ពីនេះ ពីនោះ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
សុធីរ និងសំណាង នៅបន្តជជែកពីរឿងយុវជន ពីព្រោះវាជារឿងអនាគតកម្ពុជា។ ក្លើទាំងពីរជួបយុវជនច្រើនដែលមានអកប្បកិរិយាឆ្គាំឆ្គង ពុំសូវមានសុជីវធម៌ និងមិនមានស្មារតីទទួលខុសត្រូវ។ អ្នកទាំងពីរយល់ថា មុននិស្សិតបញ្ចប់ការសិក្សាបញ្ចប់ថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រ ហើយត្រូវស្វែងរកការងារធ្វើនោះ ពួកគេគួរបានឆ្លងកាត់ឡើងវិញនូវមុខវិជ្ជាសីលធម៌។
សំណាង៖ នៅកន្លែងធ្វើការអញ ក្មេងៗចូលក្រោយ ស្លៀកពាក់មកធ្វើការដូច ស្លៀកពាក់ទៅដើរលេង ដើរផ្សារ។ មើលទៅពួកគេ ដូចមិនសូវខ្វល់យ៉ាងម៉េចមិនដឹង។ មិនខ្វល់ ឬមិនដឹងអី?
សុធីរ៖ គឺមិនដឹងអី! ចង់និយាយថា មិនដឹងថា អាស្លៀកពាក់បែបហ្នឹង អាធ្វើអាកប្បកិរិយាបែបហ្នឹង គឺមិនត្រឹមត្រូវ។ និយាយរួម គឺមិនដឹងថា ខុស។ ដូចឯងសរសេរពាក្យខ្មែរមួយខុសអ៊ីចឹង គឺសរសេរខុស តែមិនដឹងថា វាខុសទេ។ ហើយអាមិនដឹងខុសនេះណា គឺមិនចេះខ្មាសទេ។
សំណាង៖ ចុះធ្វើម៉េចឱ្យពួកគេដឹងថាខុស ហើយឱ្យចេះខ្មាស?
សុធីរ៖ រៀន។ តែសំខាន់អញគិត ថ្នាក់មហាវិទ្យាល័យគួរមានវគ្គបំប៉នផ្នែកសីលធម៌ របៀបរស់នៅ អាកប្បកិរិយា ចរិត ស្មារតីទទួលខុសត្រូវ នៅឆ្នាំចុងក្រោយ មុននិស្សិតបញ្ចប់ការសិក្សា ហើយស្វែងរកការងារធ្វើ។ ជាពិសេស គឺត្រូវរយកចិត្តទុកដាក់ បំប៉នចំណេះគិតពិចារណាដល់ពួកគេ មុនពួកគេចូលក្នុងពិភពការងារ ដែលត្រូវជួបមនុស្ស ជួបបញ្ហាជាច្រើននៅក្នុងជីវិតអាជីពរបស់ពួកគេ។
សំណាង៖ តែអញគិតថាដូចជារឿងកំប៉ិកកំប៉ុកពេកទេដឹង? ដល់ថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រហើយ មករៀនសីលធម៌ សុជីវធម៌យ៉ាងម៉េច? អញក៏មិនដែលឭថា នៅបរទេសគេបង្រៀននិស្សិតឱ្យមានសីលធម៌ដែរ?
សុធីរ៖ អ្ហែងថាកំប៉ិកកំប៉ុក តែអ្ហែងកំពុងរអ៊ូប្រាប់អញថា ក្មេងៗឥឡូវពុំសូវមានសីលធម៌ ពុំសូវមានស្មារតីទទួលខុសត្រូវ។ ករណីនៅបរទេស គឺរឿងរបស់បរទេស។ យើងត្រូវស្វែងយល់ពីសង្គមរបស់គេ។ អាចថា និស្សិតរបស់គេមានវិន័យ មានរបៀប ចេះគិតពិចារណាដឹងខុសត្រូវសមល្មមហើយ។ ហើយក៏មិនមែនបានន័យថា បរទេសមិនធ្វើ នៅកម្ពុជាយើងធ្វើមិនកើតនោះដែរ!
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«ប្រេសិត»មានន័យដូចម្តេច?
5 ថ្ងៃ
