អ្នកស្រី សំ សារិ៖ ពីក្របាយហូបមិនគ្រាន់ ក្លាយជាកសិករគំរូក្នុងភូមិសម្បទានសង្គមកិច្ចសុខសែនជ័យ

ជាតិ

បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍

អ្នកស្រី សំ សារិ៖ ពីក្របាយហូបមិនគ្រាន់ ក្លាយជាកសិករគំរូក្នុងភូមិសម្បទានសង្គមកិច្ចសុខសែនជ័យ

05, Aug 2018 , 11:19 pm

រូបភាព

ដោយ:

កំពង់ឆ្នាំង៖ អ្នកស្រី សំ សារិ គឺជាពលរដ្ឋរស់នៅក្នុងដីសម្បទានសង្គមកិច្ច ដែលអនុវត្តដោយគម្រោង«បែងចែកដីដើម្បីសង្គមកិច្ច និងការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចជំហានទី២» LASED II។ ដោយភាពឧស្សាហ៍ព្យាយាម មិនខ្លាចនឿយហត់ ក្រោយមករស់នៅជាងមួយឆ្នាំ ផ្ទះរបស់ស្ត្រីរូបនេះ ពោពេញទៅដោយដំណាំចម្រុះ ខុសប្លែកពីគ្រួសារសម្បទាននិកផ្សេងទៀត។ ដោយសារតែភាពតស៊ូ ច្នៃប្រឌិតជីវិតបានយ៉ាងល្អប្រសើនេះហើយ បានជាពលរដ្ឋ ក៏ដូចជាមន្ត្រីអនុវត្តន៍គម្រោង ចាត់ទុកអ្នកស្រី ជាស្ត្រីគំរូនៅក្នុងសហគមន៍។

ដើម្បីជ្រាបកាន់តែច្បាស់ថា អ្នកស្រី សំ សារិ និងគ្រួសារ មានការតស៊ូព្យាយាមយ៉ាងណា សូមស្ដាប់បទយកការណ៍ ដែលរាយការណ៍ដោយកញ្ញា ថា រស្មី ដូចតទៅ៖

ផ្ទះតៀមមួយខ្នងដែលមានទំហំប្រមាណ ៧គុណ៩ម៉ែត្រ សង់ពីឈើប្រក់សង្កសី នៅខាងមុខផ្ទះនេះមានម្លប់ដើមស្វាយ៣ដើម ហើយមានក្ដាងឿមួយ និងអង្រឹងមួយគ្រាន់សម្រាកលំហែកាយ។ ក្រៅពីត្រជាក់ដោយសារតែដំណាំជុំវិញផ្ទះនោះ ទីធ្លាជុំវិញផ្ទះនេះ មិនមានសំរាមឡើយ សូម្បីតែស្លឹកឈើទុំជ្រុះក៏មិនមែនដែរ។ ដើរទៅដល់ខាងក្រោយផ្ទះបន្តិច ខ្ញុំបានជួបជាមួយស្ត្រីវ័យចំណាស់ម្នាក់ ដែលកំពុងអង្គុយលេងជាមួយក្មេងតូចៗ៤នាក់ ហើយបានញញឹមរាក់ទាក់មកកាន់ខ្ញុំ។ ស្ត្រីវ័យចំណាស់នេះបានណែនាំខ្ញុំអំពីការធ្វើកសិកម្មនៅក្នុងដីភូមិរបស់គាត់ ជាពិសេសគាត់ទទួលបានចំណូលច្រើនពីការធ្វើកសិកម្មរបស់គាត់ផងដែរ។

អ្នកស្រី សំ សារិ បញ្ជាក់៖ «ឆ្នាំនិងបានខ្នុរ៤០ម៉ឺន ដាំបន្លែ៦០ម៉ឺន ហើយថ្ងៃណាដែលមាន់ធំបានលក់ថែមទៀតទៅ មានសណ្ដែកគួរ ល្ពៅ ត្រឡាច ននោង»

ផលដែលអ្នកស្រីទទួលបាននេះ នៅមិនទាន់រាប់បញ្ចូលពីចំការពោត និងដំឡូងរបស់អ្នកស្រីឡើយ។ និយាយទាំងទឹកមុខស្រស់ស្រាយ ស្ត្រីវ័យជាង៦០ឆ្នាំរូបនេះ បានឲ្យខ្ញុំដឹងថា ផ្ទះនិងដី ដែលម្ដាយមានកូន៧នាក់រូបនេះ កំពុងរស់នៅ គឺជាដីសម្បទានសង្គមកិច្ច ដែលអនុវត្តន៍ដោយគម្រោង LASED II ក្រោមការគាំទ្ររបស់រដ្ឋាភិបាល និងធនាគារពិភពលោក។ ក្រោយពីការសើចសប្បាយចិត្ត ស្ត្រីរូបនេះបានប្ដូរជាអួលដើមកវិញ នៅពេលដែលនិយាយពីការមករស់នៅទីនេះដំបូង។

អ្នកស្រី សំ សារិ បញ្ជាក់៖ «បានរដ្ឋាភិបាលផ្ដល់ដី ផ្ដល់កម្លាំងចិត្ត ជួយដល់ខ្ញុំនេះ គឺខ្ញុំត្រេកអរ ខ្លាំងមែនទែន។ មិនដូចជានៅផ្ទះចាស់ដែលសូម្បីតែសម្លៀបំពាក់គឺខ្ញុំលំបាកខ្លាំង មកនៅទីនេះខ្ញុំបានសុខហើយ បានកូនៗខ្ញុំមានដី មានផ្ទះនៅហើយ ខ្ញុំសប្បាយមែនទែនរកអីប្រៀបធៀបមិនបាន»។

ពរចៅប្រុសអាយុ ៣ឆ្នាំបណ្ដើនិយាយមកកាន់ខ្ញុំ ទាំងស្នាមញញឹមបណ្ដើរ ម្ចាស់ផ្ទះរូបនេះ ការមករស់នៅដំបូងទីនេះមិនមានអ្វីច្រើនឡើយ ក្រៅពីគល់ឈើ និងព្រៃសឹករេចរិលប៉ុណ្ណោះ។ តែបច្ចុប្បន្នផ្ទះអ្នកស្រីមិនខ្វះខាតអ្វីទៀតទេ មិនតែប៉ុណ្ណោះនៅជុំវិញផ្ទះរបស់អ្នកស្រីមានដំណាំហូបផ្លែជាច្រើនថែមទៀតផង។

អ្នកស្រី សំ សារិ បញ្ជាក់៖ «គាស់បានប៉ុណ្ណា ខ្ញុំដាំប៉ុណ្ណឹង រាជរដ្ឋាភិបាលគាត់ផ្ដល់ដីឲ្យខ្ញុំប៉ុណ្ណេះហើយ គឺខ្ញុំខំប្រឹងខ្ញុំគាស់ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃគាស់ទាល់តែហើយ គាស់ហើយដំណាំរបស់ខ្ញុំពេញ។ អីចឹងបានអង្គការក៏ដោយ រដ្ឋាភិបាលក៏ដោយ ពេលមកដល់ថាផ្ទះនេះខុសគេ សប្បាយ ចេះរៀបចំផ្ទះ និងដំណាំអ្វីក៏មាន»។

ដោយភាពឧស្សាហ៍ព្យាយាមអ្នកស្រី សំ សារិ ក៏ត្រូវបានឃុំឲ្យខ្ចីដីរដ្ឋដែលនៅក្បែរផ្ទះអ្នកស្រី បន្តិចបន្តួចដើម្បីបង្កបង្កើនផលខុសប្លែកពីអ្នកដទៃដែលមិនឧស្សាហ៍ដូចគាត់។ នេះបើតាមការបញ្ជាក់ពីអ្នកស្រី ជា សំណាង ជំនួយការឃុំពាម ដែលគ្រប់គ្រងភូមិសុខសែនជ័យនេះ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះជំនួយការឃុំវ័យជាង ៥០ឆ្នាំរូបនេះថា មីង សំ សារិ គាត់ជាអ្នកក្រមែន តែគាត់ចង់រស់។

អ្នកស្រី ជា សំណាង ជំនួយការឃុំពាម បញ្ជាក់បែបនេះ៖ «មានមួយចំនួន មួយចំនួនក៏អត់ទៅតាមហ្នឹងដែរ មិនសូវដូចគាត់អីចឹង មកពីមួយគិតតែថាដីគេឲ្យ ដូចពាក្យចាស់ថាក្រចង់ស្លាប់ តែគាត់នេះក្រចង់រស់»។

យ៉ាងការផ្ដល់ដីភូមិ ៣០ម៉ែត្រគុណ៤០ម៉ែត្រ ព្រមជាមួយដីចំការ១ហិកតា ស្មើគ្នាទៅពលរដ្ឋ២៣៣គ្រួសារ របស់«បែងចែកដីដើម្បីសង្គមកិច្ច និងការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចជំហានទី២» LASED II បានធ្វើឲ្យពលរដ្ឋ មានជីវិតថ្មី នៅលើទឹកដីថ្មី។ តួយ៉ាងដូចអ្នកស្រី សំ សារិ ដែលធ្លាប់តែរកព្រឹកខ្វះល្ងាច និងគ្មានសម្លៀកបំពាក់គ្រប់គ្រាន់នោះ បានទទួលនូវជីវិតថ្មី ហើយបានក្លាយជាកសិករគំរូនៅក្នុងសហគមន៍អ្នកស្រីថែមទៀតផង។ នេះក៏ដោយសារតែអ្នកស្រីតែងតែអនុវត្តរាល់ការបង្រៀនដែលម្ចាស់គម្រោងបានផ្ដល់ឲ្យកសិករ ដែលមានដូចជាការចិញ្ចឹមសត្វ ផ្ដល់ពូជសត្វ និងបច្ចេកទេសដាំបន្លែ។

ដោយទទួលបានការសិក្សាច្រើនបែបនេះហើយអ្នកស្រី សំ សារិ និយាយដោយភាពជឿជាក់ថា នៅពេលដែលមានការជួយជាពូជសត្វ និងបច្ចេកទេសដាំដុះបែបនេះហើយ គឺចំគោលដៅជាងការផ្ដល់ប្រាក់ដល់កសិករ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះអ្នកម្ដាយកូន៧នាក់រូបនេះ ជឿជាក់ថា នៅពេលដែលចប់គម្រោងជួយពីរដ្ឋាភិបាល ក៏អ្នកស្រី និងអ្នកភូមិផ្សេងទៀតអាចជួយខ្លួនឯង ក្នុងការចិញ្ចឹមជីវិតបានដែរ៕