ជាតិ
បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍
បទសម្ភាសន៍
២៥ខេត្ត/រាជធានី
×![]()
បាត់ដំបង៖ ផលិតផល«មីល្ពៅ» ដែលកំពុងល្បីពេញបណ្តាញសង្គមហ្វេសប៊ុកកាលពីពេលថ្មីៗនេះ គឺជាស្នាដៃផលិតរបស់យុវជន គិម វ៉ាង ដែលបញ្ចប់ការសិក្សាជំនាញវិទ្យាសាស្ដ្រចំណីអាហារពីសាកលវិទ្យាល័យបាត់ដំបង។ ការកែច្នៃមីពីរសជាតិផ្លែល្ពៅនេះ កើតចេញពីអារម្មណ៍ឈឺចាប់របស់ គិម វ៉ាង ដែលឃើញកសិផលផ្លែល្ពៅខ្មែរ មានតម្លៃទាប និងគ្មានទីផ្សារ។
«មូលហេតុដែលជំរុញឲ្យខ្ញុំខិតខំធ្វើមីល្ពៅខ្មែរ ព្រោះកាលនៅឆ្នាំ២០១៥ នៅខេត្តឧត្តរមានជ័យ មានល្ពៅជាង១តោន ដែលអ្នកខេត្តឧត្តរមានជ័យ បានយកទៅលក់នៅព្រំដែនអូស្មាច់ ទៅលក់ឲ្យថៃ ប៉ុន្តែប្រទេសថៃ ឃើញល្ពៅខ្មែរច្រើន ក៏អត់ចង់ទិញ ដោយសារគេដូចជាចង់ធ្វើបាបខ្មែរ។ ដូច្នេះខ្ញុំក៏មានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ចាប់ពីនោះមក ហើយខ្ញុំក៏ព្យាយាមរកវិធីសាស្ត្រយ៉ាងណាយកល្ពៅខ្មែរទៅកែច្នៃធ្វើអ្វីមួយ»។ នេះជាការរំឭករបស់យុវជន គិម វ៉ាង ដែលទទួលបានការលើកទឹកចិត្ត និងយោបល់ពីលោកសាស្ត្រាចារ្យខ្លួនបន្ថែមទៀត ដើម្បីសម្រេចផលិតមីល្ពៅនេះ។
យុវជនដែលមានដើមកំណើតនៅខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ប៉ុន្តែបានបន្តការសិក្សានៅខេត្តបាត់ដំបង ដោយបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាប័ត្រជំនាញ វិឡាសាស្ដ្រចំណីអាហារនៅឆ្នាំ២០១៧រូបនេះ បានចំណាយពេលស្រាវជ្រាវលើរូបមន្តច្នៃមីពីផ្លែល្ពៅនេះ អស់រយៈពេលពីរឆ្នាំ មុននឹងទទួលបានជោគជ័យកាលពីពេលថ្មីៗនេះ ។ តាមរយៈការស្រាវជ្រាវនេះ យុវជន គិម វ៉ាង ពុំមានឧបករណ៍ទំនើបប្រើប្រាស់នោះទេ ប៉ុន្តែ គិម វ៉ាង ព្យាយាមយកចិត្តទុកដាក់ និងប្រយ័ត្នខ្ពស់បំផុតទាក់ទងនឹងអនាម័យ។ ដ្បិតគ្មានឧបករណ៍ទំនើបក្តី យុវជនរូបនេះ ហ៊ានអះអាងថា មីល្ពៅខ្លួននេះ មានគុណភាពខ្ពស់ ដែលអាចធានាសុវត្ថិភាពពី ៨០ភាគរយទៅ ៩០ភាគរយ ដោយ គិម វ៉ាង បានប្រើវិធីសាស្ត្រដូចជា ពាក់មួកការពារសក់, សម្លៀកបំពាក់ជិត, ស្បែកជើង,ស្រោមដៃ ទីកន្លែងមានអនាម័យល្អ និងទីកន្លែងនៅជាយក្រុង ដើម្បីការពារដីធ្លី,ផ្សែងឡាន និងម៉ូតូ ។
«ចំពោះសុវត្ថិភាពចំណីអាហារ មីដែលខ្ញុំផលិតចេញមក (ពិសោធន៍)តាមរយៈកន្លែងធ្វើការរបស់ខ្ញុំ វាមានស្ដង់ដារ ទោះបីជាមិនបាន១០០ភាគរយ ប៉ុន្តែវាអាចបាន៨០ ទៅ៩០ភាគរយ ។ ហើយស្តង់ដារដែលខ្ញុំលើកឡើងមិនមែនសំដៅលើតែទាល់មានម៉ាស៊ីនចាប់កំទេចលោហៈនៅក្នុងផលិតអ្វីទេ ប៉ុន្តែស្ដង់ដារខ្ញុំសំដៅលើប្រព័ន្ធអនាម័យ ដែលត្រូវឲ្យទៅជាខ្សែសង្វាក់ផលិតកម្មមួយឲ្យបានល្អសិន។ នៅពេលយើងរៀបចំបានត្រឹមត្រូវហើយ យើងត្រូវមើលលើការផលិតរបស់យើង»។ នេះជាការបកស្រាយរបស់យុវជន គិម វ៉ាង ។
ក្រោយជោគជ័យក្នុងផលិតមីល្ពៅនេះ យុវជនបញ្ចប់ការសិក្សាផ្នែកវិទ្យាសាស្ដ្រចំណីអាហាររូបនេះ ក៏មិនទាន់មានលទ្ធភាពគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការផលិតមីបានច្រើននោះដែរ ពោលគឺ គិម វ៉ាង អាចផលិតមីល្ពៅបានតែពី ១៥ ទៅ២០ថង់ប៉ុណ្ណោះ ដោយក្នុង១ថង់មានតម្លៃ៤៥០០រៀល ហើយមាន១០ដុំក្នុងថង់។ មីល្ពៅរបស់ គិម វ៉ាង អាចទុកបានរយៈពេលពីរសប្ដាហ៍។ ដូច្នេះ គិម វ៉ាង ត្រូវលក់ចេញឲ្យអស់ពីស្តុកក្នុងរយៈពេលមួយសប្ដាហ៍ ព្រោះការវេចខ្ចប់មិនទាន់បានល្អគ្រប់គ្រាន់នៅឡើយ។ ប៉ុន្តែមីល្ពៅរបស់ គិម វ៉ាង មិនទាន់ចុះកម្មសិទ្ធិបញ្ញានៅឡើយទេ ដោយសារផលិតផលនេះ ស្ថិតនៅក្នុងអាជីវកម្មបែបលក្ខណៈគ្រួសារប៉ុណ្ណោះ។
ក្តីស្រមៃរបស់ គិម វ៉ាង ដែលចង់ជួយយកផ្លែល្ពៅរបស់កសិករខ្មែរមកផលិតជាទំនិញអ្វីមួយនេះ គឺបានសម្រេចហើយ ប៉ុន្តែវាមិនទាន់ផ្ដល់ក្តីស្ងប់ចិត្តដល់យុវជនស្គមស្ដើង រាងខ្ពស់រូបនេះឡើយ។ គិម វ៉ាង ចង់សិក្សាស្រាវជ្រាវពីការផលិតមីល្ពៅនេះ ឲ្យកាន់តែមានស្ដង់ដារខ្ពស់ថែមមួយកម្រិតទៀត។ ចំណែកអ្វីដែលជាក្តីស្រមៃដ៏ធំមួយទៀតនោះ គឺយុវជនកូនអ្នកខេត្តបន្ទាយមានជ័យរូប ចង់បង្កើតរោងចក្រមួយនៅខេត្តបាត់ដំបង ទីកន្លែងដែលខ្លួនជោគជ័យក្នុងការកែច្នៃមីចេញពីផ្លែល្ពៅតែម្ដង។
«អ្វីដែលខ្ញុំស្រមៃធំបំផុត គឺចង់ឲ្យប្រជាជនខ្មែរ និងបរទេសដែលរស់កំពុងរស់នៅស្រុកខ្មែរ គាំទ្រផលិផតផលដែលគ្មានសារធាតុគីមី ដែលផលិតចេញពីស្នាដៃកូនខ្មែរ»។ នេះជាក្តីរំពឹងរបស់យុវជន គិម វ៉ាង៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
