អន្តរជាតិ
បច្ចេកវិទ្យា
×![]()
ដោយ: គី ចំណា
នៅពេលដែលការយល់ដឹងអំពីបម្រែបម្រួលបរិស្ថានមានការកើនឡើងជាលំដាប់ទៅកាន់ប្រជាជនទូទៅនៅជុំវិញតំបន់នានាក្នុងពិភពលោក និងទីផ្សាររថយន្តដំណើរការដោយថាមពលអគ្គិសនីមានការកើនឡើងជាលំដាប់ គេបានសង្កេតឃើញអត្រានៃការជាវ និងប្រើប្រាស់រថយន្តដើរដោយថាមពលអគ្គិសនីទាំងនោះក៏កំពុងតែមានប្រជាប្រិយភាពជាបណ្តើរៗផងដែរ។ តែបើយើងពិនិត្យមើលវាឲ្យលម្អិតបន្ថែមទៀត តើការផលិត និងប្រើប្រាស់រថយន្តអគ្គិសនីទាំងនោះពិតជាជះឥទ្ធិពលវិជ្ជមានទៅកាន់បរិស្ថានធម្មជាតិមែនដែរឬទេ? 
រថយន្តអគ្គិសនីមិនបញ្ចេញឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់ទៅកាន់បរិយាកាសនោះទេ។ រថយន្តប្រភេទនេះបញ្ចេញសំឡេងតិចតួច និងងាយស្រួលក្នុងការប្រើប្រាស់ជាប្រចាំ។ វាហាក់បីដូចជាបង្កផលចំណេញទៅកាន់បរិស្ថានច្រើនជាងរថយន្តដទៃទៀតដែលប្រើប្រាស់ឥន្ធនៈផូស៊ីល។
គេហទំព័រ DW ក៏បានលើកឡើងដែរថា រដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសជាច្រើនបានគាំទ្រការប្រើប្រាស់រថយន្តអគ្គិសនី ក្នុងគោលបំណងកាត់បន្ថយការបញ្ចេញឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់ និងការរក្សាគុណភាពខ្យល់ដកដង្ហើមនៅតាមទីក្រុង និងទីប្រជុំជនរបស់ពួកគេឲ្យនៅបានល្អ។ ប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ត្រៀមនឹងកាត់បន្ថយបរិមាណកាបូននៅក្នុងបរិយាកាសប្រមាណជា៤០ភាគរយត្រឹមឆ្នាំ២០២០នេះ ដោយប្រៀបធៀបជាមួយនឹងកម្រិតកាបូនក្នុងបរិយាកាសពីឆ្នាំ១៩៩៤។
ជាមួយគ្នានេះ គេក៏រំពឹងឲ្យមានវត្តមានយានយន្តអគ្គិសនីប្រមាណជាមួយលានគ្រឿងដំណើរនៅលើផ្លូវនៅឆ្នាំដដែលនេះដែរ។ ទោះបីជាយ៉ាងនេះក្តី រថយន្តអគ្គិសនីមិនមែនជាដំណោះស្រាយដែលល្អប៉ុន្មាននោះទេ ដោយសារតែហេតុផលមួយចំនួន។ រថយន្តអគ្គិសនីត្រូវការថាមពលអគ្គិសនីចេញពីរោងចក្រផលិតអគ្គិសនី ដែលជារួមបានមកពីការចម្រាញ់ផូស៊ីលឥន្ធនៈ។
ដោយសារតែលក្ខណៈបច្ចេកទេសនៃការផលិតម៉ាស៊ីនដែលដំណើរការដោយអាគុយអគ្គិសនី រថយន្តអគ្គិសនីភាគច្រើនត្រូវការការចំណាយខ្ពស់ទៅលើថវិការ និងថាមពលក្នុងការផលិត បើប្រៀបធៀបជាមួយនឹងរថយន្តធម្មតាដែលប្រើប្រាស់ផូស៊ីលឥន្ធនៈដទៃទៀតមាននៅក្នុងទីផ្សារ។ ការបញ្ចេញចោលនូវអាគុយអគ្គិសនីទាំងនោះដោយមិនប្រុងប្រយ័ត្នក៏អាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងដល់បរិស្ថានផងដែរ។ នៅក្នុងកាលៈទេសៈបច្ចុប្បន្ន បរិមាណកាបូនដែលរថយន្តអគ្គិសនីប្រើប្រាស់(ដោយប្រយោល)មានតម្លៃប្រហាក់ប្រហែលគ្នាទៅនឹងយានយន្តសាំងធម្មតាដែរ។ នេះបើតាមការសិក្សាពីវិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវនៃថាមពល និងបរិស្ថាន (Institute for Energy and Environmental Research – IFEU) ទីក្រុង Heidelberg ប្រទេសអាល្លឺម៉ង់។
ទោះបីជារថយន្តអគ្គិសនីមិនបញ្ចេញផ្សែងពុលមែន តែអគ្គិសនីដែលរថយន្តទាំងនោះទទួលបានមានប្រភពមកពីរោងចក្រផលិតអគ្គិសនីដើរដោយថាមពលធ្យូងថ្ម ដែលជាមូលហេតុនៃការបំពុលបរិយាកាសមួយចំបងផងដែរ។ ចំពោះប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ ជាងពាក់កណ្តាលនៃថាមពលអគ្គិសនីរបស់ខ្លួនត្រូវបានផលិតចេញពីរោងចក្រថាមពលដើរដោយធ្យូងថ្ម ឬឧស្ម័នធម្មជាតិ។ អ្នកប្រើប្រាស់រថយន្តអគ្គិសនីម្នាក់ត្រូវសាក និងបើកបររថយន្តអគ្គិសនីរបស់ខ្លួនដល់ទៅប្រមាណជា១០០ពាន់គីឡូម៉ែត្រឯណោះក្នុងការទាញផលចំណេញពីរថយន្តរបស់ខ្លួនទៅលើរថយន្តសាំងក្នុងការការពារ និងកាត់បន្ថយផ្សែងពុលពីបរិស្ថាន។
ម្យ៉ាងវិញទៀត រថយន្តអគ្គិសនីត្រូវការថាមពលច្រើនជាងរថយន្តសាំងធម្មតាដល់ទៅ២ដងក្នុងការផលិតចេញពីរោងចក្រ។ មូលហេតុចំបងគឺការផលិតអាគុយអគ្គិសនីសម្រាប់រថយន្ត។ ក្នុងមួយគីឡូវ៉ាត់ម៉ោងនៃអាគុយអគ្គិសនីនៃរថយន្ត អាចប្រៀបធៀបបានទៅនឹងការបញ្ចេញកាបូនឌីអុកស៊ីតប្រមាណ១២៥គីឡូក្រាម។ ចំពោះអាគុយរបស់ BMW i3 ដែលមានទំហំរហូតទៅដល់២២គីឡូវ៉ាត់ម៉ោង នោះការបញ្ចេញកាបូនឌីអុកស៊ីតអាចកើនទៅដល់ជិត៣តោនឯណោះ។
មួយវិញទៀត អាគុយអគ្គិសនីត្រូវបានគេផលិតចេញពីសារធាតុរ៉ៃនៅខាងក្រោមដីមានដូចជាទង់ដែង កូបាល់ និង ណេអូឌីម្យ៉ូមជាដើម។ ការជីកយករ៉ៃទាំងនោះបានបំផ្លិចបំផ្លាញសណ្ឋានដី បំពុលទឹក និងការកាប់ព្រៃឈើជាដើម។ ការចម្រាញ់យកសារធាតុអាលុយមីញ៉ូមចេញពីរ៉ៃបុកស៊ីត (Bauxite Ore) ក៏ជាសកម្មភាពមួយដែលប្រើប្រាស់ថាមពលខ្លាំងក្លា និងបំផ្លាញបរិស្ថានផងដែរ។
តែអ្វីដែលសំខាន់នោះគឺការបង្កើតរោងចក្រថាមពលអគ្គិសនីដែលដើរដោយថាមពលបៃតង ដូចជាវារីអគ្គិសនី វាយោថាមពល ថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យ ឬថាមពលកម្តៅផែនដីជាដើម ដើម្បីផ្ទេរថាមពលបៃតងទាំងនោះទៅកាន់រថយន្តអគ្គិសនីជាមួយនឹងផលវិជ្ជមានសឹងតែទាំងស្រុងទៅកាន់បរិស្ថានធម្មជាតិ។ បើរថយន្តអគ្គិសនីមួយប្រើប្រាស់អគ្គិសនីចេញពីរោងចក្រផលិតថាមពលបៃតង រថយន្តនោះនឹងកាត់បន្ថយដានកាបូនដល់ទៅ៦ដងតិចជារថយន្តសាំងធម្មតានៅពេលប្រើប្រាស់។ ការផ្លាស់ប្តូរវិស័យធំៗទាំងនេះត្រូវការការស្រាវជ្រាវ ការយល់ដឹងកាន់តែច្បាស់ពីប្រជាជនទូទៅ រដ្ឋាភិបាល និងបច្ចេកវិទ្យាទំនើបថ្មីៗជាច្រើនទៀតក្នុងការអនុវត្តឲ្យមានប្រសិទ្ធិភាពកាន់តែប្រសើរក្នុងពេលអនាគត៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
