សេតវិមានអាមេរិកបានប្រកាសនៅសប្តាហ៍មុនថា ប្រធានាធិបតីអាមេរិក ដូណាល់ ត្រាំ នឹងមិនចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំអាស៊ាននៅសិង្ហបុរី និងកិច្ចប្រជុំកំពូលកិច្ចសហប្រតិបត្តិការសេដ្ឋកិច្ចអាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក (APEC) នៅប៉ាពូអាស៊ីនូវែលហ្គីណេ ក្លាយជាកង្វល់មួយថ្មីទៀតសម្រាប់ប្រទេសក្នុងតំបន់។ គេលើកហេតុផលថា រដ្ឋបាលអាមេរិកហាក់មិនសូវយកចិត្តទុកដាក់នឹងតំបន់អាស៊ី បណ្តោយឲ្យចិនបន្តកើនឡើងឥទ្ធិពលទាំងនយោបាយ សេដ្ឋកិច្ច និងយោធា។
កាលពីខែវិច្ឆិកាឆ្នាំមុន លោក ត្រាំ បានចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំធំៗមានកិច្ចប្រជុំកំពូលអាមេរិក-អាស៊ាន និង កិច្ចប្រជុំកំពូលអាស៊ីបូព៌ានៅក្រុងម៉ានីលប្រទេសហ្វីលីពីន រួមទាំងកិច្ចប្រជុំ APEC នៅវៀតណាមផង។ សម្រាប់ឆ្នាំនេះ លោក ត្រាំ សម្រេចចាត់តាំងអនុប្រធានាធិបតីអាមេរិកលោក ម៉ៃ ផេន (Mike Pence) ឲ្យមកចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំអាស៊ាននៅសិង្ហបុរី និង APEC នៅប៉ាពូអាស៊ីនូវែលហ្គីណេ ជំនួសលោកវិញ។
ជាធម្មតា អនុប្រធានាធិបតី មានអំណាច និងសិទ្ធិដើម្បីនិយាយតំណាងឲ្យប្រធានាធិបតី។ លោក ផេន អាចនឹងជជែកចរចា និងសម្រេចការងារក្នុងក្របខណ្ឌការបរទេសដូចគ្នានឹងប្រធានាធិបតីដែរ។ អ្នកជំនាញការបរទេសខ្លះហាក់មិនភ្ងាក់ផ្អើលនឹងការសម្រេចចិត្តរបស់លោក ត្រាំ ដែលមិនមកចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំតំបន់ទេ។ គេអះអាងធម្មតាថា លោក ត្រាំ មិនសូវចង់ធ្វើដំណើរចេញក្រៅប្រទេសទេ ហើយលោករឹតតែមិនចូលចិត្តកិច្ចប្រជុំពហុភាគីដែលមានមេដឹកនាំបរទេសច្រើនទៀត។ ប៉ុន្តែអវត្តមានប្រមុខរដ្ឋអាមេរិកនៅក្នុងកិច្ចប្រជុំសំខាន់នៅក្នុងតំបន់ដូចជាអាស៊ី មិនត្រូវបានគេចាត់ទុកជារឿងវិជ្ជមានឡើយ។
១. អវត្តមានលោក ត្រាំ នៅអាស៊ី ទុកឱកាសឲ្យចិនពង្រីកឥទ្ធិពល?
តាមពិតទៅ ពេលលោក ត្រាំ ជាប់ឆ្នោត និងស្បថចូលកាន់តំណែងដើមឆ្នាំមុន គោលជំហរនយោបាយការបរទេសអាមេរិកចំពោះអាស៊ីក្លាយជាសំនួរដែលគេលើកឡើងជាហូរហែ ហើយការប្រកាសដកអាមេរិកចេញពីកិច្ចព្រមព្រៀងពាណិជ្ជកម្មអន្តរប៉ាស៊ីហ្វិក (TPP) នោះរឹតតែធ្វើឲ្យគេបារម្ភថែមទៀត។ យ៉ាងណាមិញ គ្រប់យ៉ាងត្រឡប់ទៅរកភាពស្ងប់ស្ងាត់ និងក្តីបារម្ភពីជំហរអាមេរិកបានរសាយទៅវិញ បន្ទាប់លោក ត្រាំ បង្ហាញវត្តមាននៅទីក្រុងដាណាង ប្រទេសវៀតណាម និងក្រុងម៉ានីល ហ្វីលីពីន។ ប៉ុន្តែអវត្តមានលោកក្នុងឆ្នាំនេះក្លាយជាកង្វល់ និងសំណួរថ្មីទៀតចំពោះជំហរអាមេរិកក្នុងតំបន់អាស៊ី។
វត្តមានប្រធានាធិបតីអាមេរិកជានិមិត្តរូប និងជាការឲ្យតម្លៃមួយដែរ។ ដូច្នេះហើយ រាល់អវត្តមានរបស់ប្រមុខរដ្ឋអាមេរិកក្នុងកិច្ចប្រជុំសំខាន់ៗពេលនេះ នឹងមានផលប៉ះពាល់ដែរលើគោលជំហរនយោបាយការបរទេសអាមេរិកក្នុងតំបន់ និងធ្វើឲ្យមានការយល់ឃើញថា អាមេរិកមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះសម្ព័ន្ធមិត្តនិងដៃគូក្នុងតំបន់អាស៊ីទេ បើទោះជារដ្ឋបាលនេះបន្តលើកស្ទួយ«គោលគំនិតឥណ្ឌូប៉ាស៊ីហ្វិក» ដែលជាយុទ្ធសាស្ត្រការបរទេសថ្មីក្នុងតំបន់ក៏ដោយចុះ។
មេដឹកនាំតំបន់ខ្លះទៀតដែលចង់ឲ្យអាមេរិកពង្រឹងតួនាទីទប់ទល់ជាមួយចិន បារម្ភថា អាមេរិកកំពុងបន្សល់ចន្លោះសម្រាប់ចិនពង្រឹងឥទ្ធិពលរបស់ខ្លួនកាន់តែខ្លាំងថែមទៀតក្នុងតំបន់ដែរ។
កន្លងមក អាមេរិកដកខ្លួនចេញពីកិច្ចព្រមព្រៀងពាណិជ្ជកម្មអន្តរប៉ាស៊ីហ្វិក និងមិនគាំទ្រកិច្ចព្រមព្រៀងពាណិជ្ជកម្មពហុភាគី។ ឥឡូវនេះ ក្រោមគោលនយោបាយតម្កល់ប្រយោជន៍អាមេរិកជាធំ លោក ត្រាំ បន្តបញ្ឆេះសង្គ្រាមពាណិជ្ជកម្មប្រឆាំងទាំងដៃគូ ទាំងគូប្រជែង និងសម្ព័ន្ធមិត្តទៀត។ ចំណែកចិនឯណោះវិញ កាន់តែមានទឹកមាត់ប្រៃ និងមានតួនាទីកាន់តែចម្បងក្នុងការលើកស្ទួយពាណិជ្ជកម្មអន្តរជាតិថែមទៀត។
ការបិទបញ្ចប់ដំណើរការចរចាបង្កើតកិច្ចព្រមព្រៀងភាពជាដៃគូពាណិជ្ជកម្មគ្រប់ជ្រុងជ្រោយថ្នាក់តំបន់ (RCEP) ដែលដឹកនាំដោយចិន នៅត្រឹមចុងឆ្នាំនេះពេលប្រជុំនៅសិង្ហបុរី ជារឿងមួយជាឧទាហរណ៍មួយសំខាន់។ ក្រៅពីជាយន្តការជំរុញពាណិជ្ជកម្មសេរី វាក៏ជាច្រកទ្វារសម្រាប់ឲ្យចិនពង្រីកឥទ្ធិពលរបស់ខ្លួនក្នុងតំបន់ផង ខណៈអាមេរិកដើរចេញឆ្ងាយ។
RCEP ត្រូវបានចិនស្នើឡើងដំបូងនៅឆ្នាំ ២០១២ ហើយមានសមាជិកសរុប ១៦ ហើយគ្មានអាមេរិកឡើយ។ សមាជិកទាំងនោះមានរដ្ឋអាស៊ាន ១០ និងដៃគូប្រាំមួយទៀតមានឥណ្ឌា ចិន ជប៉ុន កូរ៉េខាងត្បូង អូស្ត្រាលី និងនូវែលសេឡង់។
២.អវត្តមានត្រាំ៖ ជំហរអាមេរិកនៅមិនច្បាស់លាស់ ឯគោលគំនិតឥណ្ឌូប៉ាស៊ីហ្វិកនៅស្រពេចស្រពិល
ការប្រកាសមិនមកចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំតំបន់នេះ កើតឡើងស្របពេលដែលមន្ត្រីអាមេរិកកំពុងបន្តពពាយនាយរកការគាំទ្រ«គោលគំនិតឥណ្ឌូប៉ាស៊ីហ្វិក» ពីបណ្តាប្រទេសនៅក្នុងតំបន់ «គោលគំនិតឥណ្ឌូប៉ាស៊ីហ្វិក» សំដៅដល់លើការធានាស្ថិរភាព និងសន្តិភាពតំបន់ ដែលគ្រប់ភាគីអាចអនុវត្តសេរីភាពនាវាចរណ៍ និង សណ្តាប់ធ្នាប់អន្តរជាតិផ្អែកសំខាន់លើច្បាប់អន្តរជាតិត្រូវភាគីទាំងអស់គោរពប្រតិបត្តិ។
ប៉ុន្តែគេមើលឃើញថា វាជាយុទ្ធសាស្ត្រទប់ឥទ្ធិពល ឬហ៊ុមព័ទ្ធចិនដែលកំពុងកើនឡើងឥទ្ធិពលឥតឈប់នៅក្នុងតំបន់ទាំងយោធា នយោបាយ និងសេដ្ឋកិច្ច។ វាអាចរួមមានទាំងការចាប់ដៃគ្នាជាមួយមហាអំណាចតំបន់ផ្សេងទៀតដូចជាឥណ្ឌា ជប៉ុន និងអូស្ត្រាលីជាដើម។
ក្នុងពេលទស្សនកិច្ចតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ រដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសអាមេរិកលោក ម៉ៃ ប៉ុមប៉េអូ កាលពីខែមុនបានប្រកាសផ្តល់ហិរញ្ញវត្ថុទំហំ ៣០០លានដុល្លារសម្រាប់ពង្រឹងសន្តិសុខតំបន់។ មកដល់ពេលបច្ចុប្បន្ន អាមេរិកបន្តពង្រឹងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការយោធា តាមរយៈការគាំទ្រហ្វឹកហ្វឺនបំពាក់បំប៉នសមត្ថភាពកងទ័ពក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍។ កងទ័ពអាមេរិកក៏បន្តអនុវត្ត និងគាំទ្រសេរីភាពនៃការធ្វើនាវាចរណ៍ និងការហោះហើរនៅក្បែរដែនជម្លោះសមុទ្រចិនខាងត្បូងស្របតាមច្បាប់អន្តរជាតិដែរ។
ពាក់ព័ន្ធនឹងសេដ្ឋកិច្ចវិញ អាមេរិកក៏ប្តេជ្ញាចិត្តបន្តគាំទ្រនិង ជំរុញការកសាងសេដ្ឋកិច្ចឌីជីថល និងការផ្សាភ្ជាប់ក្រោមក្របខណ្ឌនៃគោលគំនិតឥណ្ឌូប៉ាស៊ីហ្វិកក្នុងតំបន់ដែលធានាប្រយោជន៍យូរអង្វែងរវាងអាមេរិក និងប្រទេសក្នុងតំបន់ដូចគ្នា។
ទោះជាបែបនេះក្តី គោលគំនិតឥណ្ឌូប៉ាស៊ីហ្វិកនៅតែស្រពេចស្រពិល និងគ្មាននិយមន័យច្បាស់លាស់នៅឡើយ។ អ្នកជំនាញនៅតែបន្តចោទសួរថា តើគោលគំនិតនេះអ្វីឲ្យពិតប្រាកដនោះ និងមានគោលដៅបែបណា។ ដូច្នេះហើយទើបអវត្តមានលោក ត្រាំ ក្នុងកិច្ចប្រជុំតំបន់ខាងមុខបង្កើតក្តីបារម្ភកាន់តែច្រើន។
ក្រោយពីបានលឺពីដំណឹងដែលថាលោក ត្រាំ មិនចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំតំបន់ ប្រធានអាស៊ានសិង្ហបុរី បានបង្ហាញក្តីសង្ឃឹមយ៉ាងមុតមាំថា អាមេរិកនឹងបន្តការផ្សាភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយតំបន់អាស៊ីជាពិសេសបណ្តាប្រទេសអាស៊ាន រួមទាំងបង្កើតគំនិតផ្តួចផ្តើមថ្មីទៀតដើម្បីពង្រឹងទំនាក់ទំនងនិងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការរួមគ្នាថ្នាក់តំបន់ដែរ។
យ៉ាងក៏ដោយ លោក ត្រាំ មិនមែនជាប្រធានាធិបតីអាមេរិកដំបូងទេ ដែលអាក់ខានមកចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំកំពូលកម្រិតតំបន់អាស៊ីនេះ។ សូម្បីតែ លោក បារ៉ាក់ អូបាម៉ា ដែលជាអ្នកផ្តួចផ្តើមគោលនយោបាយពង្រឹងតុល្យភាពអំណាចនិងឥទ្ធិពលអាមេរិកនៅអាស៊ីវិញនោះ ក៏អាក់ខានចូលរួមកិច្ចប្រជុំអាស៊ាននៅព្រុយណេនៅឆ្នាំ ២០១៣ និងប្រជុំ APEC នៅឥណ្ឌូណេស៊ីដែរព្រោះបញ្ហានយោបាយក្នុងស្រុក គឺការបិទរដ្ឋាភិបាល (Government Shutdown)។
៣.បោះឆ្នោតសភាពាក់កណ្តាលអាណត្តិអាចជាហេតុផលដែលលោក ត្រាំ មិនមកអាស៊ី?
ដូចឆ្នាំ ២០១៣ ដែរ បញ្ហានយោបាយក្នុងស្រុកអាមេរិកអាចជាហេតុផលមួយផ្នែកដែលតម្រូវឲ្យលោក ត្រាំ សម្រេចមិនអញ្ជើញមកអាស៊ី។ បញ្ហាក្នុងស្រុកនោះគឺ ការរៀបចំបោះឆ្នោតពាក់កណ្តាលអាណត្តិដែលនឹងត្រូវរៀបចំប៉ុន្មានថ្ងៃប៉ុណ្ណោះមុនកិច្ចប្រជុំកំពូលអាស៊ានមកដល់។ ជាធម្មតា ការបោះឆ្នោតនេះផ្តល់ឱកាសដល់ប្រជាជនដែលមិនពេញចិត្តនឹងប្រធានាធិបតីបញ្ចេញសំឡេងរបស់ខ្លួន ឬអាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតថា ប្រជាប្រិយភាពប្រធានាធិបតីជាកត្តាដែលកំណត់លទ្ធផលនៃការបោះឆ្នោតពាក់កណ្តាលអាណត្តិនេះដែរ។
ក្នុងការបោះឆ្នោតឆ្នាំ ២០០៦ បក្សប្រជាធិបតេយ្យដណ្តើមអាសនៈភាគច្រើនពីក្រុមប្រជាធិបតេយ្យ ហើយក្នុងឆ្នាំ ២០១០ បក្សសាធារណរដ្ឋដណ្តើមអាសនៈភាគច្រើននៃសភាទាំងពីរត្រឡប់មកវិញដែរ។
ក្នុងការបោះឆ្នោតថ្ងៃ ៦ ខែវិច្ឆិកាខាងមុខ គេវាយតម្លៃថា បក្សប្រជាធិបតេយ្យនឹងអាចដណ្តើមសំឡេងភាគច្រើនៅសភាទាំងពីរ ស្របពេលដែលប្រជាប្រិយភាពលោក ត្រាំ មិនសូវល្អ។ បើតាមការស្ទង់មតិដើមខែសីហា Gallup poll ប្រជាជនអាមេរិក ៥៤ ភាគរយមិនគាំទ្រប្រធានាធិបតី ត្រាំ ទេ ហើយវាជាសញ្ញាអវិជ្ជមានមួយសម្រាប់ការបោះឆ្នោតពាក់កណ្តាលអាណត្តិនេះ។
បើសិនជាបក្សសាធារណរដ្ឋចាញ់ឆ្នោតហើយបាត់បង់អាសនៈភាគច្រើនដែលខ្លួនកំពុងកាន់កាប់នៅក្នុងសភាទាំងពីរ គ្រោះថ្នាក់ចំពោះលោក ត្រាំនឹងកើតឡើងជាក់ជាមិនខាន។ គ្រោះថ្នាក់ធំនោះគឺ អាចជាការផ្តើមនីតិវិធីការដកហូតតំណែងប្រធានាធិបតីផង ជុំវិញសំណុំរឿងចូលដៃចូលជើងជាមួយរុស្ស៊ី និងការលូកលាន់របស់រុស្ស៊ីក្នុងការបោះឆ្នោតអាមេរិកឆ្នាំ ២០១៦។
៤.លោក ត្រាំមិនមកអាស៊ី ខណៈសំណុំរឿងចរចារំលាយនុយក្លេអ៊ែរកូរ៉េខាងជើងជាប់គាំង
ការប្រកាសមិនមកចូលរួមកិច្ចប្រជុំអាស៊ានរបស់លោក ត្រាំ កើតឡើងខណៈពេលដែលដំណើរការចរចាជាមួយកូរ៉េខាងជើងលើការរំសាយនុយក្លេអ៊ែរជាប់គាំងដែរ។ ដើមឡើយគេធ្លាប់រំពឹងខ្ពស់ ថា លោក ត្រាំ នឹងត្រឡប់មកសិង្ហបុរីជាថ្មីទៀត ព្រោះលោកបានចូលរួមកិច្ចប្រជុំពិសេសជាមួយមេដឹកនាំកំពូលកូរ៉េខាងជើង គីម ជុងអ៊ុន នៅបុរីរដ្ឋនេះដែរពីខែមិថុនាកន្លងមកនេះ។
ក្រោយជំនួបប្រវត្តិសាស្ត្រ វាមានការឯកភាពគ្នា និងប្តេជ្ញាចិត្តជំរុញការរំសាយនុយក្លេអ៊ែរ ហើយអ្វីដែលពិសេសនោះគឺលោក ត្រាំ បានធ្វើសម្បទានទ្រង់ទ្រាយធំដែរដោយផ្អាកសមយុទ្ធយោជាមួយកូរ៉េខាងត្បូងនិងជប៉ុនដើម្បីបញ្ចៀសការប្រឈមមុខដាក់គ្នាដោយប្រការណាមួយផង។ កូរ៉េខាងជើងបង្ហាញឆន្ទៈល្អ ដោយកម្ទេចទីតាំងបាញ់សាកល្បងមីស៊ីលនិងនុយក្លេអ៊ែររបស់ខ្លួនដូចគ្នា។
ប៉ុន្តែគ្រប់យ៉ាងមិនដើរទៅរលូនដូចការរំពឹងទុកទេ។ អាមេរិកអះអាងថា ខ្លួនបន្តរក្សាសម្ពាធដែលមានប្រឆាំងកូរ៉េខាងជើងរហូតដល់ឃើញកិច្ចការសំខាន់ត្រូវចេញជារូបរាង។ ឯនៅកូរ៉េខាងជើងវិញ គេរកឃើញថា របបដឹកនាំនេះបន្តសកម្មភាពនុយក្លេអ៊ែររបស់ខ្លួនដដែល។ មកដល់ឥឡូវ ដំណើរការចរចានៅទ្រឹងមិនទៅមុខ។ លោក ត្រាំ លុបចោលដំណើរទស្សនកិច្ចប្រមុខការទូតអាមេរិកលោក ម៉ៃ ប៉ុមប៉េអូ ទៅកាន់កូរ៉េខាងជើងចុងខែសីហាដោយសារមិនឃើញការវិវត្តនៃការចរចានេះឡើយ។ លោក ត្រាំ បន្ទោស ចិន ដែលធ្វើឲ្យបញ្ហាស្មុគស្មាញ ដោយលើកហេតុផលថា ចិនព្យាយាមសងសឹកអាមេរិកព្រោះខឹងនឹងសង្គ្រាមពាណិជ្ជកម្ម។
តាមពិតទៅ ពេលនាំលោក គីម ជុងអ៊ុន មកប្រជុំទល់មុខសិង្ហបុរី លោក ត្រាំ អួតអាងថា គោលនយោបាយរបស់លោកមានគុណសម្បត្តិច្រើនក្នុងការដាក់សម្ពាធឲ្យកូរ៉េខាងជើងប្តូរឥរិយាបថ៣៦០ដឺក្រេបែបនេះ។ ប៉ុន្តែពេលនេះ ទាំងលោក ត្រាំ និងមន្ត្រីខ្លួន ហាក់បាក់អំណួតដែរ ព្រោះធ្លាប់អួតអាង និងមានសុទិដ្ឋិនិយមខ្ពស់ពេកចំពោះការចរចាជាមួយកូរ៉េខាងជើងនេះ។
៥.មិនមកអាស៊ីតែ លោក ត្រាំ នឹងទៅអឺរ៉ុប និងអាមេរិកឡាទីន
ថ្វីបើមិនមកចូលរួមប្រជុំកំពូលនៅអាស៊ីក៏ដោយ លោក ត្រាំ បែរជានឹងចំណាយពេលធ្វើដំណើរទៅកាន់តំបន់អឺរ៉ុបវិញ។ យោងតាមការប្រកាសរបស់សេតវិមាន លោក ត្រាំ នឹងចូលរួមខួប ១០០ ឆ្នាំនៃការបញ្ចប់សង្គ្រាមលោកលើកទីមួយនៅបារាំង ហើយនឹងបន្តទៅទស្សនកិច្ចនៅអ៊ៀរឡង់ដើម្បីពង្រឹងចំណងទំនាក់ទំនងស៊ីជម្រៅដែលមានយូរអង្វែងនិងជាប្រវត្តិសាស្ត្ររវាងប្រទេសទាំងពីរផងដែរ។
ឥរិយាបថនេះ ត្រូវបានគេបកស្រាយ លោក ត្រាំ កំពុងផ្តល់អាទិភាពដល់តំបន់អឺរ៉ុបជាជាងអាស៊ីដែរ។ គេដឹងច្បាស់ថា បច្ចុប្បន្ននេះទំនាក់ទំនងរវាងអាមេរិក និងសម្ព័ន្ធមិត្តអឺរ៉ុបមិនសូវល្អប៉ុន្មានទេ ដោយសារនយោបាយតម្កល់ប្រយោជន៍អាមេរិកជាធំ។ ក្នុងកិច្ចប្រជុំប្រទេសប្រាំពីរ (G7) នៅកាណាដាខែកក្កដា មេដឹកនាំអាមេរិកនេះបន្តទិតៀនរដ្ឋអឺរ៉ុបដែលបន្តពឹងផ្អែកលើលុយអាមេរិកក្នុងការការពារសន្តិសុខ និងបន្តកេងចំណេញពីអាមេរិកលើទំនាក់ទំនងពាណិជ្ជកម្មថែមទៀត។
ដើមខែមិថុនាកន្លងមក រដ្ឋបាលលោក ត្រាំ បានប្រកាសដាក់បន្ថែមពន្ធ ២៥ភាគរយ ប្រឆាំងផលិតផលដែកថែប និងកម្រិត ១០ភាគរយប្រឆាំងផលិតផលអាលុយមីញ៉ូមនាំចូលពីអឺរ៉ុប កាណាដា និងម៉ិកស៊ិកផងដែរ។ ប្រទេសជាសម្ព័ន្ធមិត្តអាមេរិកទាំងនេះបានដាក់វិធានការតបតវិញផងដែរភ្លាមៗនោះ។
រឿងដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់នោះ មេដឹកនាំអឺរ៉ុប ដូចជា អាល្លឺម៉ង់ និងបារាំង ធ្លាប់អះអាងដែរថា អឺរ៉ុបលែងពឹងពាក់អាមេរិកបានទៀតហើយរឿងសន្តិសុខ និងការពារជាតិនោះ។ ប្រទេសទាំងនោះអះអាងថា វាចាំបាច់ដែលអឺរ៉ុបត្រូវពង្រឹងសមត្ថភាពផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីបន្ថយការពឹងពាក់លើអាមេរិកផងដែរនាពេលអនាគត។
ចំណែករឿងផ្សេងទៀតដូចជាកិច្ចព្រមព្រៀងនុយក្លេអ៊ែរអ៊ីរ៉ង់ និងការប្រែប្រួលអាកាសធាតុរឹតតែធ្វើឲ្យអឺរ៉ុប និងអាមេរិកបែកខ្ញែកគ្នាថែមទៀត។ យ៉ាងណាក៏ដោយ វត្តមានរបស់ប្រធានាធិបតីអាមេរិកនៅអឺរ៉ុបចុងឆ្នាំនេះទំនងជាការប្រែប្រួលជំហរការបរទេសអាមេរិកចំពោះតំបន់អឺរ៉ុបក្នុងក្របខណ្ឌណាមួយផង។
ក្នុងទំនាក់ទំនងសេដ្ឋកិច្ច វាហាក់បីដូចជាមានសញ្ញាវិជ្ជមានខ្លះៗហើយ។ ដូចឃើញស្រាប់ កាលពីចុងខែកក្កដា លោក ត្រាំ បានយល់ព្រមចរចាសម្របសម្រួលលើបញ្ហាពាណិជ្ជកម្មជាមួយអឺរ៉ុបក្រោយការដំឡើងពន្ធប្រឆាំងគ្នាទៅវិញទៅមកនោះ។
មួយវិញទៀត មិនមកប្រជុំ APEC ប៉ុន្តែលោក ត្រាំ នឹងទៅចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំប្រទេស ២០ នាទីក្រុង Bueno Aires ប្រទេសអាហ្សង់ទីនចុងខែវិច្ឆិកាវិញ។ នៅទីនោះលោក ត្រាំ នឹងមានឱកាសឆ្លៀត ជជែកពិភាក្សាគ្នាជាមួយប្រមុខរដ្ឋចិន ស៊ី ជិនភីង ផងដែរពីទំនាក់ទំនងទ្វេភាគីជាពិសេសសង្គ្រាមពាណិជ្ជកម្មដែលកំពុងធ្វើឲ្យពិភពលោកជ្រួលច្របល់នោះ។
អាមេរិកផ្តើមសង្គ្រាមពាណិជ្ជកម្មប្រឆាំងចិនកាលពីដើមខែកក្កដាកន្លងទៅ ដោយមានការបង្កើនពន្ធប្រឆាំងទំនិញចិនបន្តបន្ទាប់សរុបទាំងអស់មានទំហំ ៥០ពាន់លានដុល្លារឯណោះ។ គេឃើញមានការ មានការព្យាយាមរកវិធីបញ្ចៀសកុំឲ្យបញ្ហាកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរផងដែរ ដោយមានការបញ្ជូនតំណាងជាន់ខ្ពស់នៃភាគីទាំងពីរទៅចរចាគ្នាដែរ។ ត្រាំ ម្តងជាពីរដងបន្តគំរាមដាក់ពន្ធបន្ថែមប្រឆាំងទំនិញមានតម្លៃ ២០០ពាន់លានដុល្លារដែលនាំចូលពីចិនដូចគ្នា បើសិនជាការចរចានេះគ្មានផ្លែផ្កាទេ។
បើសិនជាលោក ត្រាំ និងស៊ី នឹងជួបពិភាក្សាគ្នានៅក្រៅកិច្ចប្រជុំប្រទេស ២០ វាអាចជាឱកាសពិសេសសម្រាប់ឲ្យមេដឹកនាំទាំងពីរស្វែងររកជំហរួមបញ្ចប់សង្គ្រាមសេដ្ឋកិច្ចសតវត្សន៍ទី ២១ ដែលគំរាមកំហែងចរន្តសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោកដែរ៕