ទោះត្រូវការប្រាក់ព្យាបាលខ្លួន តែកញ្ញា ម៉ានី រត់រ៉ឺម៉កកង់បី មិនយកកម្រៃពីមនុស្សចាស់ ព្រះសង្ឃ អ្នកជំងឺ

ជាតិ

បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍

ទោះត្រូវការប្រាក់ព្យាបាលខ្លួន តែកញ្ញា ម៉ានី រត់រ៉ឺម៉កកង់បី មិនយកកម្រៃពីមនុស្សចាស់ ព្រះសង្ឃ អ្នកជំងឺ

20, Jul 2019 , 6:59 pm

រូបភាព

ដោយ: ប៉ូ សាគុន

ភ្នំពេញ៖ កញ្ញា ម៉ានី អាយុ៣៣ឆ្នាំ ដែលមានសញ្ញាបត្របរិញ្ញាផ្នែកគណនេយ្យ បានសម្រេចចិត្តប្រកបរបររត់កង់បី ដើម្បីរកប្រាក់ព្យាបាលជំងឺខ្លួន។ ទោះបីជាត្រូវការប្រាក់ព្យាបាលជំងឺ ប៉ុន្តែកញ្ញាមិនយកប្រាក់ពីព្រះសង្ឃ អ្នកជំងឺ និងចាស់ជរាឡើយ មូលហេតុព្រោះនាងចង់ចូលរួមជួយសង្គម។

ដើម្បីដឹងពីដំណើរជីវិតរបស់កញ្ញា ម៉ានី សូមស្ដាប់បទយកការណ៍ដែលរៀបចំដោយកញ្ញា ប៉ូ សាគុន ដូចតទៅ៖

«ខ្ញុំរត់កង់បីដោយសារតែខ្ញុំផ្ដោតសំខាន់ទៅលើអ្នកគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ អ្នកជំងឺ ព្រះសង្ឃ ដូនជី តាអាចារ្យ និងចាស់ជរា ដែលទៅវត្ត គឺខ្ញុំមិនយកប្រាក់ពីគាត់ឡើយ។ ខ្ញុំយកប្រាក់តែពីអ្នកជាធម្មតា និងដឹកអីវ៉ាន់។ ទីពីរខ្ញុំត្រូវការប្រាក់ដើម្បីយកទៅវះក្រួសតម្រងនោម។ អ្នកដែលជិះកង់បីរបស់ខ្ញុំ ក៏មានចំណែកជួយទៅលើសង្គមដែរ ព្រោះខ្ញុំយកប្រាក់នោះទៅចាក់សាំង»។ នេះគឺជាសម្ដីរបស់កញ្ញា ម៉ានី ដែលរៀបរាប់ពីគោលបំណងក្នុងការមករត់កង់បី។

ជាកូនមន្ត្រីរាជការមួយរូប កញ្ញា ម៉ានី សុំមិនបង្ហាញនាមត្រកូលរបស់ខ្លួនឡើយ។ ខ្ញុំបានជួបកញ្ញា ម៉ានី ដោយចៃដន្យនៅជិតកំពង់ចម្លងទៅអរិយ្យក្សត្រ។ នារីរាងតូចស្ដើងនិងមានសក់ខ្មៅប្រាសស្មារូបនេះ អះអាងថាពេលខ្លះនាងជូនប្រាក់ទៅចាស់ជរាណា ដែលមើលទៅខ្វះខាតថវិកាធ្វើដំណើរ។ «អ្នកក្រឬលោកតាលោកយាយអញ្ជើញមកពីខេត្ត គាត់មិនមានប្រាក់ជិះឡានទៅស្រុកវិញ ខ្ញុំជូនគាត់ទៅដល់បេនឡានហើយ ខ្ញុំជួនប្រាក់គាត់ថ្លៃឡាននិងទិញអ្វីជូនគាត់ហូបក៏មានដែរ។ ខ្ញុំជួយដោយស្មោះមែន»។ នេះជាការបញ្ជាក់បន្ថែមរបស់ ម៉ានី។

នារីកូនច្បងដែលមានប្អូនបីនាក់ បានសម្រេចចិត្តចេញពីផ្ទះមកប្រកបរបរដែលឪពុករបស់ខ្លួនមិនពេញចិត្ត ហើយនាងក៏មិនបានប្រាប់មូលហេតុពិតទៅគាត់ដែរ ព្រោះមិនចង់ឱ្យគ្រួសារលំបាកដោយសារតែខ្លួន។ ប្រកបរបរដែលសមនឹងមនុស្សប្រុសច្រើនជាងនេះ ម៉ានី សង្ឃឹមថានឹងអាចរកប្រាក់បានច្រើនសម្រាប់ព្យាបាលជំងឺ ប៉ុន្តែផ្ទុយពីការគិតក្នុងរយៈពេល៤ខែដែលចាប់ផ្ដើមប្រឡូក នាងរកចំណូលបានច្រើនបំផុតត្រឹម៤ម៉ឺនរៀលតែប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយថ្ងៃ៖«តាំងពីខ្ញុំរត់កង់បីមកបានប្រាក់ច្រើនជាងគេគឺ១០ដុល្លារ។ គេជិះកង់បីឥណ្ឌា ព្រោះគេនិយមអ្វីដែលទាន់សម័យ។ គេមិនសូវឱ្យតម្លៃលើកង់បីខ្មែរយើងទេ។ ពេលខ្លះក៏អស់សង្ឃឹមដែរព្រោះតែចំណូលដែលខ្ញុំចង់ជួយសង្គម វាតិចជាងអ្វីដែលជាគោលដៅខ្ញុំធ្លាប់គិត។ ខ្ញុំមានគម្រោងថាចង់ជួយដល់កុមារកំព្រា និងជនក្រីក្រផ្សេងៗទៀត។ ថ្ងៃដែលរកបានតិចជាងគេ សូម្បីមួយរយរៀលក៏មិនបានផង»។

អង្គុយក្នុងហាងកាហ្វេមួយនាពេលល្ងាច ដោយមានមិត្តមួយចំនួនមកជួបនឹងនាងដើម្បីលើកទឹកចិត្តនិងនាំយកថវិកាមួយចំនួនមកជួយនាងផងនោះ ម៉ានី បានបញ្ជាក់ទាំងកែវភ្នែកមើលទៅមុខពួកគេព្រមដោយស្នាមញញឹមថា ព្រោះតែការរត់រ៉ឺម៉កកង់បីមិនអាចផ្ដល់ចំណូលឱ្យខ្លួនព្យាបាលជំងឺបាន ដូចនេះនាងត្រូវរកការងារបន្ថែម៖«ខ្ញុំគិតថារកការងារបន្ថែម ដើម្បីមានប្រាក់ជួយសង្គមផង និងអាចមានប្រាក់ព្យាបាលជំងឺផង»។

ត្រូវធ្វើការប្រើកម្លាំងដូចមនុស្សប្រុស អតីតប្រធានគ្រប់គ្រងក្នុងក្រុមហ៊ុនមួយ ដែលមានសញ្ញាបត្របរិញ្ញារូបនេះ ត្អូញត្អែរពីអាការៈជំងឺរបស់ខ្លួនដូច្នេះ ៖«រាល់ថ្ងៃខំអត់ធ្មត់នឹងជំងឺណាស់។ ពេលខ្លះជំងឺធ្វើទុក្ខខ្លាំងវាធ្វើឱ្យខ្ញុំឈឺចង្កេះ ចុករោយដៃជើង ហើយខ្ញុំត្រូវខំទប់កង់បីទៀត ដូច្នេះត្រូវប្រើកម្លាំងកាន់តែច្រើន។ ពេលខ្លះខ្ញុំត្រូវទៅទិញថ្នាំខ្លួនឯង»។

ជីវិតធ្លាប់រស់នៅក្នុងផ្ទះដែលនាងថាជាកន្លែងដែលផ្ដល់ភាពកក់ក្ដៅ ប៉ុន្តែពេលនេះ ម៉ានី និយាយទាំងរលីងរលោងទឹកភ្នែកថា៖«ខ្ញុំមកនៅម្នាក់ឯងខ្វះភាពកក់ក្ដៅ ខ្វះក្ដីស្រឡាញ់។ ពេលឈឺខ្លាំងពេកទៅ ខ្ញុំបានត្រឹមតែហៅទូរស័ព្ទទៅម៉ាក់ ពេលខ្លះទៅឱ្យគាត់កោសខ្យល់ឱ្យ។ តែពេលខ្លះខ្ញុំមិនអាចទៅផ្ទះជួបប៉ាបានទេ ព្រោះគាត់មិនពេញចិត្តនឹងមុខរបរនេះ»។

តាមពិតទៅនារីរាងស្គមទឹកមុខស្លក់ស្លេកស្លាំង ដែលបានដាក់គោលដៅជួយសង្គមតាមគ្រប់រូបភាពតាំងពីឆ្នាំ២០០៤រូបនេះ តែងតែទទួលបានការតិចតៀនពីមនុស្សមួយចំនួន ព្រោះតែរបរមិនសូវសមនឹងភេទនេះ ៖«គេថាខ្លួនជាមនុស្សស្រីមកដណ្ដើមការងារមនុស្សប្រុស។ ខ្ញុំសើចហើយខ្ញុំថាខ្ញុំធ្វើដើម្បីជួយសង្គម និងរកប្រាក់ព្យាបាលជំងឺ ដូច្នេះខ្ញុំមិនខ្វល់ពីសម្តីគេទេ។ ខ្ញុំមានបំណងជួយសង្គមតាមរបៀបណាក៏បាន»។

មិនត្រឹមតែអ្នកដទៃមិនយល់ចិត្តនាងនោះទេ ប៉ុន្តែឪពុករបស់នាងក៏មិនពេញចិត្តដែរ ដែលឃើញនារីសម្ដីមួយៗរូបនេះទៅរត់កង់បីនោះ ៖«គាត់(ប៉ា)ល្អ ប៉ុន្តែគាត់មិនពេញចិត្តព្រោះខ្ញុំធ្វើការមនុស្សប្រុស។ មិនមែនគាត់មិនចង់ឱ្យកូនល្អទេ គ្រាន់តែគាត់មិនទាន់យល់ពីអ្វីដែលជាគោលបំណងរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំមិនបានប្រាប់គាត់(ប៉ា)ថាខ្ញុំមានជំងឺ ព្រោះមិនចង់ឱ្យគាត់លំបាក»។

ម៉ានី បានសុំឈប់ធ្វើការពីក្រុមហ៊ុនមួយដែលមានតំណែងជាប្រធានគ្រប់គ្រង ក៏ព្រោះតែកម្មករនៅទីនោះធ្វើឱ្យខូចខាតទ្រព្យសម្បត្តិរបស់នាងជាច្រើនលើក៖«បច្ចុប្បន្ននេះខ្ញុំកំពុងរកការងារធ្វើ ព្រោះកន្លែងធ្វើការចាស់កូនចៅធ្វើបាបខ្ញុំពេក។ គេខ្ចីម៉ូតូរបស់ខ្ញុំទៅធ្វើខូច គេមិនសុំទោស ហើយគេក៏មិនចេញប្រាក់សង។ គេធ្វើឱ្យម៉ូតូរបស់ខ្ញុំខូច១៥ដងទើបខ្ញុំនិយាយ ហើយ១៧ដងទើបខ្ញុំខឹង។ កន្លែងធ្វើការងារចាស់គឺជាក្រុមហ៊ុនគូរប្លង់ នៅទីនោះខ្ញុំជាអ្នកគ្រប់គ្រងផង រដ្ឋបាលផង គណនីផង»។

នារីដែលមានបទពិសោធធ្វើការតាំងពីឆ្នាំ២០០០រូបនេះ មានក្ដីប្រាថ្នាចង់ធ្វើការនៅក្នុងស្ថានទូត ហើយនាងនឹងរៀនបន្តយកអនុបណ្ឌិតច្បាប់ក្រោយពីព្យាបាលជំងឺរួច៖«ខ្ញុំដាក់ការងារក្នុងស្ថានទូតខ្លះក្នុងក្រុមហ៊ុនខ្លះ បានមួយណាធ្វើមួយនោះសិន ដើម្បីជួយសង្គមខ្លះនិងយកទៅវះកាត់ខ្លះ។ ក្រោយពីព្យាបាលជំងឺ ខ្ញុំនឹងទៅរៀនយកអនុបណ្ឌិតផ្នែកច្បាប់បន្ថែមទៀត ព្រោះក្ដីបំណងរបស់ខ្ញុំតាំងពីតូចគឺចង់ធ្វើការក្នុងស្ថានទូត»។

ធ្លាប់រស់ក្នុងគ្រួសារដែលមានជីវភាពធូរធារល្មម ចាយប្រាក់មួយថ្ងៃប្រមាណ៤ម៉ឺនរៀលក្នុងមួយថ្ងៃ តែពេលនេះនាងបានភ្លក់រសជាតិជីវិតទីទាល់ក្រ ដោយមួយថ្ងៃចំណាយប្រាក់លើអាហារប្រមាណតែ៥ពាន់រៀល កូនមន្ត្រីរាជការរូបនេះ បានយល់អារម្មណ៍អ្នកក្រ៖«មកពីខ្ញុំឆ្លងកាត់អាជីពជាអ្នករត់កង់បី ទើបខ្ញុំស្គាល់ជីវិតអ្នកក្រថាពិតជាលំបាកណាស់។ អ្នករត់កង់បី អ្នករត់ម៉ូតូឌុបឥឡូវនេះគ្នាត្អូញ ព្រោះគេនិយមជិះកង់បីឥណ្ណា។ អ្នកធ្វើដំណើរខ្លះមិនយល់ពីតម្លៃអ្នកក្រដែលខំប្រឹងដើម្បីក្រពះទេ»។

ដោយសារតែបានមើលឃើញពីភាពលំបាករបស់អ្នកក្រ ដែលត្រូវការប្រាក់យ៉ាងចាំបាច់ នារីពាក់អាវពណ៌ខៀវពងជីងចក់សរូបនេះបានសំណូមពរថា ៖«ខ្ញុំចង់ឱ្យប្រជាជនខ្មែរគាំទ្រកង់បីខ្មែរ និងម៉ូតូឌុប ព្រោះពួកគាត់លំបាកណាស់»។

ក្រោយពីព្យាបាលជំងឺរួចកញ្ញា ម៉ានី មានបំណងលក់បាយ លក់បុកល្ហុង និងលក់ខោអាវ ហើយប្រាក់ដែលចំណេញ៨០ភាគរយនាងនឹងយកទៅជួយសង្គមតាមគ្រប់រូបភាព ហើយប្រាក់២០ភាគរយទៀតនាងទុកផ្គត់ផ្គង់អាជីវកម្មបន្ត៕