និស្សិតកសិកម្មម្នាក់ ជោគជ័យនឹងរបរដាំម្នាស់នៅខេត្តស្ទឹងត្រែង

បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍

បទសម្ភាសន៍

សង្គមជាតិ

និស្សិតកសិកម្មម្នាក់ ជោគជ័យនឹងរបរដាំម្នាស់នៅខេត្តស្ទឹងត្រែង

14, Dec 2019 , 8:30 pm

រូបភាព

ដោយ:

ភ្នំពេញ៖ លោក សាយពន្លឺចិត្តះ ករុណា ជាអតីតនិស្សិតជំនាញកសិ-ឧស្សាហកម្មនៅសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទកសិកម្ម(ចម្ការដូង)។ ក្រោយរៀនចប់ លោកបានបង្កើតកសិដ្ឋានដាំម្នាស់នៅស្រុកកំណើតរបស់ខ្លួន ទាំងគ្មានធនធានគ្រប់គ្រាន់។ លុះមកដល់បច្ចុប្បន្ន លោកបានក្លាយជាម្ចាស់កសិដ្ឋានដាំម្នាស់ទឹកឃ្មុំដែលមានចំណូលក្រាស់ក្រែលដែរ និងបានជួយផ្តល់ការងារដល់ពលរដ្ឋមួយចំនួនទៀតផង។

ជាបន្តសូមអញ្ជើញស្តាប់ជីវព័ត៌មានដែលរៀបចំដោយ លោក រ៉ឹម ភារី អ្នកយកព័ត៌មាននៃគេហទំព័រថ្មីៗដូចតទៅ៖

ក្នុងវ័យ៣៥ឆ្នាំ លោក សាយពន្លឺចិត្តះ ករុណា គឺជាម្ចាស់ចម្ការម្នាស់ស្ថិតនៅឃុំអូរឫស្សីកណ្តាល ស្រុកសៀមបូក ខេត្តស្ទឹងត្រែង។ បច្ចុប្បន្ន ម្នាស់ទឹកឃ្មុំរបស់លោកទទួលបានផលក្នុងមួយខែចន្លោះពី៥ពាន់ទៅ៦ពាន់ផ្លែ ដោយយកទៅលក់នៅរាជធានីភ្នំពេញ ,លក់ឲ្យភ្ញៀវទេសចរនៅនឹងកន្លែង និងមួយចំណែកទៀតត្រូវបានកែច្នៃជាទឹកម្នាស់នៅក្នុងសិប្បកម្មរបស់ខ្លួន។

បើតាមលោកករុណា ម្នាស់ទឹកឃ្មុំខេត្តស្ទឹងត្រែង មានរសជាតិផ្អែមឆ្ងាញ់ជាងម្នាស់ទឹកឃ្មុំដែលដាំនៅខេត្តផ្សេង ដែលនេះជាមូលហេតុធ្វើឲ្យលោកស្រវ៉ាដាំម្នាស់នៅក្នុងខេត្តជាប់ព្រំដែនឡាវមួយនេះ។ ក្រៅពីលក់ម្នាស់ស្រស់ ម្នាស់ក៏អាចកែច្នៃបានជាច្រើនមុខ ដូចជា ទឹកម្នាស់ ស្រា ស្ករគ្រាប់ ដំណាប់គ្រាម និងដំណាប់ប៉ាតនំបុ័ងជាដើម។ នេះជាការបញ្ជាក់របស់អតីតនិស្សិតជំនាញកែច្នៃអាហារខាងលើនេះ។

ករុណា បានចាប់ផ្តើមដាំម្នាស់នៅចុងឆ្នាំ២០០៨លើទំហំដី៥ហិចតា ដែលជាដីកេរ្តិ៍របស់ឪពុកម្តាយលោក បន្ទាប់ពីរៀនចប់បរិញ្ញាបត្រជំនាញកសិ-ឧស្សាហកម្ម។ «រៀនចប់ភ្លាមឆ្នាំ២០០៨ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមតែម្តង។ ខ្ញុំរៀនជំនាញកែច្នៃ ហើយដើម្បីទទួលបានវត្ថុធាតុដើមដែលល្អឥតខ្ចោះ ទាល់តែយើងដាំសិន។ ដូច្នេះ ដាំម្នាស់ឲ្យបានល្អឥតខ្ចោះហើយ បានឈានទៅដល់ការកែច្នៃទឹកម្នាស់មួយដែលមានគុណភាពល្អឥតខ្ចោះបាន។ អ៊ីចឹង វាត្រូវឆ្លងដំណាក់កាលនៃការដាំដុះហើយ បានចូលជំនាញរបស់ខ្ញុំ គឺកសិ-ឧស្សាហកម្ម (ការកែច្នៃអាហារ)។ រាល់ថ្ងៃហ្នឹង ខ្ញុំបានយកម្នាស់មកធ្វើទឹកម្នាស់សុទ្ធ១០០ភាគរយ ហើយកំពុងត្រៀមធ្វើស្ករគ្រាប់ទន់ៗ និងស្រាម្នាស់»។ នេះជាការរម្លឹករបស់ករុណា។

បើតាមករុណា អ្នកមានរោងចក្រកែច្នៃអាហារនៅក្រៅប្រទេស ពួកគេតែងតែមានកសិដ្ឋានដោយខ្លួនឯង ដើម្បីប្រាកដថា ផលិតផលសម្រេចរបស់ពួកគេមានគុណភាពល្អ និងមានសុវត្ថិភាពសម្រាប់អ្នកបរិភោគ។

ខុសពីនិស្សិតកសិកម្មជាច្រើនពេលរៀនចប់ទៅធ្វើការឲ្យស្ថាប័នផ្សេងៗ តែករុណាគ្រាន់តែរៀនចប់ភ្លាម លោកផ្តើមរបរដាំម្នាស់ដោយមិនមានលុយផ្ទាល់ខ្លួននោះទេ។ ទោះគ្មានដើមទុនថវិកា ប៉ុន្តែ ករុណាមានចំណេះដឹង និងមានឆន្ទៈមុតស្រួច ដើម្បីចាប់ផ្តើមធ្វើកិច្ចការនេះ។ ក្តីស្រមៃចង់ក្លាយជាម្ចាស់សិប្បកម្មកែច្នៃផ្លែម្នាស់ បានជំរុញឲ្យករុណាស្វែងរកខ្ចីលុយពីឪពុកម្តាយ បងប្អូន មិត្តភក្តិ និងអ្នកស្គាល់លោក ដើម្បីធ្វើជាដើមទុនក្នុងការចាប់ផ្តើមរបរនេះ។

អង្គុយលើត្រាក់ទ័រក្នុងចម្ការម្នាស់របស់ខ្លួន លោកករុណាដែលកំពុងភ្ជួរដីក្នុងចម្ការបានឆ្លៀតបរិយាយប្រាប់សារព័ត៌មានថ្មីៗយ៉ាងដូច្នេះថា៖ « ដោយសារតែឆន្ទៈហ្នឹងវាពុះកញ្ជ្រោលពេក ព្រោះកាលនោះជាក្មេងឈាមរាវ។ អត់លុយក៏មកធ្វើដែរ មានឆន្ទៈមកធ្វើទៅព្រោះឪពុកមានដី ទើបស្រវ៉ាយកកម្លាំងមកធ្វើការងារហ្នឹង។ បច្ចុប្បន្នថា មិនទាន់ជោគជ័យដល់កម្រិតមួយអស្ចារ្យនៅឡើយទេ ងើបថយៗ គ្រាន់តែដាំទៅវាមិនខាតទេ ដោយសារយើងមានសិប្បកម្មកែច្នៃម្នាស់ទឹកឃ្មុំ។ ដូច្នេះ ដាំប៉ុន្មានក៏អត់ខ្វល់ដែរ វាអត់ចេះខាត»។

ជាកូនទី៤ក្នុងចំណោមបងប្អូន៥នាក់ក្នុងគ្រួសារសាមញ្ញមួយ ដែលមានឪពុកជាគ្រូបង្រៀន និងម្តាយជាកសិករ លោកករុណាបានជាប់ចិត្តនឹងទឹកដីស្រុកកំណើតរបស់ខ្លួនដែលជីជាតិល្អ និងសាកសមនឹងដំណាំម្នាស់ទឹកឃ្មុំ។ ហេតុនេះ ទើបលោកមិនប្រកបរបរអ្វីឡើយដោយយកចិត្តទុកចិត្តតែលើការដាំម្នាស់ និងកែច្នៃម្នាស់។

បន្ទាប់ពីដំណើរការកសិដ្ឋានដាំម្នាស់ទឹកឃ្មុំបាន១១ឆ្នាំមកនេះ បញ្ហាផ្សេងៗ ហាក់មិនសូវជាសំខាន់ប៉ុន្មានឡើយសម្រាប់លោកករុណា តែបញ្ហាកង្វះកម្លាំងពលកម្មនៅតែជាការប្រឈមខ្លាំង ព្រោះការងារនេះ ជាការប្រើកម្លាំងបាយ និងមានភាពហត់នឿយខ្លាំង។

ករុណាមានបំណងបង្កើតសហគមន៍ដាំម្នាស់ប្រចាំខេត្តស្ទឹងត្រែង

ក្រោយទទួលបានជោគជ័យក្នុងរបរដាំម្នាស់ទឹកឃ្មុំ ករុណា បានធ្វើឲ្យជីវភាពគ្រួសាររបស់លោកមានជីវភាពធូរធារ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ បុរសមាឌដំបង និងមានកូន៣នាក់រូបនេះ មានបំណងបើកបង្រៀនពលរដ្ឋនៅមូលដ្ឋានអំពីបច្ចេកទេសដាំម្នាស់ ដើម្បីចូលរួមជួយលើកស្ទួយជីវភាពអ្នកភូមិរបស់លោកទៀតផង។ ករុណា ដែលទទួលបានបច្ចេកទេសដាំម្នាស់ពីសាលា និងស្រាវជ្រាវដោយខ្លួនឯងកន្លងមក បានពន្យល់ពីបច្ចេកទេសដាំម្នាស់យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «វិធីសាស្ត្រដាំម្នាស់ឲ្យបានល្អនេះ មានពីរដំណាក់កាល។ ទីមួយ គឺធ្វើយ៉ាងណាឲ្យដើមវាល្អ និងទីពីរ ដំណាក់កាលធ្វើឲ្យផ្លែវាល្អ។ រាល់ដំណាក់កាលទាំងអស់ត្រូវឲ្យយើងមកសិក្សាដោយផ្ទាល់។ បើនិយាយត្រួសៗ យើងត្រូវរើសពូជឲ្យបានល្អ រើសដីឲ្យបានល្អ ត្រូវមានប្រព័ន្ធទឹក មានជីគ្រប់គ្រាន់តាមថ្ងៃខែតាមការកំណត់ មើលថែស្មៅ...បើនិយាយទៅគ្រប់ជំហ៊ាន ត្រូវផ្ទិតផ្ទង់ បើមិនអីចឹងទេ យើងនឹងទទួលបានទិន្នផលអត់ល្អទេ ព្រោះវាប្រើពេល១ឆ្នាំ២ខែ ទើបទទួលបានផល»។

ទន្ទឹមគ្នានឹងការស្នើពលរដ្ឋគាំទ្រផលិតផលក្នុងស្រុក និងជំរុញនិស្សិតងាកមករៀនកសិកម្មឲ្យបានកាន់តែច្រើននោះ លោកក៏មានបំណងបង្រៀនពលរដ្ឋ ហើយទទួលទិញម្នាស់ពីពលរដ្ឋវិញ ដើម្បីធ្វើការកែច្នៃជាផលិតផលសម្រេចឲ្យបានកាន់ច្រើន។ ជាងនេះទៅទៀត លោកនឹងចងក្រងកសិករដាំម្នាស់បង្កើតជាសហគមន៍ដាំម្នាស់ប្រចាំខេត្តស្ទឹងត្រែង ដើម្បីឲ្យម្នាស់ក្លាយជាផលិតផលតំណាងខេត្តស្ទឹងត្រែង និងមានឈ្មោះបោះសំឡេងទាំងក្នុងស្រុក និងក្រៅប្រទេស៕