អន្តរជាតិ
តើ«ព្រះអាទិត្យ»ដែលបំភ្លឺផែនដីសព្វថ្ងៃកើតចេញមកពីណា? ប្រភពរូប៖ អង្គការ NASA
× លំហគឺជាទីតាំងមួយដ៏ធំមហាសាលពិបាកនឹងកំណត់បាន។ វាគឺជាទីតាំងមួយដែលពោរពេញទៅដោយផ្កាយ ភព ដុំធូលី កាឡាក់ស៊ី ផ្កាយដុះកន្ទុយ និងផង់អេឡិចត្រូម៉ាញេទិចជាច្រើនប្រភេទទៀត ធ្វើដំណើរទៅវិញទៅមក គ្រប់ទិសទី។ វាគឺជាទីតាំងមួយដែលមនុស្សបានងាកឡើងទៅលើ ជាមួយនឹងភ្នែកទាំងពីរក្នុងការពិនិត្យ សិក្សា សន្មតទៅតាមចំណេះដឹង និងឧបករណ៍ដែលខ្លួនមានអស់ពេលរាប់ពាន់ឆ្នាំមកហើយ ពោលគឺតាំងពីសម័យកាលក្រិក និងអេស្ស៊ីបមកម្ល៉េះ។ អង្គទាំងឡាយនៅក្នុងលំហតែងមានមូលហេតុនៃការកកើតឡើងរបស់ពួកវា មិនថាវាជាការសន្មត ឬការពិសោធដោយជាក់ស្តែងនោះទេ។ ក្នុងនោះមានអង្គមួយដែលបំភ្លឺភពផែនដីយើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដែលវាគឺជា«ព្រះអាទិត្យ»។ តើវាកើតឡើងមកពីណា? ដោយដូចម្តេច?
ដោយបកស្រាយចេញពីគេហទំព័រ space.com ចម្លើយដំបូងគេគឺបាតុភូត«ទំនាញ»ជាក់ស្តែងគឺជាអ្វីដែលអ្នកជួបប្រទះជារៀងរាល់ពេលវេលា។ ទំនាញគឺជាការទាញវត្ថុពីរឬច្រើនឲ្យខិតទៅជិតគ្នា។ នៅក្នុងលំហ អេល្យូម និងអ៊ីដ្រូសែនគឺជាអង្គធាតុដែលសម្បូរ ជាមួយនឹងកម្ទេចកំទីនៃអង្គផ្សេងៗដទៃទៀត។ នៅពេលដែលកម្ទេចកំទីទាំងនោះធ្វើដំណើរទៅជិតគ្នា ទំនាញរបស់ធាតុនីមួយៗបានទាញគ្នាចូលបន្តិចម្តងៗ បង្កើតបានទៅជាអង្គដែលមានទំហំធំជាងមុនបន្តទៀត។
អង្គដែលមានទំហំជាមុននេះ នឹងមានកម្លាំងទំនាញកាន់តែខ្លាំង និងមានសមត្ថភាពទាញយកអង្គដទៃៗបានកាន់តែច្រើនជាងមុន និងលឿនជាមុន។ អង្គទាំងនេះ រីកមាឌកាន់តែធំឡើងៗ បង្កើតបានជាធំធូលីដ៏សែនក្តៅ មានរាងដូចជា«ថាស»សំបែតនៅតាមគែម និងមានរាងប៉ោងនៅចំកណ្តាល។ នៅចំណុចកណ្តាលនេះ អង្គធាតុមានចំនួនច្រើនផ្តុំចូលគ្នាយ៉ាងចង្អៀតជាមួយនឹងកម្តៅយ៉ាងខ្លាំង។ នេះជាជំនាញដំបូងដែល«ព្រះអាទិត្យ»បានឈាននឹងចាប់កំណើតឡើង។ គេហៅជំហាននៃការកកើតនេះថា«Protostar»។
មកទល់សព្វថ្ងៃ ព្រះអាទិត្យមានអាយុកាលជាង៤,៦ពាន់លានឆ្នាំមកហើយ។ ក្នុងរយៈពេលជាច្រើនលានឆ្នាំ ជាមួយនឹងទំនាញ និងសម្ពាធខ្លាំងគ្រប់គ្រាន់ ព្រះអាទិត្យអាចចាប់ផ្តើមសកម្មភាពរុញអាតូមអ៊ីដ្រូសែនចូលគ្នា ដើម្បីបង្កើតថាមពលកម្តៅ និងពន្លឺ ដែលយើងទទួលបានសព្វថ្ងៃ ក្រោមទម្រង់ជាបាតុភូតរូបវិទ្យានុយក្លេអ៊ែរដែលគេឲ្យឈ្មោះថា«Fusion»។
តាមការបកស្រាយរបស់អង្គការ NASA ព្រះអាទិត្យបានទាមទារពេលវេលាប្រមាណ៥០លានឆ្នាំ ដើម្បីធំពេញវ័យ និងមានថាមពលគ្រប់គ្រាន់។ សំណល់កម្ទេចកំទីធូលីដែលសេសសល់ពីការកកើតឡើងនៃព្រះអាទិត្យ បានផ្តុំគ្នាចេញពីជាភព ភពរណប ផ្កាយព្រះគ្រោះ និងផ្កាយដុះកន្ទុយ នានានៅក្នុងប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ។ អង្គការ NASA ក៏បានបញ្ជាក់ដែរថា ព្រះអាទិត្យនឹងបន្តនៅក្នុងទម្រង់ធម្មតាដូចនេះបន្តទៀត ក្នុងរយៈពេលប្រមាណ១០ពាន់លានឆ្នាំទៅខាងមុខ។
គួរឲ្យបញ្ជាក់ផងដែរថា ព្រះអាទិត្យគឺជាផ្កាយ ដូចផ្កាយនានាផ្សេងៗទៀតដែលអ្នកមើលឃើញនៅពេលយប់ងងឹត។ វាគឺជាផ្កាយដែលមានទំហំមធ្យម និងនៅជិតភពផែនដីជាងគេ។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រសិក្សាអំពីព្រះអាទិត្យមកពីផ្កាយនានាផ្សេងៗទៀតដែលមានទីតាំងនៅក្នុងកាឡាក់ស៊ីមីលគីវ៉េ។ ដោយប្រើប្រាស់អំណះអំណាង ការឃ្លាំមើល និងការពិសោធន៍ផ្សេងៗ គេអាចទាញយកចំណេះដឹងទាំងនោះមកធ្វើការសន្មតទៅព្រះអាទិត្យដែលយើងឃើញសព្វថ្ងៃ៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com