ពីនេះ ពីនោះ
ព័ត៍មានសុខភាព
បច្ចុប្បន្នភាពជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២៖ ចំណុចសំខាន់ៗដែលអ្នកត្រូវដឹង
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
នៅពេលអ្នកមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២ រាងកាយគឺពិបាកនឹងប្រើប្រាស់ជាតិកាបូអ៊ីដ្រាតក្នុងចំណីអាហារដែលបានញ៉ាំរួចដើម្បីបំលែងទៅជាថាមពលណាស់។ រឿងនេះនឹងធ្វើឲ្យជាតិស្ករក្នុងឈាមឡើងខ្ពស់។ រយៈពេលយូរៗទៅ វានឹងបង្កើនការប្រឈមនឹងជំងឺបេះដូង ការខ្វាក់ភ្នែក ខូចសរសៃប្រសាទ និងសរីរាង្គក្នុងខ្លួន ព្រមទាំងបង្កជាជំងឺធ្ងន់ធ្ងរផ្សេងៗទៀត។ ជំងឺនេះកើតឡើងលើមនុស្សគ្រប់វ័យ ហើយរោគសញ្ញាដំបូងៗរបស់វាគឺតិចតួចទេ។ ប្រហែលជាមានមនុស្សម្នាក់ក្នុងចំណោម ៣នាក់ដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២មិនដឹងថាខ្លួនឯងមានជំងឺនេះផង។
រោគសញ្ញា
អ្នកដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២ច្រើនតែមិនមានរោគសញ្ញាអ្វីឲ្យដឹងឡើយ។ នៅពេលវាមានរោគសញ្ញាមែន អ្វីដែលជាដំបូងគេនោះគឺការស្រេកទឹកច្រើនៗ។ អាការៈផ្សេងៗទៀតអាចជា ការស្ងួតមាត់ ឃ្លានអាហារច្រើនៗ នោមច្រើនដោយពេលខ្លះជារៀងរាល់ម៉ោងតែម្តង និងស្រកទម្ងន់ ឬឡើងទម្ងន់។
នៅពេលជាតិស្ករក្នុងឈាមឡើងកាន់តែខ្ពស់ អ្នកប្រហែលជាមានបញ្ហាផ្សេងៗទៀតដូចជា ឈឺក្បាល ស្រវាំងភ្នែក និងអស់កម្លាំង។
ករណីភាគច្រើន ជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២មិនត្រូវបានគេរកឃើញទេ លុះត្រាតែវាមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរចំពោះសុខភាព។ សញ្ញាភ្លើងក្រហមខ្លះដែលអ្នកគួរដឹងនោះមានដូចជា៖
• របួសតិចតួចក្រជា
• ឧស្សាហ៍មានការបង្ករោគផ្សិត ឬការបង្ករោគនៅផ្លូវទឹកម៉ូត្រ
• រមាស់ស្បែក ជាពិសេសនៅតំបន់គ្រលាន
ជំងឺទឹកនោមផ្អែមអាចបំផ្លាញដល់សរសៃឈាម និងសរសៃប្រសាទក្នុងប្រដាប់ភេទ ដែលរឿងនេះនឹងនាំឲ្យបាត់បង់អារម្មណ៍ផ្លូវភេទ និងពិបាកក្នុងការឈានដល់ចំណុចកំពូលក្នុងពេលរួមភេទ។ ស្ត្រីក៏ងាយនឹងមានបញ្ហាស្ងួតទ្វារមាសដែរ។ ប្រហែលជាម្នាក់ក្នុងចំណោម៣នាក់ដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមនឹងមានបញ្ហាផ្លូវភេទមួយចំនួនហើយ។ សម្រាប់បុរសវិញ អាចមាន ៣០ ទៅ៧០ភាគរយ នឹងមានបញ្ហាមួយចំនួននៃការឡើងរឹងរបស់លិង្គ។
ការប្រឈមមុខ
ទម្លាប់សុខភាព និងជំងឺមួយចំនួនដែលជាប់ទាក់ទងនឹងរបៀបរស់នៅអាចបង្កើនឱកាសនៃជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២បានដូចជា៖
• កំពុងតែធាត់ ជាពិសេសចង្កេះ
• ចូលចិត្តញ៉ាំដំឡូងចៀន
• ជក់បារី
• ញ៉ាំសាច់ក្រហម សាច់កៃឆ្នៃ ផលិតផលធ្វើពីទឹកដោះគោខ្ពស់ និងរបស់ផ្អែមច្រើនៗ
• កម្រិតជាតិខ្លាញ់មិនស្ថិតក្នុងសភាពធម្មតា។
កត្តាប្រឈមមុខផ្សេងៗទៀតដែលអ្នកមិនអាចគ្រប់គ្រងបាននោះមានដូចជា៖
• ជាតិសាសន៍ដូចជា៖ អាហ្វ្រិចកាត់អាមេរិក ជនជាតិអាមេរិកពីកំណើត និងអាស៊ីគឺងាយនឹងកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទនេះណាស់
• ប្រវត្តិគ្រួសារកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែម៖ ការដែលមានឪពុកម្តាយ ឬបងប្អូនកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទរួច វានឹងជួយបង្កើនឱកាសរបស់អ្នកដែរហើយ
• អាយុ៖ ការដែលមានអាយុចាប់ពី ៤៥ឆ្នាំឡើងទៅគឺបង្កើនការប្រឈមខ្ពស់នឹងជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២ហើយ។
កាលណាអ្នកមានការប្រឈមមុខកាន់តែច្រើន ការប្រឈមនឹងជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២កាន់តែខ្ពស់។
ជាតិជាស្ត្រីគឺងាយនឹងកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែមច្រើនជាងគេនៅថ្ងៃក្រោយបើសិនជា៖
• មានជំងឺទឹកនោមផ្អែមក្នុងពេលមានផ្ទៃពោះ
• សម្រាលកូនដែលថ្លោសៗ
• មានជំងឺចង្កោមរោគសញ្ញាគីសច្រើនគ្រាប់ក្នុងក្រពេញអូវ៉ែ
តើអាំងស៊ុយលីនធ្វើការដូចម្តេចទៅនៅពេលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២?
មនុស្សមានសុខភាពល្អ អាំងស៊ុយលីននឹងជួយបំលែងអាហារទៅជាថាមពល។ ក្រពះនឹងបំបែកកាបូអ៊ីដ្រាតទៅជាជាតិស្ករ។ បន្ទាប់មក ជាតិស្ករចូលទៅក្នុងចរន្តឈាម ហើយលំពែងនឹងបញ្ចេញអ័រម៉ូនអាំងស៊ុលីនចូលទៅក្នុងចរន្តឈាមភ្លាម ដើម្បីចាប់ជាតិស្ករចូលទៅក្នុងកោសិកា និងបង្កើតជាថាមពលប្រើប្រាស់។
ក្នុងករណីជំងឺទឹកនោមផ្អែម កោសិកាមិនអាចប្រើប្រាស់ជាតិស្ករបានល្អឡើយ។ មានន័យថា ជាតិស្ករនឹងនៅសល់ច្រើនក្នុងឈាម។ បើសិនជាអ្នកមានបញ្ហាមួយឈ្មោះថា រ៉េស៊ីស្តង់នឹងអាំងស៊ុយលីន មានន័យថា រាងកាយនៅតែបង្កើតអ័រម៉ូនអាំងស៊ុយលីនចេញក្នុងឈាម តែវាមិនអាចធ្វើឲ្យកោសិកាចាប់យកជាតិស្ករទៅប្រើប្រាស់ទៅតាមអ្វីដែលវាគួរតែធ្វើនោះទេ។ បើសិនជាអ្នកមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២មួយរយៈ តែមិនបានព្យាបាលទេ លំពែងនឹងមិនសូវផលិតអាំងស៊ុយលីនទៀតឡើយ។
ការកំណត់រោគវិនិច្ឆ័យ
គ្រូពេទ្យនឹងត្រូវបូមឈាមដើម្បីធ្វើតេស្តអេម៉ូគ្លូប៊ីន A1c។ រឿងនេះនឹងបង្ហាញនូវមធ្យមភាគនៃជាតិស្ករក្នុងឈាមបានកាលពីរយៈពេលពីរបីខែមុន។ បើសិនជាអ្នកមានរោគសញ្ញារួចហើយ គ្រូពេទ្យប្រហែលជាអាចធ្វើតេស្តឈាមរកមើលជាតិស្ករបែប Random Blood Glucose Test ដើម្បីបង្ហាញអំពីកម្រិតជាតិស្ករនាពេលបច្ចុប្បន្ន។
ការផ្លាស់ប្តូររបៀបរស់នៅ
អ្នកអាចគ្រប់គ្រងជាតិស្ករក្នុងឈាមបានតាមរយៈការផ្លាស់ប្តូររបៀបរស់នៅ និងសម្រកទម្ងន់។ រឿងនេះក៏នឹងជួយកាត់បន្ថយការប្រឈមនឹងផលវិបាករបស់អ្នកដែរ។ អ្វីដែលគួរប្រុងប្រយ័ត្នគឺការញ៉ាំអាហារមានជាតិកាបូអ៊ីដ្រាត។ ចូររក្សាទម្លាប់ញ៉ាំអាហារដដែលៗរាល់ពេល និងតាមដានថាតើអ្នកញ៉ាំជាតិប្រូតេអ៊ីន និងខ្លាញ់ប៉ុណ្ណា ព្រមទាំងកាត់បន្ថយកាឡូរីផង។ យកល្អគួរតែជួបជាមួយអ្នកជំនាញខាងរបបអាហារដើម្បីជួយអ្នកជ្រើសរើស និងរៀបចំគម្រោងញ៉ាំអាហារដែលផ្តល់សុខភាព។
ការហាត់ប្រាណទៀងទាត់ដូចជា ពង្រឹងដល់រាងកាយ ឬការដើរ នឹងជួយសម្រួលដល់ការប្រើប្រាស់អាំងស៊ុយលីនក្នុងខ្លួន ហើយអាចបន្ថយជាតិស្ករក្នុងឈាមបានថែមទៀត។ ការដែលមានភាពសកម្មរាងកាយក៏ជួយឲ្យរាងកាយយកឈ្នះការលើសជាតិខ្លាញ់ បញ្ចុះសម្ពាធឈាម និងការពារអ្នកពីជំងឺបេះដូងបាន។ ចូរព្យាយាមហាត់ប្រាណក្នុងកម្រិតមធ្យម ៣០នាទីរាល់ថ្ងៃ។
ស្ត្រេសអាចធ្វើឲ្យសម្ពាធឈាម និងជាតិស្ករក្នុងឈាមឡើងខ្ពស់បាន។ អ្នកខ្លះមិនបានធ្វើអ្វីទាំងអស់សម្រាប់រឿងនេះទេ។ ខ្លះទៀតបែរជាប្រើប្រាស់វិធីញ៉ាំអាហារដើម្បីបំបាត់ស្ត្រេសទៅវិញ។ ផ្ទុយទៅវិញ ការប្រើវិធីបន្ធូរអារម្មណ៍ដូចជា ការដកដង្ហើមជ្រៅៗ ការតាំងសមាធិ ឬការស្រមើស្រមៃទៅលើអ្វីជាភាពវិជ្ជមានច្រើននឹងផ្តល់ផលល្អដល់ជាតិស្ករក្នុងឈាមបាន។
ការព្យាបាល
បើសិនជារបបអាហារ និងការហាត់ប្រាណមិនអាចជួយគ្រប់គ្រងជាតិស្ករក្នុងឈាមបានទេ គ្រូពេទ្យអាចនឹងផ្តល់ថ្នាំសម្រាប់ព្យាបាលហើយ។ ថ្នាំសម្រាប់ព្យាបាលជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២មានច្រើនប្រភេទណាស់។ ហើយភាគច្រើនគឺជាការប្រើផ្សំគ្នាតែម្តង។ ថ្នាំខ្លះមានប្រសិទ្ធភាពដោយវាទៅប្រាប់ដល់លំពែងឲ្យផលិតអាំងស៊ុយលីនកាន់តែច្រើន និងខ្លះទៀតជួយរាងកាយឲ្យប្រើប្រាស់អាំងស៊ុយលីនកាន់តែល្អ ឬទប់ស្កាត់ការរំលាយជាតិអាមីដុងកុំឲ្យបញ្ចេញជាតិស្ករចូលទៅក្នុងចរន្តឈាមបាន។ ថ្នាំខ្លះទៀតអាចបន្ថយការរំលាយអាំងស៊ុយលីនចោល។
គ្រូពេទ្យប្រហែលជាអាចចេញជាថ្នាំចាក់អាំងស៊ុយលីនភ្លាមៗសម្រាប់ការព្យាបាល និងផ្សំគ្នាជាមួយនឹងថ្នាំលេបផងដែរ។ វាក៏អាចជួយដល់អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២ដែលកំពុងតែខ្សោយកោសិកាផលិតអាំងស៊ុយលីនដែរ។ មានន័យថា កោសិកាក្នុងលំពែងដែលទទួលខុសត្រូវលើការផលិតអាំងស៊ុលីនមិនអាចផលិតអាំងស៊ុយលីនបានទោះបីជាជាតិស្ករក្នុងឈាមមានខ្ពស់ហើយក៏ដោយ។ បើសិនជារឿងនេះកើតឡើងមែន ការប្រើប្រាស់អាំងស៊ុយលីននឹងក្លាយទៅជាទម្លាប់ប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នកហើយ។
ផលវិបាក
បើសិនជាអ្នកមិនព្យាបាលជំងឺទឹកនោមផ្អែមដោយផ្លាស់ប្តូរបបអាហារផ្តល់សុខភាព និងហាត់ប្រាណទេ អ្នកទំនងជាងាយនឹងកើតជាកំណកជាប់ក្នុងសរសៃឈាមអាក់ទែជាងអ្នកដែលមិនមានជំងឺនេះជាមិនខាន។ កំណកនេះនឹងបន្ថយលំហូរឈាម ហើយវាក៏ធ្វើឲ្យងាយនឹងកើតជាកំណកឈាមផងដែរ ដែលវាជាហេតុនាំឲ្យសរសៃឈាមទៅជាក្រិនរឹង និងងាយទៅជាមានជំងឺគាំងបេះដូង ឬដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល។ អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រហែលពីរនាក់ក្នុងចំណោមបីនាក់បានស្លាប់ដោយសារតែជំងឺបេះដូង។
កាលណាអ្នកមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមកាន់តែយូរ ការប្រឈមនឹងជំងឺតម្រងនោមរ៉ាំរ៉ៃកាន់តែខ្ពស់។ ជំងឺទឹកនោមផ្អែមគឺជាដើមហេតុដែលនាំឲ្យខ្សោយតម្រងនោម។ ប៉ុន្តែកាលណា ការគ្រប់គ្រងជាតិស្ករក្នុងឈាម សម្ពាធឈាម និងកូឡេស្តេរ៉ុលធ្វើបានល្អ អ្នកនឹងអាចបន្ថយការប្រឈមមុខមួយនេះបាន។ ការធ្វើតេស្តជារៀងរាល់ឆ្នាំ និងប្រើថ្នាំជាប្រចាំដើម្បីបន្ថយការកើតជំងឺណេះ ហើយក៏ជួយថែរក្សាតម្រងនោមឲ្យមានសុខភាពល្អដែរ។
កាលណាជាតិស្ករក្នុងឈាមឡើងខ្ពស់ អាចទៅបំផ្លាញដល់សរសៃឈាមតូចៗដែលដឹកនាំអុកស៊ីសែន និងជីវជាតិទៅបាតភ្នែក ដែលជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់របស់ភ្នែកបាន ហើយវាក៏អាចនាំឲ្យទៅជាខ្វាក់ភ្នែកបានដែរ។
រយៈពេលយូរៗទៅ ជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែលមិនបានគ្រប់គ្រង និងមានជាតិស្ករក្នុងឈាមឡើងខ្ពស់អាចធ្វើឲ្យខូចខាតដល់សរសៃប្រសាទបាន។ រោគសញ្ញាខ្លះដូចជា ឈឺឈៀបៗ ស្ពឹកៗ ឈឺចាប់ និងមានអារម្មណ៍ដូចម្ជុរចាក់នៅម្រាមដៃ ប្រអប់ដៃ ម្រាមជើង ឬប្រអប់ជើង។ ការខូចខាតនេះមិនអាចវិលមករកភាពដើមវិញទេ ប៉ុន្តែវាមានការព្យាបាល។ ការគ្រប់គ្រងជំងឺទឹកនោមផ្អែមអាចជួយបង្ការការខូចខាតនៅពេលខាងមុខដែរ។
ការខូចខាតសរសៃប្រសាទដោយសារជំងឺទឹកនោមផ្អែមអាចធ្វើឲ្យអ្នកមិនអាចដឹងញាណនៅប្រអប់ជើងបាន។ អ្នកប្រហែលជាមិនសម្គាល់ដឹងថាមានដំបៅនៅជើងទេ។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះដែរ ការឡើងរឹងរបស់សរសៃឈាមអាក់ទែនឹងបន្ថយលំហូរឈាមទៅតំបន់នេះបាន។ ទោះបីជារបួសតិចតួចក៏អាចគ្រប់គ្រាន់នឹងបង្កជាដំបៅ និងរលួយបានដែរ។ ករណីធ្ងន់ធ្ងរ ការបង្ករោគអាចនឹងគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការកាត់អវៈយវៈបាន។
ជាតិស្ករក្នុងឈាមឡើងខ្ពស់អាចជាផលល្អមួយក្នុងការចិញ្ចឹមបាក់តេរីសម្រាប់បង្កើតជាកំណកក្នុងមាត់បាន ដែលរឿងនេះនឹងធ្វើឲ្យទៅជាពុកធ្មេញ និងមានជំងឺអញ្ចាញធ្មេញ។ ករណីជំងឺអញ្ចាញធ្មេញធ្ងន់ធ្ងរអាចធ្វើឲ្យបាក់ធ្មេញដែរ។ វានឹងធ្វើឲ្យអញ្ចាញធ្មេញ និងជាលិកាក្នុងមាត់ទន់ខ្សោយ ព្រមទាំងឆ្អឹងផងដែរ។ យូរៗទៅ កន្លែងនេះងាយនឹងមានការបង្ករោគណាស់។
ការបង្ការ
រឿងដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលបំផុតអំពីជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២គឺថា អ្នកអាចចៀសវាងការកើតជំងឺនេះបាន។ ដើម្បីបន្ថយការកើតជំងឺនេះ យកល្អគួរតែធ្វើទៅតាមក្បួនណែនាំដូចខាងក្រោម៖
• ញ៉ាំអាហារផ្តល់សុខភាព
• ហាត់ប្រាណ ៣០នាទីក្នុងមួយថ្ងៃ និង ៥ថ្ងៃក្នុងមួយសប្តាហ៍
• រក្សាទម្ងន់ឲ្យនៅសុខភាពល្អ
• ពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យអំពីការធ្វើតេស្តរកមើលការត្រៀមកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែម។
អ្នកដែលត្រៀមកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែមអាចចៀសវាងការកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែមបាន ជាមួយនឹងការផ្លាស់ប្តូររបៀបរស់នៅ និងការប្រើប្រាស់ថ្នាំ៕
ត្រួតពិនិត្យដោយ www.health.com.kh
រោគសញ្ញា
អ្នកដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២ច្រើនតែមិនមានរោគសញ្ញាអ្វីឲ្យដឹងឡើយ។ នៅពេលវាមានរោគសញ្ញាមែន អ្វីដែលជាដំបូងគេនោះគឺការស្រេកទឹកច្រើនៗ។ អាការៈផ្សេងៗទៀតអាចជា ការស្ងួតមាត់ ឃ្លានអាហារច្រើនៗ នោមច្រើនដោយពេលខ្លះជារៀងរាល់ម៉ោងតែម្តង និងស្រកទម្ងន់ ឬឡើងទម្ងន់។
នៅពេលជាតិស្ករក្នុងឈាមឡើងកាន់តែខ្ពស់ អ្នកប្រហែលជាមានបញ្ហាផ្សេងៗទៀតដូចជា ឈឺក្បាល ស្រវាំងភ្នែក និងអស់កម្លាំង។
ករណីភាគច្រើន ជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២មិនត្រូវបានគេរកឃើញទេ លុះត្រាតែវាមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរចំពោះសុខភាព។ សញ្ញាភ្លើងក្រហមខ្លះដែលអ្នកគួរដឹងនោះមានដូចជា៖
• របួសតិចតួចក្រជា
• ឧស្សាហ៍មានការបង្ករោគផ្សិត ឬការបង្ករោគនៅផ្លូវទឹកម៉ូត្រ
• រមាស់ស្បែក ជាពិសេសនៅតំបន់គ្រលាន
ជំងឺទឹកនោមផ្អែមអាចបំផ្លាញដល់សរសៃឈាម និងសរសៃប្រសាទក្នុងប្រដាប់ភេទ ដែលរឿងនេះនឹងនាំឲ្យបាត់បង់អារម្មណ៍ផ្លូវភេទ និងពិបាកក្នុងការឈានដល់ចំណុចកំពូលក្នុងពេលរួមភេទ។ ស្ត្រីក៏ងាយនឹងមានបញ្ហាស្ងួតទ្វារមាសដែរ។ ប្រហែលជាម្នាក់ក្នុងចំណោម៣នាក់ដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមនឹងមានបញ្ហាផ្លូវភេទមួយចំនួនហើយ។ សម្រាប់បុរសវិញ អាចមាន ៣០ ទៅ៧០ភាគរយ នឹងមានបញ្ហាមួយចំនួននៃការឡើងរឹងរបស់លិង្គ។
ការប្រឈមមុខ
ទម្លាប់សុខភាព និងជំងឺមួយចំនួនដែលជាប់ទាក់ទងនឹងរបៀបរស់នៅអាចបង្កើនឱកាសនៃជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២បានដូចជា៖
• កំពុងតែធាត់ ជាពិសេសចង្កេះ
• ចូលចិត្តញ៉ាំដំឡូងចៀន
• ជក់បារី
• ញ៉ាំសាច់ក្រហម សាច់កៃឆ្នៃ ផលិតផលធ្វើពីទឹកដោះគោខ្ពស់ និងរបស់ផ្អែមច្រើនៗ
• កម្រិតជាតិខ្លាញ់មិនស្ថិតក្នុងសភាពធម្មតា។
កត្តាប្រឈមមុខផ្សេងៗទៀតដែលអ្នកមិនអាចគ្រប់គ្រងបាននោះមានដូចជា៖
• ជាតិសាសន៍ដូចជា៖ អាហ្វ្រិចកាត់អាមេរិក ជនជាតិអាមេរិកពីកំណើត និងអាស៊ីគឺងាយនឹងកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទនេះណាស់
• ប្រវត្តិគ្រួសារកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែម៖ ការដែលមានឪពុកម្តាយ ឬបងប្អូនកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទរួច វានឹងជួយបង្កើនឱកាសរបស់អ្នកដែរហើយ
• អាយុ៖ ការដែលមានអាយុចាប់ពី ៤៥ឆ្នាំឡើងទៅគឺបង្កើនការប្រឈមខ្ពស់នឹងជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២ហើយ។
កាលណាអ្នកមានការប្រឈមមុខកាន់តែច្រើន ការប្រឈមនឹងជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២កាន់តែខ្ពស់។
ជាតិជាស្ត្រីគឺងាយនឹងកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែមច្រើនជាងគេនៅថ្ងៃក្រោយបើសិនជា៖
• មានជំងឺទឹកនោមផ្អែមក្នុងពេលមានផ្ទៃពោះ
• សម្រាលកូនដែលថ្លោសៗ
• មានជំងឺចង្កោមរោគសញ្ញាគីសច្រើនគ្រាប់ក្នុងក្រពេញអូវ៉ែ
តើអាំងស៊ុយលីនធ្វើការដូចម្តេចទៅនៅពេលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២?
មនុស្សមានសុខភាពល្អ អាំងស៊ុយលីននឹងជួយបំលែងអាហារទៅជាថាមពល។ ក្រពះនឹងបំបែកកាបូអ៊ីដ្រាតទៅជាជាតិស្ករ។ បន្ទាប់មក ជាតិស្ករចូលទៅក្នុងចរន្តឈាម ហើយលំពែងនឹងបញ្ចេញអ័រម៉ូនអាំងស៊ុលីនចូលទៅក្នុងចរន្តឈាមភ្លាម ដើម្បីចាប់ជាតិស្ករចូលទៅក្នុងកោសិកា និងបង្កើតជាថាមពលប្រើប្រាស់។
ក្នុងករណីជំងឺទឹកនោមផ្អែម កោសិកាមិនអាចប្រើប្រាស់ជាតិស្ករបានល្អឡើយ។ មានន័យថា ជាតិស្ករនឹងនៅសល់ច្រើនក្នុងឈាម។ បើសិនជាអ្នកមានបញ្ហាមួយឈ្មោះថា រ៉េស៊ីស្តង់នឹងអាំងស៊ុយលីន មានន័យថា រាងកាយនៅតែបង្កើតអ័រម៉ូនអាំងស៊ុយលីនចេញក្នុងឈាម តែវាមិនអាចធ្វើឲ្យកោសិកាចាប់យកជាតិស្ករទៅប្រើប្រាស់ទៅតាមអ្វីដែលវាគួរតែធ្វើនោះទេ។ បើសិនជាអ្នកមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២មួយរយៈ តែមិនបានព្យាបាលទេ លំពែងនឹងមិនសូវផលិតអាំងស៊ុយលីនទៀតឡើយ។
ការកំណត់រោគវិនិច្ឆ័យ
គ្រូពេទ្យនឹងត្រូវបូមឈាមដើម្បីធ្វើតេស្តអេម៉ូគ្លូប៊ីន A1c។ រឿងនេះនឹងបង្ហាញនូវមធ្យមភាគនៃជាតិស្ករក្នុងឈាមបានកាលពីរយៈពេលពីរបីខែមុន។ បើសិនជាអ្នកមានរោគសញ្ញារួចហើយ គ្រូពេទ្យប្រហែលជាអាចធ្វើតេស្តឈាមរកមើលជាតិស្ករបែប Random Blood Glucose Test ដើម្បីបង្ហាញអំពីកម្រិតជាតិស្ករនាពេលបច្ចុប្បន្ន។
ការផ្លាស់ប្តូររបៀបរស់នៅ
អ្នកអាចគ្រប់គ្រងជាតិស្ករក្នុងឈាមបានតាមរយៈការផ្លាស់ប្តូររបៀបរស់នៅ និងសម្រកទម្ងន់។ រឿងនេះក៏នឹងជួយកាត់បន្ថយការប្រឈមនឹងផលវិបាករបស់អ្នកដែរ។ អ្វីដែលគួរប្រុងប្រយ័ត្នគឺការញ៉ាំអាហារមានជាតិកាបូអ៊ីដ្រាត។ ចូររក្សាទម្លាប់ញ៉ាំអាហារដដែលៗរាល់ពេល និងតាមដានថាតើអ្នកញ៉ាំជាតិប្រូតេអ៊ីន និងខ្លាញ់ប៉ុណ្ណា ព្រមទាំងកាត់បន្ថយកាឡូរីផង។ យកល្អគួរតែជួបជាមួយអ្នកជំនាញខាងរបបអាហារដើម្បីជួយអ្នកជ្រើសរើស និងរៀបចំគម្រោងញ៉ាំអាហារដែលផ្តល់សុខភាព។
ការហាត់ប្រាណទៀងទាត់ដូចជា ពង្រឹងដល់រាងកាយ ឬការដើរ នឹងជួយសម្រួលដល់ការប្រើប្រាស់អាំងស៊ុយលីនក្នុងខ្លួន ហើយអាចបន្ថយជាតិស្ករក្នុងឈាមបានថែមទៀត។ ការដែលមានភាពសកម្មរាងកាយក៏ជួយឲ្យរាងកាយយកឈ្នះការលើសជាតិខ្លាញ់ បញ្ចុះសម្ពាធឈាម និងការពារអ្នកពីជំងឺបេះដូងបាន។ ចូរព្យាយាមហាត់ប្រាណក្នុងកម្រិតមធ្យម ៣០នាទីរាល់ថ្ងៃ។
ស្ត្រេសអាចធ្វើឲ្យសម្ពាធឈាម និងជាតិស្ករក្នុងឈាមឡើងខ្ពស់បាន។ អ្នកខ្លះមិនបានធ្វើអ្វីទាំងអស់សម្រាប់រឿងនេះទេ។ ខ្លះទៀតបែរជាប្រើប្រាស់វិធីញ៉ាំអាហារដើម្បីបំបាត់ស្ត្រេសទៅវិញ។ ផ្ទុយទៅវិញ ការប្រើវិធីបន្ធូរអារម្មណ៍ដូចជា ការដកដង្ហើមជ្រៅៗ ការតាំងសមាធិ ឬការស្រមើស្រមៃទៅលើអ្វីជាភាពវិជ្ជមានច្រើននឹងផ្តល់ផលល្អដល់ជាតិស្ករក្នុងឈាមបាន។
ការព្យាបាល
បើសិនជារបបអាហារ និងការហាត់ប្រាណមិនអាចជួយគ្រប់គ្រងជាតិស្ករក្នុងឈាមបានទេ គ្រូពេទ្យអាចនឹងផ្តល់ថ្នាំសម្រាប់ព្យាបាលហើយ។ ថ្នាំសម្រាប់ព្យាបាលជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២មានច្រើនប្រភេទណាស់។ ហើយភាគច្រើនគឺជាការប្រើផ្សំគ្នាតែម្តង។ ថ្នាំខ្លះមានប្រសិទ្ធភាពដោយវាទៅប្រាប់ដល់លំពែងឲ្យផលិតអាំងស៊ុយលីនកាន់តែច្រើន និងខ្លះទៀតជួយរាងកាយឲ្យប្រើប្រាស់អាំងស៊ុយលីនកាន់តែល្អ ឬទប់ស្កាត់ការរំលាយជាតិអាមីដុងកុំឲ្យបញ្ចេញជាតិស្ករចូលទៅក្នុងចរន្តឈាមបាន។ ថ្នាំខ្លះទៀតអាចបន្ថយការរំលាយអាំងស៊ុយលីនចោល។
គ្រូពេទ្យប្រហែលជាអាចចេញជាថ្នាំចាក់អាំងស៊ុយលីនភ្លាមៗសម្រាប់ការព្យាបាល និងផ្សំគ្នាជាមួយនឹងថ្នាំលេបផងដែរ។ វាក៏អាចជួយដល់អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២ដែលកំពុងតែខ្សោយកោសិកាផលិតអាំងស៊ុយលីនដែរ។ មានន័យថា កោសិកាក្នុងលំពែងដែលទទួលខុសត្រូវលើការផលិតអាំងស៊ុលីនមិនអាចផលិតអាំងស៊ុយលីនបានទោះបីជាជាតិស្ករក្នុងឈាមមានខ្ពស់ហើយក៏ដោយ។ បើសិនជារឿងនេះកើតឡើងមែន ការប្រើប្រាស់អាំងស៊ុយលីននឹងក្លាយទៅជាទម្លាប់ប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នកហើយ។
ផលវិបាក
បើសិនជាអ្នកមិនព្យាបាលជំងឺទឹកនោមផ្អែមដោយផ្លាស់ប្តូរបបអាហារផ្តល់សុខភាព និងហាត់ប្រាណទេ អ្នកទំនងជាងាយនឹងកើតជាកំណកជាប់ក្នុងសរសៃឈាមអាក់ទែជាងអ្នកដែលមិនមានជំងឺនេះជាមិនខាន។ កំណកនេះនឹងបន្ថយលំហូរឈាម ហើយវាក៏ធ្វើឲ្យងាយនឹងកើតជាកំណកឈាមផងដែរ ដែលវាជាហេតុនាំឲ្យសរសៃឈាមទៅជាក្រិនរឹង និងងាយទៅជាមានជំងឺគាំងបេះដូង ឬដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល។ អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រហែលពីរនាក់ក្នុងចំណោមបីនាក់បានស្លាប់ដោយសារតែជំងឺបេះដូង។
កាលណាអ្នកមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមកាន់តែយូរ ការប្រឈមនឹងជំងឺតម្រងនោមរ៉ាំរ៉ៃកាន់តែខ្ពស់។ ជំងឺទឹកនោមផ្អែមគឺជាដើមហេតុដែលនាំឲ្យខ្សោយតម្រងនោម។ ប៉ុន្តែកាលណា ការគ្រប់គ្រងជាតិស្ករក្នុងឈាម សម្ពាធឈាម និងកូឡេស្តេរ៉ុលធ្វើបានល្អ អ្នកនឹងអាចបន្ថយការប្រឈមមុខមួយនេះបាន។ ការធ្វើតេស្តជារៀងរាល់ឆ្នាំ និងប្រើថ្នាំជាប្រចាំដើម្បីបន្ថយការកើតជំងឺណេះ ហើយក៏ជួយថែរក្សាតម្រងនោមឲ្យមានសុខភាពល្អដែរ។
កាលណាជាតិស្ករក្នុងឈាមឡើងខ្ពស់ អាចទៅបំផ្លាញដល់សរសៃឈាមតូចៗដែលដឹកនាំអុកស៊ីសែន និងជីវជាតិទៅបាតភ្នែក ដែលជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់របស់ភ្នែកបាន ហើយវាក៏អាចនាំឲ្យទៅជាខ្វាក់ភ្នែកបានដែរ។
រយៈពេលយូរៗទៅ ជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែលមិនបានគ្រប់គ្រង និងមានជាតិស្ករក្នុងឈាមឡើងខ្ពស់អាចធ្វើឲ្យខូចខាតដល់សរសៃប្រសាទបាន។ រោគសញ្ញាខ្លះដូចជា ឈឺឈៀបៗ ស្ពឹកៗ ឈឺចាប់ និងមានអារម្មណ៍ដូចម្ជុរចាក់នៅម្រាមដៃ ប្រអប់ដៃ ម្រាមជើង ឬប្រអប់ជើង។ ការខូចខាតនេះមិនអាចវិលមករកភាពដើមវិញទេ ប៉ុន្តែវាមានការព្យាបាល។ ការគ្រប់គ្រងជំងឺទឹកនោមផ្អែមអាចជួយបង្ការការខូចខាតនៅពេលខាងមុខដែរ។
ការខូចខាតសរសៃប្រសាទដោយសារជំងឺទឹកនោមផ្អែមអាចធ្វើឲ្យអ្នកមិនអាចដឹងញាណនៅប្រអប់ជើងបាន។ អ្នកប្រហែលជាមិនសម្គាល់ដឹងថាមានដំបៅនៅជើងទេ។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះដែរ ការឡើងរឹងរបស់សរសៃឈាមអាក់ទែនឹងបន្ថយលំហូរឈាមទៅតំបន់នេះបាន។ ទោះបីជារបួសតិចតួចក៏អាចគ្រប់គ្រាន់នឹងបង្កជាដំបៅ និងរលួយបានដែរ។ ករណីធ្ងន់ធ្ងរ ការបង្ករោគអាចនឹងគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការកាត់អវៈយវៈបាន។
ជាតិស្ករក្នុងឈាមឡើងខ្ពស់អាចជាផលល្អមួយក្នុងការចិញ្ចឹមបាក់តេរីសម្រាប់បង្កើតជាកំណកក្នុងមាត់បាន ដែលរឿងនេះនឹងធ្វើឲ្យទៅជាពុកធ្មេញ និងមានជំងឺអញ្ចាញធ្មេញ។ ករណីជំងឺអញ្ចាញធ្មេញធ្ងន់ធ្ងរអាចធ្វើឲ្យបាក់ធ្មេញដែរ។ វានឹងធ្វើឲ្យអញ្ចាញធ្មេញ និងជាលិកាក្នុងមាត់ទន់ខ្សោយ ព្រមទាំងឆ្អឹងផងដែរ។ យូរៗទៅ កន្លែងនេះងាយនឹងមានការបង្ករោគណាស់។
ការបង្ការ
រឿងដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលបំផុតអំពីជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២គឺថា អ្នកអាចចៀសវាងការកើតជំងឺនេះបាន។ ដើម្បីបន្ថយការកើតជំងឺនេះ យកល្អគួរតែធ្វើទៅតាមក្បួនណែនាំដូចខាងក្រោម៖
• ញ៉ាំអាហារផ្តល់សុខភាព
• ហាត់ប្រាណ ៣០នាទីក្នុងមួយថ្ងៃ និង ៥ថ្ងៃក្នុងមួយសប្តាហ៍
• រក្សាទម្ងន់ឲ្យនៅសុខភាពល្អ
• ពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យអំពីការធ្វើតេស្តរកមើលការត្រៀមកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែម។
អ្នកដែលត្រៀមកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែមអាចចៀសវាងការកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែមបាន ជាមួយនឹងការផ្លាស់ប្តូររបៀបរស់នៅ និងការប្រើប្រាស់ថ្នាំ៕
ត្រួតពិនិត្យដោយ www.health.com.kh
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«ប្រេសិត»មានន័យដូចម្តេច?
4 ថ្ងៃ
