យុវសិស្សមួយក្រុមនៅឧត្តរមានជ័យ ផលិតចានពីស្លឹកឈើ ដើម្បីកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់បា្លស្ទិក

ជាតិ

សង្គមជាតិ

យុវសិស្សមួយក្រុមនៅឧត្តរមានជ័យ ផលិតចានពីស្លឹកឈើ ដើម្បីកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់បា្លស្ទិក

15, Aug 2020 , 7:59 pm

រូបភាព

ដោយ:

ភ្នំពេញ៖ យុវសិស្សចំនួន៤នាក់ដែលរៀននៅវិទ្យាល័យឧត្តរមានជ័យ ខេត្តឧត្តរមានជ័យ បានបង្កើតគំនិតផលិតចានធ្វើពីស្លឹកឈើ ដើម្បីប្រកួតនៅក្នុងកម្មវិធី«យុវជនស្ម័គ្រចិត្តដើម្បីសហគមន៍ខ្ញុំ» ជាមួយក្រុមយុវសិស្សរួមខេត្តគ្នាចំនួន២ក្រុមទៀត ដែលរៀបចំឡើងដោយក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា។ បើក្រុមណាមួយឈ្នះនៃការប្រកួតនេះ ពួកគេនឹងបន្តការប្រកួតជាមួយនឹងយុវសិស្សចំនួន១៨ក្រុមទូទាំងរាជធានីខេត្តបន្តទៀត។

លទ្ធផលនៃការប្រកួតរវាង៣ក្រុមរបស់យុវសិស្សខេត្តឧត្តរមានជ័យនេះ នឹងប្រកាសឈ្នះតែមួយក្រុមតែប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីតំណាងឲ្យខេត្តរបស់ខ្លួនទៅបន្តប្រកួតជាមួយនឹងក្រុមយុវសិស្សទូទាំងរាជធានីខេត្តចំនួន១៨ក្រុមទៀត នៅខែតុលា ឆ្នាំ២០២០។

គ្រឿងពុម្ព សម្រាប់ផលិតចានស្លឹកឈើ

ថ្វីដ្បិតការផលិតចានធ្វើពីស្លឹកឈើ ស្ថិតនៅជាប្រធានបទសម្រាប់ប្រកួត តែពលរដ្ឋដែលរស់នៅក្នុងសហគមន៍ជាមួយក្រុមយុវសិស្សទាំងនោះ ពិតជាមានការគាំទ្រលើការផលិតចានស្លឹកឈើរបស់ក្រុមយុវសិស្សទាំង៤នាក់នោះយ៉ាងពេញទំហឹង។ បច្ចុប្បន្នអភិបាលខេត្ត និងមន្ទីរបរិស្ថានខេត្តឧត្តរមានជ័យ បានជំរុញឲ្យក្រុមយុវសិស្ស និងយុវជនស្ម័គ្រចិត្តជាច្រើននាក់ទៀតផលិតចាននេះជាប្រចាំថ្ងៃ ដើម្បីឲ្យពលរដ្ឋដែលជាម្ចាស់អាជីវកម្មលក់ម្ហូបអាហារ ឬចំណីអាហារ ជាវប្រើប្រាស់សម្រាប់ដាក់ម្ហូបអាហារឲ្យភ្ញៀវ។

ការប្រើប្រាស់ចានស្លឹកឈើ ជាផ្នែកមួយកាត់បន្ថយកំណើនបា្លស្ទិក និងកាត់បន្ថយការកាត់ព្រៃឈើ

យុវសិស្ស ជិម ហាន្នី ជាសមាជិកក្រុមនៃក្រុមផលិតចានពីស្លឹកឈើនោះបានបញ្ជាក់ថា ចានស្លឹកឈើនេះមាន៣ប្រភេទដូចជា ចានទាប ចានគោម និងចានដាក់ទឹកជ្រលក់ ដែលធ្វើពីស្លឹកឈើចំនួន៥ប្រភេទ ដូចជា ស្លឹករម៉ាំង ស្លឹករវៃ និងស្លឹកខ្លុង ដែលទ្រាប់ពីក្រោមស្លឹកឈូក និងស្លឹកចេក។ យុវសិស្ស ហាន្នី បានអះអាងថា ប្រភេទចានស្លឹកឈើនេះមានលទ្ធភាពដាក់ម្ហូបអាហារស្រដៀងនឹងចានស្នោដែរ តែចានប្រភេទនេះអាចមានសុពុលភាពត្រឹមតែ១សប្តាហ៍ និងឆាប់រលាយទៅវិញក្នុងធម្មជាតិ។

បើតាមយុវសិស្ស ហាន្នី គំនិតផលិតចានស្លឹកឈើនេះ គឺដើម្បីឲ្យពលរដ្ឋក្នុងសហគមន៍កាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ចានស្នោ ឬប្លាស្ទិក ហើយងាកមកប្រើចានស្លឹកឈើវិញ ដើម្បីរួមចំណែកការពារបរិស្ថាន។ យុវសិស្សរូបនេះក៏យល់ថាផលិតផលនេះក៏ជំរុញឲ្យមានការអភិរក្សដើមឈើផងដែរ។

«កាលណាយើងប្រើប្រាស់ស្លឹកប្រភេទហ្នឹង គឺយើងនឹងចង់ទុកដើមឈើហ្នឹងឲ្យបានយូរដើម្បីជាផលប្រយោជន៍ដល់យើងក្នុងការផលិតចាននេះជាបន្តទៀត»។ នេះជាការរៀបរាប់របស់យុវសិស្សហាន្នី ដែលគ្រោងនឹងប្រមូលពលរដ្ឋដាំដើមរម៉ាំង ដើមរវៃ ដើមខ្លុង ប្រមាណ១ម៉ឺនដើមជាបន្តទៀតនៅក្នុងព្រៃសហគមន៍ដែនជម្រកសត្វព្រៃសង្ឃរុក្ខាវ័ន។

ក្រោយពីបានផ្តើមផលិតចាននេះបានត្រឹម២សប្តាហ៍ រួមទាំងមានការចុះផ្សព្វផ្សាយពីក្រុមយុវជន និង យុវសិស្សទៅពលរដ្ឋក្នុងសហគមន៍ យុវសិស្សវ័យ១៧ឆ្នាំរូបនេះ បានកត់សម្គាល់ថា ពលរដ្ឋមួយចំនួនបានចាប់ផ្តើមប្រើប្រាស់ចានស្លឹកឈើនេះជាបណ្តើរៗហើយ។ យុវសិស្សដែលទើបតែរៀននៅថ្នាក់ទី១១នៃវិទ្យាល័យឧត្តរមានជ័យរូបនេះ បានរៀបរាប់ដូច្នេះថា៖«ក្រុមរបស់យើងនឹងបន្តផ្សព្វផ្សាយទៀត ដើម្បីឲ្យពួកគាត់បានដឹងឮទាំងអស់គ្នា»។

បើទោះបីជាក្រុមរបស់ខ្លួនឈ្នះលើការប្រកួតក្តី ឬមិនឈ្នះក្តី ក៏ក្រុមយុវសិស្សដែលមានអាយុចន្លោះ១៤ ទៅ១៧ឆ្នាំ នឹងនៅតែបន្តផលិត និងចុះបណ្តុះបណ្តាលពីរបៀបផលិតទៅដល់ពលរដ្ឋក្នុងសហគមន៍ ដើម្បីពង្រីកសិប្បកម្មផលិតចានស្លឹកឈើឲ្យមានលក្ខណៈស្តង់ដា និងមានការទទួលស្គាល់នៅទីផ្សារ។

«បើយើងធ្វើហើយ គឺមានអ្នកគាំទ្រកាន់តែខ្លាំង។ ក្រុមរបស់ខ្ញុំនឹងឈប់ធ្វើខ្លួនឯង តែទៅបង្រៀនតាមភូមិ ឲ្យគាត់ធ្វើហើយ ហើយឲ្យគាត់យកមកឲ្យយើងលក់។ យើងនឹងធ្វើទីផ្សារឲ្យគាត់វិញ។ តម្លៃចានស្លឹកឈើមួយមានតម្លៃ៣០០រៀល»។ នេះជាការរៀបរាប់របស់យុវសិស្ស ហាន្នី ដែលសង្ឃឹមថាចានស្លឹកឈើនេះនឹងមានទីផ្សារនៅសហគមន៍របស់ខ្លួន ហើយជំរុញឲ្យគ្រប់តំបន់អនុវត្តតាម ដើម្បីបង្កើនចំណូលដល់ពលរដ្ឋ។

ក្រោយពីការផលិតចានស្លឹកឈើនេះទទួលបានជោគជ័យ និងមានថវិកាគ្រប់គ្រាន់ ក្រុមយុវសិស្សទាំងនោះ នឹងបន្តសិក្សាផលិតកែវ និងស្លាបព្រាធ្វើពីស្លឹកឈើ ឬវត្ថុធាតុដើមជាច្រើនប្រភេទទៀតផងដែរ។ នេះបើតាមការបញ្ជាក់របស់យុវសិស្ស ហាន្នី៕