វិបត្តិសង្គម អសន្តិសុខ ហិង្សា ខ្វះស្បៀង និងខ្វះថ្នាំសង្កូវចាប់ពីឆ្នាំ ២០១៤ បានបង្ខំឲ្យពលរដ្ឋវេណេស៊ុយអេឡារាប់លាននាក់ភៀសខ្លួនទៅរកទីកន្លែងសមរម្យដើម្បីកសាងជីវិតថ្មី។ កូឡុំប៊ីក្លាយជាគោលដៅចម្បងបំផុតរបស់បណ្តាពលរដ្ឋវេណេស៊ុយអេឡា ហើយរៀងរាល់ថ្ងៃជនភៀសខ្លួនវេណេស៊ុយអេឡាមិនតិចជាងបីពាន់នាក់ឡើយដែលតម្រង់ជួរសុំសិទ្ធិជ្រកកោននៅរដ្ឋជិតខាងកូឡុំប៊ីនេះ។ មកដល់បច្ចុប្បន្ន ពលរដ្ឋកូឡុំប៊ីបានបើកទ្វារស្វាគមន៍ជនភៀសខ្លួនវេណេស៊ុយអេឡាលើសមួយលាននាក់ហើយ។ តើមូលហេតុអ្វីបានជាកូឡុំប៊ីមានសណ្តានចិត្តជ្រាលជ្រៅចំពោះពលរដ្ឋវេណេស៊ុយអេឡាបែបនេះ?
វេណេស៊ុយអេឡាមានព្រំដែនចម្ងាយជាង ២២០០គីឡូម៉ែត្រជាមួយកូឡុំប៊ី។ ចំណែកទីក្រុង Cucuta ជាទីក្រុងមួយរបស់កូឡុំប៊ីមានទីតាំងស្ថិតជាប់ព្រំដែនវេណេស៊ុយអេឡា និងជាទីតាំងដែលបើកទ្វារទទួលស្វាគមន៍ពលរដ្ឋវេណេស៊ុយអេឡារាប់ពាន់នាក់រៀងរាល់ថ្ងៃដែលរត់មករកជំនួយ និងស្វែងរកកន្លែងជ្រកកោនដែរ។
គណៈកម្មការសង្គ្រោះអន្តរជាតិ (IRC) របស់កូឡុំប៊ីវាយតម្លៃថា ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ពលរដ្ឋវេណេស៊ុយអេឡាយ៉ាងហោច ៣៥០០នាក់នាំគ្នាឆ្លងស្ពាន Simon Bolivar មកទិញស្បៀងអាហារ និងទទួលយកជំនួយមនុស្សធម៌ជាពិសេសថ្នាំសង្កូវ និងសម្ភារដទៃទៀតដែលមិនមាននៅវេណេស៊ុយឡា។ អ្វីដែលសំខាន់នោះ ពលរដ្ឋវេណេស៊ុយអេឡាយ៉ាងតិច ៤០០០នាក់បានសុំជ្រកកោននៅកូឡុំប៊ីជំនួសឲ្យការត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតវិញ។
យោងតាមរបាយការណ៍ទីភ្នាក់ងារអង្គការសហប្រជាជាតិទទួលបន្ទុកជនភៀសខ្លួនកាលពីខែវិច្ឆិកា ចាប់ពីឆ្នាំ ២០១៤ មក ប្រជាជនវេណេស៊ុយអេឡាដែលភៀសខ្លួនកើនឡើងដល់ បីលាននាក់រួចទៅហើយ។ វិបត្តិជនភៀសខ្លួននៅរដ្ឋអាមេរិកឡាទីនកើតឡើងដោយសារការអូសបន្លាយនៃវិបត្តិនយោបាយនិងសេដ្ឋកិច្ចបង្កើតដោយមេដឹកនាំ នីកូឡា ម៉ាឌុយរ៉ូ។ ក្នុងចំណោមនោះ មានជនភៀសខ្លួនលើសមួយលាននាក់ឯណោះ ដែលបានឆ្លងដែនចូលទៅសុំសិទ្ធិជ្រកកោននៅកូឡុំប៊ី។ ប្រហែល ៥០ម៉ឺននាក់សម្រេចជ្រើសរើសយកប៉េរូ ហើយជនភៀសខ្លួនដែលនៅសេសសល់គឺនាំគ្នាសុំសិទ្ធិជ្រកកោននៅអេក្វាឌ័រ អាហ្សង់ទីន ស៊ីលី និងប្រេស៊ីល។
នៅក្រុង Cucuta គេឃើញមានផ្ទាំងស្វាគមន៍ពលរដ្ឋវេណេស៊ុយអេឡាដែលជនជាតិភៀសខ្លួនថែមទៀត ហើយពួកគេទទួលបានការយកចិត្តទុកដាក់ខ្លាំង និងការថែទាំពីសំណាក់រដ្ឋាភិបាល និងប្រជាពលរដ្ឋកូឡុំប៊ីដែរ។ ជារួមពលរដ្ឋវេណេស៊ុយអេឡាត្រូវបានពលរដ្ឋកូឡុំប៊ីចាត់ទុកដូចជាបងប្អូនឬក្រុមគ្រួសារបស់ពួកគេដែរ។ ទង្វើប្រជាជនកូឡុំប៊ីបានក្លាយចម្ងល់មួយ ប៉ុន្តែគេមិនអាចយល់ពីមូលហេតុដែលប្រជាជនកូឡុំប៊ីមានសណ្តានចិត្តល្អចំពោះពលរដ្ឋវេណេស៊ុយអេឡាក្នុងគ្រាអាសន្នអន់ក្របែបនេះ បើសិនជាគេមិនបានដឹងពីប្រវត្តិសាស្ត្រប្រជាជាតិទាំងពីរនោះ។
ហេតុផលផលចម្បងទីមួយគឺ កូឡុំប៊ី និងវេណេស៊ុយអេឡាធ្លាប់ជាប្រទេសតែមួយក្នុងជំនាន់មេដឹកនាំបដិវដ្តន៍វេណេស៊ុយអេឡាលោក ស៊ីម៉ុន បូលីវ៉ា (Simon Bolivar)។ វាមានន័យថា ពួកគេធ្លាប់ជាបងប្អូ មានសាច់ឈាមតែមួយពីអតីតកាល។ បន្ទាប់ពីឈ្នះម្ចាស់អាណានិគមអេស្ប៉ាញនៅក្នុងសមរភូមិ Boyaca និង Carabobo ក្នុងឆ្នាំ ១៨២១ លោក បូលីវ៉ា ដែលជាមេដឹកនាំនយោបាយផង និងយោធាផងនោះបានសម្រេចបង្កើតរដ្ឋសហព័ន្ធ សាធារណរដ្ឋ កូឡុំប៊ីដ៏ធំអស្ចារ្យ (Republic of Gran Colombia) ដោយមានរដ្ឋចំណុះបួនមានវេណេស៊ុយអេឡា, កូឡុំប៊ី, ប៉ាណាម៉ា និងអេក្វាឌ័រផងដែរ។
ប៉ុន្តែដប់ឆ្នាំក្រោយមក Republic of Gran Colombia ត្រូវបានរំលាយចោលវិញជាផ្លូវការ ហើយវេណេស៊ុយអេឡា អេក្វាឌ័រ និង Nueva ឬ New Granada បានប្រកាសខ្លួនជារដ្ឋឯករាជ្យ។ New Granada បន្ទាប់មកត្រូវបានបំបែកខ្លួនជាពីក្លាយរដ្ឋកូឡុំប៊ី និងបាណាម៉ាដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ ព្រឹត្តិការណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រនេះហើយដែលបានក្លាយជាចំណងចងភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងស្អិតល្មួតរវាងពលរដ្ឋវេណេស៊ុយអេឡា និងកូឡុំប៊ីដូច្នេះ។
ចំណែកហេតុផលទីពីរ គឺកូឡុំប៊ីដឹងពីទុក្ខលំបាក និងព្យាយាមតបស្នងសងគុណពលរដ្ឋវេណេស៊ុយអេឡា។ គេគួរដឹងថា កូឡុំប៊ីរងគ្រោះដោយសារសង្គ្រាមស៊ីវិលប្រឆាំងក្រុមឧទ្ទាមទ័ពព្រៃជាងប្រាំទសវត្សរ៍មកហើយ។ សង្គ្រាមរវាងកម្លាំងរដ្ឋាភិបាលប្រឆាំងកងកម្លាំងឧទ្ទាម FARC សម្លាប់ប្រជាជនស្លូតត្រង់ជិតបីសែននាក់ ហើយក៏ង្កើតឲ្យមានជនភៀសខ្លួនរហូតដល់ ប្រាំពីរលាននាក់ ទម្រាំមានកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពជាផ្លូវការកាលពីឆ្នាំ ២០១៧ ក្រោមការជំរុញពីអតីតប្រធានាធិបតីវេណេស៊ុយអេឡាលោក Juan Manuel Santos។ យ៉ាងណាមិញគ្មានកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពរវាង រដ្ឋាភិបាលជាមួយក្រុមសកម្មប្រយុទ្ធទាហានរំដោះជាតិ (ELN)ឡើយ។ គេចាំមិនភ្លេចថា ពលរដ្ឋវេណេស៊ុយអេឡាក៏ធ្លាប់បានបើកទ្វារចំហរស្វាគមន៍ជនភៀសខ្លួនកូឡុំប៊ីរាប់ម៉ឺននាក់ដែរ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ភាពរាក់ទាក់ និងទំនាក់ទំនងដ៏កក់ក្តៅប្រៀបដូចជាក្រុមគ្រួសាររវាងពលរដ្ឋវេណេស៊ុយអេឡា និងកូឡុំប៊ីនេះប្រហែលជាមិនស្ថិតនៅយូរអង្វែងឡើយ។ កំណើនជនភៀសខ្លួនរៀងរាល់ថ្ងៃ ប្រាកដណាស់ថា វាមិនអាចឲ្យកូឡុំប៊ីទ្រាំទ្ររួចឡើយ បើសិនជាគ្មានជំនួយពីខាងក្រៅ ឬពីសហគមន៍អន្តរជាតិ។
កំណើនជនភៀសខ្លួនយ៉ាងគំហុករហូតដល់លើស មួយលាននាក់មិនមែនជារឿងសាមញ្ញទេសម្រាប់កូឡុំប៊ី។ វាជាសម្ពាធ និងបន្ទុកដ៏ធំលើរដ្ឋាភិបាលក្រុងបូហ្គោតា ដ្បិតថាការចំណាយលើការថែទាំជនភៀសខ្លួននោះស្មើនឹង០,៥ភាគរយនៃផលិតផលក្នុងស្រុកសរុបរបស់កូឡុំប៊ីទៅហើយ។ កូឡុំប៊ីត្រូវងាកទៅទទួលខុសត្រូវលើពលរដ្ឋវេណេស៊ុយអេឡា ទាំងដែលខ្លួនមានប្រជាជនក្រីក្រ និងត្រូវការជំនួយសង្គ្រោះស្រាប់នោះ។
ទាក់ទិននឹងបញ្ហានេះ អនុប្រធានាធិបតីកូឡុំប៊ី Marta Lucía Ramírez បានប្រកាសថា កូឡុំប៊ីនៅតែទ្វារជួយដល់ជនដែលត្រូវការជំនួយ ប៉ុន្តែលោកស្រីទទួលស្គាល់ថា ការទទួលខុសត្រូវថែទាំងជនភៀសខ្លួនច្រើនលាននាក់បន្ថែមទៀតនឹងក្លាយជារឿងលំបាកបំផុតសម្រាប់រដ្ឋាភិបាលកូឡុំប៊ី។ ឆ្លៀតឱកាសនោះលោកស្រី ក៏បានប្រកាសដង្ហោយរកជំនួយពីសហគមន៍អន្តរជាតិដើម្បីដោះស្រាយវិបត្តិមនុស្សជាតិទាំងនេះរួមគ្នាដែរ។
មួយទៀត ពលរដ្ឋកូឡុំប៊ីមានអារម្មណ៍ស្អប់ និងខឹងសម្បារជនភៀសខ្លួនចាប់ផ្តើមកើនឡើង។ ហេតុផលចម្បងគឺករណីចោរកម្ម ឃាតកម្ម និងឧក្រិដ្ឋកម្ម ផ្សេងទៀតជាច្រើនដែលបង្កដោយជនភៀសខ្លួន។ គេបារម្ភថា បញ្ហាទាំងនេះនឹងកើតមានឡើងកាន់តែខ្លាំងនៅពេលដែលកំណើនជនភៀសខ្លួនមានកាន់តែច្រើនថែមទៀត ហើយវានឹងប៉ះពាល់កាន់តែខ្លាំងដល់សន្តិសុខនិងសណ្តាប់ធ្នាប់កូឡុំប៊ីដែរ៕