នៅក្នុងពេលវេលាមួយដែលពិភពលោកកំពុងតែជួបប្រទះនូវឥទ្ធិពលនៃការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ និងឡើងកម្តៅផែនដីប្រទេសកោះមួយ ដែលមានទីតាំងនៅខាងជើងទ្វីបអឺរ៉ុប អាចជាប្រទេសគំរូមួយយ៉ាងល្អសម្រាប់ឆាកអន្តរជាតិ ក្នុងការឱ្យតម្លៃនិងខិតខំស្ថាបនាវិស័យថាមពលបៃតង។ ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ប្រទេស អ៊ីស្លង់ បានប្រើប្រាស់ថាមពលអគ្គិសនីរបស់ខ្លួនសឹងតែ ១០០ភាគរយចេញពីថាមពលដែលអាចកកើតឡើងវិញជាមួយនឹងប្រជាជនជាង ៣សែននាក់ដែលរស់នៅលើប្រទេសកោះនោះ។ នេះជាការដកស្រង់ចេញពីគេហទំព័រអង្គការសហប្រជាជាតិមួយមានឈ្មោះថា unchronicle.un.org ។
ដោយអ៊ីស្លង់ ជាប្រទេសត្រជាក់ខ្លាំងគួរសមផ្ទះទាំង៩ក្នុងចំណោម១០ផ្ទះក្នុងប្រទេសមួយនេះប្រើប្រាស់ខ្យល់កម្តៅចេញពីថាមពលកម្តៅផែនដីដែលជាផ្នែកមួយនៃថាមពលបៃតងដែរ។ អ៊ីស្លង់ ជាប្រទេសមួយដែលគេហៅថា«ទឹកដីនៃភ្លើង និងទឹកកក» ដោយសារតែសណ្ឋានដីយ៉ាងកម្រ និងអំណោយរបស់វា។ ប្រទេសមួយនេះស្ថិតនៅចំពីលើផ្លាកតិចតូនិចពីរ គឺផ្លាកអាម៉េរិកខាងជើងនិងផ្លាកអាស៊ីអឺរ៉ុប ដែលបង្កឱ្យមានកម្តៅខ្លាំងក្បែរស្រទាប់ផែនដីមានភាពងាយស្រួលក្នុងការទាញយកថាមពលកម្តៅពីក្រោមដី។
ម្យ៉ាងវិញទៀត១១ភាគរយនៃផ្ទៃដីត្រូវបានគ្របដណ្តប់ទៅដោយទឹកកក ដែលក្នុងរដូវក្តៅទឹកកកនឹងរលាយចូលក្នុងប្រព័ន្ធទន្លេបង្កើតទៅជាថាមពលវារីអគ្គិសនី។ ក្រៅពីនេះ ប្រទេស អ៊ីស្លង់ ក៏សម្បូរទៅដោយខ្យល់បកខ្លាំងដែរដែលអំណោយផលល្អសម្រាប់វាយោថាមពល។ អ្វីដែលពួកគេពឹងពាក់លើឥន្ធនៈផូស៊ីល គឺទៅលើវិស័យដឹកជញ្ជូនតែប៉ុណ្ណោះ។នៅអំឡុងដើមសតវត្សរ៍ទី ២០ ប្រទេស អ៊ីស្លង់ បានចាប់ផ្តើមគិតគូរពីការទាញយកថាមពលពីថាមពលកម្តៅរបស់ផែនដីទោះបីជាប្រទេសនេះមិនមែនជាប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍ មានការរីកចម្រើនខ្ពង់ខ្ពស់មែនក្តី។
តែការទាញយកថាមពលក្នុងពេលនោះមិនមែនជាការទាញយកបែបពាណិជ្ជកម្មនោះទេវាគ្រាន់តែជាការទាញយកបែបគ្រួសារធម្មតាសម្រាប់ចម្ការរបស់ពួកគេ។ ក្រោយមកជាមួយនឹងការវិនិយោគក្នុងស្រុកនិងក្រៅស្រុក អ៊ីស្លង់ បានក្លាយជាប្រទេសមួយដែលឈានមុខគេក្នុងវិស័យថាមពលកម្តៅផែនដី។ក្នុងឆ្នាំ១៩៥០ រោងចក្រផលិតថាមពលតូចៗចេញពីប្រភពមួយនេះមានចំនួនទៅដល់៥៣០ពាសពេញផ្ទៃប្រទេស។
តើភាពវិជ្ជមានទៅលើបរិស្ថានមួយនេះអាចជាក្លាយជាគំរូមួយដ៏ងាយស្រួលសម្រាប់ប្រទេសក្នុងពិភពលោកមែនដែរឬទេ? ប្រហែលជាមិនមែនទេហើយក៏មិនមែនសម្រាប់ប្រទេស អ៊ីស្លង់ ខ្លួនឯងនេះដែរ។ ការងាកមករកវិស័យថាមពលបៃតងអាស្រ័យខ្លាំងលើតម្លៃ ធនធាន ការផលិត និងស្ថានភាពនយោបាយរបស់ប្រទេសនីមួយៗ។
អ៊ីស្លង់ អាចជាករណីមួយពិសេស និងអាចមិនមែនជាករណីមួយដែលងាយស្រួលនឹងយកលំនាំតាមនោះឡើយ។ ក្នុងឆ្នាំ១៩៧០ អ៊ីស្លង់ ជាប្រទេសមួយដែលមានស្ថានភាពនយោបាយល្អសមរម្យ។ ទោះបីជាយ៉ាងនេះមែនក្តី វាមិនមែនជាប្រទេសដែលមានធនធានហិរញ្ញវត្ថុខ្លាំងក្លានោះទេ។
មកត្រឹមឆ្នាំ១៩៧០នៅពេលរួចផុតពីការគ្រប់គ្រងរបស់ប្រទេសដទៃ អង្គការសហប្រជាជាតិបានកំណត់ថា អ៊ីស្លង់ ថាជាប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍនៅឡើយ។ ប្រទេសនេះមិនទាន់មានស្ថាប័នដែលអាចជួយគ្រប់គ្រងថវិកាជាតិឱ្យមាននិរន្តភាពនោះទេ។ទោះបីជាយ៉ាងនេះមែន អ៊ីស្លង់ បានធ្វើការចែករំលែកបទពិសោធនិងចំណេះដឹងរបស់ខ្លួនយ៉ាងច្រើនទៅលើថាមពលកម្តៅផែនដី។ អ្នកជំនាញថាមពលកម្តៅផែនដីជាង១ពាន់បានសិក្សាពីប្រទេសតាំងពីឆ្នាំ១៩៧៩។
សកម្មភាពវិស័យឧស្សាហកម្មថាមពលកម្តៅផែនដីរបស់ អ៊ីស្លង់ បានវត្តមានក្នុងជាង៥០ប្រទេស។ នេះបានបញ្ជាក់ថាមិនមែនតែប្រទេសមានអំណាចខាងសេដ្ឋកិច្ចនោះទេ ដែលអាចអនុវត្តវិស័យថាមពលបៃតងបាន។ សូម្បីតែប្រទេសកោះតូចមួយក្នុងទ្វីបអឺរ៉ុបដែលមិនមែនជាប្រទេសមហាអំណាចក៏អាចពិចារណាបង្កើតជំហានដ៏ប្រសើរទាំងនេះសម្រាប់បរិស្ថានដែលយើងកំពុងរស់នៅជុំគ្នានិងសម្រាប់មនុស្សជំនាន់ក្រោយផងដែរ៕