ពីនេះ ពីនោះ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ភ្នំពេញ៖ ការសរសេរ និងប្រើប្រាស់ពាក្យអ្នកណាក៏ធ្លាប់មានកំហុស នៅក្នុងការនិយាយ និង សរសេរសំណេរអត្ថបទ។ រីឯពាក្យ «ដែល»និង«ដែរ» ក៏ជាពាក្យតែងតែមានកំហុសក្នុងការប្រើប្រាស់ ដោយពេលខ្លះពាក្យ«ដែល»ត្រូវបានប្រើជំនួយពាក្យ«ដែរ»ប៉ុន្តែបំណងអ្នកសរសេរគឺក្នុងន័យ«ដែល»នោះទេ។ វចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត បានពន្យល់និយមន័យពាក្យទាំងពីរនេះដូចខាងក្រោម៖
ចំពោះពាក្យ«ដែល» គឺជាពាក្យប្រាប់ដំណើរនៃអំពើ សម្រាប់និយាយភ្ចាប់នាំមុខនាមសព្ទ។ ឧទាហរណ៍ ការដែលខ្ញុំធ្វើ, ពាក្យដែលគេនិយាយ, ដំណឹងដែលខ្ញុំឮ, សាលារៀនដែលរាជការចំណាយប្រាក់ឲ្យសង។ល។
ប៉ុន្តែបើជានាម មានន័យថា សំណល់, របស់ដែលសល់ឬដែលគេប្រើប្រាស់ហើយ។ ឧទាហរណ៍ ស៊ីបាយដែលគេ, ស្លៀកសំពត់ដែលគេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្នុងន័យទីពីរនេះ មិនមានកំហុសអ្វីដែលនាំជាបញ្ហានោះទេ។ ព្រោះបើនិយាយទៅដល់អ្វីដែលសល់ពីគេ, ប្រើប្រាស់របស់បន្ទាប់ពីអ្នកណាម្នាក់គឺគេដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា មិនអាចប្រើពាក្យ«ដែរ»បានទេ។
ដោយឡែក ចំពោះពាក្យ«ដែរ»វិញ គឺមានន័យថា ដូចគ្នា, បានដូចគ្នា, ផង។ ឧទាហរណ៍ដូចជាពាក្យថា ខ្ញុំទៅដែរ, ដូច្នេះក៏បានដែរ, អ្នកទៅជាមួយនឹងខ្ញុំដែរឬ? ល្អគ្រាន់បើដែរ។ល។
ជារួមមក តាមរយៈអត្ថន័យដែលវចនានុក្រមខ្មែរបានកំណត់ សាធារណជន ត្រូវតែចំណាំថា ពាក្យ«ដែល» គឺជាពាក្យប្រាប់ដំណើរនៃអំពើ។ ចំណែកពាក្យ «ដែរ»គឺជាពាក្យបង្ហាញពីអ្វីដូចគ្នា ដើម្បីសម្គាល់ទៅការបង្ហាញពីវត្ថុ គំនិត សកម្មភាពជាដើម។
ឧទាហរណ៍៖ សុវណ្ណ បានដឹកនាំក្រុមយុវជន ចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំក្រុមប្រឹក្សាយុវជនមួយដែលធ្វើឡើងក្នុងគោលបំណងពិភាក្សាគ្នាលើបញ្ហាយុវជន។ ក្នុងកិច្ចប្រជុំនោះផងដែរ ក៏មានវត្តមានប្រធានក្រុមប្រឹក្សាយុវជនថ្នាក់ស្រុក ថ្នាក់ខេត្ត និងថ្នាក់ជាតិ ក៏បានចូលរួម។ កិច្ចប្រជុំនេះ បានប្រព្រឹត្តិទៅពេញមួយព្រឹក ដោយមានការលើកឡើងជាយោបល់ និងទស្សន ជាច្រើនក្នុងទិសដៅធ្វើយ៉ាងណាឲ្យយុវជនចូលរួមអភិវឌ្ឍន៍ជាតិ។ ក្នុងកិច្ចពិភាក្សា សុវណ្ណ បានផ្ដល់យោបល់ជាច្រើន ហើយប្រធានក្រុមប្រឹក្សាយុវជនថ្នាក់ស្រុក ខេត្ត និងជាតិ ក៏គិតថា គំនិតរបស់សុវណ្ណ មានលក្ខណៈសមហេតុផលផងដែរ៕
ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត
ចំពោះពាក្យ«ដែល» គឺជាពាក្យប្រាប់ដំណើរនៃអំពើ សម្រាប់និយាយភ្ចាប់នាំមុខនាមសព្ទ។ ឧទាហរណ៍ ការដែលខ្ញុំធ្វើ, ពាក្យដែលគេនិយាយ, ដំណឹងដែលខ្ញុំឮ, សាលារៀនដែលរាជការចំណាយប្រាក់ឲ្យសង។ល។
ប៉ុន្តែបើជានាម មានន័យថា សំណល់, របស់ដែលសល់ឬដែលគេប្រើប្រាស់ហើយ។ ឧទាហរណ៍ ស៊ីបាយដែលគេ, ស្លៀកសំពត់ដែលគេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្នុងន័យទីពីរនេះ មិនមានកំហុសអ្វីដែលនាំជាបញ្ហានោះទេ។ ព្រោះបើនិយាយទៅដល់អ្វីដែលសល់ពីគេ, ប្រើប្រាស់របស់បន្ទាប់ពីអ្នកណាម្នាក់គឺគេដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា មិនអាចប្រើពាក្យ«ដែរ»បានទេ។
ដោយឡែក ចំពោះពាក្យ«ដែរ»វិញ គឺមានន័យថា ដូចគ្នា, បានដូចគ្នា, ផង។ ឧទាហរណ៍ដូចជាពាក្យថា ខ្ញុំទៅដែរ, ដូច្នេះក៏បានដែរ, អ្នកទៅជាមួយនឹងខ្ញុំដែរឬ? ល្អគ្រាន់បើដែរ។ល។
ជារួមមក តាមរយៈអត្ថន័យដែលវចនានុក្រមខ្មែរបានកំណត់ សាធារណជន ត្រូវតែចំណាំថា ពាក្យ«ដែល» គឺជាពាក្យប្រាប់ដំណើរនៃអំពើ។ ចំណែកពាក្យ «ដែរ»គឺជាពាក្យបង្ហាញពីអ្វីដូចគ្នា ដើម្បីសម្គាល់ទៅការបង្ហាញពីវត្ថុ គំនិត សកម្មភាពជាដើម។
ឧទាហរណ៍៖ សុវណ្ណ បានដឹកនាំក្រុមយុវជន ចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំក្រុមប្រឹក្សាយុវជនមួយដែលធ្វើឡើងក្នុងគោលបំណងពិភាក្សាគ្នាលើបញ្ហាយុវជន។ ក្នុងកិច្ចប្រជុំនោះផងដែរ ក៏មានវត្តមានប្រធានក្រុមប្រឹក្សាយុវជនថ្នាក់ស្រុក ថ្នាក់ខេត្ត និងថ្នាក់ជាតិ ក៏បានចូលរួម។ កិច្ចប្រជុំនេះ បានប្រព្រឹត្តិទៅពេញមួយព្រឹក ដោយមានការលើកឡើងជាយោបល់ និងទស្សន ជាច្រើនក្នុងទិសដៅធ្វើយ៉ាងណាឲ្យយុវជនចូលរួមអភិវឌ្ឍន៍ជាតិ។ ក្នុងកិច្ចពិភាក្សា សុវណ្ណ បានផ្ដល់យោបល់ជាច្រើន ហើយប្រធានក្រុមប្រឹក្សាយុវជនថ្នាក់ស្រុក ខេត្ត និងជាតិ ក៏គិតថា គំនិតរបស់សុវណ្ណ មានលក្ខណៈសមហេតុផលផងដែរ៕
ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
