ពីនេះ ពីនោះ
ត្រូវសរសេរថា «មាក់ប្រេង, មាក់ប្រាង» មិនមែន «ម៉ាក់ប្រេង, ម៉ាក់ប្រាង» ឡើយ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
«ផ្លែមាក់ប្រេង និងផ្លែមាក់ប្រាង» ជាពាក្យដែលត្រឹមត្រឹម។ ពាក្យ «មាក» ត្រូវអានថា «មះ» ឬ «ម៉ៈ» ឧទាហរណ៍ មះប្រាង ឬ ម៉ៈប្រាង។ ជាការពិតពាក្យទាំងពីរនេះជាពាក្យកម្ចីពីសៀម ដែលសៀមហៅថា មះប្រិង អានថា ម៉ៈព្រិង និងហៅថា មះប្រាង អានថា ម៉ៈប្រាង។ 
«មាក់ប្រេង» និង«មាក់ប្រាង»គឺសុទ្ធតែជាឈ្មោះផ្លែឈើដែលមានរូបរាងស្រដៀងគ្នា តែខុសតែរសជាតិ ដោយមាក់ប្រេងមានរសជាតិជូរ និងមាក់ប្រាងមានរសជាតិផ្អែម។
«មាក់ប្រេង»មានស្លឹកធំៗជាងស្លឹកផ្លែមាក់ប្រាង តែផ្លែតូចជាងមាក់ប្រាង ច្រើនមានសម្បូរនៅព្រៃភ្នំ ដោយអន្លើក្នុងខែត្រកំពត ដែលអ្នកស្រុកកំពតហៅថា មាក់ប្រិង។
ចំណែក«មាក់ប្រាង» មានស្លឹកស្រដៀងនឹងស្លឹកស្វាយតែតូចជាង។ នៅចុងស្រួចៗផ្លែខ្ចីមានរសជាតិជូរ លុះដល់ទុំមានសម្បុរលឿង សម្រាប់បរិភោគ ជាអាហារ។ ខ្លះមានរសជាតិផ្អែម ច្រើនសម្បូរនៅខែត្របាត់ដំបងដែលគេដាំជាដំណាំស្រុក៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
