាក៏ដោយ ក៏ត្រូវតែចាប់ផ្តើមការចរចាចាកចេញ ភ្លាមៗដែរ។ សម្រាប់អឺរ៉ុប នរណាជានាយករដ្ឋមន្ត្រី មិនសំខាន់ សំខាន់អង់គ្លេស ត្រូវចាកចេញ។ នេះក៏ព្រោះថា វាជាវិធានការក្តៅមួយសម្រាប់ព្រមានប្រទេសផ្សេងទៀតដែលមានចេតនាចង់ធ្វើដូចអង់គ្លេស។
សរុបមកវិញ បើសិនជាអង់គ្លេស នឹងត្រូវចាកចេញពីអឺរ៉ុបជាផ្លូវការមែននោះ នោះក៏មិនមែនដោយសារតែអង់គ្លេសចង់ចេញដោយខ្លួនឯង១០០ភាគរយនោះឡើយ ប៉ុន្តែគឺអឺរ៉ុបទេដែលសម្រេចរុញឲ្យអង់គ្លេសចេញ៕
Tag:
អឺរ៉ុប
Brexit
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
