អ្នកស្រី តូច យ៉ានី ៖ ព្រោះតែពាក្យមួយម៉ាត់ធ្វើឱ្យខ្ញុំក្លាយជាអ្នកបញ្ចូលសំឡេងអាជីព

ជាតិ

បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍

អ្នកស្រី តូច យ៉ានី ៖ ព្រោះតែពាក្យមួយម៉ាត់ធ្វើឱ្យខ្ញុំក្លាយជាអ្នកបញ្ចូលសំឡេងអាជីព

24, Feb 2019 , 10:59 am

រូបភាព

ដោយ: ប៉ូ សាគុន

ភ្នំពេញ៖ អ្នកស្រី តូច យ៉ានី គឺជាអ្នកបញ្ចូលសំឡេងភាពយន្តដ៏ល្បីមួយរូប ដែលគេស្គាល់ច្បាស់តាមរយៈរឿងភាគ F4 ។ អ្នកស្រីក៏បញ្ចូលសំឡេងក្នុងភាពយន្តបរទេសផ្សេងទៀតជាច្រើនរាប់មិនអស់។ ដើមហេតុដែលនាំឱ្យស្ត្រីរូបនេះ ក្លាយជាអ្នកបញ្ចូលសំឡេងអាជីពក៏ព្រោះតែពាក្យថា “សំឡេងដូចផ្គរលាន់ក៏មកនិយាយកុនដែរ" ដែលពាក្យនេះ ពោលដោយអ្នកបញ្ចូលសំឡេងជើងចាស់មួយរូប។

តទៅនេះ ដើម្បីបានជ្រាបពីដំណើររឿងក្លាយជាអ្នកបញ្ចូលសំឡេងអាជីពរបស់ អ្នកស្រី យ៉ានី បែបណានោះ សូមស្ដាប់បទយកការណ៍ដែលរៀបចំដោយកញ្ញា ប៉ូ សាគុន ដូចតទៅ ៖

«ដំបូងចិត្តខ្ញុំគិតថា មិនអាចក្លាយជាអ្នកបញ្ចូលសំឡេងទេ។ តែខ្ញុំក៏ទទួលបានបទពិសោធន៍មួយដែរ។ ពេលខ្ញុំទៅនិយាយ មានជើងចាស់ខាងហ្នឹង គាត់ដៀលខ្ញុំថា សំឡេងដូចផ្គរលាន់អ៊ីចឹង មកបញ្ចូលសំឡេងដែរ ? រឿងនេះហើយដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំតាំងចិត្តថា ត្រូវតែចាប់យកជំនាញនេះឱ្យបាន»។

ភាពយន្តដែលធ្វើឱ្យអ្នកទស្សនាស្គាល់សំឡេងរបស់អ្នកស្រី តូច យ៉ានី ច្បាស់ គឺរឿង F4 ដែលអ្នកស្រី បញ្ចូលឱ្យតួឯងស្រី នាងសាន់ឆាយ និងរឿងស្ដ្រីអ្នកនយោបាយ។ ក្រៅពីនោះភាពយន្តល្បីៗជាច្រើនទៀត បានធ្វើឱ្យសំឡេងអ្នកស្រីគេស្គាល់កាន់តែច្រើនឡើង។

បច្ចុប្បន្នអ្នកស្រី តូច យ៉ានី គឺជា ប្រធានគ្រប់គ្រងក្រុមអ្នកបញ្ចូលសំឡេងភាពយន្តនៅក្នុងស្ថានីយទូរទស្សន៍ហង្សមាស។

មិនមែនត្រឹមតែអាចបញ្ចូលសំឡេងតួឯងបាននោះទេ អ្នកស្រី យ៉ានី អាចប្រើសំឡេងបានប្រមាណជា៨តួផ្សេងគ្នា រាប់ពីតួកូនក្មេងរហូតដល់ចាស់មិនមានធ្មេញ។ អ្នកស្រីបន្ថែម ៖« ពីក្មេងខ្ញុំអាចបញ្ចូលសំឡេងយាយចាស់អត់ធ្មេញ យាយចាស់មានធ្មេញ អ្នកកណ្ដាល តួឯក តួកាច តួក្មេង និងមានតួកណ្ដាលៗ ពីរទៅបីទៀត។ ឥឡូវនេះនៅបញ្ចូលបានទាំងអស់ អ្វីដែលបាត់បង់គឺកូនក្មេង»។

មកដល់ត្រឹមនេះ នាងខ្ញុំសូមរំលឹកពីដើមហេតុដំបូងដែលនាំឱ្យ អ្នកស្រី តូច យ៉ានី ក្លាយជាអ្នកបញ្ចូលសំឡេងបន្តិចសិន។

អង្គុយក្នុងបន្ទប់បញ្ចូលសំឡេងដែលមានជញ្ជាំងពណ៌ស អ្នកស្រី តូច យ៉ានី បានរំឭកថាតាមពិតទៅពីដំបូងឡើង គាត់ចង់ធ្វើការខាងផ្នែកឃោសនាការទេ ៖«ពីក្មេងៗជិះកង់ទៅសាលា ឭមេក្រូ(ឧគ្ឃោសនសព្ទ) តាមផ្លូវ ហើយគេផ្សាយទីនេះ បាត់ដំបង អ៊ីចឹងណា ក៏ចង់ធ្វើខាងឃោសនាការទេ មិនចង់ធ្វើការខាងបញ្ចូលសំឡេងនេះទេ»។

មានសម្ដីពីរោះ និងរួសរាយមកកាន់ខ្ញុំ ក្នុងសម្លៀកបំពាក់អាវពណ៌ស្បែកខ្លា អ្នកបញ្ចូលសំឡេងរូបនេះ ថាក្នុងអំឡុងឆ្នាំ៨០ គាត់បានទៅធ្វើការខាងផ្នែកបញ្ចូលសំឡេងភាពយន្តទាំងដែលមិនដឹងថាការងារយ៉ាងណា។

«ខ្ញុំបានយកប្រវត្តិរូបទៅដាក់។ គេសួរខ្ញុំថា ខ្ញុំចេះឧទ្ទេសនាមទេ? ជំនាន់រដ្ឋកម្ពុជាគេមិនហៅបញ្ចូលសំឡេងទេ គេហៅឧទ្ទេសនាមកុន។ ហើយខ្ញុំក៏ឆ្លើយថាចេះ ខ្ញុំស្មានតែឧទ្ទេសនាមហ្នឹង គេឱ្យទៅអានកាសែត ! ។ គេក៏ឱ្យខ្ញុំទៅខាងភាពយន្ត។ ទៅដល់ទីនោះហើយខ្ញុំក៏មិនឆ្ងល់ថាគេឱ្យទៅធ្វើអ្វីទេ។ ថ្ងៃមួយក៏គេថា ខ្ញុំហ្នឹងមកឧទ្ទេសនាមកុនហើយ។ ខ្ញុំឆ្ងល់ថាឧទ្ទេសនាមហ្នឹងជាអី»។ នេះជាការបន្ថែមរបស់អ្នកស្រី តូច យ៉ានី។

បន្ទាប់ពីអ្នកបញ្ចូលសំឡេងជើងចាស់ ហាក់មិនឱ្យតម្លៃសំឡេងរបស់អ្នកស្រី ពេលនោះហើយការតាំងចិត្តថានឹងចូលវិស័យបញ្ចូលសំឡេងឱ្យទាល់តែបាន ក៏ចាប់កើតមាន។ «កុនហ្នឹងពិបាក តែដល់ខ្ញុំដាក់ចិត្តថារៀន គិតទៅតែពីរខែ ខ្ញុំអាចចាប់យកមកធ្វើអាជីពបាន»។

ស្ត្រីសម្បុរសរូបនេះបានរំឭកពីគ្រារៀនបញ្ចូលសំឡេងកាលពីដំបូងយ៉ាងដូច្នេះ ៖«ពិបាកសែនពិបាក ជំនាន់មីងមិនទាន់មានក្បាលវីដេអូហ្នឹងផង គេចាក់កុនតែម្ដង។ គេលក់សំបុត្រឱ្យមនុស្សចូលទៅមើល ហើយខ្ញុំចូលទៅរៀនជាមួយហ្នឹង។ នៅពេលដែលយើងខុសមួយម៉ាត់គេហ៊ោយើងពេញរោង។ នៅពេលដែលខ្ញុំហាត់កុនហ្នឹង គេចាក់ហ្វីលរហូត ហើយខ្ញុំមានប៊ិកនិងសៀវភៅមួយហ្នឹង អង្គុយចាំកត់ ចាំមើលផ្លង់ ថាគេនិយាយអ្វី»។

កាលជំនាន់ដើរបញ្ចូលសំឡេងតាមរោងកុន អ្នកស្រី យ៉ានី ថា អ្នកបញ្ចូលសំឡេងមានតែពីរនាក់តែប៉ុណ្ណោះ គឺនារីម្នាក់ និងបុរសម្នាក់។ អ្នកស្រី យ៉ានី បញ្ជាក់ ៖«កាលនោះមានតែតួពីរនាក់ទេ គឺស្រីមួយប្រុសមួយ។ ដូច្នេះយាយចាស់ កូនក្មេង ធ្មប់ អីហ្នឹង គឺខ្ញុំទាំងអស់។ គ្រាន់តែថាយើងនិយាយសមឬមិនសម ពីរោះឬមិនពីរោះអាស្រ័យលើអ្នកមើល។ បើមិនពីរោះគេជេរយើងទៅ។ ហើយបើពីរោះគេទទួលយកបាន គេនាំគ្នាមើលស្ងាត់ស្ងៀមទៅ។ តាំងពីខ្ញុំចាប់ផ្ដើមធ្វើការងារនេះ ដូចមិនដែលទទួលបានការជេរទេ»។

អ្នកស្រីបន្ថែមថាការបញ្ចូលសំឡេងកាលអំឡុងឆ្នាំ១៩៨០ ត្រូវមានការប្រុងប្រយត្នខ្ពស់ ព្រោះបើបញ្ចូលសំឡេងមិនទាន់តួដែលកំពុងបញ្ចាំងនោះទេ អ្នកទស្សនានឹងគប់អ្នកបញ្ចូលសំឡេងមិនខាន ។ «ពេលដែលបញ្ចូលសំឡេងមិនទាន់កុន ភាគច្រើនគេជេរ គេគប់អំពៅសាងចូលក្នុងកន្លែងអ្នកបញ្ចូលសំឡេង។ តែសម្រាប់មីងមិនដែលជួបបែបនេះទេ ព្រោះមីងចាំ និយាយចេះតែត្រូវ »។ នេះជាការបន្ថែមរបស់អ្នកស្រី។

ការបញ្ចូលសំឡេងគឺត្រូវការបញ្ចូលមនោសញ្ចេតនាខ្លស់ និងគួបផ្សំភាពឆ្លាតវ័យផង ស្ត្រីដែលនៅជាមួយភាពយន្តជាង៣០ឆ្នាំរូបនេះ ពន្យល់យ៉ាងដូច្នេះ ៖«តាមពិតអ្នកបញ្ចូលសំឡេងដូចអ្នកសំដែងដែរ។ ឧទាហរណ៍ថា តួហ្នឹងកម្សត់ យើងត្រូវតែចូលមនោសញ្ចេតនាហ្នឹងឱ្យកម្សត់ទៅជាមូយតួ។ កន្លែងខ្លះអាចនឹងមានរលីងរលោងទឹកភ្នែក ដើម្បីអារម្មណ៍ដែលយើងនិយាយវាកម្សត់ទៅតាមហ្នឹង។ ពិបាកដែរ យើងអ្នកបញ្ចូល ពេលដែលកំពុងយំ យើងត្រូវកាន់តួមួយទៀតកាច អារម្មណ៍យើងត្រូវឆក់មកភ្លាម ។ ដូច្នេះក្នុងការបញ្ចូលហត់ណាស់»។

ស្ថិតក្នុងវ័យ៥៦ឆ្នាំនេះ អ្នកស្រី យ៉ានី បានផ្ដល់ដំបូន្មានដល់ក្មេងជំនាន់ក្រោយ ដែលមានបំណងចង់ក្លាយជាអ្នកបញ្ចូលសំឡេងយ៉ាងដូច្នេះ ៖«សំខាន់បំផុតអ្នកចង់រៀនបញ្ចូលសំឡេង ត្រូវតែអានអក្សរឱ្យច្បាស់ អានកុំឱ្យខុស កុំឱ្យទាក់ បើគាត់ពូកែខាងហ្នឹងគាត់អាចមកនិយាយកុនលឿនបំផុត។ ទីពីរ ការធ្វើសំឡេង ត្រូវធ្វើសំឡេងឱ្យបានច្រើន។ ទីបីចាប់ផ្លង់កុន នៅពេលដែលកុនហ្នឹងគេបញ្ចាំងមក គេប្ដូរពីមួយផ្លង់ទៅមួយផ្លង់ទៀតយ៉ាងម៉េច យើងចាប់ឱ្យបាន គឺមានតែបីចំណុចហ្នឹងទេ។ ហើយបើក្មួយៗមិនពូកែអក្សរសាស្ត្រខ្មែរ គឺពិបាកបន្តិច»៕