ពាក្យ «ទើនុយ» មិនមាននៅក្នុងវចនានុក្រមខ្មែរទេ តែជាពាក្យកម្ចីពីបារាំង ដែលខ្មែរច្រើនប្រើពាក្យនេះ សម្រាប់សម្គាល់លើការស្លៀកពាក់ឲ្យស្អាតបាត ដោយប្រើខ្សែក្រវ៉ាត់ ដើម្បីឲ្យស្រស់ស្អាត និងស្រស់សង្ហា។
«ទើនុយ» ជាកម្ចីពីបារាំង ដែលមានន័យថាសំលៀកបំពាក់សម្រាប់ឱកាសពិសេសអ្វីមួយ។ តាំងពីបុរាណមក រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន ខ្មែរចូលចិត្តប្រើពាក្យនេះណាស់។ ជាការពិតពាក្យ «ទើនុយ» ខ្មែរសឹងតែយកពាក្យនេះ ធ្វើជាពាក្យរបស់ខ្លួនឯងទៅហើយ ដោយទំនងមកពីមិនមាន ពាក្យខ្មែរណាមួយ ជាក់លាក់ថាអាចប្រើជំនួសពាក្យនេះបាន ទើបខ្មែរសម្រេចប្រើពាក្យនេះជាប់រហូតដល់បច្ចុប្បន្ននេះ។
មិនមែនតែខ្មែរប្រើពាក្យ«ទើនុយ» ជាកម្ចីពីបារាំងនេះទេ ពោលខ្មែរយើងក៏មានប្រើពាក្យដែលជាកម្ចីពីបរទេសច្រើនទៀតដែរ ដែលពាក្យទាំងនោះមាន អេឡង់, ឡង់សេ, ប្រេ, រ៉ាត់ដ្យូ, តាបឡូ, អូតែល, កាត, ស៊ីក្លូ, រ៉ឺម៉ក, ស៊ីញេ, ស៊ីហ្លេ,ស៊ីរ៉ូ, ហ្វ្រាំង, កុងតាក់,បេតុង, កាតាប, សៀវភៅ, កុងស៊ុល,កាសែត, កៅស៊ូ,ក្រែប, កុំមីស្យុង,ភាស៊ី, បាល់, ម៉ូត,ស្ទីល,ស៊េរី,តុងទីន។ល៕