ជាតិ
ទឹកបឹងទន្លេសាបទាប នាំឲ្យមានការព្រួយបារម្ភពីការក្សត់ត្រី និងការបាត់បង់ព្រៃលិចទឹកដែលនៅសេសសល់បន្ថែមទៀត
រូបភាពពីលើអាកាសបង្ហាញពីទិដ្ឋភាពនៃការកាប់ព្រៃលិចទឹកធ្វើកសិកម្មជាលក្ខណៈគ្រួសារខាងក្រោយភូមិ ក្នុងឃុំកំពង់ភ្លុក ស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប។ រូបភាព៖ ឈុត ឈាណា
×![]()
បាតុភូតអែលនីញ៉ូ បានវាយប្រហារព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ចាប់តាំងពីខែមីនា និងអូសបន្លាយរហូតដល់ខែមេសា និងឧសភា ក្នុងឆ្នាំ ២០១៩នេះ បានធ្វើឲ្យសីតុណ្ហភាពឡើងដល់ ៤២អង្សាសេ។ ទន្លេ បឹង ស្ទឹង អូរមួយចំនួនធំ បានរីងគោករាក់ ជាពិសេស តាមតំបន់ខ្លះក្នុងទន្លេមេគង្គ និងតំបន់ជុំវិញបឹងទន្លេសាប។ 
កាលពីឆ្នាំ ២០១៦ បាតុភូតអែលនីញ៉ូ បាននាំមកនូវឆ្នាំដ៏រីងស្ងួតក្នុងកំណត់ត្រាក្នុងតំបន់ទំនាបលិចទឹក ដែលបានបណ្តាលឲ្យភ្លើងឆេះព្រៃលិចទឹក រាលដាលដល់តំបន់ដីសើមមួយចំនួន ដែលភាគច្រើនសម្បូរទៅដោយជីវចម្រុះ និងជាតំបន់ការពារផងដែរ។
រូបភាពពីលើអាកាសបង្ហាញពីទិដ្ឋភាពនៃការកាប់ព្រៃលិចទឹកនៅជាប់មាត់បឹងទន្លេសាបដើម្បីធ្វើកសិកម្មខ្នាតធំ ស្ថិតនៅក្នុងឃុំកំពង់ភ្លុក ស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប។ រូបភាព៖ ឈុត ឈាណា
តាមការប៉ាន់ប្រមាណដែលមិនត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយ តែក្នុងតំបន់ការពារព្រែកទាល់តែមួយប៉ុណ្ណោះ ផ្ទៃព្រៃលិចទឹកចំនួនប្រហែល ៨.០០០ហិកតា ត្រូវបានឆេះ។ ផ្អែកលើនិន្នន័យពិភពលោក អត្រានៃការកាប់បំផ្លាញព្រៃលិចទឹក នៅជុំវិញបឹងទន្លេសាប ប្រចាំឆ្នាំ មានចំនួន ០.៩ ទៅ ១.៧ ភាគរយ ដែលស្ថិតនៅក្នុងចំណោមអត្រាខ្ពស់បំផុតលើពិភពលោក។
ជលផលពីទន្លេសាប គឺពឹងផ្អែកយ៉ាងខ្លាំងទៅលើព្រៃលិចទឹកក្នុងតំបន់វាលទំនាបលិចទឹក ដែលជាទីជម្រកពង-កូន ក៏ដូចជាទីកន្លែងរកចំណី និងធំធាត់នៃមច្ឆជាតិ។ ការបាត់បង់ព្រៃលិចទឹក និងតំបន់ដីសើមជុំវិញបឹងទន្លេសាប បានបង្កអន្តរាយយ៉ាងខ្លាំងដល់វិស័យជលផល ក៏ដូចជាប្រភេទបក្សា-បក្សីជាច្រើនប្រភេទ ដែលបានពឹងផ្អែកតំបន់នោះជាទីជម្រក និងជា ប្រភពដើមនៃធនធានផ្សេងៗ និងចំណីអាហារសម្រាប់ប្រជាជននៅក្នុងតំបន់។
ជាប្រចាំឆ្នាំ ទឹកទន្លេមេគង្គចាប់ឡើងក្នុងរដូវមូសុងវស្សា និងហូរចូលទៅបំពេញផ្ទៃបឹងទន្លេសាប ចាប់ពីខែឧសភា ដល់ខែតុលា និងហូរត្រឡប់ចេញមកវិញក្នុងរដូវប្រាំង ចាប់ពីខែ វិចិ្ឆកា ដល់ខែមីនា។ ប៉ុន្តែ ក្នុងឆ្នាំនេះ រដូវមូសុងវស្សាជិតត្រូវបញ្ចប់ទៅហើយ ឯរដូវប្រាំងក៏ជិតចូលមកដល់ដែរ តែបឹងទន្លេសាបនៅពុំទាន់បានទទួលរបបទឹកជំនន់ពីទន្លេមេគង្គគ្រប់គ្រាន់នៅឡើយ។ ទាំងនេះ ជាការព្រួយបារម្ភមួយចំពោះវដ្តពង-កូន និងការលួតលាស់ធំធាត់របស់មច្ឆជាតិ ពោលគឺមិនអាចប្រព្រឹត្តទៅបានតាមធម្មជាតិនៃវដ្តជីវិតរបស់ពួកវា។ ជាមួយគ្នានោះដែរ ព្រៃលិចទឹកដែលនៅសេសសល់ជុំវិញបឹងទន្លេសាប អាចនឹងត្រូវឆេះដោយភ្លើងឆេះព្រៃ ឬត្រូវកាប់ទន្ទ្រានយកធ្វើជាកម្មសិទ្ធសម្រាប់ធ្វើកសិកម្មបន្ថែមទៀតជាមិនខាន។
កាលពីឆ្នាំ ២០១៦ បាតុភូតអែលនីញ៉ូ បាននាំមកនូវឆ្នាំដ៏រីងស្ងួតក្នុងកំណត់ត្រាក្នុងតំបន់ទំនាបលិចទឹក ដែលបានបណ្តាលឲ្យភ្លើងឆេះព្រៃលិចទឹក រាលដាលដល់តំបន់ដីសើមមួយចំនួន ដែលភាគច្រើនសម្បូរទៅដោយជីវចម្រុះ និងជាតំបន់ការពារផងដែរ។
រូបភាពពីលើអាកាសបង្ហាញពីទិដ្ឋភាពនៃការកាប់ព្រៃលិចទឹកនៅជាប់មាត់បឹងទន្លេសាបដើម្បីធ្វើកសិកម្មខ្នាតធំ ស្ថិតនៅក្នុងឃុំកំពង់ភ្លុក ស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប។ រូបភាព៖ ឈុត ឈាណា
តាមការប៉ាន់ប្រមាណដែលមិនត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយ តែក្នុងតំបន់ការពារព្រែកទាល់តែមួយប៉ុណ្ណោះ ផ្ទៃព្រៃលិចទឹកចំនួនប្រហែល ៨.០០០ហិកតា ត្រូវបានឆេះ។ ផ្អែកលើនិន្នន័យពិភពលោក អត្រានៃការកាប់បំផ្លាញព្រៃលិចទឹក នៅជុំវិញបឹងទន្លេសាប ប្រចាំឆ្នាំ មានចំនួន ០.៩ ទៅ ១.៧ ភាគរយ ដែលស្ថិតនៅក្នុងចំណោមអត្រាខ្ពស់បំផុតលើពិភពលោក។
ជលផលពីទន្លេសាប គឺពឹងផ្អែកយ៉ាងខ្លាំងទៅលើព្រៃលិចទឹកក្នុងតំបន់វាលទំនាបលិចទឹក ដែលជាទីជម្រកពង-កូន ក៏ដូចជាទីកន្លែងរកចំណី និងធំធាត់នៃមច្ឆជាតិ។ ការបាត់បង់ព្រៃលិចទឹក និងតំបន់ដីសើមជុំវិញបឹងទន្លេសាប បានបង្កអន្តរាយយ៉ាងខ្លាំងដល់វិស័យជលផល ក៏ដូចជាប្រភេទបក្សា-បក្សីជាច្រើនប្រភេទ ដែលបានពឹងផ្អែកតំបន់នោះជាទីជម្រក និងជា ប្រភពដើមនៃធនធានផ្សេងៗ និងចំណីអាហារសម្រាប់ប្រជាជននៅក្នុងតំបន់។
ជាប្រចាំឆ្នាំ ទឹកទន្លេមេគង្គចាប់ឡើងក្នុងរដូវមូសុងវស្សា និងហូរចូលទៅបំពេញផ្ទៃបឹងទន្លេសាប ចាប់ពីខែឧសភា ដល់ខែតុលា និងហូរត្រឡប់ចេញមកវិញក្នុងរដូវប្រាំង ចាប់ពីខែ វិចិ្ឆកា ដល់ខែមីនា។ ប៉ុន្តែ ក្នុងឆ្នាំនេះ រដូវមូសុងវស្សាជិតត្រូវបញ្ចប់ទៅហើយ ឯរដូវប្រាំងក៏ជិតចូលមកដល់ដែរ តែបឹងទន្លេសាបនៅពុំទាន់បានទទួលរបបទឹកជំនន់ពីទន្លេមេគង្គគ្រប់គ្រាន់នៅឡើយ។ ទាំងនេះ ជាការព្រួយបារម្ភមួយចំពោះវដ្តពង-កូន និងការលួតលាស់ធំធាត់របស់មច្ឆជាតិ ពោលគឺមិនអាចប្រព្រឹត្តទៅបានតាមធម្មជាតិនៃវដ្តជីវិតរបស់ពួកវា។ ជាមួយគ្នានោះដែរ ព្រៃលិចទឹកដែលនៅសេសសល់ជុំវិញបឹងទន្លេសាប អាចនឹងត្រូវឆេះដោយភ្លើងឆេះព្រៃ ឬត្រូវកាប់ទន្ទ្រានយកធ្វើជាកម្មសិទ្ធសម្រាប់ធ្វើកសិកម្មបន្ថែមទៀតជាមិនខាន។
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
