អន្តរជាតិ
ហេតុអ្វីមនុស្សអាចរត់បានឆ្ងាយជាងខ្លារខិន ទោះខ្លារខិនអាចរត់បានលឿនជាង?
×![]()
ដោយ: គី ចំណា
សត្វឆ្កែចចក ឬខ្លារខិនជាប្រភេទភាវៈដែលអាចរត់បានល្បឿនលឿន ហើយមនុស្សមិនអាចប្រដូចបានឡើយ។ យ៉ាងណាមិញ លក្ខណៈពិសេសរបស់មនុស្ស គឺគេអាចដើរបានឆ្ងាយជាងសត្វទាំងនោះបាន។
ក្នុងរយៈពេលខ្លី នៅពេលដេញចំណី សត្វខ្លារខិនអាហ្វ្រិកអាចបោលដល់ល្បឿនពី១០០ទៅ១២០គីឡូម៉ែត្រក្នុងមួយម៉ោង ដោយសាររាងស្តើង ទម្ងន់ស្រាល និងសាច់ដុំដ៏រហ័សរបស់វា។
ចំពោះមនុស្សវិញ កីឡាកររត់ប្រណាំងអាជីព លោក Usian Bolt ជនជាតិហ្សាម៉ាអ៊ីក អាចរត់ដល់ល្បឿនអតិបរិមា ៤៥គីឡូម៉ែត្រក្នុងមួយម៉ោងក្នុងទីរត់ប្រណាំងឯកីឡដ្ឋានដែលមានប្រវែង១០០ម៉ែត្រ។ គាត់ទទួលកំណត់ត្រាជាមនុស្សដែលរត់លឿនជាងគេក្នុងកីឡាអូឡាំងពិករត់ប្រណាំងឆ្នាំ២០១៦ ឯទីក្រុង Rio ។
តែគេហទំព័រ businessinsider.com បានបញ្ជាក់ថា ទោះបីជាយ៉ាងនេះមែន ក្នុងការរត់ចម្ងាយឆ្ងាយ សត្វទាំងនោះមិនអាចរត់បានឆ្ងាយដូចមនុស្សឡើយ។ នេះគឺដោយសារប្រព័ន្ធក្រពេញញើសរបស់មនុស្ស ដែលមាននាទីជួយកាត់បន្ថយកម្តៅ ដូចប្រព័ន្ធទឹកត្រជាក់ក្នុងរថយន្តដែរ។
ជាធម្មតា មនុស្សមានប្រពេញញើសល្អិតៗប្រមាណពីពីរទៅបួនលានក្រពេញនៅជុំវិញខ្លួនប្រាណ។ នៅពេលដែលសាច់ដុំមានចលនា កម្តៅត្រូវបានបង្កើតឡើង។ កម្តៅទាំងអស់នេះហើយដែលបង្កឲ្យសាច់ដុំដំណើរការមិនសូវល្អ។
ប៉ុន្តែមនុស្សបានវិវត្តមកដោយមានក្រពេញញើសមកជាមួយ។ ញើសមានតួរនាទីសំខាន់ខ្លាំងណាស់ ដោយសារវាជួយបង្ហួតកម្តៅចេញពីខ្លួនប្រាណទៅកាន់បរិយាកាសខាងក្រៅ។ សាច់សត្វមួយចំនួនដូចជាឆ្កែ ឬខ្លារខិនគ្មានក្រពេញញើសទេ។ ដូចនេះនៅពេលដែលសាច់ដុំវាក្តៅខ្លាំង សត្វទាំងនោះត្រូវសម្រាកនៅមួយកន្លែង កន្ធែកខ្លួនឲ្យធំ រួចដកដង្កើមតាមមាត់។ សត្វមួយចំនួនទៀតដូចជាអូដ្ឋ ឬសេះមានក្រពេញញើសខ្លះដែរ តែវាមិនដូចមនុស្សនោះទេ។
អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រដែលសិក្សាពីដើមកំណើតរបស់មនុស្សបានសន្មត់ថា ការវិវត្តមួយនេះអាចកើតឡើងក្នុងចន្លោះពីពីរលានទៅបីលានឆ្នាំមុន នៅពេលដែលមនុស្សបានចេញទៅបរបាញ់ប្រមាញ់សត្វនៅតាមសណ្ឋានដីព្រៃភ្នំដ៏ធំ។
ទោះបីមនុស្សមិនអាចរត់លឿនទៅចាប់សត្វឈ្លូសបាន តែមនុស្សអាចឈ្លបដេញតាមសត្វទាំងរហូតដល់ពួកវាអស់កម្លាំង ឬជាប់អន្ទាក់។ បច្ចុប្បន្ន ដោយសារតែរបបចំណីអាហារ ការហូចចុក និងធ្វើដំណើររបស់មនុស្សកាន់តែមានភាពងាយស្រួល សមត្ថភាពទាំងនេះអាចនឹងមានការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងថ្ងៃអនាគត៕
Tag:
ខ្លារខិន
ចំណេះដឹងទូទៅ
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
