ពីនេះ ពីនោះ
នីតិរដ្ឋ ត្រូវរាប់ចាប់តាំងពីរឿងកំប៉ិកកំប៉ុកតាមផ្សារឡើងទៅ
× ទោះបីឮពាក្យចំអកខ្លះពីមិត្តភក្តិដែលនិយាយថា «ផឹកកាហ្វេជជែកលេងឥតប្រយោជន៍» ក៏សុធីរ និងសំណាង នៅតែប្រព្រឹត្តខ្លួនដូចធម្មតា។ ថ្ងៃនេះ ក្លើ២នាក់នេះ ឆ្ងល់រឿងសន្តិសុខតាមផ្សារ យកលុយចំណតរថយន្តលើសពីតារាងតម្លៃ។
សុធីរ៖ អាណាង! អារឿងបង់លុយថ្លៃចំណតនេះ មិនមែនអញរិះថាំកំណាញ់អីទេ តែអញឃ្នើសចិត្ត។ អញចង់និយាយថា ត្រូវយកប៉ុន្មានក៏យកទៅ តែអាផ្ទាំងតម្លៃប៉ុនជញ្ជាំងវិហារនោះ ដាក់បញ្ឈរជុំវិញផ្សារនោះ ត្រូវកែដាក់តម្លៃពិតតាមហ្នឹងដែរ។ មិនមែនសរសេរដាក់លើផ្ទាំង ម៉ូតូ តម្លៃ៣០០រៀល មួយលើក, រថយន្ត តម្លៃ ៥០០រៀល មួយលើក តែពេលសន្តិសុខមកយកលុយ ២០០០រៀលនោះទេ។
សំណាង៖ អ្ហែងយក ៣០០រៀល, ៥០០រៀលហ្នឹង មកធ្វើអីសម័យនេះហើយ។ តែអញយល់ស្របតាមអ្ហែងដែរ។ ដាក់ផ្លាកតម្លៃផ្សេង អនុវត្តជាក់ស្តែងយកលុយផ្សេង វាស្មើនឹងយើងមិនគោរពច្បាប់។
សុធីរ៖ អានេះ រៀនអស់លុយម៉ែឪម៉ាគគោក និយាយដូចមិនពិចារណាយ៉ាងម៉េចមិនដឹង។ អ្ហែងកុំនិយាយថា មិនដឹងយកលុយ ៣០០ ឬ៥០០មកធ្វើអី! អ្នកណាអ្នកចតឡានជុំវិញផ្សារនោះ? គឺប្រជាជនដែលបង់ពន្ធជូនរដ្ឋ? នៅជុំវិញផ្សារ មានឡាន ម៉ូតូ កង់ រាប់រយ ដែលចត។ សរុបទៅ លុយច្រើនណាស់។ ប៉ុន្តែអញចង់បញ្ជាក់ថា នីតិវិធីសម្រេចយកតម្លៃនេះ ត្រូវបានកំណត់នៅក្នុងសៀវភៅបន្ទុករបស់រដ្ឋហើយ។ អ៊ីចឹង បុគ្គលដែលយកលុយលើសហ្នឹង យកទៅណា? អញចង់ដឹង។ កុំយកលេសថា វាជារឿងបុគ្គលខូចមួយនាក់ ពីរនាក់នោះ។ ប្រជាជនឆ្លាតណាស់ពេលនេះ។
សំណាង៖ អញឃើញគេដាក់លេខទូរសព្ទ ឱ្យអ្ហែងទូរសព្ទទៅប្តឹងតើ បើអ្ហែងមិនសុខចិត្ត។
សុធីរ៖ លេខទូរសព្ទនោះ មិនមែនជាដំណោះស្រាយទេ។ ប្រជាជន គេមិនរវល់រឿងទូរសព្ទដេញដោល ដែលគេដឹងលទ្ធផលថា គ្មានបានផលនោះទេ។ ឆន្ទៈ ស្មោះត្រង់ចំពោះប្រជាជន វាជារឿងសំខាន់។ បើអនុវត្តតាមតារាងតម្លៃ ហើយសរសេរឡើងវិញដាក់ ១០០០រៀល ឬ ២០០០រៀល តែម្តងទៅ ក៏ប្រជាជនមិនទើសទាល់ដែរ។ សំខាន់ គឺតារាងតម្លៃប៉ុណ្ណា អនុវត្តប៉ុណ្ណឹង។ នីតិរដ្ឋ ត្រូវតែមានតាំងពីរឿងនៅចិញ្ចើមផ្លូវឡើង៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com