ជាតិ
សេវាកម្មដឹកភ្ញៀវទេសចរដើរកម្សាន្តនៅតំបន់ទេសចរណ៍ធម្មជាតិ កំពង់ភ្លុក បានចំណូលប្រសើរជាងការនេសាទ
ទិដ្ឋភាពពីលើអាកាសនៃតំបន់ទេសចរណ៍ធម្មជាតិកំពង់ភ្លុកក្នុងរដូវប្រាំង។ រូបភាព៖ ឈុត ឈាណា / អច្ឆរិយភាពនៃទន្លេមេគង្គ
×![]()
សៀមរាប៖ ផ្ទៃមេឃស្រឡះ គ្មានពពកបាំង ដែលជាឳកាសសម្រាប់ព្រះអាទិត្យ អាចបញ្ចេញអនុភាពកម្តៅរបស់ខ្លួនបានយ៉ាងពេញចិត្ត ក្នុងរដូវប្រាំងឆ្នាំនេះ មកលើភូមិថ្នល់កំបុត នៃឃុំកំពង់ភ្លុក ដែលជាតំបន់អេកូទេសចរណ៍ធម្មជាតិដ៏ទាក់ទាញមួយ ប្រចាំស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប។
ទិដ្ឋភាពនៅក្នុងភូមិ មានសភាពខុសគ្នា រវាងខែប្រាំង និងខែវស្សា។ ក្នុងខែប្រាំងពេលទឹកបឹងទន្លេសាបស្រកអស់ បានបន្សល់ទុកនូវផ្ទះដែលមានជើងសសរច្រើនស្អេកស្កះ និងខ្ពស់ៗ ប្រៀបបាននឹងជើងសត្វកុកវែងៗ បង្កើតបានជាទេសភាពមួយដ៏ទាក់ទាញ។ ចំណែកឯរដូវវស្សា ផ្ទះដែលសាងសង់លើដី មើលទៅហាក់បីដូចជាផ្ទះបណ្តែតទឹក គួរជាទីគយគន់ អមដោយព្រៃលិចទឹកដ៏ធំល្វឹងល្វើយ តភា្ជប់ទៅនឹងបឹងទន្លេសាប។
វិស័យទេសចរណ៍ បានធ្វើឲ្យជីវភាពរបស់ប្រជាជនក្នុងភូមិនេះ បានល្អប្រសើរមួយកម្រិតទៀត។ ជាទូទៅ ពួគគេមានមុខរបរនេសាទជាលក្ខណៈគ្រួសារផង និងជាអ្នកដឹកភ្ញៀវទេសចរកំសាន្តតាមទូកផងដែរ។ ក្នុងនោះក៏មានប្តីប្រពន្ធ សាន លាស់ និង ប៊ើ ឈិញផងដែរ។
ប៊ើ ឈិញ និងប្តីរបស់គាត់ សាន លិញ កំពុងបិទពរទូក ដែលកែច្នៃពីទូកដឹកទំនិញ ទៅជាទូកដឹកអ្នកទេសចរវិញ។ រូបភាព៖ ឈុត ឈាណា / អច្ឆរិយភាពនៃទន្លេមេគង្គ
កណ្តាលថ្ងៃក្តៅហែងក្នុងរដូវប្រាំងនេះ នៅក្បែរសាលាឃុំកំពង់ភ្លុក ប្តីប្រពន្ធពីរនាក់ កំពុងញាប់ដៃញាប់ជើង បិតពរទូកចាស់មួយ បន្ទាប់ពីបានជួសជុល និងកែច្នៃតម្រូវតាមស្តង់ដាទូកដឹកភ្ញៀវទេសចរ រួចស្រេចបាច់ហើយនោះ។ ដើមឡើយទូកនេះ ជាទូករបស់ឈ្មួញរកស៊ីដឹកត្រីនៅខេត្តបាត់ដំបង។ តែដោយតម្រូវការទូកដឹកភ្ញៀវទេសចរជាប្រភេទទូកឈើ ទើបពួកគេសម្រេចចិត្តទិញយកមកជួសជុល និងកែច្នៃ។
ប៊ើ ឈិញ កំពុងបិទពរទូក ដែលកែច្នៃពីទូកដឹកទំនិញ ទៅជាទូកដឹកអ្នកទេសចរវិញ។ រូបភាព៖ ឈុត ឈាណា / អច្ឆរិយភាពនៃទន្លេមេគង្គ
ប៊ើ ឈិញ អាយុ ២៩ឆ្នាំ ជាប្រពន្ធរបស់ សាន លាស់ អាយុ ៣២ឆ្នាំ បានប្រាប់គម្រោងអច្ឆរិយភាពនៃទន្លេមេគង្គ (Wonders of the Mekong) ឲ្យដឹងថា៖ «ទូកនេះ ខ្ញុំបានទិញពីឈ្មួញរកស៊ីដឹកត្រី នៅខេត្តបាត់ដំបង ក្នុងតម្លៃសរុបទាំងថ្លៃដឹកជញ្ជូនមកដល់ទីនេះផង ៤២០ដុល្លា»។
រវាងទូកសម្រាប់ដឹកអ្នកទេសចរ និងទូកនេសាទ ឬដឹកទំនិញ មានលក្ខណៈខុសគ្នា។ ទូកដឹកទំនិញ មានក្បាលខ្ពស់ជាងកន្សៃ ប្រយោជន៍ដើម្បីឈ្នះរលកធំៗ នៅពេលគេរត់ក្នុងបឹងទន្លេសាប។ ដូច្នេះ ដើម្បីឲ្យសមស្របទៅនឹងទូកសម្រាប់ដឹកអ្នកទេសចរ គេត្រូវចំណាយប្រាក់បន្ថែមទៀតដើម្បីធ្វើការកែច្នៃវា។
«ខ្ញុំមិនទាន់ដឹងច្បាស់ថា នឹងត្រូវចំណាយប្រាក់អស់ប៉ុន្មានទៀតទេ ទើបរួចរាល់នោះ។ វាជាទូកសម្រាប់ដឹកទំនិញរត់ក្នុងបឹងទន្លេសាប គេធ្វើក្បាលវាងើបឲ្យខ្ពស់ជាងកន្សៃ (ហោះមុខ)»។ ប៊ើ ឈិញ បញ្ជាក់បន្ថែម។
ទោះយ៉ាងណា ចំណូលពីវិស័យទេសចរណ៍ ហាក់ប្រសើរជាងចំណូលបានមកការនេសាទឆ្ងាយណាស់។ គ្រួសារ សាន លាស់ និងប៊ើ ឈិញ មានទូកពីរប្រភេទ គឺទូកស្មាច់ សម្រាប់ការងារនេសាទត្រី និងទូកឈើ សម្រាប់ដឹកភ្ញៀវទេសចរ។
បើយោងតាមសម្តី សាន លាស់ ដែលមានបទពីសោធន៍ជាអ្នកដឹកភ្ញៀវទេសចរផង និងជាអ្នកនេសាទផងដែរនោះ បានឲ្យដឹងថា៖ « ការរត់ទូកដឹកភ្ញៀវទេសចរណ៍ល្អជាង ចេញទៅនេសាទ ព្រោះវាចំណាយដើមទុន និងកម្លាំងតិច មិនខ្លាចជួបរលកធំៗ ឬជួបខ្យល់ព្យុះ ដូចចេញទៅនេសាទឡើយ»។
មានអ្នកភូមិមួយចំនួន បានបោះបង់ចោលរបរនេសាទទាំងស្រុង មកចាប់យករបរដឹកភ្ញៀវទេសចរ ឬប្រកបរបរផ្សេងវិញ។ ការផ្លាស់ប្តូរមុខរបរនេះ ក៏ជាសញ្ញាល្អមួយ សម្រាប់មច្ឆជាតិ ព្រមទាំងបរិស្ថាននៅក្នុងភូមិ និងការបណ្តុះគំនិត ឲ្យចេះជួយថែរក្សាព្រៃលិចទឹក ទាំងនៅក្នុងភូមិ និងនៅក្នុងបឹងទន្លេសាបផងដែរ។ បរិស្ថានក្នុងភូមិស្អាត រក្សាព្រៃលិចទឹកគង់វង្ស ជាកម្លាំងចលករមួយដ៏ធំ ដែលទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរឲ្យមកកម្សាន្តនៅទីនេះ។
ប៉ុន្តែ សញ្ញាអវិជ្ជមានវិញនោះគឺបានបង្ហាញថា បរិស្ថានក្នុងបឹងទន្លេសាប បួករួមទាំងព្រៃលិចទឹក បានបាត់បង់ រិចរិលពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ទើបបណ្តាលឲ្យមច្ឆជាតិគ្រប់ប្រភេទថយចុះ ធ្វើឲ្យការនេសាទមិនសូវបានផល ទើបធ្វើឲ្យពួកគាត់ផ្លាស់ប្តូរមុខរបរយ៉ាងនេះ។
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
