លោក អ៊ូ វីរៈ ៖ ឥណ្ឌា ជាគោលដៅសំខាន់ ដែលកម្ពុជា ត្រូវងាកទៅពង្រឹងទំនាក់ទំនងការបរទេស

ជាតិ

លោក អ៊ូ វីរៈ ៖ ឥណ្ឌា ជាគោលដៅសំខាន់ ដែលកម្ពុជា ត្រូវងាកទៅពង្រឹងទំនាក់ទំនងការបរទេស

04, Apr 2018 , 11:59 am

រូបភាព

ដោយ: រំដួល ចិត្រា (Romdoul Chetra)

ភ្នំពេញ៖ កម្ពុជា ត្រូវទាញយកប្រយោជន៍ពីប្រទេសចំនួន៤ រួមមាន អាមេរិក ចិន ជប៉ុន និងឥណ្ឌា សម្រាប់ទស្សនវិស័យអភិវឌ្ឍន៍ប្រទេស។ នេះបើតាមលោក អ៊ូ វិរៈ អ្នកវិភាគនយោបាយ ដែលបានបន្ថែមថា ប្រទេសទាំងនេះ ជាជម្រើសដ៏សំខាន់សម្រាប់កម្ពុជា ដែលមិនអាចគេចផុតបាន។ ប៉ុន្តែគោលដៅសំខាន់ថ្មី ដែលលោក អ៊ូ វីរៈ មើលឃើញនោះ គឺកម្ពុជា ត្រូវពង្រឹងទំនាក់ទំនងនយោបាយការបរទេសជាមួយឥណ្ឌា ដែលនឹងក្លាយជាប្រទេសមហាអំណាចសេដ្ឋកិច្ចទី៣ លើពិភពលោក (នៅឆ្នាំ ២០៣៨)ដើម្បីជាប្រយោជន៍ជាតិ។ សម្រាប់លោក អ៊ូ វីរៈ ប្រយោជន៍ដែលកម្ពុជា ទទួលបាននោះ គឺតុល្យភាពនយោបាយការបរទេសកម្ពុជា ជាមួយចិន និងឥណ្ឌា ដែលប្រទេសទាំងពីរនេះ នឹងមានឥទ្ធិពលខ្លាំងនៅក្នុងតំបន់ឥណ្ឌូចិន។ ជាពិសេសប្រយោជន៍សេដ្ឋកិច្ចពីប្រទេសទាំងពីរ សម្រាប់ពង្រឹងសន្តិសុខជាតិរឹងមាំផងដែរ។

ខាងក្រោមនេះ គឺជាការអធិប្បាយរបស់លោក អ៊ូ វីរៈ អ្នកវិភាគនយោបាយ ដែលសាកសួរដោយលោក រំដួល ចិត្រា អ្នកសារព័ត៌មានអេឡិចត្រូនិចថ្មីៗ ដូចតទៅ៖

លោក រំដួល ចិត្រា ៖ តើកម្ពុជាត្រូវមានគោលនយោបាយការបរទេសបែបណា ដើម្បីទាញយកប្រយោជន៍សម្រាប់កម្ពុជា?

លោក អ៊ូ វីរៈ ៖ នយោបាយការបរទេសទាក់ទងរឿងវៀតណាម កម្ពុជា គួរតែចាប់ផ្ដើមបង្ហាញភាពឯករាជ្យមួយ ហើយចាត់ទុកជាមិត្តដ៏សំខាន់មួយ ដោយសារជាអ្នកជិតខាងនិងជាប្រទេសមួយធំ និងមានអតីតជាប្រទេសស្ថិតនៅក្រោមអាណានិគមបារាំងជាមួយគ្នាផង។ ហើយវៀតណាមគួរតែជាមិត្តល្អរបស់កម្ពុជា ប៉ុន្តែមិនគួរធ្វើជាបងធំរបស់កម្ពុជាទេ។ ហើយបើសិនជាយើងយកវៀតណាមជាមិត្ត មិនមែនជាបងធំ ខ្ញុំមើលទៅជាគោលនយោបាយដ៏ល្អ។ ប្រទេសថៃក៏ដូចគ្នា អាចជាមិត្ត ប៉ុន្តែក៏អាចបង្កបញ្ហាជម្លោះដល់យើងដែរ។ ដូច្នេះយើងចាប់ជាមិត្តតែយើងត្រូវព្រួយបារម្ភពីការអស្ថិរភាពនៅប្រទេសថៃ ព្រោះពេលណាប្រទេសថៃអស្ថិរភាព កម្ពុជាក៏រងគ្រោះដែរ។

ប្រទេសផ្សេងៗដូចជាឥណ្ឌា គឺជាប្រទេសមួយដែលយើងចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងមែនទែន ដោយសារតែឥណ្ឌាទៅអនាគតនឹងក្លាយជាប្រទេសមហាអំណាចទី៣ ហើយបើសិនជាយើងមើលទៅ២០ និង៣០ឆ្នាំទៀត ប្រទេសចិន នឹងក្លាយជាប្រទេសមហាអំណាចទី១ អាមេរិកនឹងក្លាយជាប្រទេសមហាអំណាចទី២ ឥណ្ឌានឹងក្លាយជាប្រទេសមហាអំណាចទី៣ និងជប៉ុនក្លាយជាប្រទេសមហាអំណាចទី៤ ។ ហើយដោយសារតែអ៊ីចឹងហើយ គឺប្រទេសទាំង៤នេះ យើងនឹងគ្មានជម្រើសក្រៅពីព្យាយាមសិក្សាស្វែងយល់ និងព្យាយាមរៀបចំយុទ្ធសាស្ត្រនយោបាយដើម្បីការពារខ្លួន ព្រោះយើងជាប្រទេសតូចមួយនៅក្នុងតំបន់ ខណៈក្នុងពិភពលោកមានការប្រកួតប្រជែងនោះ គឺយើងត្រូវព្យាយាមសិក្សាស្វែងយល់ជាជាងយើងក្លាយជាឧបករណ៍ដូចជាអតីតកាល ដែលខ្មែរប្រេះឆា កាប់គ្នាសម្លាប់គ្នា។

អតីតកាលមិនមែនមកពីយើងមិនស្រលាញ់ជាតិទេ គឺដោយសារតែយើងស្រលាញ់ជាតិ យកគំនិត មតិស្រលាញ់ជាតិរៀងខ្លួនទៅ ដោយមិនព្យាយាមស្វែងយល់ពីប្រទេសដទៃនេះហើយ ទើបធ្វើឲ្យយើងក្លាយទៅជារងគ្រោះថ្នាក់ មានជម្លោះរាំរ៉ៃកាប់សម្លាប់គ្នាទៅវិញទៅមក គឺដោយសារមនោគមវិជ្ជារៀងៗខ្លួននេះ។ ដូច្នេះឥឡូវយើងគួរតែស្វែងយល់ទាំងអស់គ្នា ស្វែងយល់ពីមនោគមវិជ្ជា ទើបយើងអាចដាក់ចិត្តដាក់បេះដូងយើង ក្នុងការព្យាយាមស្វែងរកការឯកភាពជាតិមួយបាន។

លោក រំដួល ចិត្រា ៖ ប៉ុន្តែអ្វីដែលខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍នោះ ខ្ញុំឃើញលោក លើកឡើងថា កម្ពុជា គួរតែងាកគោលនយោបាយខ្លួន ទៅប្រទេសឥណ្ឌា ដែលជាប្រទេសក្លាយទៅមហាអំណាចសេដ្ឋកិច្ច នៅរយៈពេល២០ ទៅ៣០ឆ្នាំខាងមុខទៀត។ ដូច្នេះតើមូលហេតុអ្វីបានជាកម្ពុជាត្រូវងាកទៅរកឥណ្ឌា ?ហើយកម្ពុជានឹងអាចទាញយកផលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះពីឥណ្ឌា?

លោក អ៊ូ វីរៈ ៖ អ្វីដែលជាផលប្រយោជន៍ធំនោះ វាគ្រាន់តែជាការបង្ហាញពីតុល្យភាពនយោបាយការបរទេសរបស់កម្ពុជាទេ ។ ឥណ្ឌាជាប្រទេសប្រជាធិបតេយ្យ ហើយក៏ជាប្រទេសមួយ នៅឆ្ងាយយើងផងដែរ ហើយបើឆ្ងាយយើង បានន័យថា សន្តិសុខជាតិ គឺល្អជាង(ប្រទេសដទៃ)សម្រាប់ការចងសម្ព័ន្ធមិត្ត។ ទន្ទឹមគ្នានេះដែរ បើយោងតាមការវិភាគរបស់ខ្ញុំ ឥណ្ឌា នឹងជិតស្និទ្ធជាមួយប្រទេសវៀតណាម ជប៉ុន ថៃ ហើយក្នុងនេះ ខ្ញុំមើលទៅ ទោះបីចង់មិនចង់គឺឥណ្ឌា ហើយនិងចិន គឺជាប្រទេសពីរ ដែលមានឥទ្ធិពលខ្ពស់ជាងគេបង្អស់នៅក្នុងតំបន់ឥណ្ឌូចិន ដែលខ្ញុំតែងនិយាយថា ឥណ្ឌូចិន ជាតំបន់ដែលរងឥទ្ធិពលពីចិន និងឥណ្ឌា។ ហើយឥឡូវនេះដល់ពេលយើងត្រូវរងឥទ្ធិពលពីចិន និងឥណ្ឌា ទៀតហើយ ដូច្នេះការធ្វើគោលនយោបាយការបរទេសតុល្យភាពរបស់យើង ជារឿងសំខាន់មែនទែន ដែលយើងត្រូវសិក្សាឲ្យបានច្បាស់លាស់ ពីការកើនឡើងអំណាចរបស់ឥណ្ឌា ព្រោះ២០ឆ្នាំទៀត ឥណ្ឌានឹងក្លាយទៅជាប្រទេសមហាអំណាចទី៣ ។ ហើយឥណ្ឌាក្លាយជាប្រទេសសំខាន់ជាងជប៉ុនទៀត គ្រាន់តែជប៉ុនជាប្រទេសអ្នកមាន ឥណ្ឌាជាប្រទេសអ្នកក្រ ប៉ុន្តែជាសេដ្ឋកិច្ចតែម្ដងឥណ្ឌា ដែលនឹងមានប្រជាជនជាង១៤០០លាននាក់ត្រឹមឆ្នាំ ២០២២ នឹងក្លាយជាប្រទេសដែលមានឥទ្ធិពលទាំងផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច និងនយោបាយនៅក្នុងឆាកអន្តរជាតិផងដែរ។

ទន្ទឹមគ្នានេះយើងមើលពីសក្ដានុពលឥណ្ឌាមួយចំនួន ដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៏ ឥណ្ឌាមានប្រជាពលរដ្ឋភាគច្រើន ដែលសុទ្ធតែជាក្មេង បានន័យថា ឥណ្ឌានឹងចាប់ផ្ដើមរីកចម្រើនដូចចិនពីអតីតកាលអ៊ីចឹង ដូច្នេះវាជារឿងមួយ ដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ដែរ។ បើសិនជារឿងទាញចំណេញមិនមែនតែរឿងនយោបាយទេ ពីរឿងសេដ្ឋកិច្ចក៏ដោយ ពីប្រទេសមហាអំណាចសេដ្ឋកិច្ចទាំងឡាយនេះ គឺយើងនឹងអាចចំណេញសេដ្ឋកិច្ចបានច្រើន។ សម្រាប់គោលនយោបាយសន្តិសុខជាតិកម្ពុជា ត្រូវតែប្រឹងប្រែងធ្វើយ៉ាងម៉េចរុញគោលនយោបាយសេដ្ឋកិច្ចឧស្សាហកម្មយ៉ាងខ្លាំង បើសិនជាឧស្សាហកម្មខ្លាំងបានន័យថា យើងអាចឈប់ពឹងផ្អែកជំនួយបរទេស ហើយកាលណាយើងឈប់ពឹងផ្អែកជំនួយបរទេសសន្តិសុខជាតិយើងក៏រឹងមាំដែរ។ ហើយដរាបណាសេដ្ឋកិច្ចរបស់យើងនៅទន់ខ្សោយបែបនេះ យើងនៅតែពឹងផ្អែកគេនោះ គឺសន្តិសុខជាតិយើងក៏នៅតែមិនរឹងមាំដែរ។

លោក រំដួល ចិត្រា ៖ លោកលើកឡើងថា បើកម្ពុជាធ្វើតុល្យភាពនយោបាយការបរទេសងាកទៅឥណ្ឌានោះ វាគឺជារឿងល្អសម្រាប់កម្ពុជា។ ប៉ុន្តែដូចយើងឃើញស្រាប់ហើយថា កម្ពុជាកំពុងមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងស្អិតល្មួតជាមួយចិន ដូច្នេះបើងាកទៅភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយឥណ្ឌា តើវាអាចប៉ះពាល់ដល់ទំនាក់ទំនងរវាងកម្ពុជា និងចិនទេ?

លោក អ៊ូ វីរៈ ៖ ពិតណាស់ វាអាចប៉ះពាល់ខ្លះ បានន័យថា នៅពេលនោះ យើងនឹងក្លាយទៅជាប្រទេសលែងជាសម្ព័ន្ធមិត្តជិតស្និទ្ធជាមួយចិន បានន័យថា ចិនគេមើលមកកម្ពុជា ដោយគេមិនទុកចិត្តយើងជាកូនអុករបស់គេ ឬក្រឡាអុករបស់គេ ដូច្នេះគេអាចមិនជួយយើងទាំងស្រុងដូចមុន។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលយើងគួរគិតមើលវិញ អ្វីដែលចិនជួយយើងភាគច្រើនជាជំនួយបានភាគតិច ប៉ុន្តែភាគច្រើនជាកម្ចីទេ ហើយវាជាប្រយោជន៍ចិនដែរទេ មិនមែនចិនជួយយើង ដោយមិនមែនជាប្រយោជន៍របស់គេនោះទេ។ ដូច្នេះបើយើងភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយឥណ្ឌា និងធ្វើអ្វីជាមួយឥណ្ឌានោះ ខ្ញុំជឿថា ចិនក៏នៅតែបន្តសហការជាមួយកម្ពុជា ដោយសារតែវាមានផលប្រយោជន៍សម្រាប់កម្ពុជាផង និងប្រយោជន៍របស់ចិនផង។ ហើយអ្វីដែលចិនកំពុងធ្វើទាំងនៅក្នុងពិភពលោក ទាំងនៅក្នុងប៉ាគីស្ថានក៏ដោយ រួមទាំងប្រទេសផ្សេងៗនោះ គឺសុទ្ធតែជារឿងប្រយោជន៍ប្រទេសចិនជាធំផងដែរ។ ដោយសារបែបនេះហើយ ខ្ញុំមិនព្រួយបារម្ភបញ្ហានេះទេ ខ្ញុំគិតថា ចិននៅតែបន្តសហការជាមួយកម្ពុជា ទោះបីកម្ពុជា តាំងចិត្តមិនធ្វើជាកូនអុក តាំងចិត្តមិននៅក្នុងកន្សោមអំណាចរបស់ចិនក៏ដោយ។

លោក រំដួល ចិត្រា ៖ ត្រង់ចំណុចនេះ បើសិនជាកម្ពុជាងាកទៅរកឥណ្ឌា ថាតើរាល់ជំនួយឬការជួយរបស់ឥណ្ឌា អាចជួយកម្ពុជា ដោយសមានចិត្ត ឬដើម្បីផលប្រយោជន៍របស់ឥណ្ឌាជាធំដែរ?

លោក អ៊ូ វីរៈ ៖ ក្នុងលោកប្រទេសណាក៏ដោយ ទាំងអំណោយ ទាំងកម្ចីភាគច្រើន គឺដោយប្រយោជន៍របស់គេ ហើយវាធម្មតាទេ។ ប៉ុន្តែមានភាគតិចគេធ្វើដោយសន្ដានចិត្ត ដូចជាកម្ពុជា បន្ទាប់ពីរងគ្រោះដោយសារសង្គ្រាមត្រជាក់ និងឥទ្ធិពលនៃជម្លោះរវាងអាមេរិក និងសូវៀត នៅក្នុងប្រទេសវៀតណាមក៏ដោយ ហើយកម្ពុជាយើងជាប្រទេសរងគ្រោះ ដូច្នេះហើយបានជាការជួយមួយចំនួនជាសន្ដានចិត្ត។ ហើយសន្ដានចិត្តនេះ មិនមែនដោយសារគេអាណិតយើងទេ ប៉ុន្តែដោយសារតែពួកគេមានអារម្មណ៍រង្កៀសចិត្ត ដែលធ្វើអំពើខុសឆ្គង បណ្ដាលឲ្យខ្មែរយើងរងទុក្ខ ទើបគេប្រឹងប្រែងជួយខ្មែរយើង។ ប៉ុន្តែទៅអនាគតអ្នកដែលជួយយើងដោយសមានចិត្ត អាចជួយយើងបានតិច អ្នកដែលជួយយើងដោយផលប្រយោជន៍គេ គេអាចជួយយើងបានច្រើន។ ដោយសារបែបនេះហើយ ទើបយើងត្រូវគិតថា អ្វីដែលជាប្រយោជន៍គេ វាមិនមែនជាបញ្ហាទេ ប៉ុន្តែអ្វីដែលជាផលប្រយោជន៍គេនេះ អាចឈានទៅដល់ផលប្រយោជន៍យើងដែរឬអត់ ដែលជាចំណុចយើងត្រូវពិចារណា។

លោក រំដួល ចិត្រា ៖ ងាកទៅខាងដើមវិញ ក្រៅពីឥណ្ឌា លោក ក៏បានលើកពីប្រទេសអាមេរិក ចិន ជប៉ុន ដែរ ដូច្នេះដើម្បីផលប្រយោជន៍ជាតិ ជារួមកម្ពុជា ត្រូវមានជំហរប្រកាន់នយោបាយការបរទេសអព្យាក្រឹត្យក្នុងការក្រសោបយកប្រទេសទាំង៤នេះ?

លោក អ៊ូ វីរៈ ៖ ជាការពិត វានៅក្នុងន័យហ្នឹង។ ប៉ុន្តែក្នុងន័យអព្យាក្រឹត្យមួយទៀត គឺយើងពឹងគេទាំង៤ប្រទេស ហើយពឹងគេបែបនេះ នឹងក្លាយទៅជាប្រទេសមួយ ដែលដេកចាំពឹងគេអង្វរគេ សុំគេ ពឹងគេ ទៅជាសុំទានគេរហូត ហើយគេផ្ដល់ទានឲ្យយើងរហូត យើងក្លាយជាប្រទេសសុំទានគេក៏វាមិនកើតដែរ។ ក្នុងរយៈពេលឥឡូវនេះ គឺយើងពឹងគេបានច្រើនគ្នា ប៉ុន្តែទៅអនាគតកម្ពុជា គួរព្យាយាមរៀបចំគោលនយោបាយសេដ្ឋកិច្ចខ្លួនឯងមួយ ដែលធ្វើឲ្យយើងឈប់សុំទានគេ។ ហើយមិនមែនយើងឯកាទេ គឺយើងនូវនាំចេញនាំចូលទីផ្សារគេឲ្យច្រើន បានន័យថាយើងឈប់សុំទានគេ គឺយើងលក់ឲ្យគេតែម្ដង ហើយអ្នកទិញក៏គេសប្បាយចិត្តដែរ គេឈប់ផ្ដល់ទានឲ្យយើង តែគេទិញយើងវិញ។ ដូច្នេះ បើយើងមានបំណងរៀបចំគោលនយោបាយសេដ្ឋកិច្ចក្នុងយៈពេល១០ឆ្នាំទៀត យើងឈប់សុំទានគេ គឺខ្ញុំគាំទ្រទាំងស្រុងតែម្ដង។

លោក រំដួល ចិត្រា ៖ បានន័យថា កម្ពុជាត្រូវរៀបចំខ្លួន ពង្រឹងការផលិតក្នុងស្រុកឲ្យបានច្រើនសម្រាប់ការនាំទៅប្រកួតប្រជែងទៅកាន់ទីផ្សារអន្តរជាតិ?

លោក អ៊ូ វីរៈ ៖ តាមពិតរឿងនេះ រដ្ឋាភិបាលត្រូវធ្វើអ៊ីចឹងហើយ។ ប៉ុន្តែយើងត្រូវគិតពីផលិតផលមានតម្លៃ ដូចជាឧស្សាហកម្ម ដែលបង្កើតការងារច្រើន ដែលពិភពលោកត្រូវការ។ អ៊ីចឹងគោលនយោបាយឧស្សាហកម្មរបស់រដ្ឋាភិបាល ខ្ញុំគាំទ្រ ប៉ុន្តែខ្ញុំមើលទៅការប្រឹងប្រែងទៅលើឧស្សាហកម្មនេះ នៅតិចពេក។ ដូច្នេះខ្ញុំជំរុញឲ្យវិស័យឧស្សាហកម្មនេះ ដើម្បីឲ្យប្រទេសយើងជឿនលឿនដូចគេ ហើយការផ្ដោតលើវិស័យកសិកម្មជារឿងសេដ្ឋកិច្ចថយក្រោយ។ ខ្ញុំចង់ឲ្យរដ្ឋាភិបាល និងគណបក្សនយោបាយ ជជែកគ្នាពីសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសយើងដែរ ព្រោះសេដ្ឋកិច្ចយើងរឹងមាំ ក្នុង១០ទៅ២០ឆ្នាំទៀត យើងឈប់ពឹងគេ យើងឈប់សុំទានគេហើយ។ ប៉ុន្តែយើងនៅតែពឹងគេ ទាក់ទងទីផ្សារ ទាក់ទងសេដ្ឋកិច្ច ហើយប្រទេសណាក៏គេធ្វើបែបនេះដែរ សូម្បីតែសហរដ្ឋអាមេរិក ក៏ត្រូវនាំចេញនាំចូលដែរ ប៉ុន្តែគេមិនសុំជំនួយទេ។ ហើយខ្ញុំជឿថា ប្រទេសកម្ពុជាយើងមានលទ្ធភាព ក្នុង១០ទៅ២០ឆ្នាំទៀត យើងមិនចាំរកជំនួយក៏មិនជាអ្វីដែរ បើសិនជាយើងរៀបចំគោលនយោបាយសេដ្ឋកិច្ចត្រឹមត្រូវ៕