ជាតិ
សាសនា / ធម៌
×![]()
ដោយ: សារព័ត៌មានថ្មីៗ
ជនដែលចង់បានតែប្រយោជន៍សម្រាប់ខ្លួនឯង នឹងមិនសូវចេះអៀនខ្មាស និងខ្លាចក្រែងអ្នកណាឡើយ សូម្បីតែច្បាប់រដ្ឋ ក៏គេ មិនញញើតដែរ។ ដើម្បីតែប្រយោជន៍ខ្លួន គ្រួសារ និងបក្សពួក គេអាចនឹងហ៊ានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់លើអ្នកដទៃ និងទង្វើដែលនាំឲ្យប៉ះពាល់ដល់សង្គម។
ជនដែលគិតតែប្រយោន៍ផ្ទាល់ខ្លួន មិនមានការរាប់អានពិតប្រាកដឡើយ។ គេចងមិត្តភាពជាមួយអ្នកណាម្នាក់ ក៏ព្រោះតែចង់បានប្រយោជន៍ពីអ្នកនោះ។ បើគេមើលទៅ បុគ្គលនោះ លែងមានប្រយោជន៍ គេនឹងដកខ្លួនចេញ។ ម្យ៉ាងទៀត មុននឹងចូលទៅជិតបុគ្គលណាមួយ គេតែងសញ្ជឹងគិតថា បុគ្គលនោះ មានប្រយោជន៍ឬអត់ បើអត់ គេមិនចំណាយពេលជាមួយឡើយ។
ជនដែលប្រាថ្នាតែប្រយោជន៍សម្រាប់ខ្លួន តែងទុកខ្លួនជាធំ និងជាអាទិភាពលើសអ្នកដទៃ។ គេមិនដើរក្រឡាក្រោមអ្នកណាទេ។ ក្នុងខួរក្បាលរបស់គេ មានតែលេខបូក និងលេខគុណ មិនមានលេខដក និងលេខចែកឡើយ។
ជនដែលមើលឃើញតែប្រយោជន៍ខ្លួន ទោះជាមានទ្រព្យច្រើនយ៉ាងណា ក៏មិនដាច់ចិត្តលះបង់ ដើម្បីដទៃ ឬក៏ចង់ជួយសង្គមឡើយ។ បើគេលះបង់ ក៏ក្នុងន័យចង់បានផលត្រឡប់មកវិញដែរ។ គោលការណ៍របស់គេ គឺមិនលះបង់ទទេៗនោះទេ។
ជនដែលរំពៃតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន រស់នៅយកសុខតែម្នាក់ឯងប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកដទៃ ជួបទុក្ខយ៉ាងណា គេមិនខ្វល់ខ្វាយទេ។
ជនដែលសម្លឹងតែប្រយោជន៍សម្រាប់ខ្លួន អាចនឹងមានចំណេះដឹងខ្ពស់ និងមានទ្រព្យសម្បត្តិស្ដុកស្ដម្ភ តែគេមិនអាចជួយសហគមន៍ឬសង្គម ឲ្យថ្តុំថ្កើងឡើយ ហើយសូម្បីតែអ្នករស់នៅជិតខ្លួនគេ ក៏គ្មានភាពកក់ក្តៅដែរ។ ទោះគេរស់នៅក្តី តែប្រៀបដូចជាស្លាប់ ហើយគ្មានន័យ គ្មានខ្លឹមសារសម្រាប់មនុស្សជាតិសោះឡើយ។
ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ទ្រង់សម្តែងថា៖«អត្តត្ថញ្ញា អសុចី មនុស្សា។ អ្នកទាំងឡាយណា ដែលឃើញតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ហៅថា ជាមនុស្សអសោច»៕
Tag:
សាសនា
ពុទ្ធភាសិត
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«ប្រេសិត»មានន័យដូចម្តេច?
4 ថ្ងៃ
