បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍
×![]()
កញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា ជានិស្សិតខ្មែរម្នាក់ដែលកំពុងរៀនជំនាញទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិ នៅសាកលវិទ្យាល័យ Georgetown ប្រទេសកាតា។ កាលពីពេលកន្លងទៅ នាង ត្រូវបានជ្រើសរើសតំណាងនិស្សិតចម្រុះជាតិសាសន៍ជាង១ពាន់នាក់ ឲ្យថ្លែងសុន្ទរកថាបញ្ចប់ឆ្នាំសិក្សាមូលដ្ឋានទៀតផង ដោយសារនាងខិតខំប្រឹងប្រែងរៀន ផ្តើមចេញពីសិស្សរៀនខ្សោយក្នុងថ្នាក់ រហូតក្លាយជានិស្សិតឆ្នើម ជាប់លេខ៣ ប្រចាំសាលា។ មានដើមកំណើតនៅខេត្តកណ្តាល ឪពុកម្តាយជាកសិករ កញ្ញាខេមរ៉ា មានមហិច្ឆតា បើកអង្គការ ដែលជួយកុមារនៅជនបទឲ្យទទួលបានការអប់រំ និងចង់ក្លាយជាឯកអគ្គរាជទូតកម្ពុជាប្រចាំប្រទេសកាតា។
សូមអញ្ជើញស្តាប់ និងអានបទសម្ភាសន៍រវាង លោក ទីន សុខលីម អ្នកកាសែត នៃសារព័ត៌មានអេឡិចត្រូនិកថ្មីៗ និងកញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា និស្សិតអាហារូបករណ៍សាកលវិទ្យាល័យ Georgetown ដូចតទៅ៖
លោក ទីន សុខលីម៖ កញ្ញាអាចចែករំលែកបទពិសោធន៍បានទេ ហេតុអ្វីបានជាកញ្ញាបានទទួលអាហារូបករណ៍ទៅបន្តការសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យ Georgetown ?
កញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា៖ ពីដំបូង គឺវិទ្យាល័យខ្ញុំខ្វះខាតច្រើន ហើយអង្កការរ៉ូតា នៃប្រទេសកាតា បានជួយសាងសង់សាលានៅក្នុងវិទ្យាល័យខ្ញុំដែលស្ថិតនៅស្រុកខ្សាច់កណ្តាល ខេត្តកណ្តាល។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ អង្កការរ៉ូតា តែងនាំសិស្សពីប្រទេសកាតា មកផ្លាស់ប្តូរការសិក្សានៅសាលាខ្ញុំ ហើយនៅក្នុងសាលា មានអ្នកចេះភាសាអង់គ្លេសអាចប្រើការបាន តែ៤នាក់ប៉ុណ្ណោះ ហើយខ្ញុំម្នាក់ក្នុងចំណោមនោះ។ លោកនាយកសាលា តែងផ្តល់ឱកាសឲ្យពួកខ្ញុំ ឲ្យទំនាក់ទំនងជាមួយសិស្សពីប្រទេសកាតា និងបកប្រែឲ្យមិត្តទៅក្នុងថ្នាក់ដែលមិនចេះអង់គ្លេស។ កម្មវិធីនេះមានជារៀងរាល់ឆ្នាំ ហើយខ្ញុំតែងតែចូលរួម និងមានទំនាក់ទំនងជាមួយអង្គកានេះ។ កម្មវិធីផ្លាស់ប្តូរការសិក្សានេះ មានរាល់ឆ្នាំ ហើយខ្ញុំតែងតែចូល។ សកម្មភាពទាំងអស់នេះហើយ ដែលធ្វើឲ្យពួកខ្ញុំមានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយអង្គការរ៉ូតា។ ក្រោយមកទៀត អង្គការរ៉ូតា ត្រូវការជ្រើសរើសសិស្សម្នាក់តំណាងសាលា ឲ្យទៅបន្តការសិក្សានៅកាតា ដូច្នេះតម្រូវឲ្យពួកខ្ញុំទាំង៤នាក់ប្រជែងគ្នាផ្នែកភាសាអង់គ្លេស នៅពេលខ្ញុំធ្វើបានល្អជាងគេ ទាំងសាលា និងអង្គការក៏សម្រេចចិត្តរើសយកខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែទោះបីគាត់សម្រេចផ្តល់អាហារូបករណ៍មែន ខ្ញុំត្រូវបំពេញលក្ខខណ្ឌនៅសាកលវិទ្យាល័យទៀត ទើបអាចទៅរៀនបាន។
លោក ទីន សុខលីម៖ ដើម្បីទទួលបានអាហារូបករណ៍នេះ តើកញ្ញាត្រូវបំពេញលក្ខខណ្ឌអ្វីខ្លះ?
កញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា៖ ទាក់ទងនឹងអាហារូបករណ៍នេះ ដំបូងគេត្រូវការពិន្ទុ IELTS និង ACT នេះគឺជាលក្ខខណ្ឌសំខាន់បំផុតដែលគេទាមទារ។ ភាសាអង់គ្លេសរបស់ខ្ញុំ ពេលនោះនៅខ្សោយ ហើយខ្ញុំគិតថាមិនអាចធ្វើបាននោះទេ ប៉ុន្តែដោយសារវាជាលក្ខខណ្ឌចំបាច់បំផុត ទើបធ្វើឲ្យខ្ញុំចាប់ផ្តើមរៀន។ ខ្ញុំមើលសៀវភៅខ្លាំងណាស់ទាក់ទងនឹង IELTS ខ្ញុំមានពេល២ខែប៉ុណ្ណោះ មុននឹងការប្រលងមកដល់ ហើយខ្ញុំផ្តោតលើ IELTS ខ្លាំង ទាំងការស្តាប់ និយាយ អាន និងសរសេរ។ ក្នុងមួយថ្ងៃ ខ្ញុំបានគេងតែប្រហែល២ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ។ ការប្រលង IELTS ដំបូងរបស់ខ្ញុំបានពិន្ទុតែ ៥.៥ នៅមិនទាន់គ្រប់ទេលក្ខខណ្ឌទេ ប៉ុន្តែសំណាងល្អ ដែលគេនៅផ្តល់ឱកាសឲ្យខ្ញុំប្រលងម្តងទៀត ដោយសារពិន្ទុ ACT របស់ខ្ញុំបានខ្ពស់ ។ ក្រោយមកខ្ញុំប្រលង IELTS លើកទី២ ខ្ញុំបានពិន្ទុ ៦.៥ គ្រប់លក្ខខណ្ឌ។
លោក ទីន សុខលីម៖ ដោយសារកញ្ញាជាកូនកសិករ រៀននៅជនបទ តើកញ្ញារៀនបែបណាទើបមានសមត្ថភាពប្រលងជាប់ IELTS ?
កញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា៖ នៅតំបន់ខ្ញុំ មិនសូវមានសាលាអង់គ្លេសទេ ប៉ុន្តែមានគ្រូតាមតំបន់ និងមានបងស្រីម្នាក់ ដែលកាលណោះ គាត់រៀនថ្នាក់ទី១២ និងចេះភាសាអង់គ្លេសពូកែ គាត់បានបើកបង្រៀនភាសាអង់គ្លេស ហើយពួកខ្ញុំក្មេងៗ ក៏ទៅរៀនជាមួយគាត់។ រៀនមួយម៉ោង តម្លៃ២០០រៀល ទៅ៣០០រៀល។ ទោះបីមិនមានសាលារៀនត្រឹមត្រូវ ប៉ុន្តែពួកខ្ញុំមិនដែលរៀនលេងសើចទេ ម៉ោងរៀនគឺដឹងតែរៀន ហើយពេលមកដល់ផ្ទះ ពួកខ្ញុំតែងតែអនុវត្តន៍ជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ជួនមានជនជាតិមកលេងផង ពួកយើងចេះតែអនុវត្តន៍ ទោះពីដំបូងស្តាប់គេមិនបាន ប៉ុន្តែយើងចេះតែចូលរួមជាមួយគេ។ នៅផ្ទះអត់មានអ្នកចេះអង់គ្លេសទេ ខ្ញុំនិយាយជាមួយសត្វក៏មាន និយាយនៅមុខកញ្ចក់ក៏មានដែ ទោះបីខុសខ្លះ ត្រូវខ្លះ ខ្ញុំតែងមានភាពក្លាហាននិយាយ ជាមួយជនជាតិបរទេស ពេលដែលគេមកទស្សនកិច្ចនៅរាល់ឆ្នាំ រួមផ្សំនឹងការរៀនត្រៀមIELTS មុនការប្រលង ទើបធ្វើឲ្យខ្ញុំអាចប្រលងជាប់។
លោក ទីន សុខលីម៖ បន្ទាប់ពីបានប្រលងជាប់អាហារូបករណ៍ តើកញ្ញាត្រូវបំពេញលក្ខខណ្ឌអ្វីខ្លះទៀតទើបសាកលវិទ្យាអនុញ្ញាតឲ្យចូលររៀន?
កញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា៖ សាកលវិទ្យាល័យ Georgetown ដែលខ្ញុំត្រូវទៅរៀន គេជ្រើសរើសសិស្សតែ៨០នាក់ប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយឆ្នាំៗ ហើយមានមនុស្សទូទាំងសាកលលោកស្នើសុំចូលរៀននៅទីនោះ។ វាពិបាកក្នុងការជាប់ ហើយលក្ខខណ្ឌរបស់សាលា គឺត្រូវការពិន្ទុមកពីវិទ្យាល័យដែលខ្ពស់ជាង៧៥ភាគរយ ពិន្ទុ IELTSទាបបំផុតត្រឹម៦.5 ពិន្ទុ ពីន្ទុACT និងពិន្ទុឆ្នាំសិក្សាមូលដ្ឋានដែលមាន GPA ចាប់ពី៣.០ ឡើងទៅ និងមានលិខិតគាំទ្រពីសាលា (Recommendation Letter) ទើបសាលាអនុញ្ញាតឲ្យចូលរៀន។
លោក ទីន សុខលីម៖ ក្រោយពីបន្តការសិក្សានៅទីនោះ តើកញ្ញាជួបផលលំបាកអ្វីខ្លះ?
កញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា៖ ទៅទីនោះមានការលំបាកច្រើន។ ទី១គឺវប្បធម៌ ព្រោះកាតា ជាប្រទេសកាន់សាសនាឥស្លាម គេបែងចែកសិស្សប្រុស សិស្សស្រីរៀនផ្សេងគ្នា។ មួយទៀត អាកាសធាតុក្តៅខ្លាំង និងការប្រើប្រាស់ភាសាអង់គ្លេសរបស់យើង មិនសូវស្ទាត់ជំនាញ។ ប៉ុន្តែឧបសគ្គនេះ វាលំបាកតែដំបូងទេ ក្រោយមកខ្ញុំអាចជំនះវាបាន។
លោក ទីន សុខលីម៖ បញ្ហាភាសាជាឧបសគ្គចម្បងសម្រាប់ការសិក្សា តើកញ្ញាជំនះបែបណារហូតក្លាយជាសិស្សពូកែ ជាប់ចំណាត់ថ្នាក់លេខ៣ ក្នុងចំណោមចម្រុះជាតិសាសន៍ចំនួន១៧ ប្រទេស?
កញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា៖ នៅពេលដែលខ្ញុំចូលរួមដំបូង វាមានការពិបាក ពិន្ទុរបស់ខ្ញុំទាប និងស្តាប់គ្រូជនជាតិមិនសូវបាន ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនបានបោះបង់ទេ។ ពេលគេចេញលេង ខ្ញុំទៅបន្ទប់សាស្ត្រាចារ្យ សុំគាត់ឲ្យជួយ ដោយសារខ្ញុំស្តាប់មិនសូវបានទេ។ ដូច្នេះរាល់ពេលចេញលេង ខ្ញុំទៅបន្ទប់គាត់ ដើម្បីឲ្យគាត់ជួយកែលំអរការនិយាយ វេយ្យាករណ៍ និងបញ្ហាផ្សេងទៀត។ ចំណែកការរៀននៅផ្ទះ ក៏ដូច្នេះដែរ ពេលដែលសាស្ត្រា ចារ្យ ដាក់កិច្ចការស្រាវជ្រាវភ្លាម ខ្ញុំធ្វើភ្លាម ហើយក្នុងមួយថ្ងៃខ្ញុំគេងបានតែ ២ ទៅ៣ ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ ដោយសារឆ្នាំមូលដ្ឋាន គឺជាឆ្នាំដែលសំខាន់បំផុត ដូច្នេះត្រូវធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីរៀនតាមឲ្យទាន់គេ។ អីចឹងបើមិត្តខ្ញុំរៀន៤ម៉ោង ខ្ញុំរៀនត្រូវ៨ម៉ោង បើមិត្តរួមថ្នាក់ខ្ញុំរៀន៨ម៉ោង ខ្ញុំត្រូវរៀន១៦ម៉ោង គឺខ្ញុំត្រូវតែប្រឹងឲ្យលើសគេ ដើម្បីរៀនឲ្យទាន់ដូចសិស្សដទៃទៀត។ ក្រោយមកពិន្ទុខ្ញុំបានពិន្ទុខ្ពស់លើសគេ និងបញ្ចប់ឆ្នាំសិក្សាទទួលបានចំណាត់ថ្នាក់លេខ៣ ប្រចាំសាកលវិទ្យាល័យ។
លោក ទីន សុខលីម៖ តើកត្តាអ្វីដែលសាកលវិទ្យាល័យ Georgetown ជ្រើសរើសកញ្ញាឡើងថ្លែងសុន្ទរកថា បញ្ចប់ឆ្នាំសិក្សាមូលដ្ឋាន?
កញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា៖ ទាក់ទងនឹងការជ្រើសរើសឲ្យឡើងថ្លែងសុន្ទរកថានោះ ជារៀងរាល់ឆ្នាំគឺខាងសាកលវិទ្យាល័យជ្រើសរើសនិស្សិត៣នាក់ ពីចំណាក់ថ្នាក់លេខ១ដល់លេខ៣ ។ សាកលវិទ្យាល័យនេះ មាន១៧ប្រទេសចម្រុះជាតិសាសន៍ ដែលមានសិស្សជាង១ពាន់នាក់ ប៉ុន្តែអ្នកជាប់និទ្ទេស A ទាំងអស់បានតែបួននាក់ទេ ហើយខ្ញុំជាប់លេខបី ដែលលេខ១ បានលើជនជាតិកាតា លេខ២ ជនជាតិអាមេរិក និងលេខ៣បានលើរូបខ្ញុំ ជាជនជាតិខ្មែរ។ ការជ្រើសរើសឡើងថ្លែងសុន្ទកថាបញ្ចប់ឆ្នាំ ដោយសាខ្ញុំទទួលបានពិន្ទុខ្ពស់ ហើយខ្ញុំមានរឿងដែលត្រូវចែករំលែក ដោយសារសាស្ត្រាចារ្យមានមោទកភាព ព្រោះពីរខែដំបូងខ្ញុំមានពិន្ទុទាបជាងគេ និងក្រោយមកខ្ញុំបានទទួលពិន្ទុលំដាប់ខ្ពស់ នៅក្នុងសាលាដែលរឿងមួយដ៏ល្អក្នុងនិយាយជំរុញទឹកចិត្ត។
លោក ទីន សុខលីម៖ បទពិសោធន៍មួយឆ្នាំដែលកញ្ញាបានសិក្សា រហូតទទួលបានជោគជ័យជាសិស្សខ្មែរតែម្នាក់ តើកញ្ញាបានរៀនសូត្រអ្វីខ្លះនៅទីនោះ?
កញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា៖ ទី១ខ្ញុំបានរៀនទាក់ទងសម្របខ្លួនទៅនឹងវប្បធម៌ ភាសា ការរស់នៅផ្សេងគ្នា។ ទី២ នេះមេរៀនដែលខ្ញុំរៀនគឺត្រូវមានភាពម្ចាស់ការ។ មេរៀនសំខាន់បំផុត ទោះបីជាយ៉ាងម៉េចក៏ដោយ ខ្ញុំមិនដែលបោះបង់ទេ បើទោះបីលំបាកពីដំបូង ខ្ញុំជឿថាមិនលំបាករហូតទេ។ បើយើងប្រឹង យើងទទួលបានជ័យជម្នះ ដូចអ្វីដែលខ្ញុំបានធ្វើអីចឹង ទោះបីដំបូងជាសិស្សរៀនអន់ជាងគេក្នុងថ្នាក់ ប៉ុន្តែមិនខ្ញុំឲ្យវាស្ថិតនៅខ្ញុំយូរទេ។ មេរៀនដែលខ្ញុំបានរៀន អ្វីក៏ដោយកុំបោះបង់ ពេលចុងក្រោយវានឹងផ្តល់លទ្ធផលនោះ។
លោក ទីន សុខលីម៖ ហេតុអ្វីបានជាកញ្ញារៀនមុខវិទ្យាទំនាក់ទំនងអន្តជាតិ? នឹងប្រើប្រាស់ជំនាញនេះធ្វើអ្វីដើម្បីជួយអភិវឌ្ឍសង្គម ?
កញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា៖ ថ្ងៃអនាគត ខ្ញុំមានគម្រោងបង្កើតអង្គការដើម្បីជួយខ្មែរ និងមួយទៀត ខ្ញុំចង់ក្លាយជាឯកអគ្គរាជទូតខ្មែរប្រចាំប្រទេសកាតា។ ខ្ញុំគិតថា ប្រសិនបើខ្ញុំរៀនជំនាញផ្សេង ខ្ញុំអាចជួយបានតែខ្លួនឯង និងគ្រួសារប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែបើខ្ញុំរៀនផ្នែកនេះ ខ្ញុំមិនត្រឹមតែជួយបានតែខ្លួនឯងទេ ថែមទាំងជួយបានសហគមន៍ទៀតផង។
លោក ទីន សុខលីម៖ តើកត្តាអ្វីដែលជំរុញឲ្យកញ្ញាចង់បង្កើតជាអង្គការ និងធ្វើជាឯកអគ្គរាជទូតប្រចាំប្រទេសកាតា?
កញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា៖ ខ្ញុំចង់ធ្វើការនៅអង្គការសង្គមស៊ីវិលដោ យសារខ្ញុំចង់ជួយក្មេងនៅខ្មែរយើងឲ្យរៀនបានច្រើន។ ជាក់ស្តែងឪពុក ម្តាយខ្ញុំ មិនជឿថាការអប់រំ អាចកែប្រែជីវិតបានកម្រិតណាទេ ដោយសារតែគាត់ឃើញមនុស្សនៅជុំវិញគាត់ជាកសិករ គ្មានអ្នកធ្វើការ។ អីចឹងហើយ គាត់គិតថាទោះយ៉ាងណា យើងនៅតែជាកសិករ។ ដូច្នេះខ្ញុំចង់ជួយក្មេងៗនៅភូមិខ្ញុំ ឲ្យទទួលបានសិក្សាខ្ពស់។ មួយទៀត ខ្ញុំចង់ធ្វើឯកអគ្គរាជទូត ព្រោះទោះបីខ្ញុំនៅប្រទេសណាក៏ដោយ ខ្ញុំនៅតែជាតំណាងរបស់ប្រទេសកម្ពុជា។ ខ្ញុំស្រលាញ់ការរស់នៅបរទេស ប៉ុន្តែចង់ធ្វើដំណើរទៅក្រៅ តំណាងកម្ពុជា។
លោក ទីន សុខលីម៖ ជាចុងក្រោយតើកញ្ញាមានអ្វីចង់ផ្ញើសាទៅកាន់យុវជនផ្សេងទៀត?
កញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា៖ ជាសាចុងក្រោយរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំផ្តាំផ្ញើទៅកាន់សិស្សទាំងអស់ ជាពិសេសសិស្សដែលនៅតាមខេត្តឲ្យខំប្រឹងរៀន កុំមើលតែមជ្ឈដ្ឋាននៅជុំវិញខ្លួន។ ត្រូវជឿថា ការអប់រំអាចកែប្រែជីវិតយើង។ បើយើងមានក្តីសុបិន ត្រូវរត់ទៅរកវា កុំបោះបង់៕
សូមអញ្ជើញស្តាប់ និងអានបទសម្ភាសន៍រវាង លោក ទីន សុខលីម អ្នកកាសែត នៃសារព័ត៌មានអេឡិចត្រូនិកថ្មីៗ និងកញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា និស្សិតអាហារូបករណ៍សាកលវិទ្យាល័យ Georgetown ដូចតទៅ៖
លោក ទីន សុខលីម៖ កញ្ញាអាចចែករំលែកបទពិសោធន៍បានទេ ហេតុអ្វីបានជាកញ្ញាបានទទួលអាហារូបករណ៍ទៅបន្តការសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យ Georgetown ?
កញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា៖ ពីដំបូង គឺវិទ្យាល័យខ្ញុំខ្វះខាតច្រើន ហើយអង្កការរ៉ូតា នៃប្រទេសកាតា បានជួយសាងសង់សាលានៅក្នុងវិទ្យាល័យខ្ញុំដែលស្ថិតនៅស្រុកខ្សាច់កណ្តាល ខេត្តកណ្តាល។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ អង្កការរ៉ូតា តែងនាំសិស្សពីប្រទេសកាតា មកផ្លាស់ប្តូរការសិក្សានៅសាលាខ្ញុំ ហើយនៅក្នុងសាលា មានអ្នកចេះភាសាអង់គ្លេសអាចប្រើការបាន តែ៤នាក់ប៉ុណ្ណោះ ហើយខ្ញុំម្នាក់ក្នុងចំណោមនោះ។ លោកនាយកសាលា តែងផ្តល់ឱកាសឲ្យពួកខ្ញុំ ឲ្យទំនាក់ទំនងជាមួយសិស្សពីប្រទេសកាតា និងបកប្រែឲ្យមិត្តទៅក្នុងថ្នាក់ដែលមិនចេះអង់គ្លេស។ កម្មវិធីនេះមានជារៀងរាល់ឆ្នាំ ហើយខ្ញុំតែងតែចូលរួម និងមានទំនាក់ទំនងជាមួយអង្គកានេះ។ កម្មវិធីផ្លាស់ប្តូរការសិក្សានេះ មានរាល់ឆ្នាំ ហើយខ្ញុំតែងតែចូល។ សកម្មភាពទាំងអស់នេះហើយ ដែលធ្វើឲ្យពួកខ្ញុំមានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយអង្គការរ៉ូតា។ ក្រោយមកទៀត អង្គការរ៉ូតា ត្រូវការជ្រើសរើសសិស្សម្នាក់តំណាងសាលា ឲ្យទៅបន្តការសិក្សានៅកាតា ដូច្នេះតម្រូវឲ្យពួកខ្ញុំទាំង៤នាក់ប្រជែងគ្នាផ្នែកភាសាអង់គ្លេស នៅពេលខ្ញុំធ្វើបានល្អជាងគេ ទាំងសាលា និងអង្គការក៏សម្រេចចិត្តរើសយកខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែទោះបីគាត់សម្រេចផ្តល់អាហារូបករណ៍មែន ខ្ញុំត្រូវបំពេញលក្ខខណ្ឌនៅសាកលវិទ្យាល័យទៀត ទើបអាចទៅរៀនបាន។
លោក ទីន សុខលីម៖ ដើម្បីទទួលបានអាហារូបករណ៍នេះ តើកញ្ញាត្រូវបំពេញលក្ខខណ្ឌអ្វីខ្លះ?
កញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា៖ ទាក់ទងនឹងអាហារូបករណ៍នេះ ដំបូងគេត្រូវការពិន្ទុ IELTS និង ACT នេះគឺជាលក្ខខណ្ឌសំខាន់បំផុតដែលគេទាមទារ។ ភាសាអង់គ្លេសរបស់ខ្ញុំ ពេលនោះនៅខ្សោយ ហើយខ្ញុំគិតថាមិនអាចធ្វើបាននោះទេ ប៉ុន្តែដោយសារវាជាលក្ខខណ្ឌចំបាច់បំផុត ទើបធ្វើឲ្យខ្ញុំចាប់ផ្តើមរៀន។ ខ្ញុំមើលសៀវភៅខ្លាំងណាស់ទាក់ទងនឹង IELTS ខ្ញុំមានពេល២ខែប៉ុណ្ណោះ មុននឹងការប្រលងមកដល់ ហើយខ្ញុំផ្តោតលើ IELTS ខ្លាំង ទាំងការស្តាប់ និយាយ អាន និងសរសេរ។ ក្នុងមួយថ្ងៃ ខ្ញុំបានគេងតែប្រហែល២ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ។ ការប្រលង IELTS ដំបូងរបស់ខ្ញុំបានពិន្ទុតែ ៥.៥ នៅមិនទាន់គ្រប់ទេលក្ខខណ្ឌទេ ប៉ុន្តែសំណាងល្អ ដែលគេនៅផ្តល់ឱកាសឲ្យខ្ញុំប្រលងម្តងទៀត ដោយសារពិន្ទុ ACT របស់ខ្ញុំបានខ្ពស់ ។ ក្រោយមកខ្ញុំប្រលង IELTS លើកទី២ ខ្ញុំបានពិន្ទុ ៦.៥ គ្រប់លក្ខខណ្ឌ។
លោក ទីន សុខលីម៖ ដោយសារកញ្ញាជាកូនកសិករ រៀននៅជនបទ តើកញ្ញារៀនបែបណាទើបមានសមត្ថភាពប្រលងជាប់ IELTS ?
កញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា៖ នៅតំបន់ខ្ញុំ មិនសូវមានសាលាអង់គ្លេសទេ ប៉ុន្តែមានគ្រូតាមតំបន់ និងមានបងស្រីម្នាក់ ដែលកាលណោះ គាត់រៀនថ្នាក់ទី១២ និងចេះភាសាអង់គ្លេសពូកែ គាត់បានបើកបង្រៀនភាសាអង់គ្លេស ហើយពួកខ្ញុំក្មេងៗ ក៏ទៅរៀនជាមួយគាត់។ រៀនមួយម៉ោង តម្លៃ២០០រៀល ទៅ៣០០រៀល។ ទោះបីមិនមានសាលារៀនត្រឹមត្រូវ ប៉ុន្តែពួកខ្ញុំមិនដែលរៀនលេងសើចទេ ម៉ោងរៀនគឺដឹងតែរៀន ហើយពេលមកដល់ផ្ទះ ពួកខ្ញុំតែងតែអនុវត្តន៍ជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ជួនមានជនជាតិមកលេងផង ពួកយើងចេះតែអនុវត្តន៍ ទោះពីដំបូងស្តាប់គេមិនបាន ប៉ុន្តែយើងចេះតែចូលរួមជាមួយគេ។ នៅផ្ទះអត់មានអ្នកចេះអង់គ្លេសទេ ខ្ញុំនិយាយជាមួយសត្វក៏មាន និយាយនៅមុខកញ្ចក់ក៏មានដែ ទោះបីខុសខ្លះ ត្រូវខ្លះ ខ្ញុំតែងមានភាពក្លាហាននិយាយ ជាមួយជនជាតិបរទេស ពេលដែលគេមកទស្សនកិច្ចនៅរាល់ឆ្នាំ រួមផ្សំនឹងការរៀនត្រៀមIELTS មុនការប្រលង ទើបធ្វើឲ្យខ្ញុំអាចប្រលងជាប់។
លោក ទីន សុខលីម៖ បន្ទាប់ពីបានប្រលងជាប់អាហារូបករណ៍ តើកញ្ញាត្រូវបំពេញលក្ខខណ្ឌអ្វីខ្លះទៀតទើបសាកលវិទ្យាអនុញ្ញាតឲ្យចូលររៀន?
កញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា៖ សាកលវិទ្យាល័យ Georgetown ដែលខ្ញុំត្រូវទៅរៀន គេជ្រើសរើសសិស្សតែ៨០នាក់ប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយឆ្នាំៗ ហើយមានមនុស្សទូទាំងសាកលលោកស្នើសុំចូលរៀននៅទីនោះ។ វាពិបាកក្នុងការជាប់ ហើយលក្ខខណ្ឌរបស់សាលា គឺត្រូវការពិន្ទុមកពីវិទ្យាល័យដែលខ្ពស់ជាង៧៥ភាគរយ ពិន្ទុ IELTSទាបបំផុតត្រឹម៦.5 ពិន្ទុ ពីន្ទុACT និងពិន្ទុឆ្នាំសិក្សាមូលដ្ឋានដែលមាន GPA ចាប់ពី៣.០ ឡើងទៅ និងមានលិខិតគាំទ្រពីសាលា (Recommendation Letter) ទើបសាលាអនុញ្ញាតឲ្យចូលរៀន។
លោក ទីន សុខលីម៖ ក្រោយពីបន្តការសិក្សានៅទីនោះ តើកញ្ញាជួបផលលំបាកអ្វីខ្លះ?
កញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា៖ ទៅទីនោះមានការលំបាកច្រើន។ ទី១គឺវប្បធម៌ ព្រោះកាតា ជាប្រទេសកាន់សាសនាឥស្លាម គេបែងចែកសិស្សប្រុស សិស្សស្រីរៀនផ្សេងគ្នា។ មួយទៀត អាកាសធាតុក្តៅខ្លាំង និងការប្រើប្រាស់ភាសាអង់គ្លេសរបស់យើង មិនសូវស្ទាត់ជំនាញ។ ប៉ុន្តែឧបសគ្គនេះ វាលំបាកតែដំបូងទេ ក្រោយមកខ្ញុំអាចជំនះវាបាន។
លោក ទីន សុខលីម៖ បញ្ហាភាសាជាឧបសគ្គចម្បងសម្រាប់ការសិក្សា តើកញ្ញាជំនះបែបណារហូតក្លាយជាសិស្សពូកែ ជាប់ចំណាត់ថ្នាក់លេខ៣ ក្នុងចំណោមចម្រុះជាតិសាសន៍ចំនួន១៧ ប្រទេស?
កញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា៖ នៅពេលដែលខ្ញុំចូលរួមដំបូង វាមានការពិបាក ពិន្ទុរបស់ខ្ញុំទាប និងស្តាប់គ្រូជនជាតិមិនសូវបាន ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនបានបោះបង់ទេ។ ពេលគេចេញលេង ខ្ញុំទៅបន្ទប់សាស្ត្រាចារ្យ សុំគាត់ឲ្យជួយ ដោយសារខ្ញុំស្តាប់មិនសូវបានទេ។ ដូច្នេះរាល់ពេលចេញលេង ខ្ញុំទៅបន្ទប់គាត់ ដើម្បីឲ្យគាត់ជួយកែលំអរការនិយាយ វេយ្យាករណ៍ និងបញ្ហាផ្សេងទៀត។ ចំណែកការរៀននៅផ្ទះ ក៏ដូច្នេះដែរ ពេលដែលសាស្ត្រា ចារ្យ ដាក់កិច្ចការស្រាវជ្រាវភ្លាម ខ្ញុំធ្វើភ្លាម ហើយក្នុងមួយថ្ងៃខ្ញុំគេងបានតែ ២ ទៅ៣ ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ ដោយសារឆ្នាំមូលដ្ឋាន គឺជាឆ្នាំដែលសំខាន់បំផុត ដូច្នេះត្រូវធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីរៀនតាមឲ្យទាន់គេ។ អីចឹងបើមិត្តខ្ញុំរៀន៤ម៉ោង ខ្ញុំរៀនត្រូវ៨ម៉ោង បើមិត្តរួមថ្នាក់ខ្ញុំរៀន៨ម៉ោង ខ្ញុំត្រូវរៀន១៦ម៉ោង គឺខ្ញុំត្រូវតែប្រឹងឲ្យលើសគេ ដើម្បីរៀនឲ្យទាន់ដូចសិស្សដទៃទៀត។ ក្រោយមកពិន្ទុខ្ញុំបានពិន្ទុខ្ពស់លើសគេ និងបញ្ចប់ឆ្នាំសិក្សាទទួលបានចំណាត់ថ្នាក់លេខ៣ ប្រចាំសាកលវិទ្យាល័យ។
លោក ទីន សុខលីម៖ តើកត្តាអ្វីដែលសាកលវិទ្យាល័យ Georgetown ជ្រើសរើសកញ្ញាឡើងថ្លែងសុន្ទរកថា បញ្ចប់ឆ្នាំសិក្សាមូលដ្ឋាន?
កញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា៖ ទាក់ទងនឹងការជ្រើសរើសឲ្យឡើងថ្លែងសុន្ទរកថានោះ ជារៀងរាល់ឆ្នាំគឺខាងសាកលវិទ្យាល័យជ្រើសរើសនិស្សិត៣នាក់ ពីចំណាក់ថ្នាក់លេខ១ដល់លេខ៣ ។ សាកលវិទ្យាល័យនេះ មាន១៧ប្រទេសចម្រុះជាតិសាសន៍ ដែលមានសិស្សជាង១ពាន់នាក់ ប៉ុន្តែអ្នកជាប់និទ្ទេស A ទាំងអស់បានតែបួននាក់ទេ ហើយខ្ញុំជាប់លេខបី ដែលលេខ១ បានលើជនជាតិកាតា លេខ២ ជនជាតិអាមេរិក និងលេខ៣បានលើរូបខ្ញុំ ជាជនជាតិខ្មែរ។ ការជ្រើសរើសឡើងថ្លែងសុន្ទកថាបញ្ចប់ឆ្នាំ ដោយសាខ្ញុំទទួលបានពិន្ទុខ្ពស់ ហើយខ្ញុំមានរឿងដែលត្រូវចែករំលែក ដោយសារសាស្ត្រាចារ្យមានមោទកភាព ព្រោះពីរខែដំបូងខ្ញុំមានពិន្ទុទាបជាងគេ និងក្រោយមកខ្ញុំបានទទួលពិន្ទុលំដាប់ខ្ពស់ នៅក្នុងសាលាដែលរឿងមួយដ៏ល្អក្នុងនិយាយជំរុញទឹកចិត្ត។
លោក ទីន សុខលីម៖ បទពិសោធន៍មួយឆ្នាំដែលកញ្ញាបានសិក្សា រហូតទទួលបានជោគជ័យជាសិស្សខ្មែរតែម្នាក់ តើកញ្ញាបានរៀនសូត្រអ្វីខ្លះនៅទីនោះ?
កញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា៖ ទី១ខ្ញុំបានរៀនទាក់ទងសម្របខ្លួនទៅនឹងវប្បធម៌ ភាសា ការរស់នៅផ្សេងគ្នា។ ទី២ នេះមេរៀនដែលខ្ញុំរៀនគឺត្រូវមានភាពម្ចាស់ការ។ មេរៀនសំខាន់បំផុត ទោះបីជាយ៉ាងម៉េចក៏ដោយ ខ្ញុំមិនដែលបោះបង់ទេ បើទោះបីលំបាកពីដំបូង ខ្ញុំជឿថាមិនលំបាករហូតទេ។ បើយើងប្រឹង យើងទទួលបានជ័យជម្នះ ដូចអ្វីដែលខ្ញុំបានធ្វើអីចឹង ទោះបីដំបូងជាសិស្សរៀនអន់ជាងគេក្នុងថ្នាក់ ប៉ុន្តែមិនខ្ញុំឲ្យវាស្ថិតនៅខ្ញុំយូរទេ។ មេរៀនដែលខ្ញុំបានរៀន អ្វីក៏ដោយកុំបោះបង់ ពេលចុងក្រោយវានឹងផ្តល់លទ្ធផលនោះ។
លោក ទីន សុខលីម៖ ហេតុអ្វីបានជាកញ្ញារៀនមុខវិទ្យាទំនាក់ទំនងអន្តជាតិ? នឹងប្រើប្រាស់ជំនាញនេះធ្វើអ្វីដើម្បីជួយអភិវឌ្ឍសង្គម ?
កញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា៖ ថ្ងៃអនាគត ខ្ញុំមានគម្រោងបង្កើតអង្គការដើម្បីជួយខ្មែរ និងមួយទៀត ខ្ញុំចង់ក្លាយជាឯកអគ្គរាជទូតខ្មែរប្រចាំប្រទេសកាតា។ ខ្ញុំគិតថា ប្រសិនបើខ្ញុំរៀនជំនាញផ្សេង ខ្ញុំអាចជួយបានតែខ្លួនឯង និងគ្រួសារប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែបើខ្ញុំរៀនផ្នែកនេះ ខ្ញុំមិនត្រឹមតែជួយបានតែខ្លួនឯងទេ ថែមទាំងជួយបានសហគមន៍ទៀតផង។
លោក ទីន សុខលីម៖ តើកត្តាអ្វីដែលជំរុញឲ្យកញ្ញាចង់បង្កើតជាអង្គការ និងធ្វើជាឯកអគ្គរាជទូតប្រចាំប្រទេសកាតា?
កញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា៖ ខ្ញុំចង់ធ្វើការនៅអង្គការសង្គមស៊ីវិលដោ យសារខ្ញុំចង់ជួយក្មេងនៅខ្មែរយើងឲ្យរៀនបានច្រើន។ ជាក់ស្តែងឪពុក ម្តាយខ្ញុំ មិនជឿថាការអប់រំ អាចកែប្រែជីវិតបានកម្រិតណាទេ ដោយសារតែគាត់ឃើញមនុស្សនៅជុំវិញគាត់ជាកសិករ គ្មានអ្នកធ្វើការ។ អីចឹងហើយ គាត់គិតថាទោះយ៉ាងណា យើងនៅតែជាកសិករ។ ដូច្នេះខ្ញុំចង់ជួយក្មេងៗនៅភូមិខ្ញុំ ឲ្យទទួលបានសិក្សាខ្ពស់។ មួយទៀត ខ្ញុំចង់ធ្វើឯកអគ្គរាជទូត ព្រោះទោះបីខ្ញុំនៅប្រទេសណាក៏ដោយ ខ្ញុំនៅតែជាតំណាងរបស់ប្រទេសកម្ពុជា។ ខ្ញុំស្រលាញ់ការរស់នៅបរទេស ប៉ុន្តែចង់ធ្វើដំណើរទៅក្រៅ តំណាងកម្ពុជា។
លោក ទីន សុខលីម៖ ជាចុងក្រោយតើកញ្ញាមានអ្វីចង់ផ្ញើសាទៅកាន់យុវជនផ្សេងទៀត?
កញ្ញា ឆន ខេមរ៉ា៖ ជាសាចុងក្រោយរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំផ្តាំផ្ញើទៅកាន់សិស្សទាំងអស់ ជាពិសេសសិស្សដែលនៅតាមខេត្តឲ្យខំប្រឹងរៀន កុំមើលតែមជ្ឈដ្ឋាននៅជុំវិញខ្លួន។ ត្រូវជឿថា ការអប់រំអាចកែប្រែជីវិតយើង។ បើយើងមានក្តីសុបិន ត្រូវរត់ទៅរកវា កុំបោះបង់៕
Tag:
ឆន ខេមរ៉ា
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
