បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍
ជាតិ
×![]()
×![]()
×![]()
×![]()
កំពង់ឆ្នាំង៖ យុវសិស្សសញ្ជាតិបារាំងចំនួន៩នាក់ សាស្ត្រាចារ្យ២នាក់ និង យុវសិស្សខ្មែរចំនួន១២នាក់ បានចំណាយពេលជិតពីរសប្តាហ៍កាលពីចុងខែតុលាកន្លងមកនៅក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំងដើម្បីផ្លាស់ប្តូរចំណេះដឹងជំនាញ វប្បធម៌ ប្រពៃណី។ យុវជននៃប្រទេសទាំងពីរនេះអាចទំនាក់ទំនងគ្នាបានតាមរយៈការនិយាយភាសាអង់គ្លេសបានតិចតួចបំផុត តែកាយវិការ និងអារម្មណ៍ត្រូវបានពួកគេប្រើប្រាស់ច្រើនបំផុតនៅពេលធ្វើកិច្ចការជាមួយគ្នា។
អាកាសធាតុក្តៅ ពិសាបាយគ្រប់ពេល ចរាចរណ៍គ្មានសណ្តាប់ធ្នាប់ ប្រជាពលរដ្ឋទំនេរច្រើន អ្នកជនបទចូលសម្រាន្តឆាប់ កង្វះខាតអនាម័យ។ល។ ទាំងអស់នេះគឺជាចំណាប់អារម្មណ៍របស់យុវសិស្សសញ្ជាតិបារាំងចំនួន៩នាក់ និងសាស្ត្រាចារ្យចំនួនពីរនាក់ ក្នុងខណៈពេលដែលពួកគេបានចុះមកបំពេញកម្មសិក្សាចំនួនពីរសប្តាហ៍នៅក្នុងស្រុករលាប្អៀរខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ កម្មសិក្សាដែលមានរយៈពេល២សប្តាហ៍កន្លងមកនេះទទួលបានការឧបត្តម្ភគាំទ្រពីមូលនិធិ «Apprentis d’auteuil និងទទួលបានការសហការយ៉ាងរលូនពីអង្គការ Sipar។
យុវសិស្សបារាំងទាំង៩នាក់ដែលបានចុះមកបំពេញកម្មសិក្សាចំនួន២សប្តាហ៍នេះបានធ្វើកិច្ចការសង្គមមួយចំនួន ក្នុងនោះមាន ៖ ការគូរគំនូរនៅលើជញ្ជាំងសាលារៀនគិរីសុវណ្ណវង្ស ការចុះសិក្សាពីជីវភាពរស់នៅរបស់ប្រជាពលរដ្ឋនៅក្នុងភូមិ ការលេងកីឡាមិត្តភាពជាមួយយុវសិស្សខ្មែរ ការដើរកម្សាន្តតាមដងទន្លេសាប ការដើរកម្សាន្តនៅតាមទឹកជ្រោះ ការជិះកង់កម្សាន្ត ការភ្លក់រសជាតិម្ហូបខ្មែរតាមគេហដ្ឋាន និងនំចំណីនៅតាមដងផ្លូវ។
ដើម្បីចង់យល់ដឹងពីជីវិតពិតរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរនៅតាមជនបទ យុវសិស្សបារាំង និងសាស្ត្រាចារ្យបារាំងទាំងអស់បានសម្រេចចិត្តស្នាក់នៅទាំងថ្ងៃ និងយប់នៅតាមផ្ទះប្រជាពលរដ្ឋនៅក្នុងស្រុករលៀប្អៀរខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ ពួកគេរស់នៅតាមរបៀបខ្មែរ ពោលគឺបោកគក់សម្លៀកបំពាក់ដោយដៃ ហូបម្ហូបខ្មែរ សម្រាន្តចងមុង។ល។
ជីវិតនៅជនបទ
នៅក្នុងថ្ងៃទីមួយដែលពួកគេបានមកដល់ភូមិសន្ទូច ស្រុករលៀប្អៀរ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំងភ្លាម យុវសិស្សបារាំងដែលធ្លាប់រស់នៅក្នុងប្រទេសរីកចម្រើនតាមបែបបស្ចិមប្រទេសនោះ បានសម្តែងអារម្មណ៍លំបាកក្នុងចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ លំបាកទាំងស្នាក់នៅ លំបាកទាំងទំនាក់ទំនងផ្នែកភាសា លំបាកទាំងពិសារអាហារ ពិបាកទាំងអាកាសធាតុក្តៅ ពិបាកទាំងសម្របខ្លួនទៅតាមប្រពៃណីរបស់ខ្មែរ និងរបៀបរស់នៅរបស់ខ្មែរ។
យុវជន Quentin Legrand ដែលទើបធ្វើដំណើរមកប្រទេសកម្ពុជាជាលើកទីមួយ បាននិយាយថា អ្វីដែលធ្វើអោយរូបគេចំឡែកក្នុងអារម្មណ៍ខ្លាំងបំផុតគឺប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរជិះកង់ ម៉ូតូ រថយន្ត ស្រេចតែនឹងចិត្តពោលគឺពួកគេ បើកបរគ្មានគោរពច្បាប់ចរាចរណ៍អ្វីទាំងអស់។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះយុវជនដែលមានអាយុ១៨ឆ្នាំរូបនេះបានបង្ហាញអារម្មណ៍ធុញទ្រាន់ថា៖«ហូបបាយបីពេល ព្រឹក ថ្ងៃ និងល្ងាច គឺជាការធុញមែនទែន»។
កញ្ញា Maeva Bernardy ម្នាក់ទៀតដែលកំពុងជិះកង់ដើរកម្សាន្តនៅក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំងជាមួយក្រុមការងារនោះ បានឆ្លើយបន្ទរមកទៀតថា៖«ហូបបាយគ្រប់ពេលគឺជាការលំបាកណាស់»។ លើសពីនេះទៅទៀត សម្រាប់រូបកញ្ញា អនាម័យនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជានៅចោទជាបញ្ហា ប្រជាពលរដ្ឋនៅក្រីក្រច្រើន។ នៅក្នុងគេហដ្ឋាននីមួយៗ ប្រជាពលរដ្ឋមិនសូវមានអ្វីធំដុំទេ ក្រៅតែពីគ្រែរសម្រាប់សម្រាន្តប៉ុណ្ណោះ។
ការកត់សម្គាល់របស់កញ្ញាមួយទៀតគឺទាក់ទងទៅនឹងពេលវេលានៃការចូលដំណេក។ ភ្លែកសម្លឹងទៅកាន់ផ្ទះប្រជាពលរដ្ឋបណ្តើរ ជិះកង់បណ្តើរ កញ្ញា Maeva បានបន្តទៀតថា៖«នៅក្នុងប្រទេសខ្ញុំ ប្រជាពលរដ្ឋចូលដំណេកនៅម៉ោង៩ ១០ ឬ១១យប់។ នៅទីនេះ អ្នកជនបទចូលគេងនៅម៉ោង៦ឬ៧យប់។ ម្យ៉ាងទៀត ម៉ោងពិសារអាហារពេលល្ងាចក៏ឆាប់ដែរគឺម៉ោង៦ល្ងាច»។
រាត្រីនៅជនបទនៅក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំងធ្វើអោយយុវជនបារាំងឈ្មោះ Florent Mounier មានអនុស្សាវរីយ៍ដិតជាប់នៅក្នុងបេះដូង។ សំឡេងមាន់រងាវ សំឡេងឆ្កែរព្រូស សំឡេងមេមាន់បណ្តើរកូន សំឡេងកូនមាន់ សុទ្ធតែធ្វើអោយ Florent រំភើបទាំងអស់។ នេះគឺជាជីវិតពិតនៅតាមទីជនបទ។ សំឡេងទាំងអស់នេះគេកម្រនឹងលឺណាស់នៅក្នុងប្រទេសបារាំង និងនៅទីប្រជុំជននៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។
អ្នកជនបទនៅក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំងមានជីវភាពមិនទាន់ធូរធាប៉ុន្មានទេ ប៉ុន្តែពួកគេចេះរស់ជាមួយនឹងអ្វីដែលពួកគេមាន។ «អ្វីដែលខ្ញុំសង្កេតឃើញនៅទីនេះគឺថា ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរអាចរស់នៅបានជាមួយនឹងធនធានតិចតួចបំផុត។ នៅស្រុកបារាំងប្រជាជនត្រូវការសម្ភារៈច្រើនណាស់»។ នេះគឺជាការយល់
ឃើញរបស់ Florent។ យុវសិស្ស Florent អាយុ ១៧ឆ្នាំ បានបន្តទៀតថា៖«ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរក្រីក្រមែន ប៉ុន្តែពួកគេចិត្តល្អ និងទទួលរាក់ទាក់បានល្អណាស់»។
ទំនាក់ទំនងតាមកាយវិការនាំអោយមានការយល់ច្រឡំ
នៅក្នុងពេលចុះកម្មសិក្សាពីរសប្តាហ៍នៅក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំង យុវសិស្សបារាំង សាស្ត្រាចារ្យបារាំងស្នាក់នៅតាមគេហដ្ឋានប្រជាពលរដ្ឋទាំងថ្ងៃ និងយប់។ ស្នាក់នៅជាមួយគ្នា ប៉ុន្តែពួកគេមិនអាចនិយាយគ្នាបានច្រើនទេដោយសារតែរបាំងនៃចំណេះដឹងភាសា។ នៅពេលដែលពួកគេមិនចេះភាសា ហើយសាកល្បងយល់គ្នាតាមកាយវិការ និងអារម្មណ៍នោះ ការយល់ច្រឡំបានកើតឡើងជារឿយ។
យុវសិស្ស Florent ដែលចូលចិត្តនិយាយលេងច្រើនបន្តិច បានរៀបរាប់ប្រាប់ថា នៅយប់មួយ រូបគេធ្វើកាយវិការអោយម្ចាស់ផ្ទះបិទភ្លើងដើម្បីសម្រាន្តស្រួល ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ ម្ចាស់ផ្ទះបែរជាទៅបើកទៅវិញ។ Florent ទទួលស្គាល់ថា៖«គឺជាការលំបាកណាស់នៅពេលដែលយើងមិនអាចនិយាយគ្នាបានដោយសារតែមិនចេះភាសាទៅវិញទៅមក។ ប៉ុន្តែនេះគឺជាបទពិសោធន៍ល្អសម្រាប់ខ្ញុំ ហើយនេះគឺជាផ្នែកមួយនៃការប្រឈមពេលធ្វើដំណើរចុះកម្មសិក្សានៅក្នុងប្រទេសផ្សេង»។
ទំនាក់ទំនងផ្នែកអារម្មណ៍ ទំនាក់ទំនងដោយប្រើប្រាស់កាយវិការគឺវិធីសាស្ត្រល្អបំផុតដែលក្រុមបារាំង និងខ្មែរត្រូវអនុវត្តរៀងរាល់ថ្ងៃក្នុងអំឡុងពេលចុះកម្មសិក្សា ពីព្រោះក្រុមការងារខ្មែរមិនចេះភាសាបារាំង និងមិនចេះភាសាអង់គ្លេសច្រើនទេ រីឯក្រុមការងារបារាំងវិញមិនចេះភាសាខ្មែរ និងអង់គ្លេសច្រើនទេ។
ភាពចាំបាច់នៃការសិក្សាពីគ្នាទៅវិញទៅមក
តាមរយៈកម្មសិក្សារយៈពេលពីរសប្តាហ៍នេះ លោក Romuald Morel នាយកវិទ្យាល័យកសិកម្ម Val de Drome នៃប្រទេសបារាំងដែលមានកាត្វកិច្ចដឹកនាំយុវសិស្សបារាំងមកចុះកម្មសិក្សានៅក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំង បានគូសបញ្ជាក់ប្រាប់ថា៖«យុវសិស្សបារាំងចាប់ផ្តើមយល់ដឹងពីការខុសគ្នារវាងវប្បធម៌ខ្មែរ និងបារាំង កសិកម្មខ្មែរ និងបារាំង របៀបរស់នៅរបស់ខ្មែរ និងបារាំង។ ឧទាហរណ៍ កសិកម្មខ្មែរធ្វើដោយដៃច្រើន តែកសិកម្មបារាំងធ្វើដោយគ្រឿងយន្តទាំងអស់»។
យុវសិស្សខ្មែរឈ្មោះ សៅ វិច្ឆិការ អាយុ១៥ឆ្នាំ រៀនថ្នាក់ទី៩ នៅអនុវិទ្យាល័យគិរីសុវណ្ណវង្ស សម្តែងក្តីរំភើបដោយនិយាយថា៖«តាមរយៈកម្មសិក្សានេះ វាធ្វើអោយខ្ញុំដឹងថា ស្រុកបារាំងត្រជាក់ជាងស្រុកខ្មែរ។ ម្យ៉ាងទៀត ខ្ញុំទើបដឹងថា កសិកម្មបារាំងប្រើគ្រឿងយន្តច្រើនជាងយើង។ កសិកម្មយើងប្រើកម្លាំងពលកម្មមនុស្សច្រើន»។
លោក គិត ចន្ទសីហា នាយករងនៃសាលាបថមសិក្សាគិរីសុវណ្ឌវង្សជាទីដែលយុវសិស្សចុះមកកម្មសិក្សាបានចាត់ទុកការចុះកម្មសិក្សានេះថាមានសារៈប្រយោជន៍ខ្លាំង។ ប៉ុន្តែលោកត្អូញត្អែរពីការលំបាកក្នុងការធ្វើទំនាក់ទំនងគ្នាដោយសារតែរនាំងនៃភាសា»។
បន្ទាប់ពីបញ្ចប់កម្មសិក្សារយៈពេលពីរសប្តាហ៍ និងបន្ទាប់ពីបានចងក្រងអនុស្សាវរីយ៍ដ៏ច្រើនរួចមក ក្រុមការងារបារាំង និងក្រុមការងារខ្មែរ រួមទាំងម្ចាស់ផ្ទះ បានអោបលាគ្នា លើកដៃលាគ្នា ដោយសម្រក់ទឹកភ្នែកដាក់គ្នាទៅវិញទៅមក ទាំងអាឡោះអាល័យជាទីបំផុត៕
អាកាសធាតុក្តៅ ពិសាបាយគ្រប់ពេល ចរាចរណ៍គ្មានសណ្តាប់ធ្នាប់ ប្រជាពលរដ្ឋទំនេរច្រើន អ្នកជនបទចូលសម្រាន្តឆាប់ កង្វះខាតអនាម័យ។ល។ ទាំងអស់នេះគឺជាចំណាប់អារម្មណ៍របស់យុវសិស្សសញ្ជាតិបារាំងចំនួន៩នាក់ និងសាស្ត្រាចារ្យចំនួនពីរនាក់ ក្នុងខណៈពេលដែលពួកគេបានចុះមកបំពេញកម្មសិក្សាចំនួនពីរសប្តាហ៍នៅក្នុងស្រុករលាប្អៀរខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ កម្មសិក្សាដែលមានរយៈពេល២សប្តាហ៍កន្លងមកនេះទទួលបានការឧបត្តម្ភគាំទ្រពីមូលនិធិ «Apprentis d’auteuil និងទទួលបានការសហការយ៉ាងរលូនពីអង្គការ Sipar។
យុវសិស្សបារាំងទាំង៩នាក់ដែលបានចុះមកបំពេញកម្មសិក្សាចំនួន២សប្តាហ៍នេះបានធ្វើកិច្ចការសង្គមមួយចំនួន ក្នុងនោះមាន ៖ ការគូរគំនូរនៅលើជញ្ជាំងសាលារៀនគិរីសុវណ្ណវង្ស ការចុះសិក្សាពីជីវភាពរស់នៅរបស់ប្រជាពលរដ្ឋនៅក្នុងភូមិ ការលេងកីឡាមិត្តភាពជាមួយយុវសិស្សខ្មែរ ការដើរកម្សាន្តតាមដងទន្លេសាប ការដើរកម្សាន្តនៅតាមទឹកជ្រោះ ការជិះកង់កម្សាន្ត ការភ្លក់រសជាតិម្ហូបខ្មែរតាមគេហដ្ឋាន និងនំចំណីនៅតាមដងផ្លូវ។
ដើម្បីចង់យល់ដឹងពីជីវិតពិតរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរនៅតាមជនបទ យុវសិស្សបារាំង និងសាស្ត្រាចារ្យបារាំងទាំងអស់បានសម្រេចចិត្តស្នាក់នៅទាំងថ្ងៃ និងយប់នៅតាមផ្ទះប្រជាពលរដ្ឋនៅក្នុងស្រុករលៀប្អៀរខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ ពួកគេរស់នៅតាមរបៀបខ្មែរ ពោលគឺបោកគក់សម្លៀកបំពាក់ដោយដៃ ហូបម្ហូបខ្មែរ សម្រាន្តចងមុង។ល។
ជីវិតនៅជនបទ
នៅក្នុងថ្ងៃទីមួយដែលពួកគេបានមកដល់ភូមិសន្ទូច ស្រុករលៀប្អៀរ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំងភ្លាម យុវសិស្សបារាំងដែលធ្លាប់រស់នៅក្នុងប្រទេសរីកចម្រើនតាមបែបបស្ចិមប្រទេសនោះ បានសម្តែងអារម្មណ៍លំបាកក្នុងចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ លំបាកទាំងស្នាក់នៅ លំបាកទាំងទំនាក់ទំនងផ្នែកភាសា លំបាកទាំងពិសារអាហារ ពិបាកទាំងអាកាសធាតុក្តៅ ពិបាកទាំងសម្របខ្លួនទៅតាមប្រពៃណីរបស់ខ្មែរ និងរបៀបរស់នៅរបស់ខ្មែរ។
យុវជន Quentin Legrand ដែលទើបធ្វើដំណើរមកប្រទេសកម្ពុជាជាលើកទីមួយ បាននិយាយថា អ្វីដែលធ្វើអោយរូបគេចំឡែកក្នុងអារម្មណ៍ខ្លាំងបំផុតគឺប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរជិះកង់ ម៉ូតូ រថយន្ត ស្រេចតែនឹងចិត្តពោលគឺពួកគេ បើកបរគ្មានគោរពច្បាប់ចរាចរណ៍អ្វីទាំងអស់។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះយុវជនដែលមានអាយុ១៨ឆ្នាំរូបនេះបានបង្ហាញអារម្មណ៍ធុញទ្រាន់ថា៖«ហូបបាយបីពេល ព្រឹក ថ្ងៃ និងល្ងាច គឺជាការធុញមែនទែន»។
កញ្ញា Maeva Bernardy ម្នាក់ទៀតដែលកំពុងជិះកង់ដើរកម្សាន្តនៅក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំងជាមួយក្រុមការងារនោះ បានឆ្លើយបន្ទរមកទៀតថា៖«ហូបបាយគ្រប់ពេលគឺជាការលំបាកណាស់»។ លើសពីនេះទៅទៀត សម្រាប់រូបកញ្ញា អនាម័យនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជានៅចោទជាបញ្ហា ប្រជាពលរដ្ឋនៅក្រីក្រច្រើន។ នៅក្នុងគេហដ្ឋាននីមួយៗ ប្រជាពលរដ្ឋមិនសូវមានអ្វីធំដុំទេ ក្រៅតែពីគ្រែរសម្រាប់សម្រាន្តប៉ុណ្ណោះ។
ការកត់សម្គាល់របស់កញ្ញាមួយទៀតគឺទាក់ទងទៅនឹងពេលវេលានៃការចូលដំណេក។ ភ្លែកសម្លឹងទៅកាន់ផ្ទះប្រជាពលរដ្ឋបណ្តើរ ជិះកង់បណ្តើរ កញ្ញា Maeva បានបន្តទៀតថា៖«នៅក្នុងប្រទេសខ្ញុំ ប្រជាពលរដ្ឋចូលដំណេកនៅម៉ោង៩ ១០ ឬ១១យប់។ នៅទីនេះ អ្នកជនបទចូលគេងនៅម៉ោង៦ឬ៧យប់។ ម្យ៉ាងទៀត ម៉ោងពិសារអាហារពេលល្ងាចក៏ឆាប់ដែរគឺម៉ោង៦ល្ងាច»។
រាត្រីនៅជនបទនៅក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំងធ្វើអោយយុវជនបារាំងឈ្មោះ Florent Mounier មានអនុស្សាវរីយ៍ដិតជាប់នៅក្នុងបេះដូង។ សំឡេងមាន់រងាវ សំឡេងឆ្កែរព្រូស សំឡេងមេមាន់បណ្តើរកូន សំឡេងកូនមាន់ សុទ្ធតែធ្វើអោយ Florent រំភើបទាំងអស់។ នេះគឺជាជីវិតពិតនៅតាមទីជនបទ។ សំឡេងទាំងអស់នេះគេកម្រនឹងលឺណាស់នៅក្នុងប្រទេសបារាំង និងនៅទីប្រជុំជននៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។
អ្នកជនបទនៅក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំងមានជីវភាពមិនទាន់ធូរធាប៉ុន្មានទេ ប៉ុន្តែពួកគេចេះរស់ជាមួយនឹងអ្វីដែលពួកគេមាន។ «អ្វីដែលខ្ញុំសង្កេតឃើញនៅទីនេះគឺថា ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរអាចរស់នៅបានជាមួយនឹងធនធានតិចតួចបំផុត។ នៅស្រុកបារាំងប្រជាជនត្រូវការសម្ភារៈច្រើនណាស់»។ នេះគឺជាការយល់
ឃើញរបស់ Florent។ យុវសិស្ស Florent អាយុ ១៧ឆ្នាំ បានបន្តទៀតថា៖«ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរក្រីក្រមែន ប៉ុន្តែពួកគេចិត្តល្អ និងទទួលរាក់ទាក់បានល្អណាស់»។
ទំនាក់ទំនងតាមកាយវិការនាំអោយមានការយល់ច្រឡំ
នៅក្នុងពេលចុះកម្មសិក្សាពីរសប្តាហ៍នៅក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំង យុវសិស្សបារាំង សាស្ត្រាចារ្យបារាំងស្នាក់នៅតាមគេហដ្ឋានប្រជាពលរដ្ឋទាំងថ្ងៃ និងយប់។ ស្នាក់នៅជាមួយគ្នា ប៉ុន្តែពួកគេមិនអាចនិយាយគ្នាបានច្រើនទេដោយសារតែរបាំងនៃចំណេះដឹងភាសា។ នៅពេលដែលពួកគេមិនចេះភាសា ហើយសាកល្បងយល់គ្នាតាមកាយវិការ និងអារម្មណ៍នោះ ការយល់ច្រឡំបានកើតឡើងជារឿយ។
យុវសិស្ស Florent ដែលចូលចិត្តនិយាយលេងច្រើនបន្តិច បានរៀបរាប់ប្រាប់ថា នៅយប់មួយ រូបគេធ្វើកាយវិការអោយម្ចាស់ផ្ទះបិទភ្លើងដើម្បីសម្រាន្តស្រួល ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ ម្ចាស់ផ្ទះបែរជាទៅបើកទៅវិញ។ Florent ទទួលស្គាល់ថា៖«គឺជាការលំបាកណាស់នៅពេលដែលយើងមិនអាចនិយាយគ្នាបានដោយសារតែមិនចេះភាសាទៅវិញទៅមក។ ប៉ុន្តែនេះគឺជាបទពិសោធន៍ល្អសម្រាប់ខ្ញុំ ហើយនេះគឺជាផ្នែកមួយនៃការប្រឈមពេលធ្វើដំណើរចុះកម្មសិក្សានៅក្នុងប្រទេសផ្សេង»។
ទំនាក់ទំនងផ្នែកអារម្មណ៍ ទំនាក់ទំនងដោយប្រើប្រាស់កាយវិការគឺវិធីសាស្ត្រល្អបំផុតដែលក្រុមបារាំង និងខ្មែរត្រូវអនុវត្តរៀងរាល់ថ្ងៃក្នុងអំឡុងពេលចុះកម្មសិក្សា ពីព្រោះក្រុមការងារខ្មែរមិនចេះភាសាបារាំង និងមិនចេះភាសាអង់គ្លេសច្រើនទេ រីឯក្រុមការងារបារាំងវិញមិនចេះភាសាខ្មែរ និងអង់គ្លេសច្រើនទេ។
ភាពចាំបាច់នៃការសិក្សាពីគ្នាទៅវិញទៅមក
តាមរយៈកម្មសិក្សារយៈពេលពីរសប្តាហ៍នេះ លោក Romuald Morel នាយកវិទ្យាល័យកសិកម្ម Val de Drome នៃប្រទេសបារាំងដែលមានកាត្វកិច្ចដឹកនាំយុវសិស្សបារាំងមកចុះកម្មសិក្សានៅក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំង បានគូសបញ្ជាក់ប្រាប់ថា៖«យុវសិស្សបារាំងចាប់ផ្តើមយល់ដឹងពីការខុសគ្នារវាងវប្បធម៌ខ្មែរ និងបារាំង កសិកម្មខ្មែរ និងបារាំង របៀបរស់នៅរបស់ខ្មែរ និងបារាំង។ ឧទាហរណ៍ កសិកម្មខ្មែរធ្វើដោយដៃច្រើន តែកសិកម្មបារាំងធ្វើដោយគ្រឿងយន្តទាំងអស់»។
យុវសិស្សខ្មែរឈ្មោះ សៅ វិច្ឆិការ អាយុ១៥ឆ្នាំ រៀនថ្នាក់ទី៩ នៅអនុវិទ្យាល័យគិរីសុវណ្ណវង្ស សម្តែងក្តីរំភើបដោយនិយាយថា៖«តាមរយៈកម្មសិក្សានេះ វាធ្វើអោយខ្ញុំដឹងថា ស្រុកបារាំងត្រជាក់ជាងស្រុកខ្មែរ។ ម្យ៉ាងទៀត ខ្ញុំទើបដឹងថា កសិកម្មបារាំងប្រើគ្រឿងយន្តច្រើនជាងយើង។ កសិកម្មយើងប្រើកម្លាំងពលកម្មមនុស្សច្រើន»។
លោក គិត ចន្ទសីហា នាយករងនៃសាលាបថមសិក្សាគិរីសុវណ្ឌវង្សជាទីដែលយុវសិស្សចុះមកកម្មសិក្សាបានចាត់ទុកការចុះកម្មសិក្សានេះថាមានសារៈប្រយោជន៍ខ្លាំង។ ប៉ុន្តែលោកត្អូញត្អែរពីការលំបាកក្នុងការធ្វើទំនាក់ទំនងគ្នាដោយសារតែរនាំងនៃភាសា»។
បន្ទាប់ពីបញ្ចប់កម្មសិក្សារយៈពេលពីរសប្តាហ៍ និងបន្ទាប់ពីបានចងក្រងអនុស្សាវរីយ៍ដ៏ច្រើនរួចមក ក្រុមការងារបារាំង និងក្រុមការងារខ្មែរ រួមទាំងម្ចាស់ផ្ទះ បានអោបលាគ្នា លើកដៃលាគ្នា ដោយសម្រក់ទឹកភ្នែកដាក់គ្នាទៅវិញទៅមក ទាំងអាឡោះអាល័យជាទីបំផុត៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
