បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍
×![]()
បច្ចុប្បន្នយុវជនបានចាប់អារម្មណ៍ និងចូលរួមយ៉ាងសកម្ម ទៅលើការងារស្ម័គ្រចិត្ត ដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍សមត្ថភាពផ្ទាល់ខ្លួន និងជួយសង្គម។ ពួកគេបានលះបង់ទាំងកម្លាំងកាយ កម្លាំងចិត្ត និងថរិកាផ្ទាល់ខ្លួន ដើម្បីធ្វើការងារដែលពួកគេស្រលាញ់។ ពួកគេយល់ថា ការងារនេះបានជួយកសាងសមត្ថភាព ភាពជាអ្នកដឹកនាំ ការងារក្រុម ភាពក្លាហាន និងឱកាសទទួលបានអាហារូបករណ៍ទៅសិក្សាក្រៅប្រទេស ក៏ដូចជាមានការងារល្អនាពេលអនាគតជាដើម។ ជាមួយគ្នានេះក៏មានយុវជនមួយចំនួនស្ម័គ្រចិត្តជ្រុកពេក ភ្លេចការសិក្សា និងមិនបានអភិវឌ្ឍន៍សមត្ថភាពខ្លួនឯង ឲ្យប្រសើរ។ ពួកគេបានបង្ហាញការសោកស្តាយ បាក់ទឹកចិត្ត និងគិតថាហួសពេល។
ទាកទងនឹងបញ្ហាខាងលើនេះ កញ្ញាអៀង លីនដា អតីតប្រធានសភានិស្សិតនៃសាកលវិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្ត្រ បានលើកឡើងថា នាងគាំទ្រឲ្យយុវជនចូលរួមការងារស្ម័គ្រចិត្ត។ ទន្ទឹមនឹងនោះដែរ យុវជនមួយចំនួនភ្លេចខ្លួនស្ម័គ្រចិត្តជ្រុលពេក និងលះបង់គ្រប់បែបយ៉ាង សូម្បីតែសុខភាពផ្ទាល់ខ្លួន ក៏មិនខ្វល់។ លីនដា និយាយថា៖«តាមពិតធ្វើការងារស្ម័គ្រចិត្ត គឺរឿងល្អមែនទែន ប្រសិនបើយើងមិនធ្វើ ប្រៀបដូចបាត់ផ្នែកមួយនៅក្នុងជីវិត»។ កញ្ញាអៀង លីនដា បន្តថា យុជនមួយចំនួនភ្លេចខ្លួន រវល់តែការងារស្ម័គ្រចិត្ត ពុំមានពេលពង្រឹងសមត្ថភាពខ្លួនឯងទាល់តែសោះ ហើយពេលខ្លះសូម្បីតែមិត្តភក្តិ និងគ្រួសារក៍៏គ្មានដែរ ព្រោះលង់ស្នេហ៍ នឹងការងារស្ម័គ្រចិត្ត។
កញ្ញាអៀង លីនដា បានបន្តថា យុវជនគួរធ្វើការងារស្ម័គ្រចិត្តណា ដែលស្របតាមឆន្ទៈ និងអាចអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួនឯង ថែមទាំងបានជួយអ្នកដទៃទៀត។ លីនដានិយាយបន្ថែមដូច្នេះថា៖ «កុំធ្វើការងារស្ម័គ្រ ដោយគ្រាន់តែបានផលប្រយោជន៍ ដែលមិនស្របឆន្ទៈខ្លួនឯង ហើយពេលខ្លះ យើងត្រូវបានគេកេងប្រវ័ញ្ច ក៏ថាបានដែរដូច្នេះ យើងមិនមែនចេះតែស្ម័គ្រចិត្តប៉ាតណា ប៉ាតណីអីចឹងទេ។ យើងត្រូវធ្វើការស្ម័គ្រចិត្តកន្លែងណា ដែលយើងពេញចិត្ត ហើយយើងប្រឹងប្រែងរហូតដល់យើង មានឱកាសដឹកនាំនៅស្ថាប័ននោះ។
ស្របគ្នានេះដែរ លោកកន សុមេធា បុគ្គលិកអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលលើកឡើងថា វាជាការល្អដែលយុវជនមានឆន្ទៈជួយសង្គម ប៉ុន្តែយើងត្រូវគិតពីការអភិវឌ្ឍន៍សមត្ថភាពផ្ទាល់ខ្លួន។ អ្វីដែលសំខាន់ គឺត្រូវចេះថ្លឹងថ្លែងពេលវេលាជាអាទិភាព។ យើងអាចធ្វើបានទៅតាមកម្រិតមួយ ដែលវាសមល្មម ដែលអាចចូលរួមបាន។ នេះជាការលើកឡើងបន្ថែមរបស់ សុមេធា ដែលបន្តទៀតថា ការងារស្ម័គ្រចិត្តដែលល្អ មិនសំខាន់លើទីកន្លែងនោះទេ ប៉ុន្តែជាការងារដែលអាចឲ្យអ្នកស្ម័គ្រចិត្តនោះ បានរៀនសូត្របន្ថែម។
លោកសុមេធា ថ្លែងយ៉ាងនេះថា៖ « ខ្ញុំមើលឃើញចំណុចខ្វះខាតរបស់យុវជន គឺពួកគាត់មិនបានឆ្លុះបញ្ចាំងនូវអ្វីដែលខ្លួនឯងបានរៀនពីស្ថានប័ននោះ។ ចំណែកនៅតាមស្ថាប័នវិញ គួរមានវគ្គបណ្តុះបណ្តាលផ្សេងៗ និងអញ្ចើញគ្រូបណ្តុះបណ្តាល ដែលមានបទពិសោធន៍មកចែករំលែក សម្រាប់ពង្រឹងសមត្ថភាពយុវជន និងបុគ្គលិកស្ថាប័ន ដើម្បីធ្វើការងារឲ្យមានប្រសិទ្ធភាព។ មួយទៀត គួរបង្កើតវប្បធម៌ឆ្លុះបញ្ចាំង ក្រោយពីបានធ្វើគម្រោងនិីមួយៗចប់»។
ជាមួយគ្នានេះដែរ កញ្ញា ប្រាក់ មុន្នីរ័ត្ន មន្ត្រីគម្រោង Youth Lead Project នៃសមាគមយុវជនខ្មែរ ក៏បានយល់ឃើញដែរថា កត្តាដែលយុវជនមិនអាចអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួនបាន មកពីយុវជនមិនបានកំណត់គោលដៅ និងការរំពឹងទុក ពីការស្ម័គ្រចិត្តឲ្យបានច្បាស់លាស់។ កញ្ញាមុន្នីរ័ត្ននិយាយថា៖«យុវជនចូលចិត្តស្ម័គ្រចិត្តតាមមិត្តភក្តិ ឬតាមគ្នាដើម្បីសប្បាយ និងមិនខ្វល់ពីការរៀន សូត្រ ដែលធ្វើឲ្យយុវជនភ្លេចខ្លួនមិនបានកំណត់គោលដៅខ្លួន ឯងតើអនាគតចង់ធ្វើអ្វី?។ ឧទាហរណ៍គាត់ចង់ធ្វើជាមន្ត្រីកម្មវិធី ប៉ុន្តែគាត់មកស្ម័គ្រចិត្តផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ ដូច្នេះដើម្បីសម្រេចគោលដៅ យុវជនត្រូវតែធ្វើការងារស្ម័គ្រចិត្ត ឲ្យត្រូវនឹងគោលដៅទៅថ្ងៃអនាគត»។
មន្ត្រីគម្រោងរូបនេះបន្តថា កន្លងមកមានក្រុមយុវជនបានចូលរួមការងារស្ម័គ្រចិត្តជាច្រើន នៅតាមក្រុមយុវជន អង្គការ និងស្ថាប័នផ្សេងៗ ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានរៀនសូត្រច្រើនពីស្ថាប័នទាំងនោះទេ។ ជាក់ស្តែងនៅពេលស្ថាប័នបានរៀបចំកម្មវិធីផ្សេងៗ យុវជនមិនបានច្បិចយកចំណេះដឹង និងបទពិសោធន៍មកអភិវឌ្ឍខ្លួន។ ម្យ៉ាងទៀត យុវជនខ្វះការទំនាក់ទំនងល្អជា មួយបុគ្គលិកនៅស្ថាប័ន និងមជ្ឍដ្ឋានខាងក្រៅ ដែលធ្វើឲ្យយើងបាត់បង់ព័ត៌មាន និងឱកាសផ្សេងៗ ដែលធ្វើឲ្យយុវជនមិនអាចអភិវឌ្ឍសមត្ថភាពខ្លួនឯងបានលឿន ដែលធ្វើឲ្យពួកគេបាក់ទឹកចិត្ត និងគិតថាការងារនេះគ្មានប្រយោជន៍។
បន្ថែមពីនេះទៀតទាំងកញ្ញា លីនដា លោក សុមេធា និងកញ្ញាមុន្នីរ័ត្ន សុទ្ធតែលើកឡើងដូចគ្នាថា យុវជនគួរកុំទទួលអារម្មរណ៍ថា ការងារស្ម័គ្រចិត្តគ្មានប្រយោជន៍។ យុវជនត្រូវរៀបចំផែនការសកម្មភាពឡើងវិញ ពោលគឺត្រូវកំណត់គោលការណ៍ និងគោលដៅច្បាស់លាស់ មុននឹងធ្វើការស្ម័័គ្រចិត្ត ឬងាកទៅពង្រឹងជំនាញរបស់ខ្លួន។
ជារួមការងារស្ម័គ្រចិត្ត គឺជាការដ៏ល្អ ដែលធ្វើឲ្យស្គាល់ចំណុចខ្លាំង ចំណុចខ្សោយ ខ្លួនឯងកាន់តែច្បាស់ ចេះទំនាក់ទំនង និងទទួលឱកាសផ្សេងៗ។ ផ្ទុយទៅវិញវាក៏ផ្តល់ជាបញ្ហាផងដែរ ប្រសិនយើងស្ម័គ្រចិត្តជ្រុលពេក មិនគិតពីសុខភាព ភ្លេចការសិក្សា និងមិនមានពេល ពង្រឹងសមត្ថភាពបន្ថែម។ ដូច្នេះដើម្បីការងារដែលអ្នកអ្នកស្ម័គ្រចិត្ត មិនបញ្ចប់ដោយការស្តាយក្រោយ យុវជនត្រូវបែងចែកពេលវេលាច្បាស់លាស់ រវាងការសិក្សា និងការងារសង្គម ព្រមទាំងកំណត់គោលដៅ និងការរំពឹងទុកពីអ្វីដែលអ្នកគិតថានឹងទទួលបានពីការងារស្ម័គ្រចិត្ត ដើម្បីឲ្យវាឆ្លើយតបតាមឆន្ទៈ ជំនាញសិក្សា និងគោលដៅទៅថ្ងៃអនាគត៕
ទាកទងនឹងបញ្ហាខាងលើនេះ កញ្ញាអៀង លីនដា អតីតប្រធានសភានិស្សិតនៃសាកលវិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្ត្រ បានលើកឡើងថា នាងគាំទ្រឲ្យយុវជនចូលរួមការងារស្ម័គ្រចិត្ត។ ទន្ទឹមនឹងនោះដែរ យុវជនមួយចំនួនភ្លេចខ្លួនស្ម័គ្រចិត្តជ្រុលពេក និងលះបង់គ្រប់បែបយ៉ាង សូម្បីតែសុខភាពផ្ទាល់ខ្លួន ក៏មិនខ្វល់។ លីនដា និយាយថា៖«តាមពិតធ្វើការងារស្ម័គ្រចិត្ត គឺរឿងល្អមែនទែន ប្រសិនបើយើងមិនធ្វើ ប្រៀបដូចបាត់ផ្នែកមួយនៅក្នុងជីវិត»។ កញ្ញាអៀង លីនដា បន្តថា យុជនមួយចំនួនភ្លេចខ្លួន រវល់តែការងារស្ម័គ្រចិត្ត ពុំមានពេលពង្រឹងសមត្ថភាពខ្លួនឯងទាល់តែសោះ ហើយពេលខ្លះសូម្បីតែមិត្តភក្តិ និងគ្រួសារក៍៏គ្មានដែរ ព្រោះលង់ស្នេហ៍ នឹងការងារស្ម័គ្រចិត្ត។
កញ្ញាអៀង លីនដា បានបន្តថា យុវជនគួរធ្វើការងារស្ម័គ្រចិត្តណា ដែលស្របតាមឆន្ទៈ និងអាចអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួនឯង ថែមទាំងបានជួយអ្នកដទៃទៀត។ លីនដានិយាយបន្ថែមដូច្នេះថា៖ «កុំធ្វើការងារស្ម័គ្រ ដោយគ្រាន់តែបានផលប្រយោជន៍ ដែលមិនស្របឆន្ទៈខ្លួនឯង ហើយពេលខ្លះ យើងត្រូវបានគេកេងប្រវ័ញ្ច ក៏ថាបានដែរដូច្នេះ យើងមិនមែនចេះតែស្ម័គ្រចិត្តប៉ាតណា ប៉ាតណីអីចឹងទេ។ យើងត្រូវធ្វើការស្ម័គ្រចិត្តកន្លែងណា ដែលយើងពេញចិត្ត ហើយយើងប្រឹងប្រែងរហូតដល់យើង មានឱកាសដឹកនាំនៅស្ថាប័ននោះ។
ស្របគ្នានេះដែរ លោកកន សុមេធា បុគ្គលិកអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលលើកឡើងថា វាជាការល្អដែលយុវជនមានឆន្ទៈជួយសង្គម ប៉ុន្តែយើងត្រូវគិតពីការអភិវឌ្ឍន៍សមត្ថភាពផ្ទាល់ខ្លួន។ អ្វីដែលសំខាន់ គឺត្រូវចេះថ្លឹងថ្លែងពេលវេលាជាអាទិភាព។ យើងអាចធ្វើបានទៅតាមកម្រិតមួយ ដែលវាសមល្មម ដែលអាចចូលរួមបាន។ នេះជាការលើកឡើងបន្ថែមរបស់ សុមេធា ដែលបន្តទៀតថា ការងារស្ម័គ្រចិត្តដែលល្អ មិនសំខាន់លើទីកន្លែងនោះទេ ប៉ុន្តែជាការងារដែលអាចឲ្យអ្នកស្ម័គ្រចិត្តនោះ បានរៀនសូត្របន្ថែម។
លោកសុមេធា ថ្លែងយ៉ាងនេះថា៖ « ខ្ញុំមើលឃើញចំណុចខ្វះខាតរបស់យុវជន គឺពួកគាត់មិនបានឆ្លុះបញ្ចាំងនូវអ្វីដែលខ្លួនឯងបានរៀនពីស្ថានប័ននោះ។ ចំណែកនៅតាមស្ថាប័នវិញ គួរមានវគ្គបណ្តុះបណ្តាលផ្សេងៗ និងអញ្ចើញគ្រូបណ្តុះបណ្តាល ដែលមានបទពិសោធន៍មកចែករំលែក សម្រាប់ពង្រឹងសមត្ថភាពយុវជន និងបុគ្គលិកស្ថាប័ន ដើម្បីធ្វើការងារឲ្យមានប្រសិទ្ធភាព។ មួយទៀត គួរបង្កើតវប្បធម៌ឆ្លុះបញ្ចាំង ក្រោយពីបានធ្វើគម្រោងនិីមួយៗចប់»។
ជាមួយគ្នានេះដែរ កញ្ញា ប្រាក់ មុន្នីរ័ត្ន មន្ត្រីគម្រោង Youth Lead Project នៃសមាគមយុវជនខ្មែរ ក៏បានយល់ឃើញដែរថា កត្តាដែលយុវជនមិនអាចអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួនបាន មកពីយុវជនមិនបានកំណត់គោលដៅ និងការរំពឹងទុក ពីការស្ម័គ្រចិត្តឲ្យបានច្បាស់លាស់។ កញ្ញាមុន្នីរ័ត្ននិយាយថា៖«យុវជនចូលចិត្តស្ម័គ្រចិត្តតាមមិត្តភក្តិ ឬតាមគ្នាដើម្បីសប្បាយ និងមិនខ្វល់ពីការរៀន សូត្រ ដែលធ្វើឲ្យយុវជនភ្លេចខ្លួនមិនបានកំណត់គោលដៅខ្លួន ឯងតើអនាគតចង់ធ្វើអ្វី?។ ឧទាហរណ៍គាត់ចង់ធ្វើជាមន្ត្រីកម្មវិធី ប៉ុន្តែគាត់មកស្ម័គ្រចិត្តផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ ដូច្នេះដើម្បីសម្រេចគោលដៅ យុវជនត្រូវតែធ្វើការងារស្ម័គ្រចិត្ត ឲ្យត្រូវនឹងគោលដៅទៅថ្ងៃអនាគត»។
មន្ត្រីគម្រោងរូបនេះបន្តថា កន្លងមកមានក្រុមយុវជនបានចូលរួមការងារស្ម័គ្រចិត្តជាច្រើន នៅតាមក្រុមយុវជន អង្គការ និងស្ថាប័នផ្សេងៗ ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានរៀនសូត្រច្រើនពីស្ថាប័នទាំងនោះទេ។ ជាក់ស្តែងនៅពេលស្ថាប័នបានរៀបចំកម្មវិធីផ្សេងៗ យុវជនមិនបានច្បិចយកចំណេះដឹង និងបទពិសោធន៍មកអភិវឌ្ឍខ្លួន។ ម្យ៉ាងទៀត យុវជនខ្វះការទំនាក់ទំនងល្អជា មួយបុគ្គលិកនៅស្ថាប័ន និងមជ្ឍដ្ឋានខាងក្រៅ ដែលធ្វើឲ្យយើងបាត់បង់ព័ត៌មាន និងឱកាសផ្សេងៗ ដែលធ្វើឲ្យយុវជនមិនអាចអភិវឌ្ឍសមត្ថភាពខ្លួនឯងបានលឿន ដែលធ្វើឲ្យពួកគេបាក់ទឹកចិត្ត និងគិតថាការងារនេះគ្មានប្រយោជន៍។
បន្ថែមពីនេះទៀតទាំងកញ្ញា លីនដា លោក សុមេធា និងកញ្ញាមុន្នីរ័ត្ន សុទ្ធតែលើកឡើងដូចគ្នាថា យុវជនគួរកុំទទួលអារម្មរណ៍ថា ការងារស្ម័គ្រចិត្តគ្មានប្រយោជន៍។ យុវជនត្រូវរៀបចំផែនការសកម្មភាពឡើងវិញ ពោលគឺត្រូវកំណត់គោលការណ៍ និងគោលដៅច្បាស់លាស់ មុននឹងធ្វើការស្ម័័គ្រចិត្ត ឬងាកទៅពង្រឹងជំនាញរបស់ខ្លួន។
ជារួមការងារស្ម័គ្រចិត្ត គឺជាការដ៏ល្អ ដែលធ្វើឲ្យស្គាល់ចំណុចខ្លាំង ចំណុចខ្សោយ ខ្លួនឯងកាន់តែច្បាស់ ចេះទំនាក់ទំនង និងទទួលឱកាសផ្សេងៗ។ ផ្ទុយទៅវិញវាក៏ផ្តល់ជាបញ្ហាផងដែរ ប្រសិនយើងស្ម័គ្រចិត្តជ្រុលពេក មិនគិតពីសុខភាព ភ្លេចការសិក្សា និងមិនមានពេល ពង្រឹងសមត្ថភាពបន្ថែម។ ដូច្នេះដើម្បីការងារដែលអ្នកអ្នកស្ម័គ្រចិត្ត មិនបញ្ចប់ដោយការស្តាយក្រោយ យុវជនត្រូវបែងចែកពេលវេលាច្បាស់លាស់ រវាងការសិក្សា និងការងារសង្គម ព្រមទាំងកំណត់គោលដៅ និងការរំពឹងទុកពីអ្វីដែលអ្នកគិតថានឹងទទួលបានពីការងារស្ម័គ្រចិត្ត ដើម្បីឲ្យវាឆ្លើយតបតាមឆន្ទៈ ជំនាញសិក្សា និងគោលដៅទៅថ្ងៃអនាគត៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
