ពីនេះ ពីនោះ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
សម្តេច ជួន ណាត បានកំណត់ក្នុងវចនានុក្រមខ្មែរហើយថា ពាក្យ «ដែល»និង«ដែរ»គឺសម្រាប់ប្រើខុសគ្នា។ តែជាទូទៅ ពលរដ្ឋតែងតែមានកំហុសក្នុងការប្រើប្រាស់រវាងពាក្យទាំងពីរនេះ។
ពេលខ្លះប្រើជាពាក្យ«ដែល»មកប្រើជាពាក្យ«ដែរ»វិញ ហើយពេលខ្លះប្រើជាពាក្យ«ដែរ»មកជាពាក្យ«ដែល»វិញ។ វចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត បានពន្យល់និយមន័យពាក្យទាំងពីរនេះដូចខាងក្រោម៖
ពេលខ្លះប្រើជាពាក្យ«ដែល»មកប្រើជាពាក្យ«ដែរ»វិញ ហើយពេលខ្លះប្រើជាពាក្យ«ដែរ»មកជាពាក្យ«ដែល»វិញ។ វចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត បានពន្យល់និយមន័យពាក្យទាំងពីរនេះដូចខាងក្រោម៖
ពាក្យ«ដែល» គឺជាពាក្យប្រាប់ដំណើរនៃអំពើ សម្រាប់និយាយភ្ជាប់នាំមុខនាមសព្ទ។ ឧទាហរណ៍ ការដែលខ្ញុំធ្វើ, ពាក្យដែលគេនិយាយ,ដំណឹងដែលខ្ញុំឮ, សាលារៀនដែលរាជការចំណាយប្រាក់ឲ្យសង។ល។
ប៉ុន្តែបើជានាមសព្ទ ពាក្យ«ដែល» មានន័យថា សំណល់, របស់ដែលសល់ឬដែលគេប្រើប្រាស់ហើយ។ ឧទាហរណ៍ ស៊ីបាយដែលគេ, ស្លៀកសំពត់ដែលគេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្នុងន័យទីពីរនេះ មិនមានកំហុសអ្វីដែលនាំជាបញ្ហានោះទេ។ ព្រោះបើនិយាយទៅដល់អ្វីដែលសល់ពីគេ, ប្រើប្រាស់របស់បន្ទាប់ពីអ្នកណាម្នាក់គឺគេដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា មិនអាចប្រើពាក្យ«ដែរ»បានទេ។
ដោយឡែក ចំពោះពាក្យ«ដែរ»វិញ គឺមានន័យថា ដូចគ្នា, បានដូចគ្នា, ផង។ ឧទាហរណ៍ដូចជាពាក្យថា ខ្ញុំទៅដែរ, ដូច្នេះក៏បានដែរ, អ្នកទៅជាមួយនឹងខ្ញុំដែរឬ? ល្អគ្រាន់បើដែរ។ល។
ជារួមមក តាមរយៈអត្ថន័យដែលវចនានុក្រមខ្មែរបានកំណត់ សាធារណជន ត្រូវតែចំណាំថា ពាក្យ«ដែល» គឺជាពាក្យប្រាប់ដំណើរនៃអំពើ។ ចំណែកពាក្យ «ដែរ»គឺជាពាក្យបង្ហាញពីអ្វីដូចគ្នា ដើម្បីសម្គាល់ទៅការបង្ហាញពីវត្ថុ គំនិត សកម្មភាពជាដើម៕
Tag:
ពន្យល់ពាក្យ
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
