អ្នកមិនប្រើប្លាស្ទិក ដាស់តឿនថា «ប្រើប្លាស្ទិកថ្ងៃនេះ ប៉ះពាល់ជីវិតថ្ងៃក្រោយ»

ជាតិ

សង្គមជាតិ

អ្នកមិនប្រើប្លាស្ទិក ដាស់តឿនថា «ប្រើប្លាស្ទិកថ្ងៃនេះ ប៉ះពាល់ជីវិតថ្ងៃក្រោយ»

25, Aug 2019 , 9:59 pm

រូបភាព

ដោយ:

ភ្នំពេញ៖ បច្ចុប្បន្ន ថង់ប្លាស្ទិកជាផលិតផលវេចខ្ចប់ដ៏ពេញនិយមនៅកម្ពុជា។ ប្លាស្ទិក ត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាអាវុធមុខពីរ ដែលអាចផ្តល់ភាពងាយស្រួលសម្រាប់វេចខ្ចប់អីវ៉ាន់ ឬអាហារផ្សេងៗ ប៉ុន្តែក៏បង្កជាបញ្ហាគំរាមកំហែងដល់ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី និងស្ថានភាពរស់នៅរបស់មនុស្ស សត្វ និងរុក្ខជាតិផងដែរ។ ដោយយល់ឃើញថាបញ្ហាសំរាមប្លាស្ទិកកំពុងតែកើនឡើងនៅកម្ពុជា យុវជនកម្ពុជា និងម្ចាស់អាជីវករមួយចំនួន បានផ្លាស់ប្តូរឥរិយាបថដោយគិតដល់ពីផលប៉ះពាល់នៃការប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិក។

ទម្លាប់ប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិកស្ទើរតែមានលើពលរដ្ឋគ្រប់រូបតាំងពីយូរទៅហើយ។ មានពលរដ្ឋ ឬម្ចាស់អាជីវកម្ម លក់ដូរតូចធំ ច្រើនណាស់ដែលនិយមប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិកសម្រាប់វេចខ្ចប់អាហារ ឬដាក់របស់របរប្រើប្រាស់ផ្សេងៗ។ ប្លាស្ទិកត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជារបស់ចាំបាច់មួយសម្រាប់ប្រើប្រាស់ក្នុងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ។ តែផ្ទុយមកវិញប្លាស្ទិកក៏ជាវត្ថុម្យ៉ាងដែលនាំឲ្យមនុស្សមានបញ្ហាសុខភាពនៅថ្ងៃខាងមុខផងដែរ។

កញ្ញា សុធាវី៖ សុខចិត្តរស់នៅខុសគេ តែមិនសុខចិត្តបំផ្លាញបរិស្ថានដោយប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិក

ចំពោះអ្នកដែលស្រឡាញ់បរិស្ថានជុំវិញខ្លួន និងចូលចិត្តភាពស្រស់បំព្រងនៃធម្មជាតិ គេតែងគិតគូរពីបញ្ហាប្លាស្ទិកជាចម្បង ព្រោះប្លាស្ទិកមានឥទ្ធិពលខ្លាំងដល់បរិស្ថាន។ កញ្ញា អាត សុធាវី បានកែប្រែខ្លួនឯងឲ្យនៅឆ្ងាយពីប្លាស្ទិកតាំងពីកញ្ញាសង្កេតឃើញសំរាមភាគច្រើននៅកម្ពុជាគឺសុទ្ធតែជាសំរាមប្លាស្ទិក។ រាល់ពេលដែលកញ្ញាចាកចេញពីផ្ទះម្ដងៗ កញ្ញាតែងតែភ័យព្រួយពីសុខភាព និងបរិស្ថាន ទើបធ្វើឲ្យកញ្ញាមានគំនិតចង់ផ្លាស់ប្តូរទម្លាប់មកប្រើជា កែវទឹក កាបូបយួរ ប្រអប់បាយ និងរបស់ផ្សេងៗដែលជារបស់ខ្លួនឯង ដើម្បីកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិក។

ដៃម្ខាងកាន់ប្រអប់ដាក់ផ្លែទុរេនបិទជិត ហើយដៃម្ខាងទៀតកាន់ដបទឹក កញ្ញា សុធាវី ដែលរស់នៅដោយគ្មានប្លាស្ទិកប្រមាណជាង២ឆ្នាំមកហើយ បានរៀបរាប់ដូច្នេះថា៖«នៅក្នុងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃរបស់ខ្ញុំ គឺខ្ញុំព្យាយាមកាត់បន្ថយការប្រើប្រាសប្លាស្ទិកតាមតែអាចធ្វើទៅបាន ដោយខ្ញុំប្រើដបទឹកសម្រាប់ដាក់ទឹក និងសម្រាប់ទិញកាហ្វេ។ នៅពេលខ្ញុំចង់ទិញអាហារខ្ចប់ ខ្ញុំតែងតែឲ្យគេដាក់ក្នុងប្រអប់របស់ខ្ញុំ។ ដោយឡែករបស់របរដែលខ្ញុំប្រើប្រាស់ ឬរបស់ដែលបានទិញ «ខ្ញុំប្រើថង់ក្រណាត់ ជាជាងប្រើថង់បា្លស្ទិក»។ «ដំបូងឡើយ មានគេថាឲ្យខ្ញុំរឿងកាន់កាបូបយួរដៃ កែវទឹក ប្រអប់បាយហ្នឹងដែរ។ គេថាខ្ញុំចម្លែកគ្រប់ៗគ្នា តែរហូតដល់ខ្ញុំបានផ្សព្វផ្សាយពីផលប៉ះពាល់នៃការប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិកហ្នឹងមក គេក៏យល់ដឹងបានច្រើន ហើយគេក៏ប្រើប្រាស់តាមខ្ញុំផងដែរ»។

ទម្លាប់មិនប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិករបស់កញ្ញា សុធារី បានផ្លាស់ប្តូរឲ្យកញ្ញា និងមនុស្សជុំវិញកញ្ញា ខ្ពើមរអានឹងការប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិក។ ការរស់នៅដោយគ្មានប្លាស្ទិក ក៏បានក្លាយជាគំនិតមួយសម្រាប់ឲ្យកញ្ញា សុធារី បង្កើតជាយុទ្ធនាការមួយដែលមានឈ្មោះថា «សុំគិតពីប្លាស្ទិក» (Think Plastic) ដោយយុទ្ធនាការនោះគឺជាការរៀបរាប់ ពន្យល់ ពីផលប៉ះពាល់នៃការប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិក។ កំពុងអង្គុយនៅទីអាហារដ្ឋានមួយកន្លែងដែលគ្មានរបស់ប្លាស្ទិក ដែលកញ្ញាឧស្សាហ៍មកជជែកពីការងារផ្សេងៗ កញ្ញា បានអះអាងថា ការបង្កើតយុទ្ធនាការនេះឡើង គឺដើម្បីជំរុញលើកទឹកចិត្ត និងបំផុសស្មារតីឲ្យពលរដ្ឋចូលរួមកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិកនៅកម្ពុជា។

នាយយ៉ាន៖ បើស្រឡាញ់ប្រទេសរបស់ខ្លួន គឺត្រូវស្រឡាញ់បរិសា្ថនជុំវិញខ្លួន

លោក យ៉ាន ជនជាតិបារាំង ដែលចេះនិយាយខ្មែរ ហើយបច្ចុប្បន្ន ជាអ្នកកាសែតនៃសារព័ត៌មានថ្មីៗ ក៏ជាមនុស្សម្នាក់ ដែលព្យាយាមឈប់ប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិកផងដែរ។ នាយយ៉ាន ដែលគេធ្លាប់ស្គាល់តាមរយៈការលេងកំប្លែងតាមទូរទស្សន៍ បានលើកឡើងថា លោក ព្យាយាមផ្លាស់ប្តូរពីការប្រើប្រាស់ដបទឹកប្លាស្ទិក មកប្រើដបទឹកបរិស្ថាន ដែលដាក់តាមជាប់ខ្លួនជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ រាល់ពេលដែលលោក ទិញកាហ្វេ ឬភេសជ្ជៈផ្សេងៗ គឺលោកតែងតែឲ្យគេដាក់នៅក្នុងដបទឹកបរិស្ថានរបស់លោកជានិច្ច។

នាយយ៉ាន មានទម្លាប់រស់នៅបែបនេះរយៈពេលជិត២ឆ្នាំហើយ ដែលវាមិនសូវជារឿងពិបាកសម្រាប់លោកនោះទេ ក្នុងការក្លាយខ្លួនជាមនុស្សខុសគេនៅក្នុងសង្គម។ ថ្វីដ្បិត នាយយ៉ាន មិនទាន់អាចផ្តាច់ខ្លួនចេញពីការប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិកបានទាំងស្រុងពិតមែន ប៉ុន្តែលោកតែងតែដាស់តឿនខ្លួនឯងមិនឲ្យប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិកតទៅទៀត។ នាយយ៉ាន និយាយដូច្នេះថា៖«ការផ្លាស់ប្តូរខ្លួនឯងមិនឲ្យប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិក មិនមែនជារឿងដ៏ពិបាកនោះទេ។ អ្វីដែលពិបាកនោះគឺមនុស្សដែលមិនទាន់យល់ពីបញ្ហាបរិស្ថាន ដោយសារការប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិក»។

សម្រាប់នាយយ៉ាន ការរស់នៅដោយគ្មានប្លាស្ទិក ជាចំណែកមួយកាត់បន្ថយប្លាស្ទិកនៅជុំវិញខ្លួន និងគាំពារបរិស្ថាន។ មិនត្រឹមតែព្យាយាមកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិកនៅក្នុងជីវភាពរស់នៅនោះទេ នាយយ៉ាន ក៏តែងប្រើឧបករណ៍ដែលបញ្ចេញថាមពលតិចផងដែរ ដើម្បីកុំឲ្យប៉ះពាល់ដល់បរិស្ថាន។ បើទោះបីដឹងថាខ្លួនមិនបានធ្វើឲ្យសង្គមមានការផ្លាស់ប្តូរច្រើន តែនាយយ៉ាន ពិតជាសប្បាយចិត្តនឹងទម្លាប់រស់នៅរបស់ខ្លួនដោយគ្មានប្លាស្ទិក។

អ្នកស្រី សុខលីម៖ ដើម្បីឲ្យកម្ពុជា ថយការប្រើប្លាស្ទិក គឺផ្តើមពីពលរដ្ឋ និងអាជីករ ដែលចេះគិតពីបរិស្ថាន

ក្នុងចំណោមពលរដ្ឋដែលកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិក ម្ចាស់អាជីវករផ្សេងៗដូចជា អ្នកលក់ភេសជ្ជៈ កាហ្វេ អាហារ និង នំចំណី ជាដើម ក៏ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់លើការកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិកផងដែរ ដើម្បីឲ្យចំនួនប្លាស្ទិកនៅកម្ពុជាមានការថមថយទាំងនៅក្នុងជីវភាពរស់នៅ និងក្នុងបរិស្ថាន។ អ្នកស្រី ស្រ៊ុន សុខលីម មា្ចស់ហាង Eleven one planet បានបើកហាងអាហារដ្ឋានមួយដោយគ្មានប្រើប្លាស្ទិក។ ទុយោដែលធ្វើពីឫស្សី ថង់ធ្វើពីដំឡូងមី កែវទឹក និងប្រអប់ដែលធ្វើពីកាកអំពៅ គឺជារបស់របរសម្រាប់បម្រើភ្ញៀវក្នុងហាងរបស់អ្នកស្រីរយៈពេលជិត២ឆ្នាំមកហើយ។ លោកស្រី សុខលីម ទទួលបានការគាំទ្រយ៉ាងខ្លាំង ពីភ្ញៀវដែលមកពិសាអាហារនៅហាងរបស់លោកស្រី។ ភ្ញៀវដំបូងដែលបានមកដល់ហាងរបស់អ្នកស្រី ពិតជាមានការភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំងចំពោះផលិតផលដែលមិនមែនជាប្លាស្ទិក។

អ្នកស្រី សុខលីម មិនត្រឹមអនុវត្តសកម្មភាពនៅក្នុងហាងរបស់អ្នកស្រីនោះទេ សូម្បីតែការរស់នៅរបស់លោកស្រីក៏នៅឆ្ងាយពីបា្លស្ទិកផងដែរ។ អ្នកស្រី មានទស្សនៈថា៖«ការកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិក គឺផ្តើមចេញពីយើងទាំងអស់គ្នា សម្រាប់ជាគំរូដល់មនុស្សជំនាន់ក្រោយឲ្យជៀសឆ្ងាយពីប្លាស្ទិក»។

ចាប់តាំងពីហាងរបស់អ្នកស្រី សុខលីម ប្រើប្រាស់កែវទឹក ទុយោឫស្សី ចានស្នោច្នៃពីកាកអំពៅ និងថង់ច្នៃពីដំឡូងមីមក ធ្វើឲ្យមានការទាក់ទាញភ្ញៀវបរទេសច្រើនជាងភ្ញៀវខ្មែរ និងបានធ្វើឲ្យភ្ញៀវខ្លះភ្ញាក់រលឹកឡើងវិញ និងជំរុញឲ្យភ្ញៀវយល់ច្បាស់ពីបញ្ហាប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិក។ នៅក្នុងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃវិញ លោកស្រី ក៏មានទម្លាប់កាន់ដបទឹក យួរកាបូបដៃ ទៅគ្រប់ទីកន្លែង។ ទម្លាប់ទាំងនេះហើយ ដែលបានធ្វើឲ្យមនុស្សជុំវិញអ្នកស្រី មើលឃើញថាលោកស្រីជាមនុស្សចម្លែក។ ប៉ុន្តែដោយសារតែអ្នកស្រីអនុវត្តសកម្មភាពនេះរាល់ថ្ងៃ ទើបធ្វើឲ្យមនុស្សនៅជុំវិញអ្នកស្រី យកគំរូតាម និងអនុវត្តតាមទៀតផង។

ដើម្បីចូលរួមកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិក ម្ចាស់អាហារដ្ឋានរូបនេះ នឹងបញ្ចុះតម្លៃ២០ភាគរយ សម្រាប់អ្នកដែលទៅពិសាក្នុងហាងរបស់អ្នកស្រី ដោយយកកែវ និងប្រអប់បាយទៅជាមួយ។ លោកស្រី ប្រាប់ថា ថ្វីដ្បិតមានការបញ្ចុះតម្លៃពិតមែន តែមានភាគតិចណាស់ដែលយកកែវ និងប្រអប់មកវេចខ្ចប់សម្រាប់ពិសានៅក្នុងហាងរបស់អ្នកស្រី។ ម្ចាស់អាហារដ្ឋានរូបនេះ និយាយថា៖«ក្នុងហាងរបស់ខ្ញុំសឹងតែ៩៩ភាគរយហើយ ដែលមិនប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិកទាល់តែសោះ។ ដូច្នេះវាបង្កភាពងាយស្រួលដល់ភ្ញៀវដែលមកពិសាក្នុងហាងរបស់ខ្ញុំដោយមិនចាំបាច់ប្រើប្រាស់របស់ផ្ទាល់ខ្លួនមកវេចខ្ចប់ឡើយ។ ប៉ុន្តែបើគាត់មានរបស់ខ្លួនឯង យើងក៏លើកទឹកចិត្តគាត់ដោយបញ្ចុះតម្លៃសម្រាប់គាត់ផងដែរ»។

ពាណិជ្ជករអាមេរិក៖ ៥ឆ្នាំទៀត ពលរដ្ឋខ្មែរ អាចនឹងយល់ច្រើនពីផលប៉ះពាល់នៃការប្រើប្លាស្ទិក

ទម្លាប់ប្រើប្លាស្ទិក នៅតែស្ថិតក្នុងគំនិតរបស់ពលរដ្ឋទូទៅ ដែលមិនអាចកែប្រែបានទាំងស្រុងនោះទេ បានត្រឹមតែកាត់បន្ថយបន្តិចម្តងៗតែប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកស្រី Sandy Kotan អ្នកតំណាងចែកចាយផលិតផលដបទឹក ស្លាបព្រាច្នៃពីឈើ ចាន ប្រអប់ស្នោធ្វីពីកាកអំពៅ សម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់នៅទីផ្សារកម្ពុជា បាននិយាយថា អ្នកស្រីចង់ឲ្យប្រជាពលរដ្ឋខ្មែររួមគ្នាប្រើប្រាស់ផលិតផលដែលគ្មានជាតិប្លាស្ទិកនៅកម្ពុជា។ ជាអ្នករស់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាអស់រយៈ៥ឆ្នាំមកហើយ លោកស្រី kotan ចង់ឃើញប្រទេសខ្មែរមានសោភ័ណភាព ដោយគ្មានសំរាមប្លាស្ទិកធ្លាក់ដល់ដី។

អ្នកស្រី Kotan បានឲ្យដឹងថា អ្នកដែលមានលទ្ធភាពជាវផលិតផលរបស់អ្នកស្រី ភាគច្រើនជាម្ចាស់អាជីវកម្ម លក់បាយម្ហូប ឬហាងកាហ្វេជាដើម។ លោកស្រី បាននិយាយថា ការចែកចាយផលិតផលទាំងនោះ ហាក់បីមិនទាន់មានភាពទូលំទូលាយនៅឡើយទេ ដោយសារផលិតផលរបស់អ្នកស្រីនៅមានតម្លៃថ្លៃ បើធៀបនឹងផលិតផលដែលធ្វើពីបា្លស្ទិក។ អ្នកស្រីបញ្ជាក់ដូច្នេះថា៖«៣ទៅ៥ឆ្នាំទៀត ពលរដ្ឋខ្មែរនឹងយល់ដឹងកាន់តែច្រើនពីផលប៉ះពាល់ការប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិកតាមរយៈការផ្សព្វផ្សាយពីបញ្ហាប្លាស្ទិក។

តំណាងអង្គការរុក្ខជាតិ៖ ប្លាស្ទិក ហុចផលអាក្រក់ដល់សុខភាពមនុស្ស បរិស្ថាន និង សត្វ

អ្នកស្រី ឆឹង សុធាវ៉ាន់ សមាជិកអង្គការសត្វព្រៃ និងរុក្ខជាតិអន្តរជាតិប្រចាំប្រទេសកម្ពុជា បានកត់សម្គាល់ថា បញ្ហាសំរាមបា្លស្ទិកពិតជារឿងគួរឲ្យបារម្ភ ដែលប៉ះពាល់ដល់បរិស្ថាន រុក្ខជាតិ និងសត្វដែលមាននៅក្នុងសមុទ្រ។ អ្នកស្រី មានប្រសាសន៍បែបនេះថា៖«សំរាមប្លាស្ទិកដែលមាននៅកម្ពុជា គឺបានហុចផលអាក្រក់ដល់បរិស្ថាន និងសុខភាពមនុស្ស និងសត្វយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។

បើតាមអ្នកស្រី សុធាវ៉ាន់ ក្នុងមួយគ្រួសារ យ៉ាងហោចណាស់ប្រើថង់ប្លាស្ទិក១២ថង់ ដែលបោះចោលនៅក្នុងថង់សំរាម។ បើគិតក្នុងមួយសប្តាហ៍វិញ ប្រើយ៉ាងហោចណាស់ប្លាសិក៥០ថង់ក្នុងមួយគ្រួសារ។

អ្នកស្រី សម្តែងក្តីព្រួយបារម្ភពីកំណើនប្លាស្ទិក។ អ្នកស្រី ថ្លែងថា ប្លាស្ទិកមានសារធាតុគីមី ដែលងាយឲ្យមនុស្ស និងសត្វមានបញ្ហាសុខភាព។ អ្នកស្រី បន្តថា ថង់បា្លស្ទិក ស្នោប្លាស្ទិក និងដបប្លាស្ទិក អាចបំបែក និងរលាយទៅវិញ ក្នុងរយៈពេល១ពាន់ឆ្នាំ។

តំណាងអង្គការសត្វព្រៃនិងរុក្ខជាតិរូបនេះ បន្ថែមថា សារធាតុទាំងនោះ អាចបំបែកទៅជាភាគល្អិតតូចៗដែលអាចបំផ្លាញ ជីវចម្រុះសមុទ្រ និងសត្វនៅក្នុងសមុទ្រ ដោយសារតែធ្វើឲ្យស្ទះដង្ហើម។ ប្លាស្ទិកមានច្រើនប្រភេទ ដូចជា ដបទឹក ចានស្នោ ថង់ ដែលវត្ថុទាំងអស់នោះមាននៅក្នុងគ្រប់ទីកន្លែង សូម្បីតែនៅក្នុងសមុទ្រក៏មានសំរាមប្លាស្ទិក៨០ភាគរយជាសំណល់បា្លស្ទិកផងដែរ។

អ្នកនាំពាក្យក្រសួងបរិស្ថាន៖ ១ឆ្នាំ មានសំរាម៤លានតោន ហើយប្លាស្ទិកមាន៥៦ភាគរយ

លោក នេត្រ ភក្ត្រា រដ្ឋលេខាធិការនិងជាអ្នកនាំពាក្យក្រសួងបរិស្ថាន បានឲ្យដឹងថា នៅកម្ពុជាមានសំរាមក្នុងមួយឆ្នាំ៤លានតោន ដោយនៅក្នុងនោះសំរាមប្រមាណ៥៦ភាគរយ ត្រូវបានដឹកយកទៅទីលានសំរាម។ លោក បញ្ជាក់ថា ក្នុងចំណាមសំរាមទាំង៤លានតោននោះ មានសំរាមប្លាស្ទិក២០ភាគរយ ដែលគេយកទៅច្នៃប្រើប្រាស់ឡើងវិញ និង២០ភាគរយទៀតត្រូវបានពលរដ្ឋយកទៅបោះចោលនៅទីសាធារណៈ។

បើតាមអ្នកនាំពាក្យក្រសួងបរិស្ថាន រាជធានីភ្នំពេញ មានសំរាមច្រើនជាងគេ ដែលមានដល់ទៅ៣ពាន់តោន (ប្លាស្ទិកមានប្រមាណ១៧,៣ភាគរយ) ខេត្តសៀមរាប មាន៣៨០តោន (ប្លាស្ទិកមាន២០,៧ភាគរយ) និង ខេត្តព្រះសីហនុ មានប្រមាណ៧០០តោន (ប្លាស្ទិក មាន៣៤ភាគរយ) ដែលប្រើប្រាស់នៅក្នុងមួយថ្ងៃ។ លោក លើកឡើងថា ហេតុផលដែលមានសំរាមប្លាស្ទិកច្រើនបែបនេះ ដោយសារតែ កំណើនសេដ្ឋកិច្ចមានការរីកចម្រើន សង្គមមានការចាយវាយកាន់តែច្រើន ហើយងាកទៅប្រើប្រាស់ផលិតផលកាន់តែស្រួល តែទន្ទឹមភាពងាយស្រួល បានប៉ះពាល់ដល់បរិស្ថានសង្គមយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដែលជាក្តីបារម្ភផងដែរ។

លោក ង៉ែត បុល អនុប្រធាននាយកដ្ឋានគ្រប់គ្រងសំណល់រឹងនៃក្រសួងបរិស្ថានបានបង្ហាញតួលេខឲ្យដឹងថា រាជធានីភ្នំពេញតែមួយប៉ុណ្ណោះ កាលពីឆ្នាំ២០១៧កន្លងមក បានប្រើប្រាស់ថង់ប្លាស្ទិកប្រមាណជា១០លានថង់ក្នុងមួយឆ្នាំ។ ការថ្លែងរបស់លោក បុល បានធ្វើឡើងកាលពីពេលថ្មីៗកន្លងមកនេះនៅក្នុងបទបង្ហាញស្តីពីការគ្រប់គ្រងកាកសំណល់ទៅកាន់ក្រុមអ្នកសារព័ត៌មានមួយក្រុមដែលជាគ្រូបង្គោលក្នុងក្របខ័ណ្ឌគម្រោងទីភ្នាក់ងារអភិវឌ្ឍព័ត៌មានបារាំង CFI។

របាយការណ៍របស់ទីភ្នាក់ងារអភិវឌ្ឍនៃអង្គការសហប្រជាជាតិ UNDP ធ្លាប់បានបង្ហាញថា ថង់ប្លាស្ទិកមួយត្រូវការពេលតែ៥វិនាទីប៉ុណ្ណោះដើម្បីផលិត។ តែថង់ប្លាស្ទិកដែលគេបោះចោលនោះ បំពុលបរិស្ថាន និងមហាសមុទ្ររយៈពេល៥០០ឆ្នាំ។ ថង់ប្លាស្ទិក មានសារធាតុគីមីពុល មានអាយុកាលវែង មិនងាយរលាយ។ ចំណែកលទ្ធភាពនៃការកែច្នៃឡើងវិញបានត្រឹមតែ៣ភាគរយប៉ុណ្ណោះ៕

អត្ថបទទាក់ទង

លោក នេត្រ ភក្ដ្រា៖ កម្ពុជាមានសំរាមប្រមាណ៤លានតោនក្នុងមួយឆ្នាំ

យុវជនកម្ពុជាចាប់ផ្តើមយកចិត្តទុកដាក់នឹងផលប៉ះពាល់ពីប្លាស្ទិចតាមរយៈការងារសង្គម

គ្មានពាក្យ«ប្លាស្ទិក»នៅក្នុងវចនានុក្រម តែវិទ្យាស្ថានភាសាជាតិកំណត់ឲ្យប្រើ