ជាតិ
សង្គមជាតិ
×![]()
ជូនចំពោះយុវជនទាំងអស់! រឿងរ៉ាវពីអតីតកាលមានល្អ មានអាក្រក់ តែបើផ្តោតទៅលើរឿងល្អ យើងនឹងនឹកឃើញមនុស្សជាច្រើនដែលនៅជុំវិញខ្លួនយើង ជាពិសេសអ្នកដែលធ្វើអំពើល្អមកលើយើង។ ក្រៅពីឪពុកម្តាយ គ្រូបង្រៀន និងសាច់ញាតិ អ្នកដែលមានចំណែកបង្រៀនឲ្យយើងដើរ និងអប់រំយើងនោះ គឺចាស់ទុំជិតខាងរបស់យើង។ 
«យាយផាន់ស្លាប់ហើយ!» «តាសៅឈឺធ្ងន់!» «អ៊ុំសុខតែលតោល!»។ នៅពេលទូរសព្ទទៅសួរឪពុកម្តាយ យុវជនភាគច្រើនតែងតែទទួលបានដំណឹងបែបនេះ ទាក់ទងនឹងស្ថានភាពចាស់ទុំជិតខាង ដែលខ្លួនបានឃ្លាតឆ្ងាយអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ។ ពិតណាស់ គម្លាតអាយុ និងរនាំងបច្ចេកវិទ្យា មិនអាចឲ្យយើងមានឱកាសបង្កើនភាពស្និទ្ធស្នាលជាមួយចាស់ទុំជិតខាងនោះឡើយ ប៉ុន្តែចាស់ទុំនៅភូមិកំណើត ជាមនុស្សដែលយើងមិនត្រូវបំភ្លេចបាននោះទេ។ ពួកគាត់ស្ថិតក្នុងចំណោមមនុស្សដែលតែងតែយកចិត្តទុកដាក់មកលើយើងតាំងពីនៅក្មេងក្តី។
ចាំបានទេ? នៅពេលដែលយើងចេញពីស្រុកកំណើត ចាស់ទុំមួយចំនួនមានអាយុជ្រាលជ្រេទៅហើយ។ ការចាកចេញទៅចាប់ជីវិតថ្មី ជីវភាពថ្មី នៅលើទឹកដីថ្មី ក៏ជាការចាប់ផ្តើមគម្លាតនៃទំនាក់ទំនងរវាងយើង និងពួកគាត់ផងដែរ។ មិនជាបញ្ហានោះឡើយ សម្រាប់ចាស់ទុំ ដែលមានជីវភាពធូរធា និងមានកូនប្រកបដោយកន្លងធម៌ យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះពួកគាត់ ប៉ុន្តែចាស់ទុំមួយចំនួន ស្ថានភាពរបស់ពួកគាត់កាលពីជាង១០ ទៅ២០ ឬ៣០ឆ្នាំ មុន មិនមានការប្រែប្រួលនោះឡើយ ហើយរឹតតែយ៉ាប់យ៉ឺនទៅទៀត ដោយសារសុខភាពរបស់ពួកគាត់មិនសូវចំណោយផល មិនមានកម្លាំងប្រកបរបរទទួលទានពេញលេញនោះទេ។
នៅពេលយើងទៅលេងស្រុកកំណើតម្តងៗ ជាពិសេសនាឱកាសបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មី ឬភ្ជំបិណ្ឌ ពិតណាស់ យើងច្បាស់ជាមាន ចាស់ទុំខ្លះដែលយើងមិនមានឱកាសជួបមុខពួកគាត់ជារៀងរហូត។
សូមបិទភ្នែកមួយសន្ទុះ ហើយសញ្ជឹងគិតទៅសកម្មភាពអតីតកាល! តើអ្នកណាជួយពរយើង និងឲ្យនំចំណីដល់យើងនៅពេលដែលឪពុកម្តាយយើងរវល់? តើអ្នកណាដែលតែងតែជួយផ្តល់កម្លាំងចិត្តដល់ឪពុកម្តាយយើង នៅពេលដែលពួកគាត់ចាល់គំនិតក្នុងការប្រកបរបរទទួលទាន? នឹកឃើញហើយ ក្រៅពីសាច់ញាតិ មិនមានអ្នកណាក្រៅពីចាស់ទុំជិតខាងនោះឡើយ ដោយអ្នកខ្លះមានអាយុស្របាលនឹងឪពុកម្តាយរបស់យើង ហើយខ្លះទៀត មានវ័យច្រើនជាងនេះ។
ចាស់ទុំមួយចំនួនថែមសុខចិត្តឈរនៅខាងយើងនៅពេលយើងឈ្លោះជាមួយកូនពួកគាត់ ហើយចាស់ទុំជិតខាងខ្លះ លួចលាក់បំពួនយើងនៅពេលឪពុកម្តាយរបស់យើងតាមវាយយើងផងដែរ។ ទាំងនេះជារឿងរ៉ាវតូចតាចប៉ុណ្ណោះ ខណៈអ្នកខ្លះ ធ្វើរឿងល្អៗច្រើនជាងនេះទៀត។
ស្រីល័ក្ខ ធំប៉ុនណាហើយ? ធារ៉ា មានរបរធ្វើអ្វី? ម៉េងស៊ាង បានប្រពន្ធអ្នកស្រុកណា? ពិទូរ្យ មានកូនប៉ុន្មាននាក់? ទាំងនេះ ជាសំណួររបស់ចាស់ទុំជិតខាងដែលតែងតែឈ្លេចសួរនៅពេលដែលពួកគាត់មានឱកាសជួបឪពុកម្តាយ ឬសាច់ញាតិរបស់យើង។ ឃើញទេ? ពួកគាត់មិនដែលភ្លេចពួកយើងនោះឡើយ!
ថ្វីត្បិតតែពួកយើងមិនអាចតបស្នងទង្វើរបស់ពួកគាត់មកលើយើងឲ្យដូចជាឪពុកម្តាយក៏ដោយ ប៉ុន្តែ ការបង្ហាញក្តីគោរព ឱនលំទោនចំពោះពួកគាត់ និងការជូនលុយកាក់ ឬអ្វីផ្សេងៗដល់ពួកគាត់ មិនមែនជាវិញ្ញាសាតឹងតែងដែលពិបាកដោះស្រាយនោះឡើយ។ អំពើល្អមិនសាបសូន្យនោះទេ ប្រៀបដូចជាអំពើល្អដែលចាស់ទុំជិតខាងធ្លាប់ធ្វើមកលើយើង និងអំពើល្អដែលយើងគួរធ្វើតបទៅពួកគាត់វិញ!
«យាយផាន់ស្លាប់ហើយ!» «តាសៅឈឺធ្ងន់!» «អ៊ុំសុខតែលតោល!»។ នៅពេលទូរសព្ទទៅសួរឪពុកម្តាយ យុវជនភាគច្រើនតែងតែទទួលបានដំណឹងបែបនេះ ទាក់ទងនឹងស្ថានភាពចាស់ទុំជិតខាង ដែលខ្លួនបានឃ្លាតឆ្ងាយអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ។ ពិតណាស់ គម្លាតអាយុ និងរនាំងបច្ចេកវិទ្យា មិនអាចឲ្យយើងមានឱកាសបង្កើនភាពស្និទ្ធស្នាលជាមួយចាស់ទុំជិតខាងនោះឡើយ ប៉ុន្តែចាស់ទុំនៅភូមិកំណើត ជាមនុស្សដែលយើងមិនត្រូវបំភ្លេចបាននោះទេ។ ពួកគាត់ស្ថិតក្នុងចំណោមមនុស្សដែលតែងតែយកចិត្តទុកដាក់មកលើយើងតាំងពីនៅក្មេងក្តី។
ចាំបានទេ? នៅពេលដែលយើងចេញពីស្រុកកំណើត ចាស់ទុំមួយចំនួនមានអាយុជ្រាលជ្រេទៅហើយ។ ការចាកចេញទៅចាប់ជីវិតថ្មី ជីវភាពថ្មី នៅលើទឹកដីថ្មី ក៏ជាការចាប់ផ្តើមគម្លាតនៃទំនាក់ទំនងរវាងយើង និងពួកគាត់ផងដែរ។ មិនជាបញ្ហានោះឡើយ សម្រាប់ចាស់ទុំ ដែលមានជីវភាពធូរធា និងមានកូនប្រកបដោយកន្លងធម៌ យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះពួកគាត់ ប៉ុន្តែចាស់ទុំមួយចំនួន ស្ថានភាពរបស់ពួកគាត់កាលពីជាង១០ ទៅ២០ ឬ៣០ឆ្នាំ មុន មិនមានការប្រែប្រួលនោះឡើយ ហើយរឹតតែយ៉ាប់យ៉ឺនទៅទៀត ដោយសារសុខភាពរបស់ពួកគាត់មិនសូវចំណោយផល មិនមានកម្លាំងប្រកបរបរទទួលទានពេញលេញនោះទេ។
នៅពេលយើងទៅលេងស្រុកកំណើតម្តងៗ ជាពិសេសនាឱកាសបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មី ឬភ្ជំបិណ្ឌ ពិតណាស់ យើងច្បាស់ជាមាន ចាស់ទុំខ្លះដែលយើងមិនមានឱកាសជួបមុខពួកគាត់ជារៀងរហូត។
សូមបិទភ្នែកមួយសន្ទុះ ហើយសញ្ជឹងគិតទៅសកម្មភាពអតីតកាល! តើអ្នកណាជួយពរយើង និងឲ្យនំចំណីដល់យើងនៅពេលដែលឪពុកម្តាយយើងរវល់? តើអ្នកណាដែលតែងតែជួយផ្តល់កម្លាំងចិត្តដល់ឪពុកម្តាយយើង នៅពេលដែលពួកគាត់ចាល់គំនិតក្នុងការប្រកបរបរទទួលទាន? នឹកឃើញហើយ ក្រៅពីសាច់ញាតិ មិនមានអ្នកណាក្រៅពីចាស់ទុំជិតខាងនោះឡើយ ដោយអ្នកខ្លះមានអាយុស្របាលនឹងឪពុកម្តាយរបស់យើង ហើយខ្លះទៀត មានវ័យច្រើនជាងនេះ។
ចាស់ទុំមួយចំនួនថែមសុខចិត្តឈរនៅខាងយើងនៅពេលយើងឈ្លោះជាមួយកូនពួកគាត់ ហើយចាស់ទុំជិតខាងខ្លះ លួចលាក់បំពួនយើងនៅពេលឪពុកម្តាយរបស់យើងតាមវាយយើងផងដែរ។ ទាំងនេះជារឿងរ៉ាវតូចតាចប៉ុណ្ណោះ ខណៈអ្នកខ្លះ ធ្វើរឿងល្អៗច្រើនជាងនេះទៀត។
ស្រីល័ក្ខ ធំប៉ុនណាហើយ? ធារ៉ា មានរបរធ្វើអ្វី? ម៉េងស៊ាង បានប្រពន្ធអ្នកស្រុកណា? ពិទូរ្យ មានកូនប៉ុន្មាននាក់? ទាំងនេះ ជាសំណួររបស់ចាស់ទុំជិតខាងដែលតែងតែឈ្លេចសួរនៅពេលដែលពួកគាត់មានឱកាសជួបឪពុកម្តាយ ឬសាច់ញាតិរបស់យើង។ ឃើញទេ? ពួកគាត់មិនដែលភ្លេចពួកយើងនោះឡើយ!
ថ្វីត្បិតតែពួកយើងមិនអាចតបស្នងទង្វើរបស់ពួកគាត់មកលើយើងឲ្យដូចជាឪពុកម្តាយក៏ដោយ ប៉ុន្តែ ការបង្ហាញក្តីគោរព ឱនលំទោនចំពោះពួកគាត់ និងការជូនលុយកាក់ ឬអ្វីផ្សេងៗដល់ពួកគាត់ មិនមែនជាវិញ្ញាសាតឹងតែងដែលពិបាកដោះស្រាយនោះឡើយ។ អំពើល្អមិនសាបសូន្យនោះទេ ប្រៀបដូចជាអំពើល្អដែលចាស់ទុំជិតខាងធ្លាប់ធ្វើមកលើយើង និងអំពើល្អដែលយើងគួរធ្វើតបទៅពួកគាត់វិញ!
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
