ជាតិ
បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍
សង្គមជាតិ
យុវជន រ៉ន រិទ្ធិ គេចចេញពីធ្វើពលករចំណាកស្រុកក្លាយជាប្រធានផ្នែកអាហារូបករណ៍នៅអង្គការជួយសិស្សជនបទ
×![]()
សៀមរាប៖ ការសិក្សាធ្វើឱ្យយុវជន រ៉ន រិទ្ធិ ផ្លាស់ប្ដូរឆាកជីវិតបានយ៉ាងល្អ។ ជីវិតធ្លាប់តែជាកម្មករឆ្លងដែនទៅប្រទេសគេ ក្លាយជាសិស្សឆ្នើម និងជាប្រធានផ្នែកអាហារូបករណ៍ក្នុងអង្គការធំមួយដែលជួយផ្នែកអប់រំដល់សិស្សនៅតាមជនបទ និងខ្វះខាត។ ដោយសារការសម្រេចចិត្តត្រឡប់មករៀនបន្ត បើទោះបីខ្លួនឯងអាយុច្រើន និងត្រូវបានអ្នកភូមិមិនឱ្យតម្លៃក្ដី តែយុវជន រ៉ន រិទ្ធិ មិនខ្វល់ឡើយ ចុងក្រោយការអប់រំនេះបានកែប្រែឆាកជីវិតយុវជនអ្នកខេត្តកំពង់ធំនេះ មានភាពត្រចេះត្រចង់។ 
ចង់ដឹងថា ឆាកជីវិតរបស់យុវជន រ៉ន រិទ្ធិ បែបណាខ្លះ សូមស្ដាប់បទយកការណ៍ដែលរៀបរៀងដោយអ្នកនាង អ៊ីសា រ៉ហានី ពីខេត្តសៀមរាប ដូចតទៅ
វាសនារបស់មនុស្សពិតជាមិនអាចមើលឃើញឡើយ។ អ្នកខ្លះបច្ចុប្បន្នក្រខ្សត់ តែអនាគតអាចក្លាយជាអ្នកមាន ខ្លះទៀតបច្ចុបន្នមានទ្រព្យហូរហៀរ តែអនាគតអាចផ្លាស់ប្ដូរបានគ្រប់ពេល ដែលយើងមិនអាចដឹងមុន។ ឆាកជីវិតរបស់យុវជន រ៉ន រិទ្ធិ ក៏បានផ្លាស់ប្ដូរស្ទើរមិននឹកស្មានដល់។ រិទ្ធិ ធ្លាប់ធ្វើពលករចំណាកស្រុកនៅប្រទេសថៃ តែសព្វថ្ងៃគេជានិស្សិតដ៏ពូកែម្នាក់។
ឆ្នាំនេះ រិទ្ធិ អាយុ២៩ឆ្នាំ តែគេមិនទាន់រៀនចប់ថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រនៅឡើយ។ រិទ្ធិ កំពុងសិក្សាឆ្នាំទី៤ ផ្នែកគ្រប់គ្រងពាណិជ្ជកម្មនៅសាកលវិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្ដ្រ នាក្រុងសៀមរាប និងត្រៀមទៅបន្ដថ្នាក់អនុបណ្ឌិតទៀតនៅរាជនធានីភ្នំពេញ។ យុវជនអ្នកស្រុកស្ទោង ខេត្តកំពង់ធំរូបនេះទទួលបានអាហារូបករណ៍ពីអង្គការជឿជាក់លើសិស្សជនបទ សម្រាប់ការរ៉ាប់រងទាំងស្រុងលើការរៀនសូត្រនៅក្រុងសៀមរាប។ ក្នុងអង្គការនេះ រិទ្ធិ ក៏បានក្លាយជាប្រធានផ្នែកអាហារូបករណ៍ និងជាបុគ្គលដ៏សកម្មមួយរូបក្នុងអង្គការ។
យុវជន រិទ្ធិ មានស្រុកកំណើតនៅភូមិសៀមពាយ ឃុំព្រះដំរី ស្រុកស្ទោង ខេត្តកំពង់ធំ បានសម្រេចបោះបង់ការសិក្សានៅពេលគេរៀនថ្នាក់ទី៦។ រិទ្ធិ បានចេញទៅធ្វើការនៅប្រទេសថៃតាមឪពុក និងតាមអ្នកភូមិឯទៀតដែលភាគច្រើនចេញពីស្រុកកំណើត ក្រោយរដូវច្រូតកាត់រួច។ នៅទីនោះ រិទ្ធិកាលណោះជាកុមារនៅឡើយ ត្រូវស៊ីឈ្នួលកាប់អំពៅ ដកដំឡូង និងបេះម្ទេសឱ្យថៅកែជនជាតិថៃ។ រិទ្ធិ រំឭកពីការងារនៅទីនោះយ៉ាងដូច្នេះថា៖« ...ក្មេងៗនៅភូមិភាគច្រើនរៀនថ្នាក់ទី៧ ទី៨ឈប់រៀនទៅថៃ ខ្ញុំក៏ទៅដែរ ពេលទៅថៃមានការលំបាករស់នៅក្នុងព្រៃ ពេលទៅផ្សារម្ដងៗយើងភ័យខ្លាចប៉ូលិសចាប់ ព្រោះយើងជាពលករខុសច្បាប់ យើងប្រើកម្លាំងកាប់អំពៅ ដកដំឡូង បេះម្ទេស...»។
រិទ្ធិ រំឭកទៀតថា៖« ទៅជាមួយឪពុក ទៅបានមួយខែគាត់ធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ពេលនោះពឹងលើខ្ញុំម្នាក់ឯងរកលុយ កាប់អំពៅមួយបាច់បានមួយបាត ខ្ញុំប្រឹងកាប់ឱ្យបាន១០០បាច់ កាប់មិនបាន ណាមួយពេលនោះយើងនៅតូច មួយថ្ងៃបានតែ៥០ទៅ៦០បាច់ ចឹងលុយទិញម្ហូបផង ទិញថ្នាំផង និងបង់ថ្លៃប៉ូលិស រយៈពេល៣ខែខ្ញុំសល់លុយតែ២០០បាតប៉ុណ្ណោះ»។
ឆ្លងកាត់ការលំបាកជាច្រើននៅប្រទេសថៃ រិទ្ធិ កើតគំនិតថា មានតែការវិលត្រឡប់មកសិក្សាវិញទេ ទើបអាចឱ្យខ្លួនចាកឆ្ងាយពីការលំបាកទាំងប៉ុន្មាន លែងប្រើកម្លាំងសម្រាប់ធ្វើការតទៅទៀត។ រិទ្ធិ បានសុំគ្រួសារដើម្បីចូលរៀនវិញ តែដោយសារការខ្វះខាត គ្រួសារមិនមានលទ្ធភាពឱ្យរៀនសូត្របាន រិទ្ធិ សម្រេចចិត្តបួស និងជ្រកក្រោមម្លប់ព្រះពុទ្ធសាសនា ដើម្បីបានរៀនបន្ត។ «ខ្ញុំក៏បានបួស ហើយចូលរៀនថ្នាក់ទី៦ដដែល ពេលនោះខ្ញុំអាយុ១៨ឆ្នាំទៅហើយ»។ រិទ្ធិ រំឭក។
បន្ទាប់ពីបួសរៀនក្នុងវត្តច្រើនឆ្នាំ រិទ្ធិ ក៏បានប្រឡប់ជាប់ថ្នាក់ទី១២ និងបានដឹងពីអាហារូបករណ៍នៅអង្គការជឿជាក់លើសិស្សជនបទ និងបានប្រឡងជាប់នៅទីនេះ។ ជីវិតធ្លាប់តែលំបាក និងឆ្លងកាត់ការតស៊ូជាច្រើន រិទ្ធិ មិនធ្លាប់ស្រមៃទាល់តែសោះថាខ្លួនមានថ្ងៃនេះ។ «១០ឆ្នាំមុន ខ្ញុំឃ្វៀលគោ ទៅរៀនដើរ ហើយបច្ចុប្បន្នវាខុសគ្នារហូតដល់ខ្ញុំមានឱកាសធ្វើជាអគ្គរាជទូតតំណាងអង្គការទៅធ្វើបទបង្ហាញនៅញូហ្សើឡែន នៅមុខមហាជន៥០០ទៅ១ពាន់នាក់ ហើយកាន់ក្បាលមេក្រូនិយាយជាភាសាអង់គ្លេស វាជាមោទនភាពមែនទែន តម្លៃនៃការអប់រំវាពិតជាអស្ចារ្យមែនទែន បើសិនជាគ្មានតម្លៃអប់រំទេ ខ្ញុំក៏គ្មានថ្ងៃនេះដែរ»។ រិទ្ធិ បន្ថែម។
បទពិសោធន៍ក្នុងឆាកជីវិតកើតក្នុងគ្រួសារក្រីក្រ តាមឪពុកទៅធ្វើការនៅប្រទេសថៃ រិទ្ធិ ចង់ឱ្យយុវជនជំនាន់ក្រោយរៀនពីអ្វីដែលខ្លួនឆ្លងកាត់កន្លងមក។ យុវជនរូបនេះ មានការគិតវែងឆ្ងាយ ហើយផ្តាំទៅក្មេងៗឯទៀតត្រូវតោងចាប់ការរៀនសូត្រ ព្រោះថាមានតែការអប់រំប៉ុណ្ណោះដែលអាចជួយជីវិតយើងឱ្យល្អប្រសើរបាន ហើយមិនត្រូវស្ដាប់ការនិន្ទាពីគេឯង ព្រោះថាការជំនះនឹងភាពនិន្ទាទាំងនោះទេ ជាជោគជ័យពិតប្រាកដសម្រាប់ជីវិតយើងម្នាក់ៗ៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
