លោក ហូ សាវិញ ចំណាយពេល ២០ឆ្នាំអភិរក្សក្បាច់ប្រាសាទខ្មែរ និងចង់ឃើញកូនចៅខ្លួនបន្តការងារអភិរក្សនេះ

ជាតិ

បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍

លោក ហូ សាវិញ ចំណាយពេល ២០ឆ្នាំអភិរក្សក្បាច់ប្រាសាទខ្មែរ និងចង់ឃើញកូនចៅខ្លួនបន្តការងារអភិរក្សនេះ

16, Dec 2017 , 12:41 pm

រូបភាព

ដោយ: សៅ ផលនិស្ស័យ (Sao Phal Niseiy)

សៀមរាប៖ មានស្រុកកំណើតនៅភូមិទ្រាំង ឃុំស្លរក្រាម ខេត្តសៀមរាប លោក ហូ សាវិញ វ័យ ៥០ឆ្នាំបានបម្រើការងារក្នុងគម្រោងអភិរក្សអាល្លឺម៉ង់-អប្សរា (German-Apsara Conservation Project)ដែលផ្តោតសំខាន់លើជួសជុល និងថែទាំថ្មនិងចម្លាក់ក្នុងតំបន់អង្គរ តាំងពីឆ្នាំ១៩៩៧ មកម្ល៉េះ។ លោក សាវិញ មិនដែលមានអារម្មណ៍ថាធុញទ្រាន់ ឬចង់ឈប់ធ្វើការងារនេះឡើយ។ អ្វីដែលសំខាន់ កូនប្រុសលោកពូ ពីរនាក់ក៏កំពុងចូលរួមក្នុងគម្រោងអភិរក្សនេះដែរ។ ក្នុងនាមជាអ្នកអភិរក្ស លោកពូ ក៏សង្ឃឹមថាមានកូនចៅជំនាន់ក្រោយបន្តស្នងការងារនេះដើម្បីរក្សាមរតកវប្បធម៌ដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបាននេះឲ្យគង់វង្សជារៀងដរាបដែរ។

លោកពូ ហូ សាវិញ ស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកអភរិក្សចំនួនបីនាក់ដំបូងដែលត្រូវបានបណ្តុះបណ្តាលដោយគម្រោងអភិរក្សអាល្លឺម៉ង់ អប្សរា នៅក្នុងគម្រោងអាល្លឺម៉ង់-អប្សរា (GACP) ដែលចាប់ផ្តើមការងាររបស់ខ្លួនដើម្បីថែទាំ និងជួសជុលថ្ម និងក្បាច់នៅរមណីយដ្ឋានអង្គរឆ្នាំ ១៩៩៧មក។ បើគិតមកដល់បច្ចុប្បន្ន វាមានរយៈពេល ២០ឆ្នាំ ហើយ។

លោក ពូ បានរៀបរាប់ប្រាប់សារព័ត៌មានថ្មីៗថា លោកពូបានចូលរួមក្នុងកិច្ចការអភិរក្សថ្មប្រាសាទបុរាណដំបូងឡើយតាំងពីឆ្នាំ ១៩៩៣ ជាមួយមូលនិធិហុងគ្រីនៅប្រាសាទបាគង មុនចូលរួមជាមួយក្រុមអ្នកជំនាញអភរិក្សអាល្លឺម៉ង់ឆ្នាំ ១៩៩៧។

សូមស្តាប់បទសម្ភាសរវាងលោក សៅ ផលនិស្ស័យ អ្នកសារព័ត៌មានថ្មីៗជាមួយលោក ហូ សាវិញ អ្នកអភិរក្សនៃគម្រោងអភិរក្សអាល្លឺម៉ង់ អប្សរា៖

*

ដោយសារទឹកចិត្តស្រលាញ់ និងពេញចិត្តជួយថែទាំ និងអភិរក្សថ្មប្រាសាទតំបន់អង្គរ លោកពូ ហូ សាវិញ មានឆន្ទៈបន្តធ្វើការងារនេះរហូតដល់ខ្លួនចាស់លែងធ្វើការកើត ហើយលោកពូសង្ឃឹមយ៉ាងមុតមាំថា កូនចៅលោកពូនៅជំនាន់ក្រោយនឹងបន្តវេនចូលរួមក្នុងកិច្ចការនេះទៅមុខទៀត។ បច្ចុប្បន្ននេះ កូនប្រុសពីនាក់របស់លោកពូ សាវិញ ក៏ស្ថិតនៅក្នុងចំណោមក្រុមអ្នកអភិរក្សដែលបម្រើការងារក្នុងគម្រោងដែលគាំទ្រដោយរដ្ឋាភិបាលអាល្លឺម៉ងផងដែរ។

លោកពូ សាវិញ បានអះអាងដូច្នេះ៖ «ពីមុនចូលធ្វើការជាមួយគម្រោងអាល្លឺម៉ង់នេះ ខ្ញុំបានធ្វើការនៅអភិរក្សអង្គរ។ វាត្រូវតែចូលចិត្តព្រោះវាចំជំនាញរបស់យើង។ ខ្ញុំមិនដែលមានអារម្មណ៍ថាធុញនឹងការងារដែលធ្វើជាមួយថ្មឡើយ ព្រោះខ្ញុំចូលចិត្តវា។ ខ្ញុំមានមោទនភាព និងសប្បាយចិត្តដែលបានចូលរួមក្នុងកិច្ចការអភិរក្សនេះ»។

អ្នកអភិរក្សរូបនេះបន្តថា៖ «ខ្ញុំនឹងបន្តធ្វើការងាររហូតទាល់តែខ្ញុំចាស់លែងធ្វើការងារកើត។ ខ្ញុំចង់ឃើញក្រុមគ្រួសារខ្ញុំម្នាក់ឬពីរនាក់ចូលរួមក្នុងកិច្ចការអភិរក្សនេះ»។

ពេលសាកសួរពីគម្រោងអភិរក្សអាល្លឺម៉ង់ដែលផ្តោតសំខាន់លើក្បាច់ចម្លាក់ និងថ្ម ដែលបានអនុវត្តអស់រយៈពេល ២០ឆ្នាំមកនេះ លោកពូ សាវិញ បានឆ្លើយតបដូច្នេះថា៖ «គម្រោងនេះមិនធំដុំដូចគម្រោងផ្សេងដូចបារាំងទេ ព្រោះយើងអភិរក្សលើតែក្បាច់ចម្លាក់។ ប៉ុន្តែបើយើងគិតឲ្យដិតដល់ទៅ ទោះបីវាតូចជាងគេ ប៉ុន្តែវាសំខាន់ជាងគេ ព្រោះអង្គការដទៃមិនចាប់អារម្មណ៍ពីបញ្ហានេះទេ»។

យ៉ាងណាមិញក្នុងនាមជាអភរិក្សមួយរូបលោក ពូ ក៏បារម្ភក្រែងនៅពេលខាងមុខ វានឹងមានលែងមានគម្រោងផ្តោតសំខាន់លើថ្ម និងចម្លាក់ដូចគម្រោងអាល្លឺម៉ង់នេះទៀត។

«អនាគតទៅបើសិនគ្មានគម្រោងអភិរក្សដូចគម្រោងអាល្លឺម៉ង់កំពុងធ្វើនេះទេ ប្រាសាទយើងលែងមានក្បាច់ក្បូរតែម្តង ជាពិសេសក្បាច់ដែលស្ថិតនៅខាងក្រៅតែម្តង។ នេះជាបញ្ហាធំណាស់»។ លោកពូ សាវិញ បានសង្កត់ធ្ងន់ដូច្នេះ។

សូមបញ្ជាក់ថា គម្រោងអភិរក្ស GACP នេះត្រូវបានចាប់ផ្តើមដំណើរការកាលពីឆ្នាំ ១៩៩៧ និងផ្តោតសំខាន់ការថែទាំងនិងអភិរក្សថ្មនិងក្បាច់ប្រាសាទ ។ គម្រោងនេះបានទទួលបានការឧបត្ថម្ភគាំទ្រពីសំណាក់ក្រសួងការបរទេសអាល្លឺម៉ង់ និងត្រូវបានដឹកនាំរបស់លោកសាស្ត្រាចារ្យបណ្ឌិត Hans Leisen ដោយទទួលបានការគាំទ្រពីសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រអនុវត្តកូឡូញ អាល្លឺម៉ង់ (TH Koeln University of Applied Science)។ GACP បានយកចិត្តទុកដាក់លើជួយបណ្តុះបណ្តាលអ្នកជំនាញខ្មែរក្នុងវិស័យអភិរក្សដោយផ្តោតការបំពាក់បំប៉នទ្រឹស្តី និងបច្ចេកទេសវិទ្យាសាស្ត្រផងដែរ៕