COVID-19
ពីនេះ ពីនោះ
រូបត្លុក
ជំនួញខ្លះបិទទ្វារ ព្រោះបុគ្គលិក «ខ្លាច» COVID-19 ពេក?
× ក្លើ សុធីរ និងសំណាង មិនបានទៅរាំច្រៀងនៅពេលចូលឆ្នាំដូចសព្វដងឡើយនៅអំឡុងចូលឆ្នាំខ្មែរឆ្នាំ២០២០ខាងមុខនេះ ព្រោះ ប្រមុខរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានប្រកាសលុបចោលពិធីបុណ្យប្រពៃណីមួយនេះ។ ដោយមិនអាចអបអរពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំបាន ប្រធានបទកូវីដ១៩នៅតែជារឿងដែល មិត្តភក្តិទាំងពីរ សុធីរ និងសំណាង បន្តជជែកគ្នា។ នៅថ្ងៃនេះ ពួកគេសង្កេតឃើញថា ជំនួញមួយចំនួនធំបិទទ្វារដោយសារលែងមានតម្រូវការ។ ប៉ុន្តែ ជំនួញខ្លះទៀតនៅមានតម្រូវការ តែក៏បង្ខំបិទទ្វារដែរ ព្រោះ បុគ្គលិកសុំឈប់ព្រោះខ្លាចកូវីដ១៩។
សុធីរ៖ តើអ្ហែងខ្លាចមេរោគកូវីដ១៩ហ្នឹងឬទេ? តើអ្ហែងនៅបន្តទៅធ្វើការឬទេ?
សំណាង៖ គ្មាននរណាម្នាក់ថា មិនខ្លាចនោះទេ រួមទាំងអញផងដែរ។ តែអញនៅតែទៅធ្វើការដដែល។ នៅគ្រប់ប្រទេស គេប្រកាសឲ្យមនុស្សស្ថិតនៅផ្ទះសម្រាប់តែបុគ្គលណាដែលមិនមានភារកិច្ចចាំបាច់ត្រូវធ្វើការ ឬត្រូវធ្វើដំណើរទៅធ្វើការតែប៉ុណ្ណោះ។ ចំណែកឯអ្នកដែលចាំបាច់ត្រូវធ្វើការ ពួកគេនៅបន្តធ្វើការ។ បើមិនធ្វើការ សេដ្ឋកិច្ចគាំងងាប់អស់ហើយ។ អញសូមបញ្ជាក់ប្រាប់ឯងឲ្យច្បាស់ថា ធ្វើការជាមួយការប្រុងប្រយ័ត្នខ្ពស់បំផុត ពោល គឺ មិនមែនខ្លាចមិនហ៊ានធ្វើការ តែហ៊ានដើរលេង ហ៊ានផឹកស៊ីជុំគ្នាទេវើយ។ អ្នកខ្លះ ខ្លាចណាស់រឿងធ្វើការ តែដើរលេងជាក្រុមៗអត់ខ្លាចសោះ។
សុធីរ៖ តើការងារអ្វីខ្លះចាំបាច់ និងការងារអ្វីខ្លះមិនចាំបាច់?
សំណាង៖ ជារួម ដូចជា សាលារៀនត្រូវបានគេប្រកាសបិទភ្លាមៗ។ ការជួបជុំមិនចាំបាច់ ដូចជា សិក្ខាសាលា ប្រជុំ រៀបការ ការងារមួយចំនួនដែលអាចធ្វើការតាមអនឡាញបាន មិនចាំបាច់ធ្វើដំណើរទៅកន្លែងធ្វើការ។ល។ ចំណុចទាំងប៉ុន្មានខាងលើ ត្រូវបានគេគិតថា វាមិនសូវចាំបាច់ទេ ដូច្នេះគេប្រកាសឲ្យបិទភ្លាម។ តែការងារចាំបាច់មួយចំនួនត្រូវនៅបន្តសកម្មភាពដូចជា ផ្សារ មន្ទីរពេទ្យ សហគ្រាសផលិតម្ហូបអាហារ ក្រុមហ៊ុនផលិតកម្មមួយចំនួន អ្នកសារព័ត៌មាន។ល។ សរុបមកវិញ គ្រប់ប្រទេសទាំងអស់គេមិនប្រកាសបិទទាំងអស់ទេ ហើយប្រទេសយើងក៏អ៊ីចឹងដែរ។ បើបិទទាំងអស់ មានន័យថាងាប់សេដ្ឋកិច្ចតែម្តង។ អ៊ីចឹងចូរកុំច្រឡំថា គេបិទទាំងអស់ណា៎។
សុធីរ៖ តែនៅស្រុកខ្មែរ គ្រាន់តែលឺគេថា គេឲ្យស្ថិតនៅផ្ទះសម្រាប់សកម្មភាពមិនចាំបាច់ ឬសម្រាប់អ្នកមិនចាំបាច់ ស្រាប់តែអ្នកខ្លះយកលេសសុំឈប់ធ្វើការអស់តែម្តង ចុះអាហ្នឹងម៉េចវិញ?
សំណាង៖ រឿងនេះពិបាកបន្ទោសណាស់ ព្រោះគេខ្លាច។ ខ្លាចវាប៉ះពាល់ដល់ជីវិតគេ។ តែទោះជាយ៉ាងណា មិនគួរខ្លាចជ្រុលពេកទេ។ អ្នកខ្លះ យកលេស«ខ្លាច»សុំសម្រាកធ្វើការងារតែម្តង។ ករណីនេះ មានច្រើនដែរនៅកម្ពុជា។ គេមិនមែនហាមមិនឲ្យខ្លាចទេ តែគេឲ្យយើងប្រយ័ត្នច្រើនជាង ហើយបើចាំបាច់គួរបន្តបំពេញការងារជាធម្មតា ព្រោះថាបើការងារអត់ប្រឈមឆ្លងផង ហេតុអ្វីនាំគ្នារត់ចោលឈប់ធ្វើការ? ឧទាហរណ៍ការងារដាំបន្លែដែលស្ថិតនៅឆ្ងាយពីគ្នា។ ការងារសំណង់មួយចំនួន ស្ថិតនៅឆ្ងាយពីគ្នាដែរ។ ការងារបើករថយន្តម្នាក់ឯង។ ការងារខ្លះ មិនបង្កគ្រោះថ្នាក់ទេ តែគេឆ្លៀតគ្រាអាសន្ននេះ ប្រកាសលែងចង់ធ្វើការតែម្តង។
សុធីរ៖ បើមានអ៊ីចឹងមែននោះ ជំនួញខ្លះនៅកម្ពុជាមិនដួលបះជើងទៅហើយ?
សំណាង៖ អើ មានបះជើងដោយសារបុគ្គលិករត់ចោលដែរតើ!។ គ្រាន់តែលឺថា កូរ៉ូណានឹងចូលមកកម្ពុជា បុគ្គលិកខ្លះរត់ចោលថៅកែ ហើយជំនួញក៏បង្ខំបិទទ្វារតែម្តង។ អ្ហែងដឹងទេ ពេលខ្លះ បិទទ្វារមិនមែនដោយសារអត់ភ្ញៀវទេ តែដោយសារបុគ្គលិកខ្លាចស្រមោលកូរ៉ូណាពេក។ អញមិនបន្ទោសពួកគេ(បុគ្គលិក)ទេ ព្រោះវាជារឿងអាយុជីវិតរបស់ពួកគេ តែអញគ្រាន់តែលើកយករឿងពិតនេះ មកនិយាយប្រាប់អ្ហែងឲ្យដឹងទេ៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com